Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.805.2016.2.KS
z 17 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu 15 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z 3 lutego 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym, kanalizacją i wodociągiem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym, kanalizacją i wodociągiem. Wniosek został uzupełniony pismem z 3 lutego 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 25 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP3.4512.805.2016.1.KS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W swoich planach inwestycyjnych na najbliższe lata Gmina … (Wnioskodawca) ma zamiar realizować inwestycje pn. „…”.

Inwestycja będzie dofinansowana w części ze środków RPO, a w pozostałej części zostanie sfinansowana ze środków własnych Gminy …

W sprawie utworzenia strefy aktywności gospodarczej w … została przez Radę Gminy podjęta uchwała. Zgodnie z uchwałą tworzy się strefę aktywności gospodarczej na terenach leżących w granicach administracyjnych Gminy, obszar strefy obejmuje działki położone w obrębie gminy. Granice strefy stanowią: od strony zachodniej - droga wojewódzka, od strony północnej - potok …, od strony wschodniej - rów melioracyjny, za którym znajduje się teren oznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego, jako teren usług komercyjnych, a dalej tereny usługowe z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, który dochodzi do obecnej drogi gminnej, od strony południowej - granica administracyjna miejscowości …. i .... Całkowita powierzchnia terenu „....” wynosi 17,54 ha, w tym 5,30 ha stanowi własność osób fizycznych, zaś 12,24 ha stanowi mienie komunalne Gminy.

Podmiotem zarządzającym strefą jest Gmina, która może powierzyć realizację tego zadania innej osobie prawnej lub fizycznej, uchwała zobowiązuje również Wójta Gminy do podjęcia działań mających na celu zawarcie stosownych porozumień z właścicielami gruntów położonych w granicach strefy zmierzających do powiększenia oferty inwestycyjnej Gminy.

Z podejmowanej przez Gminę .... uchwały w sprawie utworzenia strefy aktywności gospodarczej można wywnioskować, że utworzona strefa została z myślą pod działalnością gospodarczą. O przeznaczeniu strefy pod działalność gospodarczą świadczy również fakt sprzedaży w 2016 r. działki w obrębie strefy inwestorowi jak również w przyszłości sprzedaż pozostałych działek.

Celem projektu jest stworzenie korzystnych warunków infrastrukturalnych dla lokalizacji nowych przedsiębiorstw w utworzonym obszarze obejmującym strefę aktywności gospodarczej.

Realizowana inwestycja będzie polegać na budowie całej strefy. Dokumentacja techniczna obejmuje wykonanie drogi wewnętrznej z oświetleniem ulicznym, doprowadzeniem mediów (kanalizacja, wodociąg). Jest to jedna dokumentacja składająca się z części branżowych. Obecnie Gmina jest w trakcie uzyskiwania pozwolenia na budowę całej inwestycji.

W skład całej strefy wchodzą działki przeznaczone do sprzedaży, działka drogowa, na której będzie budowana droga i prowadzone media, jak również w skład strefy wchodziła działka która w 2016 r. została wydzielona i sprzedana inwestorowi. Przy zakupie działki inwestor został zobowiązany w ciągu dwóch lat od zakupu do zagospodarowania tj. budowy budynków, obiektów o charakterze produkcyjnym/usługowym zajmującym co najmniej 10% powierzchni nabytej nieruchomości czego skutkiem będzie utworzenie na terenie tej nieruchomości nowych stałych miejsc pracy.

W ramach projektu będzie wykonana budowa drogi wraz z oświetleniem ulicznym, kanalizacja, wodociąg. Po zrealizowaniu prac działki w obszarze strefy będą przeznaczone do sprzedaży.

Cała wartość inwestycji wynosi 3 439 809,62 zł brutto.

Wszystkie prace wykonywane w ramach realizowanej inwestycji będą realizowane w obrębie działki drogowej. Sieć wodociągowa i kanalizacyjna będzie odpłatnie przez Gminę dzierżawiona do Zakładu Usług Wodnych w .... - zakładu budżetowego Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich w .... , powołanego przez 5 gmin w tym Gminę ..... Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi. Zakład ten jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT, posiada odrębny od Gminy numer NIP.

Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) będą wystawiane na Gminę .....

Gmina .... jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, posiada numer NIP.

