Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-1.4512.22.2017.2.UG
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.) oraz z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu 16 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych na gruncie ustawy o VAT i konsekwencji podatkowych związanych z ww. sprzedażą, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych na gruncie ustawy o VAT i konsekwencji podatkowych związanych z ww. sprzedażą, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniach:

24 lutego 2017 r. o informację dotycząca opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 16 marca 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań, etykiet i metek.

Dnia 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży przedsiębiorstwa z „X” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanym Kupującym.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca opierał się na zorganizowanym zespole składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiącym przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, z zawartej umowy sprzedaży wynika, że w skład przedsiębiorstwa wchodzą:

1. nazwa przedsiębiorstwa, znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo,
2. domena internetowa wraz ze znajdującą się na niej witryną internetową i kontami poczty elektronicznej,
3. baza klientów,
4. tajemnice przedsiębiorstwa,
5. księgi i dokumenty handlowe,
6. know-how w szczególności w zakresie technologii produkcji tub, składniki materialne i niematerialne wymienione w lit. a) - t),
7. 3 egzemplarze krajarki do cięcia gil z tekturowych TYP (...),
8. maszyna do cięcia tulei (...) o wartości,
9. przyrząd do cięcia tub o dużych średnicach do fi. 300 mm,
10. 3 egzemplarze zawijarki do zamknięć metalowych,
11. wiertarka stołowa z przyrządem do nacinania tub,
12. 2 egzemplarze prasy do metalu korbowej 60 ton/cm²,
13. 14 tłoczników do wieczek metalowych,
14. nagrzewnica powietrzna na ropę,
15. wózek widłowy spalinowy,
16. wózek widłowy elektryczny 1,2 tony – wysięg 4m,
17. tokarka,
18. wiertarka stołowa,
19. przyrządy pneumatyczne do produkcji opakowań kształtowych,
20. przyrządy mechaniczne do produkcji opakowań kształtowych,
21. gilotyna do cięcia blach,
22. linia do oklejania i montażu tub,
23. kompresor z linią rozprowadzającą sprężone powietrze,
24. wyposażenie biurowe: meble, sprzęt biurowy, komputerowy, sieć telefoniczna,
25. wyposażenie pomocnicze produkcji przyrządy ręczne, stoły produkcyjne,
26. przyrząd do zwijania krawędzi tub,
27. owijarka do palet,
28. maszynka do nakładania kleju na etykietę,
29. linia do produkcji pudełek, którą tworzą:
    • maszynka do naginania pasków pudełek 2 szt.,
    • walec gumowy do zaciskania pasków pudełek 1 szt.,
    • walec metalowy do zaciskania pasków pudełek 2 szt.,
    • klejarka do pasków pudełek,
    • przyrządy do pudełek – kopyta,
    • ruchomości należące do przedsiębiorstwa w tym sprzęty, urządzenia, materiały i produkty, jeśli nie zostały wyżej szczegółowo wymienione.

W skład przedsiębiorstwa nie wchodzą żadne nieruchomości, ani prawo użytkowania wieczystego. Wymienione powyżej składniki przedsiębiorstwa nie są obciążone długami, ciężarami ani prawami na rzecz osób trzecich.

Żaden ze składników przedsiębiorstwa nie był przedmiotem prawa pierwokupu, odkupu, najmu, dzierżawy ani jakiegokolwiek ograniczonego prawa rzeczowego, bądź prawa obligacyjnego.

W piśmie z dnia 13 marca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w momencie dokonywania transakcji przedmiotem umowy sprzedaży były wszystkie składniki przedsiębiorstwa (materialne jak i niematerialne), stanowiące własność Wnioskodawcy. Składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa zostały wyszczególnione zarówno w samej umowie sprzedaży, jak i we wniosku o wydanie interpretacji.

W momencie sprzedaży w skład przedsiębiorstwa nie wchodziły prawa własności do nieruchomości ani prawa wynikające z umów najmu czy dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawca Spółka jawna korzystali z nieruchomości, stanowiących własność wspólników Spółki na podstawie ustnej i nieodpłatnej umowy użyczenia.

