Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP3.4512.878.2016.2.MZ
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 31 stycznia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania transakcji opisanej we wniosku jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania transakcji opisanej we wniosku jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

R. spółka z o.o. z siedzibą w M. [dalej: Spółka, Wnioskodawca] jest firmą inżynierską, oferującą kompleksową obsługę od projektowania, po produkcję, testy, badania NDT (badania nieniszczące), serwis oraz dostawę części zamiennych do systemów olejowych, paliwowych, wodnych, gazowych, a także wysokociśnieniowych układów hydrauliki i sterowania dla różnych gałęzi przemysłu. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz posiada nadany numer VAT-UE nadany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów posiadających siedziby w innych niż Rzeczpospolita Polska krajach Unii Europejskiej lub na rzecz podmiotów posiadających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej. Dostawy towarów na rzecz kontrahentów organizowane są na zasadach Incoterms 2010 - EXW lub FCA M. Spółka przygotowuje towar do transportu. Transport towaru organizowany i opłacany jest przez kontrahenta Spółki. Towar z magazynu Spółki w M. odbiera przewoźnik zamówiony przez odbiorcę. Transport towaru wykonywany jest na terytorium Unii Europejskiej lub poza terytorium Unii Europejskiej.

Poszczególne dostawy spełniają ostatecznie wymagania opisane w ustawie o podatku od towarów i usług do tego, aby możliwa była ich kwalifikacja przez Spółkę jako, odpowiednio, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu.

W przypadku dostaw na terytorium Unii Europejskiej, Spółka stosuje stawkę 0% gdy dysponuje dokumentami przewozowymi (CMR), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, a także dysponuje specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Spółka wystawia ponadto na rzecz kontrahenta fakturę VAT ze stawką 0%, na której uwidoczniony jest numer VAT-UE Spółki oraz numer VAT-UE kontrahenta. W przypadku dostawy towarów przeznaczonych na eksport, Spółka posiada dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Dla dopełnienia obrazu opisanych transakcji należy wskazać, iż w praktyce funkcjonowania Spółki będą zdarzać się sytuacje, w których Spółka zawierać będzie z kontrahentami odrębne porozumienia o nazwie „Transfer of Title” na podstawie, których własność towaru przechodzi na kontrahentów jeszcze przed odbiorem towaru z magazynu Spółki. Porozumienia „Transfer of Title” będą zawierane ze względu na fakt, iż kontrahent, z nieznanych Spółce powodów, nie jest w stanie stwierdzić kiedy dokona odbioru towaru na uzgodnionych warunkach, a przede wszystkim kiedy będzie mógł zlecić jego odbiór przewoźnikowi w celu jego wywozu poza terytorium kraju. Jednocześnie, na moment zawarcia porozumienia, Spółka będzie w stanie postawić do dyspozycji zamówiony towar. W konsekwencji, na podstawie porozumienia „Transfer of Title”, towar gotowy do odbioru i wywiezienia poza terytorium kraju, przejdzie na własność kontrahenta mimo, iż fizycznie pozostanie on nadal (czasowo) w magazynie Spółki.

Podkreślenia wymaga, że Spółka, na podstawie posiadanych dokumentów i informacji, potrafiła będzie jednoznacznie stwierdzić, iż dany towar, co do którego własność została już przeniesiona na kontrahenta na podstawie „Transfer of Title”, jest przeznaczony na potrzeby transakcji transgranicznej (WDT lub eksport). Na takie przeznaczenie wskazują różne okoliczności, m.in. umowa z kontrahentem, w której precyzuje się z różną szczegółowością projekt (a co za tym idzie i miejsce przeznaczenia, do którego przypisany jest dany towar, korespondencja z kontrahentem, informacje od pracowników kontrahenta, specyfika danego zamówienia).