W myśl przedstawionego wyżej opisu zdarzenia przyszłego - sprzedaż działek jak również dzierżawa wybudowanej infrastruktury, jak i stanu zaistniałego - sprzedaż działki w 2016 r. Gmina nabyte towary i usługi związane z realizacją budowy drogi wraz z oświetleniem i elementami infrastruktury - kanalizacji, wodociągu będzie wykorzystywała do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że planowane terminy realizacji projektu pn. „....” są:

• lata 2015-2016 - przygotowanie dokumentacyjne,
• czerwiec 2017 - rozpoczęcie fazy inwestycyjnej,
• grudzień 2018 - rzeczowe i finansowe zakończenie projektu.
  
  

Realizacja projektu wpisuje się w realizacje zadań służących zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty i prowadzoną działalnością publiczno-prywatną. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 446) Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz sprawy promocji gminy (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Celem bezpośrednim projektu jest kompleksowe przygotowanie miejsca pod inwestycje przyciągających do gminy inwestorów, a mieszkańcom i całej wspólnocie dającej możliwości rozwoju w oparciu o powstałe miejsca pracy.

Powstała droga będzie ogólnodostępna, udostępniana nieodpłatnie, (obecnie stanowi zaprojektowaną wewnętrzna infrastrukturę komunikacyjną strefy).

Właścicielem i zarządcą powstałej drogi będzie Gmina. 

Powstała droga nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, ale cały obiekt tak.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.) Gmina jest zobowiązana do budowy tej drogi.

Właścicielem powstałego w wyniku realizacji projektu oświetlenia ulicznego będzie Gmina .....

Powstałe w wyniku realizacji projektu oświetlenie nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych, ale cały obiekt strefy tak.

Obecnie nie przewiduje się wykorzystywania wybudowanych sieci do dostarczania wody i odprowadzania ścieków do i z innych budynków niż budynki przedsiębiorców działających wyłącznie na obszarze strefy aktywności gospodarczej, ale w przyszłości sytuacja taka może wystąpić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym, kanalizacją i wodociągiem?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Gminy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art, 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Odpłatne wydzierżawienie powstałej infrastruktury technicznej - sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, jak również utworzenie strefy głównie pod działalność gospodarczą oraz sprzedaż działki inwestorowi w 2016 r. jak również zamiar sprzedaży w przyszłości pozostałych działek w strefie będzie stanowić przesłankę do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaną drogą z oświetleniem i infrastrukturą techniczną - siecią wodociągową i kanalizacyjną. Bowiem prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje w przypadku, w którym łącznie spełnione są dwa warunki: (1) odliczenia dokonuje zarejestrowany czynny podatnik VAT, (2) nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

A zatem tak jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w tym przypadku obydwa warunki o których mowa powyżej zostaną spełnione, z jednej strony czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, w związku z realizacją inwestycji to Gmina będzie otrzymywać faktury VAT, z numerem NIP nadanym Gminie, czyli Gmina będzie nabywać towary i usługi związane z realizacją inwestycji jako podatnik VAT, z drugiej zaś strony Gmina od samego początku zrealizowaną inwestycję przeznacza na cele działalności gospodarczej - odpłatna sprzedaż działek w strefie, odpłatne wydzierżawienie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Gmina nabyte towary i usługi związane z realizacją budowy drogi wraz z oświetleniem i elementami infrastruktury - kanalizacji, wodociągu będzie wykorzystywała do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przemawia za tym fakt sprzedaży w 2016 r. jednej działki w strefie, zamiar w przyszłości sprzedaży pozostałych działek oraz odpłatna dzierżawa powstałej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Związek pomiędzy podatkiem naliczonym, a czynnościami opodatkowanymi jest oczywisty, nabyte towary i usługi w sposób niewątpliwy służyć będą czynnościom opodatkowanym. Zakupy towarów i usług dotyczące strefy aktywności gospodarczej jednoznacznie wskazują, że zakup ten będzie dokonany w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i zarobkowy.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), najem, dzierżawa itd. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

A zatem sprzedaż działki czy też zamiar sprzedaży działek w strefie jak również dzierżawa sieci wodociągowej i kanalizacyjnej mieszczą się w zakresie czynności mających charakter cywilnoprawny, a w tym przypadku jednostki samorządu terytorialnego zgodnie w ww. przepisami są podatnikami podatku od towarów i usług.

