Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.1046.2016.2.MPŁ
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji i prowadzenia szkoleń. Szkolenia realizowane przez firmę Wnioskodawczyni sprzedawane są komercyjnie na rynku, jak również organizowane są w ramach projektów dofinansowanych ze środków z funduszy europejskich (w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, EFS). Projekty realizowane są na podstawie wniosku o dofinansowanie, w którym określony jest szczegółowy budżet Projektu i harmonogram wydatkowania środków.

Dofinansowanie projektów pochodzi ze środków unijnych oraz z budżetu państwa. Wypłata przyznanych środków unijnych na rzecz beneficjenta dokonywana jest z rachunku Ministra Finansów otwartego w Banku Gospodarstwa Krajowego.

W projektach firma Wnioskodawczyni jest liderem albo partnerem, podmiotem bezpośrednio realizującym cele programów.

Wnioskodawczyni otrzymuje środki z instytucji pośredniczących takich jak: Urząd Marszałkowski, Wojewódzki Urząd Pracy (urzędy dystrybuujące fundusze). Otrzymane środki przeznaczane są na realizację określonych działań szkoleniowych. Umowy projektowe podpisywane są przez Wnioskodawczynię tj. właściciela firmy (osobę fizyczną).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody osoby prowadzącej działalność gospodarczą na własne nazwisko, za osobiście wykonane czynności szkoleniowe w ramach realizacji projektów unijnych, mogą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej dochody mogą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych korzystając z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis wskazuje, że zwalnia się od podatku dochodowego dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli pochodzą one ze środków bezzwrotnej pomocy z UE.

Dla zastosowania zwolnienia z przepisu z tego artykułu muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. dochody powinny być sfinansowane przez podmioty zewnętrzne (rządy państw obcych, organizacje międzynarodowe, międzynarodowe instytucje finansowe) ze środków bezzwrotnej pomocy;
2. podatnik uzyskujący te dochody powiniem bezpośrednio realizować cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem sądów administracyjnych „podatnikiem bezpośrednio realizującym cel programu” może być jedynie „podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie” (zob. uzasadnienie do wyroku z dnia 29 grudnia 2009 r. WSA w Bydgoszczy – 1 SA/Bd 88/09).

Będąc w zgodzie z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku gdy prace szkoleniowe wykonywane są wyłącznie przez osobę, która pozyskała projekt unijny do realizacji oraz przyjmuje na siebie pełną odpowiedzialność za realizację projektu, to dochody tej osoby uzyskane ze środków unijnych będą korzystały ze zwolnienia z podatku od dochodów osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (z wyłączeniem kwot wymienionych w art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji i prowadzenia szkoleń. Szkolenia realizowane przez firmę Wnioskodawczyni sprzedawane są komercyjnie na rynku, jak również organizowane są w ramach projektów dofinansowanych ze środków z funduszy europejskich (w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, EFS). Projekty realizowane są na podstawie wniosku o dofinansowanie, w którym określony jest szczegółowy budżet Projektu i harmonogram wydatkowania środków.

Dofinansowanie projektów pochodzi ze środków unijnych oraz z budżetu Państwa. Wypłata przyznanych środków unijnych na rzecz beneficjenta dokonywana jest z rachunku Ministra Finansów otwartego w Banku Gospodarstwa Krajowego.

W projektach firma Wnioskodawczyni jest liderem albo partnerem, podmiotem bezpośrednio realizującym cele programów.

Wnioskodawczyni otrzymuje środki z instytucji pośredniczących takich jak: Urząd Marszałkowski, Wojewódzki Urząd Pracy (urzędy dystrybuujące fundusze). Otrzymane środki przeznaczane są na realizację określonych działań szkoleniowych. Umowy projektowe podpisywane są przez Wnioskodawczynię tj. właściciela firmy (osobę fizyczną).

