2016.09.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-553/16-1/MU
z 28 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako pracodawca zapewnia pracownikom zwrot kosztów okularów korygujących wzrok na podstawie zaleceń lekarza stosownie do badań w ramach profilaktyki opieki zdrowotnej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz.U. Nr 148, poz. 973).

Zwrot przez pracodawcę poniesionych przez pracownika kosztów zakupu okularów korygujących wzrok następuje na podstawie zarządzenia wewnętrznego Wnioskodawcy z dnia 30 czerwca 2005 r., według którego jeżeli z zaleceń lekarskich będzie wynikała potrzeba używania okularów korygujących wzrok, a wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego pracownikowi przysługuje dopłata lub zwrot poniesionych kosztów, po przedłożeniu pracodawcy faktury wystawionej na pracownika za okulary korygujące wzrok w wysokości nie przekraczającej 250 zł. Wnioskodawca wskazuje, że jego zarządzenie nie ogranicza liczby dopłat lub zwrotów, ani nie wprowadza ograniczenia co do częstotliwości dofinansowania.

Pracownik w ramach okresowych pracowniczych badań lekarskich od lekarza z medycyny pracy posiada w aktach osobowych zaświadczenia lekarskie wskazujące, iż praca przy monitorze ekranowym na zajmowanym stanowisku wymaga używania okularów korygujących wzrok - zaświadczenie lekarskie z października 2011 r. ważne do października 2015 r. Po urlopie macierzyńskim (przerwa w świadczeniu pracy powyżej 30 dni) pracownik w ramach pracowniczych badań kontrolnych u lekarza z zakresu medycyny pracy otrzymał zaświadczenie lekarskie w sierpniu 2013 r. ważne do października 2015 r. W grudniu 2015 r. w ramach okresowych badań pracowniczych u lekarza z zakresu medycyny pracy pracownik otrzymał zaświadczenia ważne do grudnia 2019 r. z adnotacją, iż praca na zajmowanym stanowisku wymaga używania okularów korygujących wzrok w związku z pracą przy monitorze ekranowym.

Pracownik otrzymał świadczenia - zwrotu części kosztów zakupu okularów korygujących wzrok na podstawie przedłożonych faktur:

faktura z 21 listopada 2012 r.,
faktura z 17 lipca 2015 r.,
faktura z 29 stycznia 2016 r.

Ponadto, pracownik poinformował Wnioskodawcę o zamiarze zakupu nowych okularów korygujących wzrok, w czerwcu 2016 r. Pracownikowi będą wypłacone świadczenia za okulary w czerwcu 2016 r., po przedłożeniu faktury.

Od wypłat dokonanych na podstawie wyżej wymienionych faktur nie pobrano zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wszystkie świadczenia dotyczące zwrotu kosztów za okulary zostały i w przyszłości będą wypłacane pracownikom na podstawie zaświadczenia lekarskiego od lekarza medycyny pracy w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca od wypłaconych pracownikowi świadczeń - z tytułu zwrotu kosztów zakupu okularów korygujących wzrok - powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Czy Wnioskodawca od świadczenia – z tytułu zwrotu kosztów zakupu okularów - wypłaconego w przyszłości tj. do grudnia 2019 r. powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Wnioskodawca dokonuje zwrotu poniesionych przez pracownika kosztów okularów korygujących wzrok do wysokości określonej w zarządzeniu wewnętrznym z dnia 30 czerwca 2005 r. Zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok w ramach lekarskich badań okresowych jest przysługującym na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, tj. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) oraz art. 207 § 2 w zw. z art. 237¹⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.), świadczeniem podlegającym zwolnieniu podatkowemu z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie z podatku dochodowego określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy obejmuje ekwiwalenty za świadczenia rzeczowe, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę używania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, to kwota zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku więc, gdy pracownik sam zwraca się z wnioskiem o przeprowadzenie badań w związku z pogorszeniem wzroku, mimo posiadania ważnych, aktualnych badań okresowych, wówczas uzyskany przez pracownika zwrot poniesionych kosztów na zakup okularów korygujących wzrok będzie stanowić przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż stanowi dodatkowe świadczenie na rzecz pracownika niewynikające w tym zakresie z obowiązujących przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz powoduje brak podstaw do zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Jednocześnie zasadne staje się przyjęcie wyrażonego w orzecznictwie sądowym stanowiska, iż aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kodeksu pracy jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy, które zachowuje aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2002 r., I PK 44/02).

W konsekwencji, pracodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie ma obowiązku obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek do właściwego urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia wypłacone pracownikowi są zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 z pobierania zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak również świadczenia wypłacane w przyszłości będą z tego podatku zwolnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ww. ustawy).

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy w następstwie wypełniania obowiązków wynikających z umów o pracę – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) w art. 207 zawiera ogólną normę nakładającą na pracodawcę odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

Zgodnie z art. 207 § 2 ww. ustawy pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników (art. 207 § 2¹ Kodeksu pracy).

W ramach obowiązków wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy pracodawca jest m.in. zobligowany do finansowania z własnych środków kosztów badań wstępnych (przed podjęciem pracy), a także badań okresowych i kontrolnych pracowników (art. 229 Kodeksu pracy).

Stosownie do art. 237⁶ § 1 i 3 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Uszczegółowieniem tych regulacji są przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie to powinno zawierać m.in. określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane (§ 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia).

Wskazać również należy na postanowienia § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), z których wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Formę zapewnienia okularów korygujących wzrok określa pracodawca; istotne jest, aby pracownik został zaopatrzony w okulary zgodnie z zaleceniem lekarza.

W świetle ww. uregulowań, jeśli:

badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,
zakup udokumentowany jest fakturą; przy czym bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę,
pracownicy, stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia, użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy

-to uzyskana przez pracownika kwota zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako pracodawca zapewnia pracownikom zwrot kosztów okularów korygujących wzrok na podstawie zaleceń lekarza stosownie do badań w ramach profilaktyki opieki zdrowotnej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz.U. Nr 148, poz. 973).

Pracownik otrzymał świadczenia - zwrotu części kosztów zakupu okularów korygujących wzrok na podstawie przedłożonych faktur:

faktura z 21 listopada 2012 r.,
faktura z 17 lipca 2015 r.,
faktura z 29 stycznia 2016 r.

Od wypłat dokonanych na podstawie wyżej wymienionych faktur nie pobrano zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że kwota zwrotu części poniesionych i udokumentowanych przez pracownika - fakturami z listopada 2012 r., lipca 2015 r. i ze stycznia 2016 r. - kosztów zakupu okularów dokonana przez Wnioskodawcę, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy zakupione okulary są zgodne z zaleceniem lekarza, które jest wynikiem badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej i potwierdzonych uzyskanym aktualnym zaświadczeniem o potrzebie ich stosowania wystawionym w ramach pracowniczych badań okresowych lub kontrolnych. W tej sytuacji Wnioskodawca od wypłaconych świadczeń na podstawie ww. faktur nie miał obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Również od wypłat z tytułu zwrotu poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów korygujących wzrok zgodnych z zaleceniem lekarza dokonanych na podstawie uzyskanego przez pracownika zaświadczenia ważnego do grudnia 2019 r. na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy nałożone przepisami art. 31, art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin