Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB3.4510.22.2017.1.MS
z 16 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów z tytułu zapłaty w 2016r. zobowiązania, które Wnioskodawca wyksięgował z kosztów uzyskania przychodów w 2013r. (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

• wskazania momentu, w którym Wnioskodawca winien dokonać zmniejszenia przychodów wykazanych w związku z uregulowaniem zobowiązania spisanego wcześniej jako przedawnione (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zapłaty w 2016r. zobowiązania, które Wnioskodawca wyksięgował z kosztów uzyskania przychodów w 2013r. oraz wskazania momentu, w którym Opiniodawca winien dokonać zmniejszenia przychodów wykazanych w związku z uregulowaniem zobowiązania spisanego wcześniej jako przedawnione.

We wniosku złożonym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W 2013 roku Wnioskodawca ujął w kosztach uzyskania przychodu kwotę wynikającą z faktury wystawionej przez kontrahenta. W związku z faktem, iż zobowiązanie nie zostało uregulowane przez Wnioskodawcę w terminach przewidzianych w art. 15b u.p.d.o.p. dokonano zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o kwotę wynikającą z nieuregulowanego zobowiązania udokumentowanego fakturą. W 2015 r. wskazane zobowiązanie uległo przedawnieniu, a Wnioskodawca na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. zobowiązany był do wykazania w księgach rachunkowych przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu przedawnionych zobowiązań i odprowadzenia podatku z tego tytułu, co też uczyniono. Ze względu na dobro współpracy gospodarczej oraz z uwagi na utrzymywanie reputacji wiarygodnego partnera na rynku, w 2016 r. Wnioskodawca zapłacił przedawnione zobowiązanie wynikające z ww. faktury. Fakt, że Spółka nie uchyla się od regulowania swoich zobowiązań, także po upływie terminu przedawnienia jest racjonalne i gospodarczo uzasadnione. Celem Spółki jest utrzymanie ze swoimi dostawcami dobrych, długotrwałych relacji. Unikanie płacenia zobowiązań może skutkować utratą zaufania kontrahentów do Spółki. Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego przedawnione zobowiązanie nie przestaje istnieć, jednakże dłużnik może uchylić się od jego zapłaty. Nie ma więc wątpliwości, iż Wnioskodawca w dalszym ciągu mógł uregulować zobowiązanie. W przedstawionym stanie faktycznym wątpliwości budzą skutki podatkowe dokonania zapłaty zobowiązania opisanego w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z zapłatą w 2016 r zobowiązania, które Wnioskodawca wyksięgował z kosztów uzyskania przychodów w 2013 r. zastosowanie znajdzie art. 15b w brzmieniu obowiązującym przed 2016 r, a zapłacona kwota będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu?
2. W którym okresie Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia przychodu wykazanego w związku z uregulowaniem zobowiązania spisanego wcześniej jako przedawnione?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

AD 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w związkuz uregulowaniem zobowiązania, które podatnik w 2013 r. wyrzucił z kosztów uzyskania przychodu, zastosowanie znajdzie przepis art. 15b u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2016 r. W związku z powyższym po dokonanej zapłacie zasadnym jest odwrócenie zapisów księgowych i zakwalifikowanie zapłaty należności jako kosztu uzyskania przychodu.

Wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 3 ustawy zmieniającej uchylono art. 15b u.p.d.o.p., jednakże w przepisach przejściowych tj. art. 5 ust 2 ustawy zmieniającej wskazano, iż do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dokonali, na podstawie art. 15b ustawy zmienianej w art. 3,w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo zwiększenia przychodów, stosuje się przepisy art. 15b ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca dokonał zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w 2013 r., zatem na podstawie ww. przepisów przejściowych w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku zastosowanie znajdzie art. 15b u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2016 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej.

Zgodnie z brzmieniem art. 15b ust 4 u.p.d.o.p. jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązania zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia. Stwierdzić należy, iż Wnioskodawca po dokonaniu zmniejszenia w 2013 r. ostatecznie uregulował zobowiązanie w 2016 r., a co za tym idzie ma prawo do zwiększenia kosztów uzyskania przychodu w 2016 r. po zapłacie zobowiązania.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2013 r., nr IPPB3/423-644/13-2/GJ, w której uznano stanowisko wyrażone we wniosku za prawidłowe, w przypadku zapłaty należności wcześniej odpisanej jako przedawniona, Wnioskodawca ma prawo do ujęcia tej kwoty w kosztach podatkowych.