Do dnia sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wynajmował przedmiotową nieruchomość spółce X, która następnie nabyła przedsiębiorstwo. W tym samym dniu co sprzedaż przedsiębiorstwa nastąpiła sprzedaż nieruchomości na rzecz nabywcy – Studio Y. Zarówno nabywca przedsiębiorstwa – X, jak i nabywca nieruchomości Studio są ze sobą powiązane osobowo. Funkcję Prezesa Zarządu w obydwu spółkach pełni XY, będący jednocześnie jedynym wspólnikiem spółki Studio Poprzez wskazane wyżej powiązania nabywca przedsiębiorstwa zapewnił sobie możliwość kontynuacji prowadzenia działalności gospodarczej w tym samym miejscu, co Wnioskodawca. W dniu 2 stycznia 2017 r. X (nabywca przedsiębiorstwa) zawarł bowiem ze Spółką (nabywcą nieruchomości) umowę najmu nieruchomości w której kontynuuje działalność powadzoną wcześniej przez Wnioskodawcę.

Ponadto, na podstawie umowy sprzedaży na nabywcę przedsiębiorstwa przeszedł również zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Zgodnie z zawartą umową sprzedaży Wnioskodawca oraz wszyscy wspólnicy Spółki zobowiązali się również nie prowadzić działalności konkurencyjnej w stosunku do faktycznego przedmiotu działalności zbywanego przedsiębiorstwa, zarówno na rynku polskim jak i na rynkach zagranicznych, osobiście ani poprzez zaangażowanie się w działalność podmiotów konkurencyjnych przez okres 2 lat od daty zawarcia umowy sprzedaży. Umowa sprzedaży dopuściła jedynie dalsze funkcjonowanie Wnioskodawcy, które ukierunkowane będzie na przeprowadzenie likwidacji lub zakończenie działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, zespół składników wchodzących w skład sprzedanego przedsiębiorstwa stanowił zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W wyniku dokonanej sprzedaży Wnioskodawca nie posiada już żadnych składników w swoim majątku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana powyżej transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiła transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
2. Gdyby odpowiedź na pytanie pierwsze była negatywna to, czy w takim przypadku alternatywnie należałoby przyjąć, że przedmiotowa transakcja była sprzedażą poszczególnych składników majątkowych i niemajątkowych, w odniesieniu do których Wnioskodawca będzie obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT poszczególnych rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, w tym przypisania tym pozycjom uzgodnionej dla całości ceny sprzedaży oraz wskazania właściwej dla danego składnika kwalifikacji podatkowej w zakresie podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przeprowadzona transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej stanowiła transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części jak również wszelkie postacie energii.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej (w tym umowy sprzedaży). Ustawa o podatku od towarów i usług w przepisie art. 5a nie przywołuje własnej definicji przedsiębiorstwa, odsyłając do definicji zawartej w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z przepisem art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny (kc) pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Z brzmienia art. 55¹ kc, wynika, iż za „przedsiębiorstwo” może zostać uznany zespół składników majątkowych obejmujący w szczególności składniki wskazane w art. 55¹ kc. Użyte zaś określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55¹ kc, a z drugiej strony za przedsiębiorstwo może zostać uznany zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wymienionych w art. 55¹ kc.

Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego – przypadkowego – zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo).

Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo” najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej.

W zbywanym przedsiębiorstwie tym samym, powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości stanowi wręcz „czynnik konstytuujący” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ kc) (wyrok z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09). W tym zakresie, bez znaczenia pozostaje forma prawna, pod którą strony zawarły lub zamierzają zawrzeć przedmiotową transakcję.

W sytuacji opisanej w przedmiotowym wniosku, przedmiotem transakcji sprzedaży był majątek Wnioskodawcy, związany z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, który może stanowić o kontynuowaniu takiej samej działalności przez Kupującego – spółkę z o.o. Zostały bowiem przekazane, wszelkie składniki majątku (materialne i niematerialne). W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Kupujący – spółka z o.o. postanowił nawet kontynuować działalność gospodarczą pod nazwą „”, którą to nazwą dotychczas posługiwał się Wnioskodawca.