W związku z powyższym, wiedząc, iż dostawa, w ramach której podpisano dokument „Transfer of Title”, nie jest dostawą krajową (docelowo towar ma opuścić terytorium Polski), Spółka traktować będzie taką dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę bądź eksport. Spółka przyjmuje zatem, iż w miesiącu podpisania porozumienia „Transfer of Title” dochodzi do dostawy towaru na rzecz kontrahenta w ramach odpowiednio wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, a zatem już w odniesieniu do tego okresu rozliczeniowego Spółka będzie rozpoznawać obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy bądź eksportu stosując stawkę 0%, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (tj. zgodnie z art. 41 i 42 ustawy o podatku od towarów i usług).

Dla pełnego zobrazowania sytuacji posłużyć można się następującym przykładem:

1. z okoliczności sprawy (z umowy z kontrahentem, korespondencji z kontrahentem, informacji od pracowników kontrahenta) wynika, że dostawa dotyczy towaru, który będzie przemieszczany na terytorium Unii Europejskiej, zatem transakcja kwalifikowana jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru,
2. dokument „Transfer of Title” potwierdzający, że przejście własności na odbiorcę następuje jeszcze w magazynie Wnioskodawcy, zostaje podpisany w marcu 2017 r.,
3. w marcu Spółka wystawia fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towaru na rzecz nabywcy posługującego się numerem VAT UE z innego niż Polska państwa unijnego ze stawką 0%,
4. jeśli Spółka nie będzie posiadać dokumentów potwierdzających, że towar został wywieziony z kraju i dostarczony nabywcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej do 25 kwietnia 2017 r. Spółka nie wykazuje tej dostawy w ewidencji za miesiąc marzec,
5. jeśli Spółka nie będzie posiadać dokumentów potwierdzających, że towar został wywieziony z kraju i dostarczony nabywcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej do 25 maja 2017 r. Spółka nadal nie wykazuje tej dostawy w ewidencji,
6. jeśli Spółka nie będzie posiadać dokumentów potwierdzających, że towar został wywieziony z kraju i dostarczony nabywcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej do 26 czerwca 2016 r. (poniedziałek), wówczas Spółka w deklaracji za maj 2017 r. zobowiązana będzie wykazać dostawę ze stawką właściwą dla dostawy krajowej (23%),
7. jeśli natomiast Spółka do 26 czerwca 2017 r. pozyska dokumenty potwierdzające, że towar został wywieziony z kraju i dostarczony nabywcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej, wówczas Spółka zobowiązana będzie skorygować deklarację VAT za marzec 2017 r. i wykazać dostawę ze stawką 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka postąpi prawidłowo kwalifikując transakcje, co do których przeniesienie własności dokonane zostało na podstawie dokumentu „Transfer of Title” na terenie jej magazynu w M., jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu podpisania dokumentu „Transfer of Title”, a co za tym idzie nie rozpoznając tych transakcji w miesiącu podpisania tego dokumentu jako dostawy krajowej, do której zastosowanie znaleźć powinna stawka podstawowa (23%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez Spółkę dostawy towarów, co do których nastąpi przeniesienie własności na podstawie „Transfer of Title”, należy traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy czym powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinno mieć miejsce w odniesieniu do okresu rozliczeniowego, w którym na kontrahenta przeszła własność towaru na podstawie „Transfer of Title”, w sposób opisany szczegółowo w zdarzeniu przyszłym wniosku.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju, w wykonaniu dostawy towarów o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (art. 20 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług).

W rozpatrywanej sytuacji Spółka dokonywać będzie na rzecz kontrahentów dostawy towarów stanowiącej przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Spółka zawiera jednocześnie z Kontrahentami porozumienia „Transfer of Title”, na podstawie których gotowy do odbioru i wywiezienia poza terytorium kraju towar przechodzi na własność kontrahenta, mimo, iż czasowo pozostaje on nadal fizycznie w magazynie Spółki.

Jednocześnie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka na podstawie posiadanych dokumentów i informacji potrafi jednoznacznie stwierdzić, iż dany towar, co do którego własność zostanie przeniesiona na kontrahenta na podstawie „Transfer o Title”, jest przeznaczony na potrzeby dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tak opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie uznaje dostawy towarów na rzecz swoich kontrahentów za dostawę krajową, bowiem kontrahenci nie zakładają nabycia i wykorzystania towarów na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z wiedzą Spółki, dostawy na rzecz kontrahentów przeznaczone są do wywozu poza teren Polski i zostaną wysłane na terytorium innych krajów Unii Europejskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że powinna traktować te dostawy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, skoro nie będą one dokonywane jako dostawy towarów na terytorium kraju, ale stanowić będą dostawę wykonywaną w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, spełniające kryteria opisane w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy przy tym założyć, iż poszczególne dostawy spełniać będą wymagania opisane w ustawie o podatku od towarów i usług do tego, aby możliwa była ich kwalifikacja przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Na zaprezentowane podejście nie będzie miała wpływu okoliczność, iż przejście własności towarów na rzecz kontrahenta będzie miało miejsce na podstawie „Transfer of Title” jeszcze przed odbiorem towaru z magazynu Spółki w celu jego dalszego transportu na terytorium Unii Europejskiej. Moment przejścia prawa własności towaru, który jest dostarczany w ramach transakcji, w których dochodzi do transportu, nie jest bowiem istotny dla klasyfikacji takiej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Żaden przepis ustawy o podatku od towarów i usług nie przewiduje bowiem szczególnych regulacji w tym zakresie, wskazując jedynie, iż w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinno dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie ograniczając momentu, w którym do takiego przeniesienia powinno dojść. Także zatem w sytuacji gdy do przejścia tytułu własności dochodzi jeszcze przed rozpoczęciem transportu towaru (tak jak będzie to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie), dostawa realizowana w ramach transakcji, w której przewiduje się transport towarów na terytorium Unii Europejskiej, powinna być postrzegana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w przypadku której możliwe jest zastosowanie stawki VAT 0%, przy założeniu spełnienia warunków określonych w ustawie.

Należy w tym miejscu wskazać, iż za analogiczną sytuację można uznać przypadek dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na zasadach Incoterms Ex Works. W tym wypadku odpowiedzialność za transport ponosi kupujący, a własność towaru przechodzi na kupującego już w momencie wydania towaru odbiorcy w magazynie sprzedającego, czyli przed rozpoczęciem transportu, a więc w kraju. Należy jednocześnie przyjąć, iż dostawa towarów na warunkach Ex Works, których miejscem docelowym jest terytorium Unii Europejskiej lub terytorium poza Unia Europejską, także spełnia kryteria uznania takiej dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów bądź eksportu towarów. W tym kontekście, dla kwalifikacji transakcji jako konkretnej czynności opodatkowanej (dostawy krajowej, bądź eksportu lub WDT), nie jest bowiem istotnym fakt przejścia własności na terenie kraju - fakt ten ma znaczenie dopiero w odniesieniu do zastosowania właściwej stawki podatku. Skoro więc przejście własności na terenie kraju nie ma znaczenia przy warunkach dostawy EXW, to także za neutralne dla klasyfikacji transakcji jako WDT uznać należy przejście własności w magazynie wnioskodawcy w oparciu o dokument „Transfer of Title”. Nie jest bowiem istotnym dla wskazanych rodzajów czynności opodatkowanych w VAT, w którym momencie transportu do miejsca docelowego nastąpi przeniesienie własności towaru.

