INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy przekazu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy przekazu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stroną umów dzierżawy nieruchomości gruntowych i jako dzierżawca, na dzierżawionych gruntach, wzniósł budynki i budowle. Wnioskodawca odliczał podatek naliczony od wszelkich wydatków, które były związane ze wznoszeniem na dzierżawionych gruntach budynków i budowli, w szczególności od materiałów budowlanych, usług budowlanych, projektowych i innych. Wnioskodawca wykorzystywał wzniesione budynki i budowle na potrzeby działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Był również upoważniony przez wydzierżawiających do wznoszenia budynków i budowli na dzierżawionych gruntach. Wydzierżawiający, którzy są współwłaścicielami wydzierżawianych nieruchomości, w porozumieniu z Wnioskodawcą, zamierzają sprzedać nieruchomości gruntowe na rzecz podmiotu trzeciego. Przed taką sprzedażą Wnioskodawca oraz wydzierżawiający rozwiążą umowę dzierżawy, a wydzierżawiający potwierdzą prawo Wnioskodawcy do zwrotu nakładów (wybudowanych budynków i budowli) wzniesionych na tym gruncie. Wydzierżawiający i Wnioskodawca zobowiążą się, że w określonym terminie wydzierżawiający zwrócą Wnioskodawcy wartość poniesionych nakładów na cudzym gruncie. Wydzierżawiający, Wnioskodawca oraz osoba trzecia (nabywca nieruchomości) podpiszą jednocześnie umowę przekazu, w której to umowie wydzierżawiający zobowiąże osobę trzecią do zapłaty części ceny za nabywaną nieruchomość, w kwocie odpowiadającej wartości nakładów, co do których zwrotu zobowiązali się wydzierżawiający, bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych:

Czy zawarcie umowy przekazu będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie opisanej umowy przekazu nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych, które podlegają temu podatkowi, a wśród takich czynności nie ma wymienionej umowy przekazu, będącej umowa nazwaną, uregulowaną w art. 921¹-921⁵ Kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Ponieważ ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiuje czynności prawnych objętych opodatkowaniem, przy ich interpretacji odwołać się należy do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego. Wskazać jednak należy, że użycie przez ustawodawcę podatkowego pojęcia prawnego z innej gałęzi prawa musi powodować ten skutek, że pojęcie to i związany z nim całokształt regulacji prawnych powinny być interpretowane z wykorzystaniem zasad wykładni właściwych dla prawa podatkowego. Konsekwencją powyższego jest fakt, że bez względu na dominujące dyrektywy wykładni gałęzi prawa, z którego pochodzi owo swoiste pojęcie, w procesie wykładni tego pojęcia dla potrzeb podatkowych należy stosować przede wszystkim dyrektywy wykładni językowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako dzierżawca gruntu, wzniósł na nim budynki i budowle. Obecnie właściciele dzierżawionej nieruchomości planują dokonać jej sprzedaży. Przed planowaną sprzedażą wydzierżawiający potwierdzi prawo Wnioskodawcy do zwrotu nakładów poniesionych na dzierżawionym gruncie. Ponadto wydzierżawiający, Wnioskodawca i osoba trzecia – nabywca nieruchomości – podpiszą umowę przekazu, zgodnie z którą nabywca zostanie zobowiązany do przelania części ceny za nabywaną nieruchomość, w kwocie odpowiadającej wartości nakładów, bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z tym wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 9211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) kto przekazuje drugiemu (odbiorcy przekazu) świadczenie osoby trzeciej (przekazanego), upoważnia tym samym odbiorcę przekazu do przyjęcia, a przekazanego do spełnienia świadczenia na rachunek przekazującego.

W instytucji przekazu podstawowym elementem jest jednostronna czynność prawna przekazującego, której treść obejmuje dwa upoważnienia:

1. dla przekazanego – do spełnienia świadczenia na rzecz odbiorcy przekazu,
2. dla odbiorcy przekazu – do odebrania świadczenia od przekazującego.

Obaj – przekazany i odbiorca przekazu – mają działać w imieniu własnym, lecz na rachunek przekazującego. Przekaz nie jest więc ani czynnością prawną zobowiązującą (zleceniem), ani rozporządzającą (przelewem wierzytelności), tylko upoważniającą. Przy tym, skoro przekazany i odbiorca przekazu mają działać w imieniu własnym, jest to czynność upoważniająca innego rodzaju niż pełnomocnictwo. Dzięki zawartemu w przekazie upoważnieniu odbiorcy przekazu, spełnienie świadczenia przez przekazanego do rąk odbiorcy przekazu spowoduje wykonanie, a co za tym idzie, wygaśnięcie zobowiązania przekazanego wobec przekazującego ze stosunku pokrycia.

Analiza przedstawionej instytucji prawa cywilnego, w kontekście przedmiotu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zawartym w art. 1 ustawy, wskazuje że w opisanej we wniosku sytuacji czynność zawarcia umowy przekazu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Instytucja umowy przekazu nie została bowiem wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, jak również nie nosi znamion innej czynność wymienionej w tym przepisie. W rezultacie więc jej dokonanie nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.