Tym samym, przedmiotem analizowanej transakcji niewątpliwie był zespół aktywów materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 55¹ kc, który jest na tyle zorganizowany jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W opinii Wnioskodawcy, w wyniku transakcji będącej przedmiotem złożonego wniosku Spółka z o.o. objęła zespół składników majątkowych, który pozwoli jej na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. W konsekwencji, przedmiot analizowanej transakcji stanowił zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, posiadający faktyczną zdolność do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Mając na uwadze orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych (przykładowo: prawomocny wyrok WSA w Warszawie sygn. nr III SA/Wa 1766/10) „każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k.c.”. Zdaniem cytowanego składu sędziowskiego, pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Również, na gruncie postanowień Dyrektywy VAT przyjęło się twierdzić, że w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, albo w drodze aportu, nie następuje dostawa towarów, zasada ta ma zastosowanie do jakiegokolwiek przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, obejmującej rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot lub część podmiotu zdolnego do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże posiadać zamiar kontynuowania działalności tego przeniesionego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie zaś jedynie natychmiastowej likwidacji tej działalności oraz sprzedaży nabytego majątku (wyrok TSUE sygn. nr C-497/01 w sprawie Zita Modes).

Celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania podatkiem VAT jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. W związku z powyższym, ratio legis tego przepisu nie obejmuje sytuacji w których zbyciu podlega wyłącznie zbiór aktywów. Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy nabywca przedsiębiorstwa zamierza prowadzić działalność gospodarczą, choć brak jest wymogu, by nabywca prowadził w okresie poprzedzającym przeniesienie przedsiębiorstwa działalność tego samego rodzaju co zbywca.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej w złożonym przez Wnioskodawcę wniosku, majątek Wnioskodawcy, który został zbyty na rzecz Kupującego (sp. z o. o.). niewątpliwie może zostać zaklasyfikowany jako „przedsiębiorstwo” i w konsekwencji transakcja sprzedaży przedmiotowego przedsiębiorstwa może korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VA T.

Ad.2

W przypadku, gdyby odpowiedź na pytanie pierwsze była negatywna i tym samym organ nie potwierdziłby, że charakterystyka zespołu składników zbywanego przedsiębiorstwa stanowiłaby o przymiotach przedsiębiorstwa, do której to transakcji sprzedaży zastosowanie miałyby przepisy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w takim to przypadku należałoby przyjąć, że Wnioskodawca będzie obowiązany do rozliczenia ustalonej łącznej ceny sprzedaży na poszczególne aktywa i przypisania określonej wartości poszczególnym składnikom. W rezultacie, z perspektywy art. 5 ustawy o VAT, transakcja sprzedaży poszczególnych składników majątkowych i niemajątkowych (jako dostawa towarów oraz świadczenie usług) podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie obowiązany w takim przypadku do wystawienia faktury VAT wyszczególniającej sprzedawane pozycje aktywów (towarów lub usług) i przypisania tym pozycjom właściwej dla danego składnika kwalifikacji podatkowej w zakresie stawki podatku VAT. Powyższe wynika, z uznania, że w takiej sytuacji – przedmiotem transakcji byłaby dostawa przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego (sp. z o.o.) konkretnych towarów oraz świadczenie konkretnych usług w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W powyższym przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, żeby można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań, etykiet i metek.

Dnia 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł Umowę Sprzedaży przedsiębiorstwa. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca opierał się na zorganizowanym zespole składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiącym przedsiębiorstwo w rozumieniu art. art. 55¹ Kodeksu cywilnego z zawartej umowy sprzedaży wynika, że w skład przedsiębiorstwa wchodzą: nazwa przedsiębiorstwa, znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo, domena internetowa wraz ze znajdującą się na niej witryną internetową i kontami poczty elektronicznej, baza klientów, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty handlowe, know-how w szczególności w zakresie technologii produkcji tub, składniki materialne i niematerialne wymienione w lit. a) - t), 3 egzemplarze krajarki do cięcia gil z tekturowych TYP (...), maszyna do cięcia tulei (...) o wartości, przyrząd do cięcia tub o dużych średnicach do fi. 300 mm, 3 egzemplarze zawijarki do zamknięć metalowych, wiertarka stołowa z przyrządem do nacinania tub, 2 egzemplarze prasy do metalu korbowej 60 ton/cm 2, 14 tłoczników do wieczek metalowych, nagrzewnica powietrzna na ropę, wózek widłowy spalinowy, wózek widłowy elektryczny 1,2 tony – wysięg 4m, tokarka, wiertarka stołowa, przyrządy pneumatyczne do produkcji opakowań kształtowych, przyrządy mechaniczne do produkcji opakowań kształtowych, gilotyna do cięcia blach, linia do oklejania i montażu tub kompresor z linią rozprowadzającą sprężone powietrze, wyposażenie biurowe: meble, sprzęt biurowy, komputerowy, sieć telefoniczna, wyposażenie pomocnicze produkcji przyrządy ręczne, stoły produkcyjne, przyrząd do zwijania krawędzi tub, owijarka do palet, maszynka do nakładania kleju na etykietę, linia do produkcji pudełek, którą tworzą: (maszynka do naginania pasków pudełek 2 szt., walec gumowy do zaciskania pasków pudełek 1 szt., walec metalowy do zaciskania pasków pudełek 2 szt., klejarka do pasków pudełek, przyrządy do pudełek – kopyta, ruchomości należące do przedsiębiorstwa w tym sprzęty, urządzenia, materiały i produkty, jeśli nie zostały wyżej szczegółowo wymienione).

