Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.109.2017.1.RR
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych skierowanych dla lekarzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych skierowanych dla lekarzy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest organizatorem szkoleń w tym dla lekarzy związanych z doskonaleniem zawodowym. Na świadczenie ofertowe wykonawcy składają się najczęściej: zapewnienie wykwalifikowanej kadry (prelegenci), sal wykładowych z wyposażeniem, niezbędnego sprzętu do badań, wydruk materiałów edukacyjnych, identyfikatorów, certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu.

Za udział w konferencjach lekarze po spełnieniu określonych wymogów uzyskują punkty edukacyjne realizując w ten sposób ustawowy obowiązek dokształcania zawodowego w oparciu o przepisy art. 18 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r.(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152), tekst jednolity z dnia 10 marca 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 464) z późniejszymi zmianami i rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów z dnia 6 października 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 231, poz. 2326).

Zgłoszenie lekarzy odbywa się poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego na daną konferencję a uczestnictwo opłacane jest indywidualnie lub pokrywane przez firmy zewnętrzne lub zakłady pracy (jeżeli są tą publiczne szpitale to opłata jest finansowana ze środków publicznych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do organizowanych szkoleń opłacanych indywidualnie przez lekarzy lub przez firmy zewnętrzne będzie miało zastosowanie zwolnienie w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy VAT, natomiast te finansowane ze środków publicznych 43 ust. 1 pkt 29c ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla świadczenia usług szkoleniowych wykonywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a i art. 43 ust. 1 pkt 29c ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy VAT, zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29c ustawy VAT zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach finansowane w całości ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
3. oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
   
   

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się również od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych
4. oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
   
   

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a,22- 24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit a lub,
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 17a ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest organizatorem szkoleń w tym dla lekarzy związanych z doskonaleniem zawodowym. Na świadczenie ofertowe wykonawcy składają się najczęściej: zapewnienie wykwalifikowanej kadry (prelegenci), sal wykładowych z wyposażeniem, niezbędnego sprzętu do badań, wydruk materiałów edukacyjnych, identyfikatorów, certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu. Za udział w konferencjach lekarze po spełnieniu określonych wymogów uzyskują punkty edukacyjne realizując w ten sposób ustawowy obowiązek dokształcania zawodowego w oparciu o przepisy art. 18 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty i rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Zgłoszenie lekarzy odbywa się poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego na daną konferencję a uczestnictwo opłacane jest indywidualnie lub pokrywane przez firmy zewnętrzne lub zakłady pracy (jeżeli są tą publiczne szpitale to opłata jest finansowana ze środków publicznych).

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie sprowadzają się do wskazania, czy do organizowanych szkoleń opłacanych indywidualnie przez lekarzy lub przez firmy zewnętrzne będzie miało zastosowanie zwolnienie w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy VAT, natomiast te finansowane ze środków publicznych 43 ust. 1 pkt 29c ustawy VAT.

Ze względu na okoliczności sprawy oraz powołane przepisy nie ulega wątpliwości, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie korzystają ze zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż z wniosku nie wynika, że Wnioskodawca jest objęty systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, czy też jest uczelnią, bądź jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk czy jednostką badawczo-rozwojową, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Zaznaczyć należy, że aby wskazane usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Niemniej jednak pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia, konieczne jest, by usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy na organizowane szkolenia dla lekarzy związanych z doskonaleniem zawodowym składają się m.in. takie elementy jak: zapewnienie wykwalifikowanej kadry (prelegenci), sal wykładowych z wyposażeniem, niezbędnego sprzętu do badań, wydruk materiałów edukacyjnych, identyfikatorów, certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu.

Należy wskazać, że dla analizy charakteru usług zasadą jest, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne. Jednakże aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową) powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane, jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich, jako elementu usługi kompleksowej.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi na rzecz uczestników szkolenia (lekarzy), gdzie usługą główną jest organizacja szkolenia, w skład której jak wskazał Wnioskodawca wchodzą takie elementy jak: zapewnienie wykwalifikowanej kadry (prelegenci), sal wykładowych z wyposażeniem, niezbędnego sprzętu do badań, wydruk materiałów edukacyjnych, identyfikatorów, certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu.

