Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-2.4511.32.2017.2.NK
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), a także art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz w art. 138c § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z 2 lutego 2017 r. nr 3063.ILPB1-2.4511.32.2017.1.NK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 2 lutego 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 10 lutego 2017 r. W dniu 20 lutego 2017 r. (data nadania 17 lutego 2017 r.) wpłynęła do tut. Organu odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 1 listopada 20xx r. zmarł brat Zainteresowanego, który pozostawał w związku małżeńskim. Na podstawie testamentu notarialnego z dnia 3 czerwca 2015 r. sporządzonego w kancelarii notarialnej, po ww. zmarłym dziedziczył w całości jego brat - Wnioskodawca.

Wnioskodawca przyjął w całości spadek po swoim bracie, co uczynił przed notariuszem dnia 25 listopada 2016 r. (akt poświadczenia dziedziczenia z 25 listopada 2016 r.). W związku z powyższym żonie zmarłego, na podstawie art. 991- 1011 Kodeksu Cywilnego, od Zainteresowanego przysługuje roszczenie o zachowek.

Zarówno Zainteresowany jak i żona spadkodawcy chcieli polubownie załatwić tą sprawę, tym bardziej, że w skład majątku wspólnego oprócz środków finansowych, ruchomości, wchodziło m.in. prawo własności nieruchomości - mieszkania. W mieszkaniu tym żona spadkodawcy mieszkała razem ze spadkodawcą do chwili jego śmierci. Wobec tego Wnioskodawca uznał roszczenie żony spadkodawcy o zachowek co do kwoty 210.000 zł i w celu zwolnienia się ze zobowiązania do zapłaty żonie spadkodawcy kwoty 210.000 zł tytułem należnego jej zachowku, po zmarłym mężu - bracie Zainteresowanego, za jej zgodą, działając w myśl przepisów art. 453 Kodeksu Cywilnego, przeniósł prawo własności przedmiotowej nieruchomości, wraz z prawami związanymi z tym lokalem. Wartość tej nieruchomości odpowiadała wartości roszczenia o zachowek. Żona spadkodawcy i Wnioskodawca dokonali tego poprzez umowę przeniesienia własności nieruchomości sporządzonej dnia 21 grudnia 2016 r. przed notariuszem, w którym to akcie notarialnym oświadczyli, że wobec tego zobowiązanie do zapłaty żonie spadkodawcy zachowku po jej zmarłym mężu w całości wygasło i że nie będzie ona dochodzić roszczeń o zachowek w postępowaniu sądowym.

Co do stanu prawnego nieruchomości wskazuje się, że brat Wnioskodawcy był jej właścicielem w udziale wynoszącym 5/6, natomiast Zainteresowany w udziale o wielkości 1/6, co miało związek z aktami poświadczenia dziedziczenia z 5 lipca 2013 r. dokonanym przed notariuszem i z 9 grudnia 2015 r. dokonanym przed notariuszem. Wobec powyższego zarówno spadkodawca jak i Zainteresowany stali się współwłaścicielami, a potem Wnioskodawca był jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości w czasie krótszym niż 5 lat od daty zawarcia umowy z 21 grudnia 2016 r.

W nadesłanym uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że 1/6 udziału w przedmiotowej nieruchomości odziedziczył po swojej matce, która zmarła w dniu 22 maja 20xx r. Natomiast spadek po swoim ojcu zmarłym dnia 22 listopada 20xx r. Zainteresowany odrzucił dnia 9 grudnia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy umowa o przeniesienie własności nieruchomości dokonana na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego, mocą której zobowiązany do zapłaty zachowku Zainteresowany przenosi prawo własności nieruchomości w celu zwolnienia się z zobowiązania do zapłaty tego zachowku na rzecz żony spadkodawcy odpowiadającemu wartości tej nieruchomości, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy w związku z tym Wnioskodawca musi od przekazania prawa własności tej nieruchomości uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pytanie koncentruje się na kwestii, czy poprzez przekazanie prawa własności nieruchomości żonie spadkodawcy - w rozliczeniu należnego jej zachowku - powstał przychód podatkowy i czy przekazanie prawa własności tej nieruchomości było odpłatnym jej zbyciem.

Wnioskodawca twierdzi, że przekazanie osobie uprawionej do zachowku prawa własności nieruchomości, w celu zwolnienia się od zapłaty tego zachowku, nie jest odpłatnym zbyciem i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowany przychód powstaje wówczas, gdy odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie nieruchomości. W niniejszej sprawie, z uwagi na chronologię wydarzeń (m.in. śmierć spadkodawcy, dziedziczenie testamentowe i zawarcie umowy rozliczającej zachowek) nie budzi wątpliwości, że nastąpiło to w czasie 5 lat od nabycia - z czasem - także wszystkich jej udziałów przez Zainteresowanego. Natomiast mocą zawartej umowy z 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawca nie dokonał odpłatnego zbycia tej nieruchomości, gdyż nie otrzymał żadnego ekwiwalentu pieniężnego, którym mógłby rozporządzać. Nie ulega wątpliwości, że musiał zapłacić zachowek na rzecz żony zmarłego brata. Przekazanie więc jej przedmiotowej nieruchomości było formą zapłaty należnego jej zachowku.