Intencją Gminy od samego początku była sprzedaż działek oraz dzierżawa powstałej infrastruktury - sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Reasumując powyższe Gmina nabędzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych w budową strefy aktywności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Z okoliczności faktycznych wynika, że celem realizowanej od 2015 r. przez Wnioskodawcę inwestycji pn. „....” jest stworzenie korzystnych warunków infrastrukturalnych dla lokalizacji nowych przedsiębiorstw w utworzonym obszarze obejmującym strefę aktywności gospodarczej. W ramach projektu będzie wykonana droga wewnętrzna wraz z oświetleniem ulicznym, kanalizacja i wodociąg. Realizacja projektu wpisuje się w realizację zadań służących zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty i prowadzoną działalnością publiczno-prywatną. Planowany termin rzeczowego i finansowego zakończenia projektu – grudzień 2018 r. Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Z treści wniosku wynika również, że powstała w ramach projektu droga będzie ogólnodostępna, udostępniana nieodpłatnie, a jej właścicielem i zarządcą będzie Gmina. Wnioskodawca jest zobowiązany do budowy drogi na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.). Ponadto Gmina wskazała, że powstała droga nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Z opisu sprawy wynika, że również powstałe w wyniku realizacji projektu oświetlenie uliczne nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a jej właścicielem będzie Gmina. Natomiast sieć wodociągowa i kanalizacyjna będzie odpłatnie dzierżawiona przez Gminę do Zakładu Usług Wodnych – zakładu budżetowego Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich, powołanego przez 5 gmin, w tym Wnioskodawcę. Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi. Wnioskodawca wskazał, że obecnie nie przewiduje się wykorzystywania wybudowanych sieci do dostarczania wody i odprowadzania ścieków do i z innych budynków niż budynki przedsiębiorców działających wyłącznie na obszarze strefy aktywności gospodarczej, ale w przyszłości sytuacja taka może wystąpić.

Przystępując do rozstrzygnięcia dotyczącego prawa do odliczenia w okolicznościach opisanych we wniosku należy wskazać, że w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Z założenia, to do wykonania tych czynności w klasycznym modelu realizacji prawa do odliczenia mają być wykorzystywane towary i usługi. Nie sposób także pominąć tych działań podatnika, które choć neutralne z punktu widzenia podatku od towarów i usług, jako niepodlegające podatkowi VAT lub od niego zwolnione, podejmowane są również w celu dokonania sprzedaży opodatkowanej. Na tle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, związek pomiędzy podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi nie ma charakteru absolutnego w tym znaczeniu, że nie zawsze możliwym jest wskazanie na ścisłe powiązanie danego podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Pogląd ten nie wpływa jednak na ocenę prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Wnioskodawca wywodzi prawo do obniżenia podatku należnego w tym, że wydatki ponoszone w związku kompleksowym uzbrojeniem terenu strefy aktywności gospodarczej służą przyszłym czynnościom opodatkowanym jakim będzie sprzedaż działek tam ulokowanych.

Ważne jest bowiem, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był uchwytny i oczywisty, nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej. Istotne jest także, by stanowiły one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego działalnością gospodarczą. Co do zasady więc, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych. Stosując kryterium bezpośredniego związku, powinny być brane pod uwagę wszelkie okoliczności, w jakich przebiegają rozpatrywane transakcje i uwzględnić tylko te spośród nich, które są w sposób obiektywny związane z opodatkowaną działalnością podatnika. Zasada nakazująca uwzględniać jedynie istotę rozpatrywanej transakcji jest bowiem najbardziej zgodna z celem wspólnego systemu VAT, jakim jest zapewnienie pewności prawa i ułatwienie stosowania VAT. Ponadto, ustalenie istnienia bezpośredniego związku między wykorzystywanymi towarami lub usługami, a transakcją opodatkowaną dokonaną na późniejszym lub, wyjątkowo, na wcześniejszym etapie obrotu powinno nastąpić również z uwzględnieniem istoty tych transakcji – rzeczywistego charakteru.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z całości unormowań zawartych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.), w tym zwłaszcza z art. 2 ust. 1 („Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność”), art. 6 ust. 1 („Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów”) oraz art. 9 ust. 2 („Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie”) trzeba wyprowadzić wniosek, że w działalności gminy należy wyróżnić wykonywanie działań publicznych i wykraczającą poza te działania działalność gospodarczą.

