Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.47.2017.2.MR
z 23 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 6 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rezygnacji z wybranej formy opodatkowania oraz wspólnego opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rezygnacji z wybranej formy opodatkowania oraz wspólnego opodatkowania.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni, w roku podatkowym 2015 (sierpień) rozpoczął działalność gospodarczą wybierając formę opodatkowania - podatek liniowy. W miesiącu kwietniu 2016 roku złożył oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów osiąganych przez małżonków za rok 2015 oraz jednocześnie mąż dokonał zmiany przyjętej uprzednio formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast w grudniu 2016 r. pracownik urzędu skarbowego poinformował męża, że złożone oświadczenie – w kwietniu 2016 r. – jest pozbawione podstaw prawnych i w związku z tym każdy z małżonków jest zobowiązany osobno złożyć korektę zeznania rocznego za 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest wycofanie się z oświadczenia o wyborze formy opodatkowania do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym została rozpoczęta działalność gospodarcza do momentu złożenia stosownego wniosku we wspólnym zeznaniu rocznym małżonków?

Zdaniem Zainteresowanych, możliwe jest wycofanie się z oświadczenia o wyborze formy opodatkowania do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym została rozpoczęta działalność gospodarcza. Zgodnie z zasadą art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.) jako małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy, podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Natomiast art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. dał im odstępstwo od powyższej zasady, polegające na możliwości łącznego opodatkowania ich dochodów, ponieważ: istnieje między nimi wspólność majątkowa, pozostawali przez cały rok podatkowy 2015 w związku małżeńskim oraz złożyli wspólne zeznanie roczne za rok 2015.

W związku z tym, że zauważyli, iż w żadnym przepisie ustawodawca nie ogranicza podatnika co do możliwości wycofania oświadczenia o wyborze opodatkowania lub jego zmiany. Co więcej, skoro przepisy mówią, że podatnik może złożyć w odpowiednim terminie oświadczenie o wyborze formy opodatkowania innej niż zasady ogólne, to również może takie oświadczenie wycofać. W związku z tym, że do 30 kwietnia 2016 można złożyć oświadczenia o łącznym opodatkowaniu dochodów przez nich osiąganych, Zainteresowani uznali, że do upływu tego dnia możliwa była również zmiana oświadczenia złożonego przez męża w sierpniu 2015 roku, dotyczącego formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2015 r., małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Według art. 6 ust. 2 ustawy małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 8 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni w sierpniu 2015 r. rozpoczął działalność gospodarczą wybierając formę opodatkowania - podatek liniowy.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a ustawy pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy, stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że skoro do męża Wnioskodawczyni miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Zainteresowani nie mogli skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania się – przewidzianego w art. 6 ust. 2 ustawy – za rok 2015. Brak było zatem podstaw do złożenia wspólnego wniosku o łączne opodatkowanie.

Niezależnie od powyższego zwrócić uwagę należy, że Wnioskodawcy błędnie zakładają, że oświadczenie o wyborze (rezygnacji) opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy można złożyć w terminie wyznaczonym dla złożenia wniosku o wspólne opodatkowanie. Otóż jak wcześniej wskazano, termin ten upływa z dniem 20 stycznia roku podatkowego, co wnika wprost z art. 9a ust. 4 ustawy.

W tej sytuacji nie można uznać stanowiska Zainteresowanych za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.