Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP1.4512.115.2017.1.UG
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego , przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze wystawionej na małżonków oraz obowiązku wystawienia noty korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze wystawionej na małżonków oraz obowiązku wystawienia noty korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i polskim rezydentem podatkowym oraz prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada wraz z żoną wspólność majątkową. Żona również prowadzi działalność gospodarczą i również jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawca wraz z żoną zakupili niezabudowaną nieruchomość, położoną w B, oznaczoną numerem geodezyjnym działki karta mapy obręb B, o powierzchni 2 ha 2992 m². Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego. Przeniesienie własności nastąpiło na podstawie aktu notarialnego . Sprzedającym było Miasto. Z uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia była nieruchomość niezabudowana, do której nie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, transakcja została opodatkowana stawką 23%. W fakturze sprzedaży, w pozycji zawierającej dane nabywcy, sprzedający wpisał imię i nazwisko Wnioskodawcy, imię i nazwisko żony Wnioskodawcy, adres, który Wnioskodawca wskazał w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R oraz numer NIP Wnioskodawcy. Numer NIP żony Wnioskodawcy nie został wskazany. Sprzedający wystawił fakturę dnia 7 listopada 2016 r., a Wnioskodawca otrzymał ją dnia 7 listopada 2016 r.

Po dokonaniu zakupu, dnia 9 listopada 2015 r. Wnioskodawca sporządził pisemne oświadczenie o przeznaczeniu całej ww. nieruchomości wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej. Pod oświadczeniem podpisała się również żona Wnioskodawcy, która zaakceptowała w ten sposób fakt, że nieruchomość w całości będzie służyła działalności opodatkowanej, prowadzonej przez Wnioskodawcę. Nieruchomość będzie służyła wyłącznie działalności opodatkowanej VAT, prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Jako podatnik czynny VAT Wnioskodawca chce odliczyć podatek VAT naliczony zawarty w fakturze potwierdzającej zakup ww. nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo, jako podatnik VAT czynny, obniżyć podatek VAT należny o cały podatek VAT naliczony, wynikający z faktury VAT dokumentującej zakup nieruchomości od Miasta, pomimo tego, że na fakturze jako nabywca jest również wskazana żona Wnioskodawcy?
2. Czy w celu odliczenia podatku VAT naliczonego Wnioskodawca jest zmuszony do wystawienia noty korygującej, w której Wnioskodawca będzie korygował dane dotyczące nabywcy, tzn. wskaże, że wyłącznym nabywcą jest Wnioskodawca?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wystawiona faktura przez Sprzedającego uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego z niej wynikającego. Faktura VAT wystawiona na obydwoje pozostających we wspólności ustawowej małżeńskiej potwierdza nabycie nieruchomości do majątku wspólnego, ale w związku z tym, że oboje małżonkowie potwierdzili, że nieruchomość będzie służyła działalności opodatkowanej tylko jednego z nich – Wnioskodawcy – uprawnionym do odliczenia podatku VAT naliczonego również jest tylko Wnioskodawca, który może obniżyć kwotę podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, wynikającego z przedmiotowej faktury. Podstawą odliczenia jest przepis art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2

Wystawianie not korygujących określają przepisy art. 106k ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Ponieważ Wnioskodawca uważa, że faktura wystawiona przez Miasto nie zawiera pomyłki, bowiem prawidłowo wskazuje, że nieruchomość została sprzedana małżonkom do majątku wspólnego, czy też braków formalnych w pozycjach faktury określonych w art. 106k ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie spełnia ona przesłanek do wystawienia noty korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług, podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Cytowane wyżej przepisy normują kwestie dotyczące prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy rozliczenia dokonuje podatnik VAT czynny, z faktury, którą za nabyte towary lub usługi wystawił inny podatnik VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 § 1 ww. ustawy, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną, bowiem żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepis art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy, faktura powinna zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.
  
  

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę), do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada wraz z żoną wspólność majątkową. Żona również prowadzi działalność gospodarczą i również jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawca wraz z żoną zakupili niezabudowaną nieruchomość. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego. Z uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia była nieruchomość niezabudowana, do której nie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, transakcja została opodatkowana stawką 23%. W fakturze sprzedaży, w pozycji zawierającej dane nabywcy, sprzedający wpisał imię i nazwisko Wnioskodawcy, imię i nazwisko żony Wnioskodawcy, adres, który Wnioskodawca wskazał w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R oraz numer NIP Wnioskodawcy. Numer NIP żony Wnioskodawcy nie został wskazany. Po dokonaniu zakupu Wnioskodawca sporządził pisemne oświadczenie o przeznaczeniu całej wyżej wymienionej nieruchomości wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej. Pod oświadczeniem podpisała się również żona Zainteresowanego, która zaakceptowała w ten sposób fakt, że nieruchomość w całości będzie służyła działalności opodatkowanej, prowadzonej przez Wnioskodawcę. Nieruchomość będzie służyła wyłącznie działalności opodatkowanej VAT, prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zainteresowany, jako czynny podatnik VAT, chce odliczyć podatek VAT naliczony zawarty w fakturze potwierdzającej zakup ww. nieruchomości.