Tym bardziej było to wskazane, gdyż zajmowała ona razem ze zmarłym bratem tę nieruchomość, a dokonywanie eksmisji żony zmarłego brata może być postrzegane jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Podkreślenia wymaga, że Zainteresowany nie otrzymał żadnego przychodu poprzez przekazanie przedmiotowej nieruchomości w rozliczeniu zachowku. Gdyby twierdzić odwrotnie, to mógłby przecież ten dochód przeznaczyć na cele mieszkaniowe i zwolnić się od obowiązku uiszczenia podatku dochodowego. Natomiast w realiach niniejszej sprawy żadnego dochodu nie uzyskał i nie może nim rozporządzać, nawet na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 1 listopada 2016 r. zmarł brat Wnioskodawcy i pozostawił Zainteresowanemu spadek, w którego skład wchodziło m.in. prawo własności nieruchomości. Brat Zainteresowanego był współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości w udziale 5/6, natomiast 1/6 należała do Wnioskodawcy (Zainteresowany nabył ww. udział w drodze spadku po matce zmarłej w dniu 22 maja 2009 r.). W ramach roszczenia o zachowek Zainteresowany postanowił przenieść prawo własności do ww. nieruchomości na żonę spadkodawcy, aby uregulować należne jej świadczenie. Wartość nieruchomości odpowiadała wartości należnego żonie zmarłego zachowku. Umowa przeniesienia własności nieruchomości sporządzona została w dniu 21 grudnia 2016 r.

Należy zatem w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W świetle powyższego należy zauważyć, że Wnioskodawca nabył nieruchomość będącą przedmiotem rozstrzygnięcia w dwóch datach:

• w roku 2009 – nabycie 1/6 udziału w nieruchomości w drodze spadkobrania po matce,
• w roku 2016 – nabycie 5/6 udziału w spadku po zmarłym bracie.
  
  

Przechodząc do ustalenia czy dokonane przez Wnioskodawcę przeniesienie własności nieruchomości celem zwolnienia się z obowiązku zapłaty zachowku na rzecz żony spadkodawcy stanowi odpłatne zbycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnić należy, że pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz własności praw majątkowych za odpłatnością.

Zgodnie z art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego, zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek). Stosownie do § 2 powyższego artykułu, jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami zobowiązanym z tytułu zachowku jest spadkobierca, w stosunku do osoby mającej prawo do spadku z mocy ustawy, a której przysługuje roszczenie o zachowek względem wyznaczonych przez spadkodawcę spadkobierców. Uprawniony do zachowku otrzymuje pieniężną rekompensatę.

Wnioskodawca stanął na stanowisku, że przekazanie osobie uprawnionej do zachowku prawa własności nieruchomości w celu zwolnienia się z zobowiązań nie stanowi odpłatnego zbycia i nie podlega opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem w tym miejscu wyjaśnić, że użyty w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy termin „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży, czy jak w omawianym przypadku w drodze przeniesienia praw własności w zamian za zrzeczenie się przez osobę uprawnioną do zachowku roszczenia o jego wypłatę. „Płatność” bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także zbyć zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży. W powyższego wynika, że w przypadku spełnienia przez dłużnika za zgodą wierzyciela świadczenia, w zamian za co zostaje on zwolniony z długu, czynność ta ma charakter odpłatny, gdyż dłużnik za swoje świadczenie zostaje zwolniony z ciążącego na nim długu. Zatem przeniesienie na wierzyciela własności prawa lub rzeczy w zamian za zwolnienie z długu stanowi odpłatne zbycie tego prawa lub rzeczy, nie następuje bowiem tytułem darmym.

Wobec powyższego uznać należy, że dla Wnioskodawcy czynność przeniesienia praw własności do nieruchomości celem zwolnienia się z obowiązku zapłaty zachowku na rzecz żony spadkodawcy stanowi formę zbycia, bowiem wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca otrzyma bowiem świadczenie wzajemne polegające na zwolnieniu z ciążącego na nim długu z tytułu zachowku na rzecz żony spadkodawcy, mające określoną wartość majątkową. Dokonane w grudniu 2016 r. przeniesienie własności nieruchomości w części nabytej w drodze spadku w listopadzie 2016 r. stanowi zatem odpłatne zbycie, gdyż skutkuje zwolnieniem z długu wobec osoby mającej prawo do zachowku i wygaśnięciem zobowiązań Wnioskodawcy.

Wobec przedstawionych powyżej uregulowań stwierdzić należy, że zbycie nieruchomości w 2016 r. w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2009 r. w spadku po matce nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast odnosząc się do skutków podatkowych zbycia opisywanej nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2016 r. w drodze dziedziczenia po zmarłym bracie, należy wskazać co następuje.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy podatkowej, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie natomiast do zapisów art. 30e ust. 2 ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Natomiast stosownie do uregulowań zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl art. 22 ust. 6e ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując poczynione powyżej rozważania stwierdzić należy, że przeniesienie przez Wnioskodawcę praw własności nieruchomości na rzecz spadkobiercy ustawowego (żony spadkodawcy) uprawnionego do zachowku tytułem zaspokojenia roszczeń o jego wypłatę, przed upływem pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odpłatnym zbyciem nieruchomości stanowiącym źródło przychodu podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ustawy 19% podatkiem dochodowym. Zaznaczenia jednak wymaga, że obowiązek podatkowy po stronie Zainteresowanego powstanie jedynie w odniesieniu do udziału w nieruchomości nabytego w wyniku spadkobrania w 2016 r., bowiem zbycie udziału nabytego w 2009 r. z uwagi na upływ terminu przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej tut. Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowiskiem przedstawionym przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.