Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.79.2017.1.AM
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym jak dotąd dostawy towarów i świadczenia usług wyłącznie opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Działalność gospodarcza spółki zostanie rozszerzona o sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W związku z tym dnia 20 kwietnia 2016 r. Spółka wzięła udział i wygrała licytację komorniczą, której przedmiotem było należące do osoby fizycznej własnościowo-spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, dla którego nie została urządzona księga wieczysta. Ww. lokal o powierzchni użytkowej 37,20 m2 składa się z 2 pokoi, kuchni, przedpokoju i łazienki. Usytuowany jest w budynku wielorodzinnym pobudowanym na przełomie lat 1960-1970. Informacje na temat lokalu, które uzyskał Zarząd Spółki wskazują, że lokal nigdy nie był przedmiotem sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Od momentu oddania do użytkowania aż do dnia licytacji lokal był wykorzystywany na potrzeby mieszkaniowe przez dotychczasowych właścicieli. Od wylicytowanej ceny zakupu nie przysługiwała możliwość odliczenia podatku VAT.

Dnia 8 lipca 2016 r. Sąd Rejonowy wydał prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności ww. prawa do lokalu na rzecz Sp. z o. o.

Spółka aby korzystnie sprzedać ww. lokal będzie musiała ponieść wydatki na remont i modernizację. Wydatki, które Spółka zamierza ponieść na opisany we wniosku lokal (liczone w cenach brutto nabycia materiałów i usług) przed jego sprzedażą nie przekroczą 30% wartości lokalu mieszkalnego, za którą został nabyty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanego wyżej lokalu, gdy wartość poniesionych nakładów na remont i modernizację (w cenach brutto) nie przekroczy 30% wartości ceny nabycia, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki sprzedaż opisanej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług pod warunkiem, że nakłady, które zostaną poniesione na remont i modernizację nie przekroczą 30% wartości poniesionej na zakup tego lokalu od komornika.

Podstawą zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10a, który stanowi, że zwalnia się od podatku „dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.
   
   

W opisanym przypadku nie będzie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ze względu na to, że lokal nie był jeszcze przedmiotem dostawy, która spełniałaby warunki definicji „pierwszego zasiedlenia” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług. Wynika to z tego, że lokal był oddany do użytkowania pierwszemu użytkownikowi lecz nie nastąpiło to w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Co za tym idzie planowana dostawa będzie dokonywana przed pierwszym zasiedleniem (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), będą natomiast spełnione warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a a mianowicie:

• przy zakupie Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego bo ze względu na charakter transakcji (licytacja komornicza z majątku prywatnego dłużnika) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• wydatki (liczone w wartościach brutto), które Spółka zamierza ponieść na doprowadzenie lokalu do stanu pozwalającego na jego sprzedaż nie przekroczą 30% wartości poniesionej przy zakupie.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów, a także określił warunki stosowania tych zwolnień.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że (…) „definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu” (...).

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek, budowla lub ich części zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku, budowli lub ich części po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem, dzierżawa, leasing itp.).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Natomiast art. 43 ust. 10 ustawy o VAT stanowi, że podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do postanowień art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W związku z tym dnia 20 kwietnia 2016 r. Spółka wzięła udział i wygrała licytację komorniczą, której przedmiotem było należące do osoby fizycznej własnościowo-spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Ww. lokal o powierzchni użytkowej 37,20 m2 składa się z 2 pokoi, kuchni, przedpokoju i łazienki. Usytuowany jest w budynku wielorodzinnym pobudowanym na przełomie lat 1960-1970. Informacje na temat lokalu, które uzyskał Zarząd Spółki wskazują, że lokal nigdy nie był przedmiotem sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Od momentu oddania do użytkowania aż do dnia licytacji lokal był wykorzystywany na potrzeby mieszkaniowe przez dotychczasowych właścicieli. Od wylicytowanej ceny zakupu nie przysługiwała możliwość odliczenia podatku VAT.

Dnia 8 lipca 2016 r. Sąd Rejonowy wydał prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności ww. prawa do lokalu na rzecz Sp. z o. o.

Spółka aby korzystnie sprzedać ww. lokal będzie musiała ponieść wydatki na remont i modernizację. Wydatki, które Spółka zamierza ponieść na opisany we wniosku lokal (liczone w cenach brutto nabycia materiałów i usług) przed jego sprzedażą nie przekroczą 30% wartości lokalu mieszkalnego, za którą został nabyty.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż opisanego wyżej lokalu, gdy wartość poniesionych nakładów na remont i modernizację (w cenach brutto) nie przekroczy 30% wartości ceny nabycia, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy zauważyć, że możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT powinna poprzedzać analiza przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że dostawa budynków lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

W analizowanej sprawie dla określenia możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego w pierwszej kolejności należy ustalić czy transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Lokal mieszkalny, który przeznaczony jest do sprzedaży znajduje się w budynku wielorodzinnym pobudowanym na przełomie lat 1960-1970. Lokal od momentu oddania do użytkowania aż do dnia licytacji był wykorzystywany na potrzeby mieszkaniowe przez dotychczasowych właścicieli. Zatem, jak wynika z opisu sprawy do pierwszego zasiedlenia lokalu doszło ponad dwa lata przed planowaną przez Wnioskodawcę sprzedażą, ponieważ lokal wykorzystywany był na cele mieszkaniowe od lat siedemdziesiątych aż do momentu przeprowadzenia licytacji komorniczej w 2016 roku. Ponadto z opisu sprawy wynika, że wydatki, które Wnioskodawca zamierza ponieść na remont lokalu (liczone w cenach brutto nabycia materiałów i usług) przed jego sprzedażą nie przekroczą 30% wartości lokalu mieszkalnego, za którą został nabyty.

Zatem, na podstawie przytoczonych przepisów prawnych oraz orzecznictwa w tym zakresie, w szczególności powołanego wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14 należy stwierdzić, że dla transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja ta nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu mieszkalnego minął okres dłuższy niż dwa lata.

Dodatkowo Wnioskodawca dla planowanej sprzedaży może zrezygnować ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wybrać opodatkowanie tej dostawy po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT.

Wnioskodawca we własnym stanowisku, określił dla planowanej sprzedaży lokalu zwolnioną stawkę podatku jednak podał błędną podstawę prawną wskazując art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Dla sprzedaży lokalu przedstawionego we wniosku zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.