Takie stanowisko można również wywnioskować z interpretacji indywidualnych organów podatkowych, w których wskazuje się, iż na ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego w ramach zarówno eksportu, jak i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wpływ ma przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z zastosowanymi dla danej dostawy warunkami Incoterms. Przeniesienie własności towarów w ramach tych czynności opodatkowanych może mieć zatem miejsce również na terytorium kraju, przed dokonaniem transportu towarów, co nie oznacza jednak automatycznie, że mamy w takiej sytuacji do czynienia z transakcją krajową (opodatkowaną stawką podstawową). Powyższe wskazuje tym samym, iż to przeznaczenie danego towaru, niezależnie od miejsca w którym formalnie dochodzi do przejścia jego własności, skutkuje klasyfikacją dostawy jako eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Można w tym miejscu przytoczyć interpretacje indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 maja 2014 r. o sygn. IPTPP2/443-144/14-4/IR dotyczącą eksportu towarów, w której stwierdza się, iż „W związku z powyższym, odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku dostaw towarów realizowanych - jak wskazał Wnioskodawca - na warunkach Incoterms 2010: EXW, FCA, CPT, CIP, DAT, DAP, DDP, FAS, FOB, CFR, CIF obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy na rzecz jego nabywcy tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel zgodnie z zastosowanymi dla danej dostawy określonymi ww. warunkami Incoterms.” Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2007 r. o sygn. ILPP2/443-21/07-2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu doszedł do podobnych wniosków na gruncie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów: „Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Zainteresowanego oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza się, że warunki dostawy wg Incoterms wpływają na moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, co ma Wpływ na ustalenie daty powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.”

Nawet jeśli zatem własność towaru przechodzi ze sprzedającego na kupującego już na terytorium kraju i to nawet jeszcze przed rozpoczęciem transportu, to możliwe jest uznanie takiej dostawy za czynność opodatkowaną, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych względów również w rozpatrywanym przypadku, gdzie własność towaru będzie przechodzić ze Spółki na kontrahenta na terytorium kraju na podstawie porozumienia „Transfer of Title”, jeszcze przed rozpoczęciem transportu towarów, Spółka powinna, w miesiącu zawarcia takiego porozumienia, rozpoznać dostawę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Rozpoznanie tych czynności opodatkowanych powinno nastąpić zgodnie z przepisami art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w sposób opisany przykładowo w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku.

Należy przy tym zauważyć, iż Międzynarodowe Reguły Handlu Incoterms zalecane i publikowane przez Międzynarodową Izbę Handlową, stanowią wyłącznie zbiór reguł, które mogą być stosowane pomiędzy stronami transakcji handlowych i jednocześnie mogą podlegać dowolnym modyfikacjom stron transakcji. W rozpatrywanym przypadku, strony umowy określiły warunki dostawy zgodnie z zasadami EXW lub FCA M., co wskazywałoby na przejście prawa do rozporządzania jak właściciel towarami na kontrahenta w momencie przekazania towarów w magazynie sprzedającego lub przekazanie pierwszemu przewoźnikowi. Strony ustaliły jednak w ramach porozumienia „Transfer of Title”, iż przejście tytułu własności będzie miało miejsce jeszcze przed przekazaniem towarów w magazynie sprzedającego lub przekazanie pierwszemu przewoźnikowi. Jak jednak wskazano powyżej to przeznaczenie danego towaru, niezależnie od miejsca, w którym formalnie dochodzi do przejścia własności towaru, skutkuje klasyfikacją dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Odrębną kwestią, nie mającą decydującego wpływu na zagadnienie będące przedmiotem niniejszego wniosku jest natomiast moment uzyskania przez Wnioskodawcę dokumentów potwierdzających wywóz towarów z kraju i ich odbiór na terytorium innego państwa Unii Europejskiej albo odpowiednio potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Moment otrzymania tych dokumentów wskazuje jedynie, w których okresach rozliczeniowych, na podstawie art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, możliwe będzie zastosowanie przez Wnioskodawcę stawki VAT 0%, względnie kiedy zmuszony on będzie (pomimo pierwotnego kwalifikowania transakcji jako WDT) naliczyć VAT według stawki podstawowej.