Realizowanie projektów w partnerstwie reguluje m.in. art. 28a ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 383 z późn. zm.) – zgodnie z którym – w celu wspólnej realizacji projektów, o których mowa w art. 28 ust. 1, w zakresie określonym przez instytucję zarządzającą, mogą być tworzone partnerstwa, przez podmioty wnoszące do projektu zasoby ludzkie, organizacyjne, techniczne lub finansowe, realizujące wspólnie projekt, zwany dalej „projektem partnerskim”, na warunkach określonych w porozumieniu lub umowie partnerskiej lub na podstawie odrębnych przepisów (art. 28a ust. 1 ww. ustawy).

Warunki realizowania projektu partnerskiego są określone w porozumieniu lub umowie partnerskiej o charakterze cywilnoprawnym. Takie porozumienie lub umowa precyzuje w szczególności zadania partnerów, zasady wspólnego zarządzania projektem oraz sposób przekazywania przez lidera (beneficjenta) środków finansowych na pokrycie niezbędnych wydatków ponoszonych przez partnera na realizację zadań w ramach projektu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że lider i partner (partnerzy) działają wspólnie w celu realizacji projektu.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. 2016 poz. 1870 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 5 ust. 3 pkt 1 cytowanej ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b, tj.:

• programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna,
• programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa.

Na podstawie art. 111 pkt 16 ustawy o finansach publicznych, dochodami podatkowymi i niepodatkowymi budżetu państwa są środki europejskie i środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. a i b, na realizację projektów pomocy technicznej oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. c i d i pkt 6 oraz w art. 4 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1306/2013”, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa.

Z kolei na mocy art. 112 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, wydatki budżetu państwa są przeznaczone w szczególności na wkład krajowy na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich lub środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3, 5 i 6.

Zgodnie z art. 117 cyt. ustawy, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej oraz środków, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013.

W budżecie środków europejskich ujmuje się:

• dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
• wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji.

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa, które na podstawie art. 186 omawianej ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na:

• realizację projektów przez jednostki budżetowe,
• płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
• dotacje celowe dla beneficjentów,
• realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe,
• realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.

Zgodnie z art. 187 ww. ustawy, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej „płatnościami”, odpowiada Minister Finansów.

Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż obsługę bankową płatności prowadzi Bank Gospodarstwa Krajowego w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów.

Na podstawie art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 204 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy.

Podkreślić należy, że w świetle ww. przepisów ustawy o finansach publicznych środki z Unii Europejskiej pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednak mając na względzie treść art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Na podstawie art. 188 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności, z zastrzeżeniem, że w przypadku gdy projekt realizuje instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca będąca zarządem województwa lub przez zarząd województwa upoważniona, zlecenia płatności są wystawiane przez zarząd województwa.

Zgodnie natomiast z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Przy czym, zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy wolne od podatku są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

W myśl art. 21 ust. 36 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

Powyższe oznacza to, że od 1 stycznia 2017 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych została objęta ta część dotacji, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymana z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że środki, które Wnioskodawczyni otrzymuje w związku z realizacją projektów dofinansowanych ze środków z funduszy europejskich (w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, Europejskiego Funduszu Społecznego) oraz z budżetu państwa stanowić będą dla Wnioskodawczyni przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Otrzymane środki Wnioskodawczyni przeznaczy bowiem na realizację działań szkoleniowych, a nie na zakup (wytworzenie) środków trwałych. Nie znajduje zatem w opisanej sytuacji wyłączenie zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten będzie zwolniony z opodatkowania w części pochodzącej ze środków z funduszy europejskich – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w części pochodzącej z dotacji z budżetu państwa – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy.

Jednakże, mając na uwadze treść art. 21 ust. 1 pkt 129 w zw. z art. 21 ust. 36 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastrzec należy, że w stanie prawnym od 1 stycznia 2017 r. – w sytuacji, gdyby część dotacji, jaką Wnioskodawczyni otrzymuje z budżetu państwa, została przeznaczona na wynagrodzenie Wnioskodawczyni – w tej części otrzymane środki podlegałyby opodatkowaniu, jako wyłączone z zakresu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy.

W świetle przedstawionej argumentacji, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że otrzymane przez nią środki korzystać będą ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie znajdzie bowiem zastosowania w niniejszej sprawie.

Z tego względu stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.