O publicznym charakterze działania gminy przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

W świetle art. 25 ust. 2 ww. ustawy, gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.

Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych (art. 143 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 6 ww. ustawy, wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji (pkt 1) oraz budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska, zbiorników i innych urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią, a także regulacja i utrzymywanie wód oraz urządzeń melioracji wodnych, będących własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (pkt 4) – są celami publicznymi.

W obowiązującym stanie prawnym drogą uzyskania środków do budżetu jednostki samorządu terytorialnego związanych z uczestnictwem właścicieli nieruchomości w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej, m.in. dróg wraz z infrastrukturą budowanych z udziałem tej jednostki, zwiększających wartość nieruchomości, są przepisy, rozdziału 7 – udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, regulujące kwestie opłat adiacenckich.

Zgodnie z art. 144 ust. 1 ustawy, właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Przy czym w myśl art. 143 ust. 1, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości bez względu na ich rodzaj i położenie, jeżeli urządzenia infrastruktury technicznej zostały wybudowane z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej (...).

Art. 145 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że decyzja ustalająca opłatę adiacencką jest wydawana po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi.

Ustawodawca przewidział więc uczestnictwo finansowe właścicieli nieruchomości w budowie przez jednostki samorządu terytorialnego urządzeń infrastruktury technicznej, w tym urządzenia lub modernizacji drogi przez wnoszenie opłat adiacenckich. Jest to prawna możliwość obciążenia właściciela nieruchomości z tytułu wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej, jeżeli wskutek budowy wzrosła wartość nieruchomości.

Przystępując do rozstrzygnięcia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym w związku z realizacją projektu pn. „....”, należy przywołać w pierwszej kolejności przepisy regulujące ten zakres.

Zgodnie z art. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.), droga publiczna jest droga zaliczoną na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami wewnętrznymi. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku – do właściciela tego terenu. Ich budowa, przebudowa, utrzymanie oraz zarządzanie należy do zarządcy terenu, a w przypadku jego braku do właściciela. Także do zarządcy terenu, na którym zlokalizowana jest droga, a w przypadku jego braku do właściciela terenu należy finansowanie inwestycji związanych z urządzeniem a następnie utrzymaniem drogi wewnętrznej – art. 8 ust. 2 i 3 ustawy o drogach publicznych.

Stosowanie do zapisu art. 20 ustawy o drogach, do zarządcy drogi należy między innymi:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).
  
  

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 124). W rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, jako wyposażenie techniczne dróg, wskazano m.in. urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 tego rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu. Jednocześnie zgodnie z § 2, przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie oraz przebudowie dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także przy projektowaniu i budowie urządzeń niezwiązanych z drogami publicznymi, sytuowanych w ich pasach drogowych.

Przywołane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga. Ponadto w sytuacji, gdy zarządca drogi realizuje zadanie inwestycyjne dotyczące budowy lub przebudowy drogi to integralną częścią takiej inwestycji jest również budowa drogowych obiektów inżynierskich, w tym również chodników i ścieżek rowerowych czy też wchodzących w skład wyposażenia technicznego, urządzeń oświetleniowych.

Z powyższych przepisów wynika, że działania zarządców dróg mieszczą się w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez te jednostki władztwa publicznoprawnego. Należy jednocześnie pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 15 ustawy o VAT w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Aby prawo do odliczenia podatku naliczonego powstało, Gmina musi wykorzystywać nabyte dobra do czynności opodatkowanych. W tym miejscu trzeba jednak zaznaczyć, że za wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, Gmina działająca jako organ władzy publicznej nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Analizując przedstawione okoliczności dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie budowy drogi wewnętrznej wraz z oświetleniem ulicznym, wskazać należy, że w świetle powołanych przepisów głównym celem ponoszonych wydatków w zakresie uzbrajania terenu będzie wykonywanie zadań publicznych.

Zakupione przez Wnioskodawcę towary i usługi dotyczące ww. zadań inwestycyjnych – nie mogą być uznane jako narzędzie do realizacji celów komercyjnych, gdyż ww. zadania i wynikające z nich korzyści dla społeczności lokalnej, jakimi jest możliwość korzystania przez osoby postronne z przejazdu drogami położonymi w oraz na pograniczu strefy aktywności gospodarczej i korzystania z oświetlenia, służą poprawie stanu dróg czy oświetlenia.