Okoliczność, iż Wnioskodawca będzie mógł uzyskać dokumenty potwierdzające wywóz towaru dopiero po rozpoczęciu transportu dostarczanych przez siebie towarów, nie zmienia faktu, iż na podstawie „Transfer of Title”, własność towarów w ramach transakcji przejdzie na kontrahenta jeszcze przed rozpoczęciem transportu, co wpłynie na określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w ramach danej transakcji. Ze względu natomiast na fakt, iż będzie to dostawa towaru przeznaczona do wywozu na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, Wnioskodawca powinien, już z chwilą dostawy (czyli w miesiącu podpisania dokumentu „Transfer of Title”) rozpoznawać właśnie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe, jeszcze raz należy podkreślić, iż w rozpatrywanym przypadku powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinno mieć miejsce w odniesieniu do okresu rozliczeniowego, w którym na kontrahenta przeszła własność towaru na podstawie „Transfer of Title”, w sposób opisany szczegółowo w zdarzeniu przyszłym wniosku. Zdaniem Spółki postępować będzie ona zatem prawidłowo kwalifikując transakcje, co do których przeniesienie własności dokonane zostało na podstawie dokumentu „Transfer of Title” na terenie jej magazynu w M., jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu podpisania dokumentu „Transfer of Title”, a co za tym idzie nie rozpoznając tych transakcji w miesiącu podpisania tego dokumentu jako dostaw krajowych, do których zastosowanie znaleźć powinna stawka podstawowa (23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy(pkt 1);
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do treści ust. 4 cyt. artykułu, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 (art. 42 ust. 12a ustawy).

Na tle powyższego wskazać należy, że analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z ww. warunków, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Istotnym zatem jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie w tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje, „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”. Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. dostaw towarów na rzecz kontrahentów posiadających siedziby w innych niż Rzeczpospolita Polska krajach Unii Europejskiej. Dostawy towarów na rzecz kontrahentów organizowane są na zasadach Incoterms 2010 - EXW lub FCA M. Spółka przygotowuje towar do transportu. Transport towaru organizowany i opłacany jest przez kontrahenta Spółki. Towar z magazynu Spółki w M. odbiera przewoźnik zamówiony przez odbiorcę. Transport towaru wykonywany jest na terytorium Unii Europejskiej. Poszczególne dostawy spełniają ostatecznie wymagania opisane w ustawie o podatku od towarów i usług do tego, aby możliwa była ich kwalifikacja przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przypadku dostaw na terytorium Unii Europejskiej, Spółka stosuje stawkę 0% gdy dysponuje dokumentami przewozowymi (CMR), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, a także dysponuje specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Spółka wystawia ponadto na rzecz kontrahenta fakturę VAT ze stawką 0%, na której uwidoczniony jest numer VAT-UE Spółki oraz numer VAT-UE kontrahenta.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce czynność określona w art. 7 ustawy, tj. musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel;
• w konsekwencji tej czynności musi dojść do wywozu towaru z terytorium Polski na terytorium UE przez dostawcę lub przez nabywcę;

