Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.1154.2016.1.AR
z 22 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 1982 r. zawarła związek małżeński. W 1992 r. Wnioskodawczyni wraz ze współmałżonkiem nabyli nieruchomość do majątku wspólnego małżeńskiego, którą następnie w trakcie trwania małżeństwa wspólnie zabudowali budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. W 2010 r. orzeczono pomiędzy małżonkami rozwód. Ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej uległ zmianie w momencie uprawomocnienia się orzeczenia rozwodowego, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej.

W toku postępowania o podział majątku wspólnego postanowieniem z 9 listopada 2012 r., które uprawomocniło się 28 grudnia 2012 r., sąd ustalił, że w skład majątku dorobkowego małżonków wchodzi nieruchomość zabudowana budynkiem jednorodzinnym o wartości 458.279,00 zł oraz samochód o wartości 20.000,00 zł. W wyniku podziału majątku, na rzecz Wnioskodawczyni została przyznana ww. nieruchomość oraz samochód o łącznej wartości 478.279,00 zł – z obowiązkiem spłaty współmałżonka w wysokości 239.139,50 złotych, tj. kwoty stanowiącej połowę wartości ww. składników majątku otrzymanych przez Wnioskodawczynię.

W dniu 9 września 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość przyznaną jej w toku postępowania o podział majątku, za cenę 330.000 złotych.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży nie zostały przez Wnioskodawczynię spożytkowane na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, zbycie przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię, skutkuje powstaniem przychodu na podstawie art. 10 ust 1. pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy rodzi ono ciążący na Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym zbycie przedmiotowej nieruchomości nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. Wnioskodawczyni uważa, że pozostając z mężem w majątkowym ustroju małżeńskim, a inaczej mówiąc we wspólności ustawowej, w wyniku podziału majątku wspólnego po rozwodzie nie mogła powtórnie nabyć spornej nieruchomości, skoro już stanowiła ona jej własność.

Jak zauważa Wnioskodawczyni, stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który mówi, że współwłasność małżeńska stanowi szczególny rodzaj współwłasności, a co za tym idzie jest współwłasnością bezudziałową. W czasie trwania małżeństwa małżonkowie nie mogą samodzielnie rozporządzać swoimi prawami co do majątku wspólnego, ponieważ nie mają oni określonych udziałów w majątku wspólnym. Wspólność ta obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe oraz wierzytelności. Co istotne i co wymaga podkreślenia, współwłasność łączna, a więc wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego ze współwłaścicieli. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższe prowadzi do wniosku, że nie ma możliwości wyodrębnienia udziałów, które Wnioskodawczyni oraz jej małżonek posiadali w chwili nabycia nieruchomości podczas trwania związku małżeńskiego. Skoro małżonkowie nabyli nieruchomość do majątku wspólnego, do niepodzielnej ręki, to Wnioskodawczyni nie mogła jej nabyć powtórnie na skutek podziału majątku dorobkowego. Wnioskodawczyni uważa, że wnikliwa analiza treści postanowienia w sprawie o podział majątku wskazuje, że Wnioskodawczyni nie otrzymała nic ponad przysługujący jej finalnie w majątku dorobkowym małżeńskim udział.

Wnioskodawczyni uważa, że nie można zatem przyjąć, że pięcioletni termin wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych biegnie od daty nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości na wyłączną własność, tj. od 28 grudnia 2012 r., kiedy to uprawomocniło się postanowienie o podziale majątku wspólnego małżonków z 9 listopada 2012 r.

Wnioskodawczyni zauważyła, że małżonkowie nabyli tę nieruchomość w 1992 r., a więc gdyby zbyli oni nieruchomość wspólnie w 2013 r., odbyłoby się to bez negatywnych konsekwencji podatkowych, ponieważ 5-letni termin wynikający z ustawy upłynąłby z końcem 1997 r.

W opinii Wnioskodawczyni powyższe prowadzi do wniosku, że spełniona została przesłanka wyłączająca uzyskany przychód z tytułu zbycia nieruchomości z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nadmienić należy również, że w zaistniałym stanie faktycznym, w związku ze zbyciem przez Wnioskodawczynię spornej nieruchomości, nie uzyskała ona kwoty przychodu większej aniżeli wartość nieruchomości ustalona w trakcie jej podziału, w czasie postępowania sądowego o podział majątku dorobkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz ze współmałżonkiem nabyli w trakcie trwania małżeństwa (w 1992 r.) nieruchomość, którą wspólnie zabudowali budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. W 2010 r. małżonkowie rozwiedli się, a następnie 9 listopada 2012 r. sąd wydał postanowienie w sprawie o podział majątku wspólnego, które uprawomocniło się 28 grudnia 2012 r. W ww. postanowieniu sąd ustalił, że w skład majątku dorobkowego małżonków wchodzi nieruchomość zabudowana budynkiem jednorodzinnym o wartości 458.279,00 zł oraz samochód o wartości 20.000,00 zł. W wyniku podziału majątku na rzecz Wnioskodawczyni została przyznana ww. nieruchomość oraz samochód o łącznej wartości 478.279,00 zł, z obowiązkiem spłaty współmałżonka w wysokości 239.139,50 zł. W dniu 9 września 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość przyznaną jej w toku postępowania o podział majątku za cenę 330.000,00 zł.

