Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB3.4510.38.2017.1.PS
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych likwidacji Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych likwidacji Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. w likwidacji (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest w trakcie likwidacji prowadzonej w oparciu o przepisy ustawy Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”). W przeszłości Spółka zaciągnęła pożyczki we frankach szwajcarskich od spółki X I AG – jedynego udziałowca Spółki (dalej: „Udziałowiec") na podstawie umów pożyczek z dnia 25 marca 2014 r., 24 listopada 2014 r. oraz 21 stycznia 2015 r. Zgodnie z umowami pożyczek Spółka była zobowiązana do spłaty pożyczek w terminie 24 miesięcy od dnia ich otrzymania. Pożyczki są oprocentowane odsetkami w wysokości ustalanej pomiędzy Spółką a Udziałowcem zgodnie z wysokością ogólnych stóp procentowych dla franka szwajcarskiego. Dla pierwszych miesięcy umowy pożyczki odsetki te wynosiły 1,5 % a następnie zgodnie z otrzymanymi fakturami odsetki te wynoszą 0,25 % w stosunku rocznym. Do dnia dzisiejszego Spółka nie spłaciła zarówno kwoty głównej pożyczki jak i naliczonych odsetek.

Spółka zawarła także umowę podnajmu powierzchni biurowej ze spółką powiązaną – X I Sp. z o.o. 12 grudnia 2013 roku. Zgodnie z tą umową Spółka wynajmuje powierzchnię biurową i z tego tytułu zobowiązana jest do uiszczania miesięcznego czynszu. Spółka otrzymała faktury za czynsz za lata 2014 oraz 2015, których to faktur nie zapłaciła.

Sytuacja finansowa Spółki wskazuje, że prawdopodobnie środki zgromadzone przez likwidatora w ramach prowadzonego postępowania likwidacyjnego nie wystarczą na pokrycie zobowiązań Spółki z tytułu zarówno zawartych umów pożyczek jak i umowy podnajmu powierzchni biurowej. Zobowiązania Spółki z tytułu umów pożyczek jak i umowy podnajmu powierzchni biurowej nie zostaną umorzone ani nie ulegną przedawnieniu do momentu zakończenia likwidacji Spółki. Nie zostanie także zawarta umowa o odnowienie, umowa o zwolnienie z długu ani inna umowa cywilnoprawna, na podstawie której doszłoby do umorzenia zobowiązań przez Udziałowca i X I Sp. z o.o. Zarówno Udziałowiec Spółki jak i X I Sp. z o.o. (dalej: „Wierzyciele") nie są jej dłużnikami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, wartość niespłaconych zobowiązań pozostających w Spółce na dzień wykreślenia z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla niej przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość niespłaconych zobowiązań pozostających w Spółce na dzień wykreślenia z rejestru przedsiębiorców nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego, w szczególności przychodu o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP").

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP, do przychodów podatkowych zalicza się m.in. wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o PDOP przychodami podatkowymi nie są kwoty stanowiące równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli umorzenie to jest związane z:

1. bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowejprzedsiębiorstw i banków;
2. postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego oraz
3. realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.
   
   

W konsekwencji, co do zasady, każde umorzenie, z wyjątkiem sytuacji wymienionych w art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o PDOP, będzie powodowało powstanie przychodu po stronie dłużnika, w wysokości umorzonego zobowiązania.

Przepisy ustawy o PDOP nie zawierają definicji wyrazu „umorzenie". Ustawa Kodeks cywilny (dalej: „KC”) wskazuje, że wierzytelność może zostać umorzona w drodze potrącenia, odnowienia lub zwolnienia z długu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 345/09).

Potrącenie, o którym mowa w art. 498 KC, polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności między dłużnikiem a wierzycielem, do wysokości niższej wierzytelności. W opisywanej sprawie nie dojdzie do potrącenia, ponieważ, jak to było nadmienione w opisie stanu faktycznego, Spółka nie ma żadnych wierzytelności względem Wierzycieli.

Odnowienie, o którym mowa w art. 506 KC, jest umową zawieraną między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania zobowiązuje się za zgodą wierzyciela i na jego rzecz spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W opisywanej sprawie Spółka nie zawrze umowy odnowienia z żadnym ze swoich wierzycieli, a jej dotychczasowe zobowiązania wobec Wierzycieli nie zostaną zamienione na żadne inne zobowiązania, ani nie zmieni się ich podstawa prawna.

Do zwolnienia z długu, o którym mówi art. 508 KC, dochodzi na podstawie umowy zawartej między dłużnikiem a wierzycielem. Na mocy tej umowy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje. Tak więc, aby zwolnienie z długu było skuteczne, w umowie wierzyciel musi zwolnić dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie musi zaakceptować. W opisywanej sytuacji, jak to było nadmienione w opisie stanu faktycznego, do momentu wykreślenia Spółki z rejestru nie zostanie zawarta żadna umowa o zwolnieniu z długu między Spółką a jej Wierzycielami.

Podsumowując, do momentu zakończenia likwidacji Spółki nie nastąpi potrącenie, odnowienie ani zwolnienie z długu w stosunku do żadnego długu Spółki.

Ponadto Spółka pragnie zwrócić uwagę, że niezbędne dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu jest przysporzenie majątkowe powstałe po stronie podatnika. W omawianej sytuacji takie przysporzenie nie wystąpi, ponieważ z chwilą zakończenia procesu likwidacji Spółka przestanie istnieć, także nie będzie możliwe przypisanie jej przysporzenia majątkowego.

Spółka pragnie podkreślić, że posiadanie niespłaconych zobowiązań na moment likwidacji nie wpływa na możliwość zakończenia likwidacji. Takie stanowisko przedstawił m.in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 5 grudnia 2003 r. (sygn. IV CK 256/02) stwierdzając, że w sytuacji, w której spółka będąca w likwidacji nie prowadzi żadnych interesów i nie ma żadnego majątku, bezzasadne jest przyjęcie założenia, że istnieje realna możliwość zaspokojenia wierzycieli, dlatego utrzymywanie jej bytu prawnego nie jest konieczne, a takie podmioty należy eliminować z życia publicznego.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę jest zgodne z poglądem prezentowanym przez organy podatkowe. W analogicznym stanie faktycznym twierdzenia Spółki zostały uznane za prawidłowe m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/4510-1-216/16-2/PS);
• interpretacji indywidualnej z 29 października 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB4/4510-40/15/MT);
• interpretacji indywidualnej z 10 czerwca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/4510-220/15-2/GJ).
  
  

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 3 września 2015 r. sygn. I SA/Sz 509/15 wbrew stanowisku organu podatkowego potwierdził, że proces likwidacji Spółki nie oznacza wygaśnięcia zobowiązania cywilnoprawnego.

Na podstawie powołanych wyżej argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość zobowiązań pozostałych w Spółce na dzień jej wykreślenia z rejestru nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.