Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.15.2017.2.KBR
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 10 marca 2017 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.15.2017.1.KBR (doręczonym w dniu 13 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu składników majątkowych za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu składników majątkowych za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 10 marca 2017 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.15.2017.1.KBR (doręczonym w dniu 13 marca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką cywilną, zarejestrowaną dla celów podatku VAT (dalej również: „Spółka”).

Wspólnikami Wnioskodawcy są osoby fizyczne (dalej: „Wspólnicy”). Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wydzierżawianie nieruchomości. Przedmiotem wkładów do Spółki były wkłady pieniężne, nieruchomość gruntowa, będącą przedmiotem prawa użytkowania wieczystego zabudowana wiatą magazynową stanowiącą przedmiot odrębnej własności oraz nieruchomość gruntowa, będąca przedmiotem prawa użytkowania wieczystego, zabudowana placem manewrowym.

Aktywa Spółki (Wspólników) stanowią zespół składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Należą do nich:

1. prawa do korzystania z nieruchomości gruntowych z tytułu prawa użytkowania wieczystego;
   
2. wiata magazynowa będąca przedmiotem odrębnej własności;
   
3. środki pieniężne;
   
4. prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów,
   
5. wierzytelności wynikające z zawartych umów;
   
6. zobowiązania wynikające z zawartych umów;
   
7. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

- (dalej: „Aktywa”)

Dwoje Wspólników jest udziałowcami polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „PolCo”). Obecnie trwa proces przekształcenia PolCo w spółkę komandytową (dalej: „SK”). Wspólnicy planują wnieść aportem Aktywa do SK w celu przeniesienia prowadzonej działalności Spółki do SK i kontynuowanie tej działalności pod inną formą prawną. W związku z wniesieniem aportu, w Spółce nie zostaną żadne aktywa. Spółka całkowicie zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz zarządzania nieruchomościami wykonywane na zlecenie będzie kontynuować SK w takim samym zakresie jak Spółka. Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na przeniesienie własności nieruchomości, na podstawie art. 678 w zw. z art. 694 Kodeksu cywilnego, SK wstąpi w stosunek dzierżawy na miejsce Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej aport zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany powyżej aport zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (prawa z tytułu a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

W związku z powyższym, w celu ustalenia, czy do opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji nie będą stosowane przepisy ustawy VAT, należy ustalić, czy przenoszone Aktywa stanowią przedsiębiorstwo oraz czy przedmiotowa transakcja stanowi transakcję zbycia.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy VAT natomiast brak jest w ustawie VAT definicji przedsiębiorstwa, dlatego należy odwołać się do definicji zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Opisane we wniosku Aktywa stanowią zespół składników niematerialnych i materialnych w oparciu o które funkcjonuje niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące cel gospodarczy prowadzonej działalności. Aktywa ponadto obejmują składniki, które zostały wymienione w katalogu art. 551 Kodeksu cywilnego (własność nieruchomości, prawa wynikające z prawa użytkowania wieczystego, prawa wynikające z umów najmu, wierzytelności, środki pieniężne, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej). Zbywane Aktywa mogą w sposób samodzielny funkcjonować w obrocie gospodarczym bez konieczności podejmowania jakichkolwiek dodatkowych czynności organizacyjnych czy formalnych.

Należy także zauważyć, że w doktrynie wskazuje się, że zakresem pojęcia „przedsiębiorstwo” są objęte nie tylko prawa podmiotowe, ale również pewne korzyści, sytuacje faktyczne, w szczególności może tu chodzić o informacje dotyczące rynku, umiejętności produkcyjne, handlowe lub organizacyjne, stałą klientelę, dobrą opinię u odbiorców i dostawców, znajomość korzystnych źródeł dostawy lub transportu (Zbigniew Radwański, Prawo cywilne - część ogólna, Wyd. Z C. H. Beck, Warszawa 1996). Niewątpliwie w niniejszej sprawie mamy z powyższym do czynienia, tzn., iż w wyniku dokonanych czynności pomiędzy Spółką a SK przejdzie także do „przejęcia” korzystnych sytuacji faktycznych, takich jak stali klienci, znajomość rynku, umiejętności handlowe i organizacyjne.

Reasumując w świetle powyższego stwierdzić można, iż celem Wnioskodawcy nie jest przenoszenie własności pojedynczych składników majątku przedsiębiorstwa, ale wstąpienie przez SK w sytuację prawną i faktyczną Spółki poprzez nabycie jej przedsiębiorstwa i kontynuowanie jej działalności gospodarczej w takim samym zakresie jak dotychczasowo.

