Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.1195.2016.1.ES
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2006 roku Wnioskodawca wykonywał roboty budowlane dla firmy K. w czerwcu 2008 roku. Firma K. zerwała z firmą Wnioskodawcy umowę z nakazem natychmiastowego opuszczenia placu budowy. Mimo próśb ze strony Wnioskodawcy nie doszło do przekazania budowy zgodnie z umową łączącą obie firmy.

Pod koniec 2008 roku firma K. złożyła sprawę do Sądu Gospodarczego przeciwko Wnioskodawcy żądając 440.000 zł tytułem odszkodowania.

Wnioskodawca złożył w styczniu 2009 roku sprawę przeciwko firmie K. w Sądzie Cywilnym o zapłatę za wystawione i nie zapłacone faktury: X z dnia 7.03.2008 roku i Y z dnia 30.12.2008 roku.

Faktura X obejmowała roboty wykonywane zgodnie z harmonogramem i niezapłacone, faktura Y roboty wykonane niezapłacone, roboty w toku i materiały pozostawione na budowie.

Sąd Okręgowy Wydział Gospodarczy w dniu 9.07.2012 r. przyznał firmie K. 110.000 zł. Sąd Apelacyjny Wydział Cywilny w dniu 18.10.2013 r. podtrzymał wyrok.

Przed Sądem Okręgowym Wydział Cywilny nadal toczy się postępowanie przeciwko spółce K. z powództwa Wnioskodawcy o zapłatę za faktury X i Y z 2008 roku..

W sierpniu 2016 roku firma K. zaproponowała ugodę sądową w brzmieniu:

1. Powód - w związku ze zwolnieniem go z długu zawartym w pkt 2 niniejszej ugody, zrzeka się wszelkich roszczeń wobec Pozwanej Spółki - sp. z o.o. wynikających z zawartych pomiędzy w/w stronami umów o roboty budowlane tj. z dnia 02.10.2006 r., z dnia 02.10.2006 r., z dnia 07.02.2007 r., z dnia 28.02.2007 r., z dnia 09.03.2007 r. i z dnia 06.08.2007 r., w tym roszczeń wynikających w następujących faktur VAT:
   • faktury VAT nr X z dnia 07.03.2008 r. na kwotę 51 858,14 zł;
     
   • faktury VAT nr Y z dnia 30.12.2008 r. na kwotę 287 632,05 zł;
     
     których zapłaty dochodzi przed Sądem Okręgowym, Wydziałem Cywilnym w postępowaniu sądowym. Powód - jednocześnie oświadcza, że w związku z powyższym zrzeczeniem w/w roszczeń cofa pozew w przedmiotowej sprawie.
     
2. Pozwana Spółka K. sp. z o.o. zwalnia Powoda - z długu stwierdzonego w pkt I i III prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego , Wydział XVI Gospodarczy z dnia 09.07.2012 r. utrzymanego wyrokiem Sądu Apelacyjnego , I Wydział Cywilny z dnia 18.10.2013 r, pod warunkiem zawieszającym tj. w przypadku uprawomocnienia postanowienia o umorzeniu postępowania toczącego się przed Sądem Okręgowym Wydziałem Cywilnym pod sygn. w związku z cofnięciem pozwu wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Powód - jednocześnie oświadcza, że powyższe zwolnienie przyjmuje.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z propozycją ugody zwolnienie Wnioskodawcy z długu, pomimo faktu że związane jest z cofnięciem pozwu i zrzeczeniem się roszczeń na kwotę przewyższającą dług spowoduje powstanie zobowiązania podatkowego od kwoty długu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Skarbowy nie powinien Wnioskodawcy obciążyć podatkiem dochodowym od kwoty zwolnionego długu, bowiem odstępuje od roszczeń które przewyższają dług. Ponadto za faktury VAT X i Y z 2008 roku będące podstawą roszczenia zapłacił już podatek dochodowy i VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Pojęcie „zwolnienie z długu” uregulowane jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny – k.c. (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem art. 508 k.c. zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Istota zwolnienia z długu sprowadza się do tego, że skoro wierzytelność jest prawem wierzyciela, nie ma przeszkód, aby wierzyciel zrzekł się z tego prawa, tj. by umorzył zobowiązanie bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Zwolnienie z długu należy do czynności prawnych rozporządzających, bowiem skutkuje ona wygaśnięciem zobowiązania.

Należy przy tym podkreślić, że samo zrzeczenie się wierzyciela aktem jednostronnym nie wystarcza do zwolnienia z długu. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu, czy też poprzez oświadczenie, umowę). Wierzytelność będzie umorzona wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu.

Konsekwencją rozporządzeniowego charakteru umowy o zwolnienie jest przysporzenie po stronie dłużnika, które następuje przez zmniejszenie pasywów jego majątku. Skoro dłużnik uzyskuje przysporzenie tzn. że osiąga przychód.

Podstawę prawną tego przychodu na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. Nr 2032 z późn. zm.) stanowi art. 14 ust. 2 pkt 6, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Ustawodawca używa wprawdzie pojęcia umorzone zobowiązanie, a nie zwolnienie z długu, ale biorąc pod uwagę znaczenie słowa umorzyć choćby zdefiniowane w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN w Internecie - http://sjp.pwn.pl/ jako rezygnację całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych oraz to, że skutkiem umorzenia jest wygaśnięcie zobowiązania, które nie jest związane z zaspokojeniem wierzyciela można przyjąć, że umorzone zobowiązania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 kodeksu cywilnego.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż w sierpniu 2016 r. firma K. zaproponowała ugodę. Zgodnie z ww. ugodą firma zwalnia Wnioskodawcę z długu wynikającego z przyznanego odszkodowania. Wnioskodawca natomiast zrzeka się wszelkich roszczeń wobec spółki wynikających z wystawionych faktur nr X i Y z 2008 r.

W przedmiotowej sprawie poprzez zwolnienie z długu wygasło zobowiązanie wobec wierzyciela (firmy K.), a zatem Wnioskodawca uzyskał przychód.

Mając powyższe pod uwagę, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca winien rozpoznać przychód w świetle art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem jest m. in. wartość umorzonych zobowiązań.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że organ nie odniósł się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonego zobowiązania gdyż kwestia ta nie stanowiła przedmiotu zadanego pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.