Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP3.4512.64.2017.1.ALN
z 22 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 2 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pomocy społecznej świadczonych w DPS (pytania oznaczone w wniosku jako nr 1 i 2) – jest nieprawidłowe;

• określenia podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3) - jest nieprawidłowe;

• obowiązku wystawiania faktur na rzecz ośrodków pomocy społecznych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4)– jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pomocy społecznej świadczonych w DPS (pytania oznaczone w wniosku jako nr 1 i 2);
  

• określenia podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3);
  

• obowiązku wystawiania faktur na rzecz ośrodków pomocy społecznych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4)
  

• braku obowiązku ewidencjonowania przez Powiat na kasie rejestrującej opłat za pobyt podopiecznych w domu pomocy społecznej po dokonaniu centralizacji podatkowej jeśli art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ma zastosowanie do działalności publicznej statutowej DPS. (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5)
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dom Pomocy Społecznej w … (dalej: DPS) jest jednostką organizacyjną Powiatu … i funkcjonuje stosownie do art. 11 przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870) jako jednostka budżetowa – jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która całość swoich wydatków pokrywa z budżetu Powiatu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu Powiatu.

DPS działa na podstawie zezwolenia wydanego przez Wojewodę … i jest wpisany do prowadzonego przez Wojewodę … Rejestru Domów Pomocy Społecznej. DPS działa na podstawie statutu określającego nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jest plan dochodów i wydatków (plan finansowy). DPS nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 55 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 930) przedmiotem działalności DPS - zwanej dalej statutową, jest świadczenie usług bytowych, opiekuńczych, wspomagających i edukacyjnych na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających (mieszkańców domu). Standard usług określa Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 964).

Zgodnie z Uchwałą Nr … z dnia 3 lipca 2006 r. w sprawie nadania Statutu Domu Pomocy Społecznej w … DPS jest domem stałego pobytu przeznaczonym dla 92 osób przewlekle somatycznie chorych, które ze względu na swoją chorobę, niepełnosprawność wymagają) całodobowej opieki. Dom realizuje w szczególności świadczenia w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających, w tym między innymi: zapewnia miejsce zamieszkania, wyżywienie, odzież i obuwie, utrzymanie czystości, udziela pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnacji oraz załatwianiu spraw osobistych. Ponadto, w zakresie świadczeń wspomagających, umożliwia się mieszkańcom zaspokojenie potrzeb religijnych i kulturalnych, udział w terapii zajęciowej oraz rehabilitacji, bezpieczne przechowywanie środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych, przestrzeganie praw mieszkańców, rozwój samorządności oraz wnoszenie skarg i wniosków.

DPS w ramach działalności statutowej świadczy usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem (dział 87 PKWiU z 2008 r.). Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzący dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:

1. mieszkaniec domu, nie więcej niż 70% swojego dochodu;
2. zobowiązani do alimentacji - zgodnie z umową zawartą z kierownikiem ośrodka pomocy i społecznej gminy, z której mieszkaniec jest kierowany;
3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.
   
   

Wpłaty za mieszkańców w domu, co do zasady, przekazywane są przez ZUS w postaci przelewów bankowych. Przelewy z ZUS nie pokrywają w całości odpłatności obciążającej mieszkańca. Różnica miedzy kwotą przekazywaną przez ZUS a kwotą określoną w decyzji o odpłatności wydaną przez GOPS wynika z przepisów ZUS (decyzja ośrodka pomocy społecznej wydana na podstawie ustawy o pomocy społecznej określa 70% świadczenia mieszkańca, natomiast ZUS może potrącić 65%, świadczenia brutto, co wynika z art. 140 ust. 4 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) z dnia 17 grudnia 1998r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 887).

Wyżej opisana różnica jest wpłacana przez mieszkańców do kasy DPS lub bezpośrednio na konto bankowe DPS. Z ewidencji dokumentujących transakcje za pośrednictwem kasy oraz banku wynika jakich konkretnie transakcji zapłata dotyczy.

W zależności od procedur obowiązujących w danym ośrodku pomocy społecznej podstawę do zapłaty należności na rzecz DPS stanowi decyzja administracyjna w sprawie odpłatności wydana przez tenże ośrodek bądź też w przypadku niektórych ośrodków pomocy społecznej, dodatkowo faktura dla ośrodka wystawiana przez DPS. Zobowiązani do alimentacji wnoszą odpłatność na podstawie umowy zawartej z ośrodkiem pomocy społecznej i za jego pośrednictwem. Za osoby skierowane do DPS przed 1 stycznia 2004 r. ośrodek pomocy społecznej nie wnosi opłaty, natomiast przekazywana jest dotacja z budżetu państwa.

