INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 12 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo – księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo – księgowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 stycznia 2012 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z planowanym przez Wnioskodawczynię rozpoczęciem działalności gospodarczej w grudniu 2011 r., polegającej na prowadzeniu biura rachunkowego, Zainteresowana wnioskuje o wydanie interpretacji w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, czynności, które Wnioskodawczyni zamierza wykonywać wchodzą w skład grupy 69.20.Z. W skład tej grupy wchodzą również usługi doradztwa podatkowego, których wykonywanie, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 wymienionej ustawy, uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9. Ponieważ ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie definiuje doradztwa podatkowego, w wyjaśnieniu pojęcia doradztwo podatkowe, Zainteresowana posiłkuje się zakresem czynności doradztwa podatkowego zawartym w przepisach ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym.

Szczególnej uwadze Wnioskodawczyni poddała analizę czynności doradztwa podatkowego wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym. Są to czynności, które zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, wykonywać mogą tylko podmioty uprawnione. W związku z tym, że Zainteresowana nie posiada takich uprawnień, jej zdaniem nie może tych czynności wykonywać.

Wnioskodawczyni posiada natomiast certyfikat księgowy uprawniający do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z art. 76a ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, certyfikat uprawnia Zainteresowaną również do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Powyższe czynności są tożsame z czynnościami z zakresu doradztwa podatkowego, jednak wykonywane przez osobę nieposiadającą uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie mogą być zaliczane do czynności doradztwa podatkowego. Zatem świadczenie usług rachunkowo-księgowych, których zakres obejmuje także wyżej wymienione czynności, zdaniem Wnioskodawczyni, nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwłaszcza, że czynności te, w przeważającej części świadczonych usług, będą jednym z elementów usługi kompleksowej świadczonej na rzecz przedsiębiorstw.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż w ramach prowadzonej działalności:

1. nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
2. będzie świadczyć na rzecz klientów czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym wykonywaniem przez Wnioskodawczynię czynności, na podstawie uprawnień wynikających z posiadania certyfikatu księgowego, których zakres obejmować będzie także czynności polegające na:

1. prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzaniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

Zainteresowana będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynności polegające na:

1. prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzaniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

które Zainteresowana zamierza wykonywać na podstawie przysługujących jej uprawnień wynikających z posiadania certyfikatu księgowego, nie są usługami w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zatem w planowanej działalności polegającej na prowadzeniu biura rachunkowego Wnioskodawczyni zamierza korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z zapisu art. 113 ust. 2 ustawy wynika, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Stosownie do zapisu art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 113 ust. 10 ustawy).

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Przepis § 27 ww. rozporządzenia zawiera listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”.

W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

I tak, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Jak wynika z art. 76a ust. 1 tej ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

   - w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 76a ust. 4 ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni planuje w grudniu 2011 r rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu biura rachunkowego. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, czynności, które Wnioskodawczyni zamierza wykonywać wchodzą w skład grupy 69.20.Z. W skład tej grupy wchodzą również usługi doradztwa podatkowego, których wykonywanie, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 wymienionej ustawy, uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje doradztwa podatkowego, w wyjaśnieniu pojęcia doradztwo podatkowe, Zainteresowana posiłkuje się zakresem czynności doradztwa podatkowego zawartym w przepisach ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Szczególnej uwadze Wnioskodawczyni poddała analizę czynności doradztwa podatkowego wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym. Są to czynności, które zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, wykonywać mogą tylko podmioty uprawnione. W związku z tym, że Zainteresowana nie posiada takich uprawnień, jej zdaniem nie może tych czynności wykonywać.

Wnioskodawczyni posiada natomiast certyfikat księgowy uprawniający do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z art. 76a ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, certyfikat uprawnia Zainteresowaną również do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Powyższe czynności są tożsame z czynnościami z zakresu doradztwa podatkowego, jednak wykonywane przez osobę nieposiadającą uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie mogą być zaliczane do czynności doradztwa podatkowego. Zatem świadczenie usług rachunkowo-księgowych, których zakres obejmuje także wyżej wymienione czynności, zdaniem Wnioskodawczyni, nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwłaszcza, że czynności te, w przeważającej części świadczonych usług, będą jednym z elementów usługi kompleksowej świadczonej na rzecz przedsiębiorstw.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie natomiast świadczyć na rzecz klientów czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w związku z rozpoczęciem w grudniu 2011 r. działalności w zakresie usług rachunkowo-księgowych, Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego art. 113 ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 113 ust. 9, o ile przewidywana wartość świadczonych usług w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2011, nie przekroczy kwoty 150.000 zł., przy założeniu, że – jak wskazano we wniosku – Zainteresowana nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, w szczególności nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielać porad prawnych oraz że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi rachunkowo – księgowej.

Zauważyć należy także, że korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 z uwzględnieniem ust. 9 ustawy.

Końcowo należy wskazać, iż brak uprawnień do wykonywania usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie przesądza o faktycznym charakterze wykonywanych usług.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.