W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Nabycia towarów i usług dokonane w ramach przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy drogi wewnętrznej wraz z oświetleniem ulicznym nie będą mieć bowiem związku z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Tym samym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy zaprezentowanym w stanowisku własnym, zgodnie z którym fakt utworzenia strefy głównie pod działalność gospodarczą oraz sprzedaż działki inwestorowi w 2016 r., jak również zamiar sprzedaży w przyszłości pozostałych działek w ww. strefie będzie stanowić przesłankę do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaną drogą z oświetleniem. Wnioskodawca wskazał bowiem jednoznacznie w opisie sprawy, że realizacja projektu wpisuje się w realizacje zadań służących zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty i prowadzoną działalnością publiczno-prywatną, a powstała w ramach inwestycji droga wraz z oświetleniem ulicznym nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisane we wniosku zadanie nie będzie działał w charakterze podatnika VAT.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi wewnętrznej z oświetleniem ulicznym. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT, a przedmiotowa droga wewnętrzna i oświetlenie uliczne nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, która – jak wynika z treści wniosku – będzie przez Gminę odpłatnie dzierżawiona do Zakładu Usług Wodnych - zakładu budżetowego Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich, powołanego przez 5 gmin w tym Gminę .... i będącego odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT .

W tym kontekście podkreślenia wymaga, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym - w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 powołanej ustawy – w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związek międzygminny może być tworzony również w celu wspólnej obsługi, o której mowa w art. 10a. Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (ust. 2 ww. przepisu).

Jak stanowi art. 65 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną.

W świetle ww. art. 64 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym, celem powołania związku międzygminnego jest przekazanie temu podmiotowi do realizacji ciążących na gminach uczestniczących w tym związku zadań własnych. Prawa i obowiązki gmin uczestników w zakresie wykonywania zadań publicznych przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu, który jest podstawowym aktem regulującym całość zagadnień związanych z danym związkiem. Z tą też chwilą zadania własne gmin uczestników przekazane związkowi stają się jego zadaniami, wykonywane są w jego imieniu i we własnym zakresie. Zatem, dopóki gmina jest uczestnikiem związku międzygminnego, jej zadania stają się zadaniami własnymi związku. Związek staje się podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do realizacji przekazanych mu przez gminy zadań publicznych, równocześnie gmina traci uprawnienie do wykonywania zadań publicznych w takim zakresie, w jakim wykonuje je związek.

W celu rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę sieci wodociągowej i kanalizacji w sytuacji, gdy Gmina dzierżawi ww. infrastrukturę techniczną Zakładowi Usług Wodnych zasadne będzie również powołanie się na przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) regulującej umowę dzierżawy.

Jak stanowi art. 693 § 1 ww. ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jej dzierżawcę.

Biorąc zatem pod uwagę definicję umowy dzierżawy zawartą w Kodeksie cywilnym oraz uwzględniając powołane przepisy ustawy, w tym w szczególności art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że usługa dzierżawy stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą czynnością występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym stwierdzić należy, iż w odniesieniu do zakupów związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy sieci wodociągowej i kanalizacji znajdzie zastosowanie cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wobec powyższego, należy wskazać, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ze względu na związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (dzierżawa sieci wodociągowej i kanalizacji), Wnioskodawcy będącemu czynnym podatnikiem podatku VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach projektu pn. „....” w części dotyczącej budowy sieci wodociągowej i kanalizacji, pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Należy jednak podkreślić, że przesłanką pozwalająca na uznanie, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia nie jest fakt, że wybudowane sieci mają związek ze sprzedażą opodatkowaną w postaci sprzedaży działek ulokowanych na terenie strefy aktywności gospodarczej. Prawo do odliczenia przysługuje Wnioskodawcy z uwagi na odpłatne wydzierżawienie powstałej infrastruktury technicznej tj. sieci wodociągowej i kanalizacyjnej Zakładowi Usług Wodnych.

Mając zatem na uwadze powyższe ustalenia stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym, kanalizacją i wodociągiem. Gmina bowiem nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę drogi z oświetleniem ulicznym z powodu niespełnienia przesłanek wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy, natomiast w związku z tym, że nabyte towary i usługi związane z budową sieci wodociągowej i kanalizacji będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od ww. wydatków poniesionych na budowę sieci wodociągowej i kanalizacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do ...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.