Od 01.05.2011 r. DPS ewidencjonuje sprzedaż na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej ponieważ na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w spraw zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930) dział 87 PKWiU z 2008 r. nie został wymieniony w załączniku do rozporządzenia.

Ówczesny stan faktyczny przedstawiał się następująco: opłaty od mieszkańców nie były wnoszone w całości za pośrednictwem banku lub poczty na rachunek bankowy DPS, opłaty od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekroczyły w 2010 r. kwotę 40 tys. zł (§ 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia Ministra Finansów z 26 lipca 2010 r. i liczba odbiorców była większa od 20, a ilość transakcji realizowanych w ciągu roku była większa niż 50. Zatem nie miały zastosowania szczególne czynności wymienione w pozycji 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Świadczenia, o których mowa, ewidencjonowane są za pomocą kasy rejestrującej niezależnie od zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku są usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody.

O obowiązku tym zdecydował fakt, że świadczenia te dokonywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i że należności (opłaty) z tego tytułu przekroczyły w 2010 r. kwotę 40 tys. zł. Obrót rejestrowany za pomocą kasy fiskalnej dotyczy wyłącznie opłat mieszkańców za pobyt w DPS w ramach sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b.

Dom Pomocy Społecznej poza dochodami z tytułu odpłatności za pobyt uzyskuje dochody z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w tym z tytułów:

1. najem sali rehabilitacyjnej oraz sali terapii zajęciowej do celów dydaktycznych na rzecz różnego rodzaju szkół dla dorosłych. Podstawą jest umowa najmu zawarta pomiędzy DPS a szkołą. W Sali rehabilitacyjnej odbywają się zajęcia praktyczne dla słuchaczy, natomiast w sali terapii zajęciowej odbywają się wykłady i przeprowadzane są egzaminy;
2. refakturowanie kosztów zużycia energii cieplnej, wody oraz ścieków w części budynku zajmowanej przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w …. MOPS jest jednostką budżetową Gminy …. Część budynku zajmowana przez MOPS stanowi własność Gminy … (25% powierzchni całkowitej budynku);
3. Refakturowanie kosztów zużycia energii elektrycznej w węźle cieplnym, którego elementy technicznie stanowią własność … Sp. z o.o. w … (zużycie według podlicznika)
   
   

Pomieszczenie, w którym znajduje się węzeł cieplny zostało użyczone do Firmy … Sp. z o.o. Obroty z tytułu wyżej wymienionych rodzajów sprzedaży łącznie w żadnym z kolejnych lat nie przekroczyły kwoty określonej w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Opisany powyżej stan faktyczny jest aktualny na dzień sporządzenia wniosku o interpretację prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenia realizowane w ramach działalności publicznej - statutowej (tj. dział 87 PKWiU z 2008 r.) przez Powiatowy Dom Pomocy Społecznej nie podlegają opodatkowaniu i pozostają poza zakresem ustawy o VAT, czy są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o VAT?
   
2. Czy, jeśli przepisy art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o VAT mają zastosowanie do działalności publicznej - statutowej domu pomocy społecznej to, czy należy je stosować tylko i wyłącznie do tej części dochodów, która dotyczy osób fizycznych (pensjonariusze DPS), czy też należy je stosować do całości dochodów i obejmują również opłaty wnoszone przez gminne ośrodki pomocy społecznej?
   
3. Czy na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT składowymi podstawy opodatkowania będą:
   1. opłata wnoszona przez mieszkańca (70% jego dochodów);
      
   2. opłata wnoszona przez ośrodki pomocy społecznej (w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez pozostałych zobowiązanych);
      
   3. dotacja przekazywana z budżetu państwa (za osoby skierowane przed 01.01.2004 r.).
4. Czy gminnym ośrodkom pomocy społecznej należy wystawiać faktury VAT ze stawką zw. (czynności zwolnione z VAT)?
   