Aby móc zatem ustalić czy w omawianej sprawie sprzedaż w 2013 r. nieruchomości, której jedynym właścicielem, w wyniku podziału majątku wspólnego stała się Wnioskodawczyni, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, trzeba ustalić, od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego małżonków, czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku dorobkowego małżonków w 2012 r.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego tylko wówczas, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tym udziale bowiem, w którym przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2012 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem na mocy postanowienia sądu z 2012 r. Wnioskodawczyni zostały przyznane wszystkie składniki majątku dorobkowego małżonków o łącznej wartości 478.279,00 zł, natomiast Wnioskodawczyni zobowiązana została do dokonania spłaty byłego współmałżonka w wysokości 239.139,50 zł, tj. w wysokości stanowiącej połowę wartości składników majątku dorobkowego małżonków. Jednoznacznie przesądza to o braku ekwiwalentności podziału majątku dorobkowego małżonków.

Z powyższych rozważań wynika zatem, że udziały w nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym Wnioskodawczyni nabyła w różnym czasie i w różny sposób:

• udział wynoszący ½ Wnioskodawczyni nabyła w ramach majątku wspólnego w 1992 r.,
• udział wynoszący ½ Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2012 r.

Z uwagi na to, że od momentu nabycia nieruchomości w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, upłynął pięcioletni termin o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ta część przychodu uzyskana ze sprzedaży ww. nieruchomości, która przypada na udział nabyty w ramach majątku wspólnego, nie stanowi źródła przychodu, a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży przypadającego na ww. udział nabyty w 1992 r. (50% przychodu nie podlega opodatkowaniu).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega natomiast przychód z tytułu odpłatnego zbycia przypadający na udział w nieruchomości nabyty w 2012 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego (50% przychodu), ponieważ zbycie dokonane zostało przed upływem pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce to nabycie.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Podkreślić jednak należy, że ewentualnie poniesione przez Wnioskodawczynię koszty odpłatnego zbycia dotyczą całej nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym, czyli również przychodu, który przypada na udział nabyty w ramach majątku wspólnego, niestanowiący źródła przychodu. Skoro sprzedaż udziału nabytego w 1992 r. nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu, to odliczeniu nie podlegają też koszty przypadające na ten udział. Wnioskodawczyni może zatem ewentualnie poniesione koszty odpłatnego zbycia odliczyć od przychodu w wysokości proporcjonalnie przypadającej na udział w ww. nieruchomości, który nabyła w 2012 r., czyli 50% kosztów odpłatnego zbycia.

Z kolei ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie nabycie miało charakter odpłatny, gdyż odbyło się za spłatą na rzecz byłego współmałżonka.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl zaś art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych

W tym miejscu wyjaśnić należy, że kosztem nabycia w wyniku sądowego podziału majątku udziału 1/2 w nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym będzie kwota udokumentowanej spłaty dokonanej na rzecz byłego współmałżonka, w wysokości przypadającej na spłatę tego składnika majątku wchodzącego w skład majątku dorobkowego małżonków (tj. wartość całej spłaty pomniejszona o 10.000,00 zł, czyli o kwotę przypadającą na spłatę 50% wartości samochodu będącego również przedmiotem podziału majątku wspólnego). Kwota ta stanowiła bowiem wydatek jaki Wnioskodawczyni musiała ponieść aby stać się właścicielem udziału, który do daty podziału majątku był własnością byłego współmałżonka Wnioskodawczyni. Kwotę tę Wnioskodawczyni może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód, jaki uzyskała ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Podsumowując, w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni otrzymała majątek o większej wartości niż przysługujący jej w majątku wspólnym udział ½. W procencie o jaki wzrósł udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym (50%) należy rozpoznać nabycie udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym w ramach podziału majątku wspólnego w 2012 r. Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży udziału w ww. nieruchomości (50%) wynika z tego, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – udział nabyty w 2012 r. w drodze podziału majątku wspólnego został sprzedany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym go nabyto. Podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży przypadającym na udział nabyty w 2012 r. (ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a kosztami uzyskania przychodu, ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż Wnioskodawczyni wskazała, że omawianą nieruchomość sprzedała za cenę 330.000,00 zł, a zatem – jeżeli w istocie była to wartość rynkowa tej nieruchomości – przychód podlegający opodatkowaniu stanowi kwota 165.000 zł. Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawczyni została zobowiązana do dokonania spłaty na rzecz byłego współmałżonka w związku z podziałem majątku wspólnego, kwota tej spłaty (239.139,50 zł – 10.000,00 zł = 229.139,50 zł) stanowi koszt uzyskania przychodu, o ile Wnioskodawczyni faktycznie dokonała tejże spłaty i jest w stanie to udokumentować. Z powyższych okoliczności wynika więc, że z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodu lecz poniosła stratę ponieważ wysokość kosztów uzyskania przychodu przekracza wysokość osiągniętego przychodu. Wnioskodawczyni nie jest więc zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości.

Wnioskodawczyni zobowiązana była jednak do złożenia zeznania PIT-39, w którym powinna wykazać poniesioną stratę bowiem w myśl art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy zeznanie PIT-39 jest zeznaniem o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty.

Pomimo braku obowiązku zapłaty podatku stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać jednak za nieprawidłowe z uwagi na przedstawioną przez nią argumentację przemawiającą za brakiem opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.