Powyższe przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju Unii Europejskiej, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższą tezę potwierdził również WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 maja 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 446/11) i wskazał, że „Uznanie danej dostawy za czynność wewnątrzwspólnotową musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Określenie „wywóz” użyte w art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054), należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, w wyniku wysyłki lub transportu, tj. fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, w praktyce funkcjonowania Spółki będą zdarzać się sytuacje, w których Spółka zawierać będzie z kontrahentami odrębne porozumienia „Transfer of Title” na podstawie, których własność towaru przechodzi na kontrahentów jeszcze przed odbiorem towaru z magazynu Spółki. Porozumienia będą zawierane ze względu na fakt, iż kontrahent, z nieznanych Spółce powodów, nie jest w stanie stwierdzić kiedy dokona odbioru towaru na uzgodnionych warunkach, a przede wszystkim kiedy będzie mógł zlecić jego odbiór przewoźnikowi w celu jego wywozu poza terytorium kraju. Jednocześnie, na moment zawarcia porozumienia, Spółka będzie w stanie postawić do dyspozycji zamówiony towar. W konsekwencji, na podstawie porozumienia „Transfer of Title”, towar gotowy do odbioru i wywiezienia poza terytorium kraju, przejdzie na własność kontrahenta mimo, iż fizycznie pozostanie on nadal (czasowo) w magazynie Spółki. Podkreślenia wymaga, że Spółka, na podstawie posiadanych dokumentów i informacji, potrafiła będzie jednoznacznie stwierdzić, iż dany towar, co do którego własność została już przeniesiona na kontrahenta na podstawie „Transfer of Title”, jest przeznaczony na potrzeby transakcji transgranicznej (WDT). Na takie przeznaczenie wskazują różne okoliczności, m.in. umowa z kontrahentem, w której precyzuje się z różną szczegółowością projekt (a co za tym idzie i miejsce przeznaczenia, do którego przypisany jest dany towar, korespondencja z kontrahentem, informacje od pracowników kontrahenta, specyfika danego zamówienia). W związku z powyższym – w ocenie Spółki –wiedząc, iż dostawa, w ramach której podpisano dokument „Transfer of Title”, nie jest dostawą krajową (docelowo towar ma opuścić terytorium Polski), Spółka traktować będzie taką dostawę jako wewnątrzwspólnotową. Wnioskodawca przyjmuje zatem, iż w miesiącu podpisania porozumienia „Transfer of Title” dochodzi do dostawy towaru na rzecz kontrahenta w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a zatem już w odniesieniu do tego okresu rozliczeniowego Spółka będzie rozpoznawać obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy stosując stawkę 0%, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (tj. zgodnie z art. 41 i 42 ustawy o podatku od towarów i usług).

Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego nie wskazuje, że zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki dające Spółce prawo do zakwalifikowania ww. transakcji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Analiza przywołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że skoro w przedmiotowym przypadku rzeczywiste przemieszczenie towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego nastąpi w terminie niedookreślonym, to transakcje te, na dzień wystawienia faktury sprzedaży towaru z jego przeznaczeniem do wywozu w terminie późniejszym, nie będą spełniały przesłanki uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

W kontekście powyższego zauważyć należy, że o możliwości zastosowania normy art. 13 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 ustawy decydować będą każdorazowo obiektywne przesłanki.

Charakter opisanych we wniosku dostaw będzie nosił znamiona sprzedaży krajowej. Bowiem jak wskazano Wnioskodawca przeniesie prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel na terytorium kraju, natomiast nie dojdzie do wykonania czynności wprost określonej w art. 13 ust. 1 ustawy, tzn. mogą zaistnieć okoliczności, w których na dzień wystawienia faktury ze stawką 0%, nie dojdzie do wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Wobec tego Wnioskodawca wystawiając fakturę dotyczącą sprzedaży towaru z przeznaczeniem do jego wywozu do innego kraju UE nie może zastosować stawki podatku 0% jeśli faktura będzie dotyczyć towaru, który – jak wynika z treści wniosku – czasowo (nadal) pozostanie w magazynie Wnioskodawcy, a Spółka nie jest w stanie przewidzieć w jakim terminie kontrahent dokona odbioru tego towaru. Zatem nie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy określony w art. 13 ust. 1 ustawy pozwalający uznać daną czynność za transakcję wewnątrzwspólnotową.

W sytuacji, gdy w efekcie danej czynności (dzień wystawienia faktury ze stawką 0%) nie nastąpi rzeczywiste przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – na co wskazują okoliczności sprawy – nie zostaną zachowane warunki wskazane w art. 13 ust. 1 ustawy – wyczerpujące znamiona wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – dostawa towarów dokonywana na rzecz kontrahenta unijnego, nie będzie mogła być uznana za dostawę wewnątrzwspólnotową, w sytuacji gdy nie wystąpi jedna z konstytutywnych przesłanek rozpoznania tej czynności, tj. wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że przepis art. 13 ust. 1 ustawy definiujący wewnątrzwspólnotową transakcję dostawy towarów nie wskazuje w jakim terminie od chwili przekazania prawa do rozporządzania towarami na nabywcę musi nastąpić wywóz towarów, ale w omawianym przepisie jest mowa o „wywozie towarów” z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, zatem zanim nie dojdzie do dokonania tej czynności u Wnioskodawcy nie występuje WDT. Należy wskazać, że samo przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na kontrahenta unijnego na terytorium kraju (bez wywozu towaru) nie daje Wnioskodawcy uprawnienia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla takiej transakcji i wykazania jej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