5. Czy jeśli art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ma zastosowanie do działalności publicznej statutowej DPS to, czy nadal należy prowadzić ewidencję sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej w tym zakresie? Czy należy w związku z tym wyrejestrować kasę fiskalną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Powiat stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie swojej statutowej działalności (świadczenie usług opiekuńczych z zakwaterowaniem) nie jest podatnikiem VAT, ponieważ nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz obsługujących je urzędów w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami. W związku z tym do działalności publicznej prowadzonej przez DPS jako jednostki budżetowej powiatu nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o VAT. DPS prowadzony przez powiat działa na odmiennych zasadach niż podmioty komercyjne prowadzące działalność gospodarczą. Ponadto tworzenie i utrzymanie DPS należy do zadań własnych powiatu o charakterze obowiązkowym. Zarówno umieszczenie danej osoby w DPS, jak i opłata za pobyt (lub zwolnienie z niej) wynika z decyzji administracyjnej - przy czym wysokość tej opłaty jest ustalana według zasad wskazanych w ustawie o pomocy społecznej. Powiat, w ramach sprawowania władztwa publicznego, decyduje kto i na jakich zasadach zostanie umieszczony w DPS.

Opłaty za pobyt pobrane przez DPS odprowadzane są do budżetu powiatu. Pobrane opłaty mają charakter daniny publicznej, ponieważ są pobierane w związku z ustawowym obowiązkiem organu samorządu terytorialnego do prowadzenia domów pomocy społecznej i są związane z realizacją celu publicznego. Potwierdzają to wyroki sądów administracyjnych np. wyrok WSA w Krakowie z 6 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 462/13, oraz wyrok NSA z 28 września 2016 r., sygn. akt I FSK 2183/15.

Ad. 2

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o podatku od towarów nie mają zastosowania do działalności domów pomocy społecznej, które wykonują nałożone na nie zadania publiczne zatem zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT tj. działalność ich jest poza ustawą o VAT.

Ad. 3

Całość opłaty za pobyt w DPS (do wysokości kosztu utrzymania) jak również dotacja budżetu państwa za osoby skierowane przed 01.01.2004 r. nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż nie dotyczą sprzedaży w rozumieniu ustawy o VAT, nie są to bowiem czynności podlegające ustawie o VAT.

Ad. 4

DPS a po centralizacji tj. od 01.01.2017 r. Powiat - nie powinien wystawiać faktur gminnym ośrodkom pomocy społecznej. Zasady wystawiania faktur określają przepisy art. 106a-106q ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przepisy te określają m.in. kiedy faktury są wystawiane, tj. jakie czynności mogą być dokumentowane fakturami. Jest to przede wszystkim sprzedaż dokonywana przez podatników VAT. Czynności niestanowiące sprzedaży w rozumieniu VAT nie mogą być co do zasady, dokumentowane fakturami VAT.

Świadczenia pomocy społecznej realizowane przez DPS na podstawie decyzji administracyjnych nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a tym samym nie powinny być dokumentowane fakturami - w tym fakturami wystawianymi dla gminnych ośrodków pomocy społecznej. Ponadto gminne ośrodki pomocy społecznej nie są nabywcami tych świadczeń, ponieważ ich nabywcami są mieszkańcy DPS. Gminne ośrodki pomocy społecznej są jedynie częściowymi ich płatnikami, tj. osobami trzecimi, od których otrzymywana jest część zapłaty za te świadczenia. Świadczenia pomocy społecznej wykonywane na podstawie decyzji administracyjnych nie stanowią sprzedaży w rozumieniu przepisów o VAT. A nawet jeżeli stanowisko to odrzucić - Gmina nie jest nabywcą świadczeń dokonywanych przez DPS.

Ad.5

Powiatowy Dom Pomocy Społecznej (a po centralizacji tj. od 01.01.2017 r. Powiat) nie ma obowiązku rejestrowania za pomocą kasy fiskalnej obrotów osiąganych z tytułu prowadzonej przez siebie działalności w zakresie świadczeń pomocy społecznej, ponieważ jest to wykonywanie zadań publicznych, za które pobierane są daniny publiczne, natomiast nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz obsługujących je urzędów w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Świadczenia te nie powinny podlegać VAT i nie powinny być ewidencjonowane za pomocą kasy rejestrującej, co potwierdzają ostatnie orzeczenia sądów (wyrok WSA w Krakowie z 6 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 462/13, oraz wyrok NSA z 28 września 2016 r., sygn. akt 1 FSK 2183/15, Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Gl 233/13). W tym okolicznościach posiadana i używana kasa fiskalna jest zbędna i może zostać wyrejestrowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego stanu faktycznego w zakresie:

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pomocy społecznej świadczonych w DPS (pytania oznaczone w wniosku jako nr 1 i 2) – jest nieprawidłowe;

• określenia podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3) - jest nieprawidłowe;

• obowiązku wystawiania faktur na rzecz ośrodków pomocy społecznych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4) – jest nieprawidłowe.
  
