INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2011 r. (data wpływu 23.09.2011r.), uzupełnione pismem z dnia 17.10.2011r. (data wpływu 20.10.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług kulturalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług kulturalnych i prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust.1 ustawy o VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17.10.2011r. (data wpływu 20.10.2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7.10.2011r. znak IPPP2/443-1117/11-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 14.10.2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1993r. istniejący Spółdzielczy Klub został przekształcony w spółkę cywilną o nazwie Centrum …..(Wnioskodawca). Dotychczasowy właściciel placówki kultury- Spółdzielnia Mieszkaniowa … - zrezygnował z utrzymywania własnej placówki proponując personelowi klubu utworzenie odrębnej prywatnej jednostki o dotychczasowym profilu, ale ze zmniejszonymi środkami finansowymi (80%). W efekcie tych zabiegów utworzono spółkę cywilną, zarejestrowaną w urzędzie miejskim, której obecnym właścicielem jest pan ….- wcześniejszy kierownik Spółdzielczego Klubu. Zawarta w 1993r. umowa obliguje Wnioskodawcę do kontynuowania dotychczasowej formy działalności kulturalnej. Spółdzielnia Mieszkaniowa gwarantuje comiesięczny transfer środków finansowych zgromadzonych na funduszu społeczno-wychowawczym (są to wpłaty naliczane członkom spółdzielni jako element składowy czynszu) na konto Wnioskodawcy, który realizuje imprezy cykliczne, festiwale, zajęcia sekcji i kół zainteresowań, wystawy itp. Adresatami tej działalności są mieszkańcy osiedla …, a także innych osiedli. Kwota otrzymywana ze Spółdzielni pokrywa ledwie 80% stałych kosztów, dlatego Wnioskodawca zmuszony jest zdobywać brakujące środki od sponsorów, organizując koncerty płatne oraz wynajmując pomieszczenia. W tej mierze pomocą jest założona w 1993r. Fundacja …. zdobywająca środki finansowe na projekty kulturalne realizowane razem z Wnioskodawcą. Obecnie Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT ponieważ wysokość obrotów nie przekroczyła kwoty ustawowo regulowanej.

Wnioskodawca angażuje ok.240 osób w różnych sekcjach np.: plastycznej, muzycznej, wokalnej, dziennikarskiej, szachowej, aerobiku itp. Realizuje 2 wystawy miesięcznie w działającej Galerii, wspólnie z MOPS-em organizuje festyny osiedlowe, w których każdorazowo uczestniczy kilka tysięcy mieszkańców. We współpracy ze szkołami, przedszkolami i uczelniami Wnioskodawca organizuje projekty kulturalne o zasięgu lokalnym i ponadregionalnym. Wnioskodawca uważa, że profil działalności oraz zatrudniona specjalistyczna kadra gwarantują rzetelne wykonanie zadań kulturalno-wychowawczych.

Wysokość obrotów na koniec sierpnia 2011r. wynosiła 109.000 zł. Jedynym świadectwem kwalifikacji formalnej Wnioskodawcy jako placówki kultury są: rejestr działalności gospodarczej w branży kultura i zaświadczenie Urzędu Statystycznego, mówiące o tym, że Wnioskodawca jest domem/ośrodkiem kultury.W uzupełnieniu z dnia 17.10.2011r. (data wpływu 20.10.2011r.) Wnioskodawca podał, iż jest podmiotem prawa zarejestrowanym w Urzędzie Miejskim wod 1993r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o art. 43 ust.1 pkt 33 ustawy o VAT, pomimo braku wpisu do rejestru placówek kultury, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT bez względu na wysokość obrotu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując typowe czynności standardowego domu kultury, a więc imprezy międzynarodowe, ogólnopolskie, regionalne i lokalne w żadnej mierze merytorycznie nie odbiega on od funkcjonujących w Polsce jednostek upowszechniających kulturę. Jedyną, choć podstawową różnicą jest konieczność zdobywania środków na trwanie placówki, która nie posiada stałych dotacji, subwencji itp. Reasumując, rodzaj świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie różni się od usług świadczonych przez komunalne bądź państwowe domy kultury.