W interpretacji tej wskazano, iż „W przypadku jednak uznania przez organ podatkowy, że Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania przychodu w związku z samym faktem przedawnienia się zobowiązania, zapłata przedawnionego zobowiązania przez Spółkę, powinna być kosztem podatkowym. Podobnie, jeśli Spółka podniosłaby przed sądem fakt przedawnienia i rozpoznała w związku z tym przychód podatkowy, a następnie i tak zapłaciłaby takie zobowiązanie, to byłoby ono kosztem podatkowym”.

AD 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien pomniejszyć przychód o kwotę zapłaconego zobowiązania w bieżącym okresie.

Spółka po pierwsze na podstawie art. 15b u.p.d.o.p. zmniejszyła koszty uzyskania przychodu, a po drugie w związku z przedawnieniem zobowiązania wykazała przychód, do czego była zobligowana na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p. Wskazać należy, iż w momencie przedawnienia, w związku z brakiem zapłaty zobowiązania u Wnioskodawcy powstało przysporzenie. Jednakże w 2016 r. Spółka dokonała zapłaty tego zobowiązania, więc nie występuje już po jej stronie żaden przyrost w majątku. Istotą przychodu podatkowego jest osiągnięcie konkretnego, definitywnego przysporzenia. W związku z zapłatą zobowiązania przysporzenie stanowiące przychód Spółki w 2015 r. nie miało już charakteru definitywnego. Wskazać należy, iż nawet w przypadku przedawnienia, zobowiązanie nadal istnieje, a Spółka jest zobowiązana do jego uregulowania, z tym wyjątkiem, że może skorzystać z zarzutu przedawnienia. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 listopada 2003r., sygn. akt. III SA 3382/02 „do przychodu zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie może być mowy o definitywnym przysporzeniu, bowiem przyrost majątku Spółki był jedynie tymczasowy. W przedmiotowej sprawie definitywne przysporzenie nastąpiłoby dopiero w momencie uchylenia się Spółki od zapłaty, bądź zwolnienia Wnioskodawcy z długu i przyjęcia przez niego takiego zwolnienia. Możliwość skorygowania przychodu potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2012 r., nr IPPB3/423-148/12-4/GJ, wskazując, iż „Skoro według wiedzy Spółki (...) kwota zobowiązania została przez Wnioskodawcę wykazana w księgach rachunkowych jako przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu przedawnienia zobowiązania na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...), zgodnie z którym przychodami jest wartość przedawnionych zobowiązań, za uzasadnioną należy uznać konieczność skorygowania wykazanego wcześniej, z tytułu j.w. przychodu” Podkreślić należy, iż przychodami są wszelkie definitywne przysporzenia majątkowe podatnika, które powiększają jego majątek w sposób trwały, a nie tymczasowy, jak ma to miejsce w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że mimo przedawnienia zobowiązanie nadal istniało i Wnioskodawca miał obowiązek je wykonać, natomiast to wierzyciel nie mógł dochodzić przymusowego wykonania. Z uwagi więc na fakt, że Wnioskodawca mimo przedawnienia zobowiązania, może uregulować zobowiązanie, to jego korzyść majątkowa nie ma charakteru definitywnego. Powyższe potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2013 r., nr IPPB3/423-644/13-2/GJ, wskazując iż „Jeśli chodzi o zobowiązania przedawnione, trwałe przysporzenie wystąpi (...) dopiero jeśli dłużnik skorzysta z faktu przedawnienia skutecznie uchyli się od jego zapłaty. Jeżeli natomiast jak to ma miejsce w opisanym stanie faktycznym dłużnik zamierza zobowiązanie zapłacić, nawet pomimo faktu jego przedawnienia, o żadnym przysporzeniu nie może być mowy”.

Skoro Wnioskodawca zapłacił zobowiązanie, to należy skorygować wcześniej wykazany przychód o kwotę zobowiązania w momencie, w którym Wnioskodawca zapłacił zobowiązanie, a tym samym przestał być przysporzony tj. w okresie bieżącym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.