Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4518.2.2017.2.MM
z 5 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 18 stycznia 2017 r. i 27 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego i otrzymania zwrotu podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego i otrzymania zwrotu podatku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 23 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.7.2017.1.MM, 2461-IBPB-2-2.4518.2.2017.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 27 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest w posiadaniu 1/2 udziałów w nieruchomości (przekazanej w drodze darowizny od brata). W dniu 23 czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży 1/2 posiadanych udziałów (nie posiadającą formy aktu notarialnego) na rzecz brata męża i jego żony. Na tej podstawie Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 50.000 zł i zobowiązała się do sprzedaży udziałów w nieruchomości do dnia 30 czerwca 2009 r. Powyższa kwota nie była zaliczką na poczet sprzedaży jak również nie stanowiła zadatku zgodnie z § 4 ww. umowy. Po zawarciu umowy przedwstępnej nie została podpisana umowa przyrzeczona do dnia 30 czerwca 2009 r. jak również nie został wyznaczony inny termin podpisania tejże umowy i żadna ze stron nie dążyła do zawarcia umowy przyrzeczonej. Wnioskodawczyni pozostaje nieprzerwanie w posiadaniu ww. kwoty, a kupujący nieprzerwanie od czerwca 2009 r. do października 2014 r. zamieszkiwali w nieruchomości.

W dniu 16 lipca 2015 r. na wezwanie urzędu skarbowego została złożona korekta zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 za 2009 r. W korekcie Wnioskodawczyni wykazała dochód z innych źródeł w wysokości 50.000 zł z czego wyniknęło zobowiązanie podatkowe w wysokości 9.000 zł wraz z należnymi odsetkami w wysokości 5.358,00 zł. Było to owe 50.000 zł, które Wnioskodawczyni otrzymała zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej. Powyższą kwotę podatku decyzją urzędu skarbowego z 15 września 2015 r. rozłożono na 24 raty po około 200 zł miesięcznie z największą ratą 10.396,02 zł płatną do dnia 16 sierpnia 2017 r.

W dniu 1 października 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała od brata męża oraz jego żony pozew o zapłatę tejże kwoty, którą otrzymała na podstawie umowy przedwstępnej. W dniu 7 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok, w którym m.in. zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz kupujących solidarnie kwotę 50.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2015 r. Dodatkowo w powyższym wyroku zasądzono od Wnioskodawczyni na rzecz powodów kwotę 3.667,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Prawomocność ww. wyroku stwierdzono z dniem 17 czerwca 2016 r. Powyższa kwota do zwrotu jest to kwota wynikająca z umowy przedwstępnej (umowa przyrzeczona nie została podpisana a prawo własności udziałów nie zostało przeniesione na brata męża i jego żonę).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może ponownie złożyć korektę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w PIT-36 za 2009 r. i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku biorąc pod uwagę, że jeżeli decyzją urzędu skarbowego ów podatek został rozłożony na raty, a ostatnia rata wymagalna jest do 16 sierpnia 2017 r. to uprawnienie wygasa dopiero po upływie piecu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wygaśnięcie prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 Ordynacji podatkowej). W tym przypadku termin płatności podatku jeszcze nie minął bowiem wyznaczono go do dnia 16 sierpnia 2017 r. wobec czego Wnioskodawczyni jest uprawniona do złożenia korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 za 2009 r. i może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie Ordynacji podatkowej. Ocena stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) – zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ww. ustawy – podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W myśl art. 51 § 1 ww. ustawy – zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało określone w art. 72 § 1 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł.

Zgodnie z art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.

W myśl natomiast art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z ww. przepisu wynika zatem, że co do zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Oznacza to, że po upływie ww. terminu przedawnienia, podatnik nie może domagać się zwrotu nadpłaty.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia. W myśl art. 70 § 2 Ordynacji podatkowej – bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Zgodnie z ww. art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej – organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 49 § 1 ww. ustawy – w razie wydania decyzji na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub pkt 2 nowym terminem płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę albo poszczególnych rat, na jakie został rozłożony podatek lub zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 16 lipca 2015 r. złożyła korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2009 r. wykazując w nim przychód z innych źródeł w wysokości 50.000 zł, zobowiązanie podatkowe w wysokości 9.000 zł oraz należne odsetki w wysokości 5.358 zł. Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z 15 września 2015 r. powyższą kwotę rozłożono na 24 raty po około 200 zł miesięcznie z największą ratą w wysokości 10.396,02 zł płatną do dnia 16 sierpnia 2017 r.

Następnie na mocy wyroku Sądu z 7 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni została zobowiązana do zwrotu na rzecz kupujących kwoty 50.000 zł, tj. kwoty, którą wykazała w PIT-36 za 2009 r. jako przychód z innych źródeł. Wnioskodawczyni zamierza złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2009 r. i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni nie upłynął jeszcze termin przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wnioskodawczyni należny podatek z tytułu uzyskania w 2009 r. przychodu z innych źródeł była zobowiązana wpłacić do 30 kwietnia 2010 r., czego nie uczyniła w związku z czym powstała zaległość podatkowa. Natomiast decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z 15 września 2015 r. zaległość ta została rozłożona na raty z ostatnią ratą płatną do 16 sierpnia 2017 r.

Zatem pierwotny termin przedawnienia zobowiązania podatkowego upłynąłby z końcem 2015 r., jednakże z uwagi na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu na okres od 15 września 2015 r. do 16 sierpnia 2017 r.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Prawo do złożenia korekty istnieje, dopóki zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Reasumując, Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2009 r. i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku, ponieważ ze względu na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego, której skutkiem było zawieszenie biegu terminu przedawnienia, zobowiązanie podatkowe jeszcze nie uległo przedawnieniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym może ona złożyć korektę zeznania PIT-36 za 2009 r. i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku, uznano za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.