Wnioskodawca stanowi ważny element sieci radomskich jednostek kultury, a stanowi o tym codzienna współpraca z domami i klubami kultury, realizacja projektów ogólnomiejskich, obecność w dokumentach i informatorach. Istotnym elementem programowym jest inicjowanie przedsięwzięć kulturalnych adresowanych do uczniów szkół oraz środowisk twórczych. Od kilku lat Wnioskodawca organizuje młodzież szkolną do udziału w konkursie recytatorskim i dziennikarskim. Więź ze środowiskami twórczymi eksponuje turniej „….”, a dla przedszkolaków organizowany jest specjalny festiwal, w którym zasadniczym aspektem jest popularyzacja bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wnioskodawca współpracuje z Powiatowym Urzędem Pracy (staże) oraz Urzędem Miejskim (prace społeczne użyteczne). W ramach projektu „….” Wnioskodawca realizuje typowe przedsięwzięcia, których adresatami są dzieci i młodzież ze środowisk patologicznych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, iż spółkę zawiązano w celu wykonywania zadań z zakresu upowszechniania kultury i taką działalność w 100% prowadzi, a więc spodziewa się, że przepisy szczególne regulujące zasady funkcjonowania placówek kultury, odnoszą się także do Niego, pomimo iż jest prywatną jednostką nie zarejestrowaną w żadnym katalogu (o ile taki istnieje) właściwym dla jednostek upowszechniania kultury. Wypełnia wszystkie zadania przypisane domom kultury, współpracuje z instytucjami kultury, organami państwa (Wydział Kultury Urzędu Wojewódzkiego), Władzami Samorządowymi (Urzędy Miejski, Powiatowy i Sejmik Województwa M.) a równolegle płaci wszystkie prawem przypisane podatki.

Z tych względów Wnioskodawca twierdzi, iż równość podmiotów prawa gwarantowana w aktach ustawodawczych jest wystarczającą przesłanką do zwolnienia z podatku VAT, stąd też przysługuje mu zwolnienie z art. 43 ust.1 punkt 33 lit. a) ustawy o VAT. Aspektem dodatkowym jest fakt, iż Wnioskodawca sumiennie rozliczający się z US nie znajdzie środków na uiszczenie podatku VAT, gdyż jego dotychczasowa rentowność oscyluje wokół zera.W obowiązek podatkowy VAT Wnioskodawca wkroczy najprawdopodobniej w miesiącu listopadzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług kulturalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy).

Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy stanowią, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% , z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. (art.41 ust.2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. W myśl natomiast art. 146a pkt 2) stawka podatku, o której mowa w art 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.

Stosownie do art. 43 ust. 17 a zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit.a), mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia, są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa arty
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi również implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust.1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W tym miejscu można wskazać, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W rozumieniu art. 2 tej ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT umożliwia zastosowanie zwolnienia od tego podatku dla usług kulturalnych.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

• podmiotem prawa publicznego,

• innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

• podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, (należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT),

• indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
  
  

Wnioskodawca jest spółką cywilną (nie posiadającą osobowości prawnej) bez stałych dotacji, subwencji od państwa, nie można zatem uznać go za podmiot prawa publicznego.

Z wniosku nie wynika także, aby Wnioskodawca został uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Nie wynika również z niego, że Wnioskodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jedynym świadectwem kwalifikacji formalnej Wnioskodawcy jako placówki kultury są: rejestr działalności gospodarczej w branży „kultura” i zaświadczenie Urzędu Statystycznego mówiące o tym, że usługi Wnioskodawcy można zakwalifikować jako usługi świadczone przez dom/ośrodek kultury.