Natomiast przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 i ust. 12 zawierają jeden z warunków zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jednakże warunek ten dotyczy jedynie udokumentowania wywozu z kraju towarów będących przedmiotem dostawy i dostarczenia ich na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2), a także regulują sytuację, gdy ten warunek nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres (art. 42 ust. 12).

Z przepisów tych nie wynika natomiast uprawnienie podatnika - Wnioskodawcy do zastosowania stawki 0%, w przypadku gdy towary fizycznie nie opuściły terytorium kraju, a nabywca tych towarów dopiero zamierza odebrać przedmiotowe towary i dokonać ich wywozu do innego państwa członkowskiego – tak jak ma to miejsce na gruncie rozpatrywanej sprawy – w terminie nieokreślonym.

W rozumieniu powyższych przepisów Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% tylko w sytuacji gdy nastąpi wywóz towarów na terytorium Unii Europejskiej i na moment składania deklaracji podatkowej będzie posiadał dokumenty potwierdzające tę czynność.

Zatem w sposób jednoznaczny należy podkreślić, ze zastosowanie stawki VAT 0% w przypadku WDT jest uzależnione od faktycznego dokonania dostawy do nabywcy (wywozu towarów) oraz posiadania dokumentów potwierdzających ten fakt.

Stosownie do art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Odnosząc powyższe do sprawy objętej wnioskiem, w sytuacji gdy po określonym czasie magazynowania, nabywca dokona wywozu towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim UE, a Wnioskodawca otrzyma dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniające do zastosowania 0% stawki podatku, Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania stosownej korekty za okres rozliczeniowy, w którym dostawa została dokonana.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca już w momencie dokonania sprzedaży, której nie będzie towarzyszyło przemieszczenie towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego, powinien tą sprzedaż uznać za transakcję krajową i opodatkować ją stawką podatku właściwą dla dostawy krajowej. Dopiero wówczas, gdy nabywca rzeczywiście dokona wywozu towarów poza terytorium kraju, a Spółka będzie dysponować dokumentami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniającymi do zastosowania 0% stawki podatku, zaistnieją przesłanki dające Spółce prawo do uwzględnienia dokonanej WDT ze stawką preferencyjną poprzez dokonanie stosownej korekty deklaracji podatkowej oraz korekty okresu rozliczeniowego, w którym przedmiotową sprzedaż wykazano jako dostawę krajową.

W tym miejscu należy wskazać, że powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny wydający uchwałę z 21 października 2013 r. sygn. akt I FPS 4/13 – wskazał, że cyt. „pragnie podzielić stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 640/10 (publ. Lex nr 787488), gdzie Naczelny Sąd Administracyjny zaakceptował pogląd, że w sytuacji gdy dostawie towarów nie towarzyszy od razu jego wywóz za granicę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, prawidłowo podatnik - nie dysponując stosownymi dokumentami wywozu - rozpoznaje u siebie dostawę krajową”.

W dalszej części wyroku, NSA wskazał, że cyt. „...w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta – przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania – na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 i ust. 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w zw. z ust. 9 ustawy z 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) – stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju – w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – lub z Unii Europejskiej – w ramach eksportu towarów.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej został określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejszą interpretacją rozstrzygnięto kwestię zakwalifikowania transakcji opisanych we wniosku jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast w pozostałym zakresie wydano interpretację indywidualną Nr 0461-ITPP3.4512.919.2016.1.MZ dotyczącą zakwalifikowania transakcji opisanych we wniosku jako eksport towarów.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.