W skład przedsiębiorstwa nie wchodzą żadne nieruchomości, ani prawo użytkowania wieczystego. Wymienione powyżej składniki przedsiębiorstwa nie są obciążone długami, ciężarami ani prawami na rzecz osób trzecich.

Żaden ze składników przedsiębiorstwa nie był przedmiotem prawa pierwokupu, odkupu, najmu, dzierżawy ani jakiegokolwiek ograniczonego prawa rzeczowego, bądź prawa obligacyjnego. W momencie dokonywania transakcji przedmiotem umowy sprzedaży były wszystkie składniki przedsiębiorstwa (materialne jak i niematerialne), stanowiące własność Wnioskodawcy. Składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa zostały wyszczególnione w umowie sprzedaży.

W momencie sprzedaży w skład przedsiębiorstwa nie wchodziły prawa własności do nieruchomości ani prawa wynikające z umów najmu czy dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawca korzystał z nieruchomości, stanowiących własność wspólników Spółki na podstawie ustnej i nieodpłatnej umowy użyczenia.

Do dnia sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wynajmował przedmiotową nieruchomość Spółce, która następnie nabyła przedsiębiorstwo. W tym samym dniu co sprzedaż przedsiębiorstwa nastąpiła sprzedaż nieruchomości na rzecz nabywcy. Poprzez wskazane wyżej powiązania nabywca przedsiębiorstwa zapewnił sobie możliwość kontynuacji prowadzenia działalności gospodarczej w tym samym miejscu, co Wnioskodawca. W dniu 2 stycznia 2017 r. (nabywca przedsiębiorstwa) zawarł bowiem ze Spółką (nabywcą nieruchomości) umowę najmu nieruchomości w której kontynuuje działalność powadzoną wcześniej przez Wnioskodawcę.

Ponadto, na podstawie umowy sprzedaży na nabywcę przedsiębiorstwa przeszedł również zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Zgodnie z zawartą umową sprzedaży Wnioskodawca oraz wszyscy wspólnicy Spółki zobowiązali się również nie prowadzić działalności konkurencyjnej w stosunku do faktycznego przedmiotu działalności zbywanego przedsiębiorstwa, zarówno na rynku polskim jak i na rynkach zagranicznych, osobiście ani poprzez zaangażowanie się w działalność podmiotów konkurencyjnych przez okres 2 lat od daty zawarcia umowy sprzedaży. Umowa sprzedaży dopuściła jedynie dalsze funkcjonowanie Wnioskodawcy, które ukierunkowane będzie na przeprowadzenie likwidacji lub zakończenie działalności. Zespół składników wchodzących w skład sprzedanego przedsiębiorstwa stanowił zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55² Kodeksu cywilnego. W wyniku dokonanej sprzedaży Wnioskodawca nie posiada już żadnych składników w swoim majątku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z treści przedstawionego opisu sprawy wynika, że dnia 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł Umowę Sprzedaży przedsiębiorstwa. Zespół składników wchodzących w skład sprzedanego przedsiębiorstwa stanowił zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W momencie dokonywania transakcji przedmiotem umowy sprzedaży były wszystkie składniki przedsiębiorstwa (materialne i niematerialne), stanowiące własność Wnioskodawcy. Składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa zostały wyszczególnione w umowie sprzedaży. Na podstawie umowy sprzedaży na nabywcę przedsiębiorstwa przeszedł również zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy.

Zatem, transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych przedstawionych w opisie sprawy, stanowiąca – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, jest wyłączona spod działania ustawy od podatku od towarów i usług.

Tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opis zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi jedynie w przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.