  

Należy w pierwszej kolejności zwrócić uwagę, iż w dniu 29 września 2015 r. zapadł w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów wyrok TSUE, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 2006/112/WE Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Powyższy wyrok TSUE co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek organizacyjnych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Według art. 4 ww. ustawy z dnia 5 września 2016 r. jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną – co do zasady – w sytuacji kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Jednakże określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podatnik.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie pomocy społecznej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930 z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Art. 22 pkt 3 i pkt 4 ustawy o pomocy społecznej stanowi natomiast, że do zadań wojewody należy: wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej a także prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej, placówek zapewniających miejsca noclegowe oraz jednostek specjalistycznego poradnictwa.

Ponadto zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej „mieszkańcami domu”.

Na mocy art. 57 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:

1. jednostki samorządu terytorialnego;
2. Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia;
3. inne osoby prawne;
4. osoby fizyczne.
   
   

Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje wojewoda właściwy ze względu na położenie domu (art. 57 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej).

Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej (art. 59 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).

Wskazać tu należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata (opłata).

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi wyżej przepisami prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie – zapewnienie pobytu w Domu Pomocy Społecznej, pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Powiat za pośrednictwem DPS zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnej osoby, która za te czynności dokonuje opłaty w określonej wysokości. Za osoby skierowane do DPS przed 1 stycznia 2004 r. ośrodek pomocy społecznej nie wnosi opłaty, natomiast przekazywana jest dotacja z budżetu państwa.

Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Powiat za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Fakt, że Powiat w ramach DPS obarczony jest zadaniem w postaci realizacji tych usług wynikających z decyzji administracyjnych nie jest jednoznaczny z tym, że automatycznie zostaje wyłączony z zakresu podatku VAT, bowiem w przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi dochodami (uiszczanymi opłatami) a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Tym samym uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem DPS.

Jednocześnie podobne lub takie same czynności mogą być wykonywane przez inne podmioty, tzw. podmioty konkurencyjne.

Tak więc w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (zapewnienie pobytu stałego, opieka), które jest wykonywane z nakazu organu (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Powiat za pośrednictwem DPS zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnej osoby, która za te czynności dokonuje opłaty w określonej decyzją wysokości. Możliwe jest zatem zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę w ramach DPS na rzecz określonego podmiotu (nabywcy). Przy czym, Powiat w zakresie, w jakim realizuje ww. zadania, nie jest objęty regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, na podstawie obowiązujących przepisów prawa w odniesieniu do zaprezentowanego opisu sprawy należy uznać, że czynności świadczone przez Powiat, za pośrednictwem DPS, będą spełniały definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy i w zakresie tych czynności Wnioskodawca nie będzie korzystał z wyłączenia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy.

Wnioskodawca świadcząc opisane usługi będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. A zatem, opłaty za pobyt w Domu Pomocy Społecznej będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Z kolei, zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
     
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę, specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Jak stanowi art. 43 ust. 17a ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zatem, warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Do zadań statutowych DPS-ów należy zapewnienie opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności osobom, które nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy i opieki w miejscu zamieszkania. Zadaniem ich jest świadczenie usług bytowych, opiekuńczych i wspomagających na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nich przebywających.

W świetle powyższego, Wnioskodawca prowadząc Dom Pomocy Społecznej, z uwagi na wskazany we wniosku zakres prowadzonej działalności, spełnia przesłankę przedmiotową art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy. Z kolei fakt, że opisany we wniosku Dom Pomocy Społecznej jest wpisany do rejestru Wojewody i posiada zezwolenie na prowadzenie działalności sprawia, że jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy.

Tym samym usługi pomocy społecznej świadczone przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej, wymienione we wniosku będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy.