Wątpliwości Zainteresowanego w niniejszej sprawie dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy Wnioskodawca ma prawo jako podatnik VAT czynny obniżyć podatek należny o cały podatek naliczony, wynikający z faktury dokumentującej zakup nieruchomości, pomimo tego, że na fakturze jako nabywca jest również wskazana żona Wnioskodawcy.

Mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów prawnych należy wskazać, że w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości niezabudowanej przez małżonków wymienieni są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie zakup nieruchomości niezabudowanej nastąpił na prawach wspólności majątkowej). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego.

Jak już zaznaczono, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Należy w tym miejscu nadmienić, że wskazany art. 88 ustawy, nie przewiduje braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zawierającej błędne oznaczenie nabywcy czy błędny numer NIP nabywcy lub jego brak (oczywiście w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Niemniej, w przypadku udokumentowania zakupu fakturą zawierającą błędne oznaczenie nabywcy, zasadnym jest, co do zasady, skorygowanie tego błędu, co jednak nie uniemożliwia dokonania odliczenia podatku naliczonego

na zasadach i w terminach wskazanych przepisami prawa. W przepisie art. 88 nie wskazano bowiem, że takie nieprawidłowości stanowią o braku prawa do odliczenia.

Jak wskazano wyżej, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W rozpatrywanej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyta nieruchomość niezabudowana jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, i służy wyłącznie działalności opodatkowanej VAT, prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, Wnioskodawca będzie uznany za podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Jak wskazał bowiem Zainteresowany, po dokonaniu zakupu Wnioskodawca sporządził pisemne oświadczenie o przeznaczeniu całej nieruchomości na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Pod oświadczeniem podpisała się również żona Wnioskodawcy, która wyraziła zgodę, aby wspólnie zakupiona nieruchomość niezabudowana była wyłącznie wykorzystywana przez Wnioskodawcę (męża) do prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro nieruchomość niezabudowana (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków) została nabyta do wspólnego majątku i jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i – jak wskazał Zainteresowany - służy wyłącznie działalności opodatkowanej VAT to – przy założeniu, że nie wystąpią okoliczności wymienione w art. 88 ustawy – Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup tej nieruchomości (pomimo, że na fakturze oprócz danych Zainteresowanego znajdą się również dane Jego małżonki).

Podsumowując, w związku z nabyciem nieruchomości niezabudowanej, Wnioskodawca ma prawo obniżyć podatek należny o cały podatek naliczony, wynikający z faktury VAT dokumentującej zakup ww. nieruchomości. Warunkiem prawidłowości rozliczeń Wnioskodawcy jest jednak to, że w opisanej sytuacji nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość w zakresie potwierdzenia, czy Zainteresowany jest zobowiązany do wystawienia noty korygującej, w której skoryguje dane dotyczące nabywcy w fakturze wystawionej na Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy – nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierająca pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1 wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106k ust. 3 ustawy – faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

W stosunku więc do pomyłek innych niż dotyczących art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy, nabywca jest uprawniony do wystawienia noty korygującej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wraz z żoną zakupili nieruchomość niezabudowaną. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego. W fakturze sprzedaży, w pozycji zawierającej dane nabywcy, sprzedający wpisał imię i nazwisko Wnioskodawcy, imię i nazwisko żony Wnioskodawcy, adres, który Wnioskodawca wskazał w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R oraz numer NIP Wnioskodawcy. Numer NIP żony Wnioskodawcy nie został wskazany.

Wskazać zatem należy, że faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego na potrzeby opodatkowania VAT. Określenie w fakturze jako nabywcy również małżonki Zainteresowanego, nie wyłącza praw Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury, bowiem decydują o tym uprawnieniu okoliczności faktyczne zdarzenia gospodarczego, które odzwierciedla faktura, a więc – dokonanie sprzedaży, data tej sprzedaży, data wystawienia faktury, a w związku z tym brak jest konieczności wystawienia not korygujących do tak wystawionej faktury.

Podsumowując, w celu odliczenia podatku VAT naliczonego, Zainteresowany nie ma obowiązku wystawienia noty korygującej dane dotyczące nabywcy w przypadku otrzymania faktury, w której jako nabywca wskazana jest również żona Wnioskodawcy.

Tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opis zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.