W obliczu powyższego, zdaniem Wnioskodawcy Aktywa stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Wyrażone powyżej stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do zbycia przedsiębiorstwa dochodzi w każdej sytuacji, gdy zbywany jest cały majątek Spółki, a nabywca staje się kontynuatorem działalności gospodarczej jest zbieżne ze stanowiskiem organów podatkowych, doktryny, jak i orzecznictwa sądów administracyjnych.

Przykładowo w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 września 2016 r. (sygn. IPPP2/4512-544/16-2/AM) organ podatkowy wskazał, że: „katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma charakter otwarty, a podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

W indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 stycznia 2017 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.726.2016.1.KS) organ podatkowy wskazał, że „W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. (...) nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w:

• Indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r. (sygn. 1462-IPPP3.4512.948.2016.1. RM),
  

• Indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.708.2016.1. EJ),
  

• Indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 listopada 2016 r. (sygn. 3063-ILPP1 -3.4512.84.2016.1. JN).
  
  
  

Powyższa linia interpretacyjna organów podatkowych jest zgodna z orzecznictwem sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku NSA z dnia 9 lutego 2000 r., I SA/Gd 2036/97 Sąd wyraził pogląd, że „Zawarcie szeregu umów sprzedaży w stosunkowo krótkim okresie czasu, w wyniku których cały majątek spółki cywilnej przeszedł na własność spółki akcyjnej przy jednoczesnym powiązaniu personalnym obu podmiotów gospodarczych oraz w sytuacji, kiedy pracownicy jednego podmiotu stali się pracownikami drugiego podmiotu, zaś spółka akcyjna w sposób faktyczny była kontynuatorem działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną - dawały organom podatkowym uzasadnione podstawy do przyjęcia, że przedmiotem sprzedaży było przedsiębiorstwo, przy czym oceny tej nie sposób uznać za dowolną”.

W wyroku NSA z dnia 26 czerwca 2008 r., I FSK 688/07, Sąd stwierdził, że „Skoro zatem nie zostały skutecznie podważone ustalenia faktyczne, że zespół składników majątkowych nabytych przez skarżącą Spółkę od M. K. stanowi organizacyjną i funkcjonalną całość przeznaczoną do prowadzenia określonej działalności gospodarczej (produkcji soków i napojów) przez tę Spółkę, to zasadne było uznanie nabytego zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego (tak w brzmieniu obowiązującym w czasie tego nabycia, jak i obowiązującym od dnia 25 września 2003 r. na skutek nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. - Dz. U. Nr 49, poz. 408), a w konsekwencji także w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Nie może odnieść skutku negowanie - w ramach zarzutu niewłaściwego zastosowania prawa materialnego - ustalenia, że omawiane składniki majątkowe w momencie ich sprzedaży przez M. K. skarżącej Spółce stanowiły organizacyjną i funkcjonalną całość motywowane brakiem wśród nich składników niematerialnych, określonych rodzajów ruchomości (materiałów, surowców, produktów, towarów) czy ksiąg handlowych, a także brakiem tożsamości składników, które M. K. nabył, a następnie sprzedał skarżącej Spółce i wreszcie motywowane niewykorzystywaniem ich przez M. K. w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej”.

Odwołując się natomiast do definicji pojęcia „zbycie”, ustawodawca w ustawie VAT nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych regulacji prawnych, prowadzi do stwierdzenia, że planowana czynność wniesienia aportem Aktywów będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Aktywa Spółki stanowią zespół składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Należą do nich:

• prawa do korzystania z nieruchomości gruntowych z tytułu prawa użytkowania wieczystego;
  
• wiata magazynowa będąca przedmiotem odrębnej własności;
  
• środki pieniężne;
  
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów;
  
• wierzytelności wynikające z zawartych umów;
  
• zobowiązania wynikające z zawartych umów;
  
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

- (dalej: „Aktywa”)

Wspólnicy Spółki planują wnieść aportem Aktywa do mającej powstać spółki komandytowej w celu przeniesienia prowadzonej działalności Spółki do SK i kontynuowanie tej działalności pod inną formą prawną. W związku z wniesieniem aportu, w Spółce nie zostaną żadne aktywa. Spółka całkowicie zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz zarządzania nieruchomościami wykonywane na zlecenie będzie kontynuować SK w takim samym zakresie jak Spółka. Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na przeniesienie własności nieruchomości, na podstawie art. 678 w zw. z art. 694 Kodeksu cywilnego, SK wstąpi w stosunek dzierżawy na miejsce Spółki.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo prowadzone w formie spółki cywilnej. Z chwilą wniesienia składników majątkowych do mającej powstać spółki komandytowej, byt prawny Wnioskodawcy ustaje - Spółka zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Dostawa przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.