W świetle powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-IN, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania nr 2 czy, jeśli przepisy art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy o VAT mają zastosowanie do działalności publicznej - statutowej domu pomocy społecznej to, czy należy je stosować tylko i wyłącznie do tej części dochodów, która dotyczy osób fizycznych (pensjonariusze DPS), czy też należy je stosować do całości dochodów i obejmują również opłaty wnoszone przez gminne ośrodki pomocy społecznej należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata (opłata). Jak wskazano powyżej usługi pomocy społecznej świadczone przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej, wymienione we wniosku będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy bez względu na źródło finansowania.

W świetle powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku ORD-IN, należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Nie ma znaczenia od kogo świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zarówno gdy opłata wnoszona jest przez mieszkańca (70% jego dochodów) jak i gdy opłata wnoszona jest przez ośrodki pomocy społecznej (w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez pozostałych zobowiązanych), mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.

W opinii tut. Organu również przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe w formie dotacji przekazywanej z budżetu państwa (za osoby skierowane przed 01.01.2004 r.) w części w jakiej stanową dofinansowanie do konkretnej usługi pomocy społecznej należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze) mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Powiat środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na wyświadczenie konkretnej usługi pomocy społecznej dla konkretnego pensjonariusza.

Tym samym otrzymane przez Powiat środki na wyświadczenie usługi opieki stanowić będą w istocie należności za świadczone usługi.

Tym samym uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Powiat przy pomocy DPS usług będzie zarówno kwota należna, w postaci wpłaty, którą będzie uiszczał mieszkaniec jak i opłata wnoszona przez ośrodki pomocy społecznej (w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez pozostałych zobowiązanych) oraz dotacja przekazywana z budżetu państwa za osoby skierowane przed 01.01.2004 r.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 wniosku ORD-IN, jest nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości dotyczących zakresu pytania nr 4 we wniosku ORD-IN, wskazać należy, że na mocy art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium;
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Regulacja określona w art. 106b ust. 2 ustawy wyraża zasadę, zgodnie z którą nie ma obowiązku wystawiania faktury dla sprzedaży zwolnionej z podatku. Przepis ten pozwala, aby faktury nie były wystawiane dla czynności zwolnionych przedmiotowo na mocy ustawy bądź na mocy przepisów wykonawczych. Nie pozbawia on wszakże podatników dokonujących tych czynności prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury dla sprzedaży zwolnionej jest, co do zasady, pozostawione wyborowi wykonującego czynność.

Jednakże stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Wskazany wyżej przepis art. 106b ustawy zawiera zamknięty katalog transakcji, które winny być dokumentowane fakturą VAT, wśród nich wymienione są dostawa towarów i świadczenie usług.

Udzielając odpowiedzi na pytanie nr 4 wniosku ORD-IN, w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że od 1 stycznia 2017 r. podatnikiem z tytułu świadczenia usług w zakresie opieki społecznej jest Powiat, a nie Dom Pomocy Społecznej. Wystawcą faktur nadal może być DPS jednakże sprzedawcą od 1 stycznia 2017 r. z tytułu świadczonych ww. usług jest Powiat, a nie Dom Pomocy Społecznej.

Jednocześnie w świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że w niniejszych okolicznościach bezpośrednim odbiorcą usług, za które pobierane są opłaty, będzie osoba korzystająca z pomocy społecznej świadczonej przez Powiat za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej, nie zaś ośrodek pomocy społecznej, który dokonuje ww. opłat.

W tej sytuacji opłata dokonywana przez ośrodek pomocy społecznej nie będzie wnoszona tytułem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej na rzecz tego ośrodka.

Wobec powyższego do dokumentowania wpłat dokonywanych przez ośrodki pomocy społecznej nie znajdą zastosowania przepisy art. 106b ustawy. W konsekwencji, w przedmiotowym zakresie, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wystawiania faktur na rzecz ośrodków pomocy społecznej.

Pomimo, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny, jednakże z innej argumentacji niż to wskazano w niniejszej interpretacji, dlatego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

W związku z powyższym, skoro stanowisko Zainteresowanego w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe, tj. czynności świadczone przez Powiat, za pośrednictwem DPS, będą spełniały definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy i w zakresie tych czynności Wnioskodawca nie będzie korzystał z wyłączenia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy, to rozpatrywanie pytania (oznaczonego we wniosku nr 5) tj. „czy jeśli art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ma zastosowanie do działalności publicznej statutowej DPS to, czy nadal należy prowadzić ewidencję sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej w tym zakresie? Czy należy w związku z tym wyrejestrować kasę fiskalną?”, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.