Zatem w związku z przedstawionymi okolicznościami należy stwierdzić, że usługą główną jest usługa szkoleniowa, a pozostałe usługi są usługami pomocniczymi, umożliwiającymi udział w zorganizowanym szkoleniu i uzyskanie punktów edukacyjnych. W analizowanym przypadku uznać je należy za element składowy kompleksowej usługi szkoleniowej.

Decydujące znaczenie dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wobec świadczonych usług w niniejszej sprawie mają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy do powołanych wyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy zawodowej, która będzie wykorzystywana w ramach wykonywanej przez lekarzy pracy. Lekarze, którzy biorą udział w zorganizowanych przez Wnioskodawcę szkoleniach realizują w ten sposób ustawowy obowiązek dokształcania zawodowego wynikający z ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty i rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Zatem realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia służą podnoszeniu kwalifikacji zawodowych lekarzy określanymi jako „kształcenie zawodowe” czyli przekazywanie wiedzy, umiejętności, wiadomości związanych z określonym zawodem i jego wykonywaniem. Tym samym spełniają pierwszą przesłankę warunkującą zwolnienie z VAT.

Dla objęcia usług kształcenia zawodowego zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług konieczne jest, by przepisy regulowały formy i zasady tego kształcenia.

W odniesieniu do lekarzy i lekarzy dentystów przepisami regulującymi formę i zasady kształcenia dla tych grup zawodowych są:

• ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2017 r. poz. 125),
  

• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231 poz. 2326, z późn. zm.).
  
  
  

Według art. 18 ust. 1 ww. ustawy, lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. Stosownie art. 18 ust. 1a ww. ustawy, dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza okręgowa rada lekarska potwierdza za pomocą SMK oraz przez dokonanie wpisu w okręgowym rejestrze lekarzy. Potwierdzenia dokonuje się na podstawie przedłożonej przez lekarza indywidualnej ewidencji przebiegu doskonalenia zawodowego oraz dokumentacji potwierdzającej odbycie określonych form doskonalenia zawodowego. Według art. 18 ust. 2 ustawy ww. ustawy, minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1

Zgodnie z § 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia z dnia 6 października 2004 r. (na które powołuje się Wnioskodawca) dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza polega na stałej aktywności zawodowej. Lekarz potwierdza aktywność zawodową poprzez uzyskiwanie odpowiedniej liczby punktów edukacyjnych, obliczonych w ustalonych okresach rozliczeniowych.

Formy realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów określone zostały w § 3 powyższego rozporządzenia. Zgodnie z punktem 3 cyt. paragrafu lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym.

Po uwzględnieniu opisu analizowanej sprawy, w konktekście powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji szkoleń, jak wyżej ustalono spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Ponadto zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń dla lekarzy zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz w rozporządzeniach Ministra Zdrowia w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Dodatkowo wskazać należy, że jak wynika z opisu analizowanej sprawy uczestnictwo za wykonaną przez Stronę usługę może być finansowane ze środków publicznych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm.) środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
   
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
   
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
      
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
      
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
      z otrzymanych pożyczek i kredytów,
      
   4. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, uzależnia stosowanie zwolnienia od podatku od tego, czy świadczona przez dany podmiot usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego będzie finansowana w 100% ze środków publicznych.

Jednakże należy podkreślić, że skoro organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia, jak wcześniej ustalono są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, to należy uznać, że spełniona jest przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Tym samym Wnioskodawca w odniesieniu do świadczonych usług organizacji szkoleń dla lekarzy może zastosować zwolnienie od podatku, gdyż ww. usługi spełniają warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do świadczonych usług organizacji szkoleń, które są finansowane ze środków publicznych Wnioskodawca oprócz spełnienia warunków przewidzianych dla zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy spełnia również warunek wynikający ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Dlatego też Wnioskodawca w niniejszej sprawie do organizowanych szkoleń ma prawo korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, natomiast w sytuacji gdy usługi świadczone przez Wnioskodawcę dodatkowo będą finansowane ze środków publicznych to oprócz ww. zwolnienia zastosowanie znajdzie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.