Kwestia tworzenia instytucji kultury uregulowana została w rozdziale 2 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, zatytułowanym „Instytucje kultury”.

Zgodnie z przepisami powyższego rozdziału, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 8).

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1).

Art. 2 cyt. ustawy stanowi natomiast, że ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury.

Art. 14 ust. 1 tej ustawy określa, iż instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25 (art. 14 ust. 2). Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3).

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru instytucji kultury (art. 14 ust. 4).

Z cyt. wyżej regulacji dotyczących podatku VAT wynika, iż w zakresie organizacji różnych wydarzeń i imprez kulturalnych ze zwolnienia od podatku VAT mogą korzystać podmioty będące podmiotami prawa publicznego lub uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 14 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, zgodnie z którym instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Wpisem do rejestru mogą być objęte jedynie instytucje kultury utworzone przez urzędy centralne lub jednostki samorządu terytorialnego. W związku z powyższym Wnioskodawca nie może być wpisany do ww. rejestru instytucji kultury.

Wnioskodawca realizuje imprezy cykliczne, festiwale, zajęcia sekcji i kół zainteresowań, wystawy itp. Angażuje ok.240 osób w różnych sekcjach np.: plastycznej, muzycznej, wokalnej, dziennikarskiej, szachowej, aerobiku itp. Świadczy usługi , które są bardzo zbieżne z usługami, jakie świadczą standardowe domy kultury.

Podsumowując zatem, w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi niewątpliwie wiążą się z działalnością kulturalną, lecz nie została spełniona przesłanka o charakterze podmiotowym do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT . Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, a także podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury oraz nie jest uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, zatem do usług organizacji wydarzeń kulturalnych wykonywanych przez Wnioskodawcę nie można stosować zwolnienia, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Ponadto Wnioskodawca jako spółka cywilna nie może być uznany za indywidualnego twórcę czy artystę wykonawcę. Tym samym nie jest również podmiotem wymienionym w art. 43 ust.1 pkt 33 lit. b ustawy.

A zatem, biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne sprawy oraz treść powołanych w tym zakresie przepisów prawa, stwierdzić należy, że świadczone przez Spółkę cywilną usługi, o których mowa we wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust.1 pkt 33, tym samym podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23% z zastrzeżeniem art. 41 ust.2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Ze stanu faktycznego wynika także, że Wnioskodawca do momentu złożenia wniosku korzystał ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ wartość sprzedaży nie przekroczyła u niego kwoty ustawowo regulowanej, tj. 150.000zł. Wysokość obrotów na koniec sierpnia 2011r. wynosiła 109.000 zł, a w obowiązek podatkowy VAT Wnioskodawca wkroczy najprawdopodobniej w miesiącu listopadzie.

Należy zauważyć, że w myśl art. 113 ust.1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Analiza stanu faktycznego na tle powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro Wnioskodawca nie świadczy odpłatnie usług zwolnionych od podatku, czego dowiedziono powyżej, a więc świadczenie usług kulturalnych musi być wliczane do wartości sprzedaży, to Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ale tylko do momentu przekroczenia w roku podatkowym 2011 wartości sprzedaży opodatkowanej z tytułu świadczenia usług kulturalnych, czyli kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w 2011r. jest to 150.000 zł), co według Wnioskodawcy może nastąpić już w listopadzie 2011r. O ile, z takim twierdzeniem Wnioskodawcy należy się zgodzić, o tyle nieprawidłowym jest twierdzenie Wnioskodawcy, że może on korzystać ze zwolnienia z podatku VAT bez względu na wysokość obrotu. Jak już wyżej wskazano skorzystanie ze zwolnienia w myśl art. 113 ust.1 jest ograniczone właśnie limitem 150.000 zł, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku. Należy zaznaczyć, że do kwoty limitu (tj. 150 000 zł), nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a takich usług, w sytuacji będącej przedmiotem interpretacji, Wnioskodawca nie świadczy.Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym zapytaniem należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.