Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP3.4512.99.2017.1.KT
z 6 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia dostaw towarów, transportowanych na terytorium Litwy, dokonywanych przez polskich dostawców na rzecz Spółki posługującej się dla tych transakcji litewskim numerem VAT-UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia dostaw towarów, transportowanych na terytorium Litwy, dokonywanych przez polskich dostawców na rzecz Spółki posługującej się dla tych transakcji litewskim numerem VAT-UE.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

G.Sp. z o.o. Sp. k. (zwana dalej także: „Wnioskodawcą”, lub „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej żywności, napojów, artykułów użytku domowego, wyrobów chemicznych, kosmetyków i artykułów toaletowych. W ramach realizowanych transakcji Spółka dokonuje na terytorium Polski zarówno sprzedaży krajowej, jak również wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz ich eksportu. Dla celów realizowanych transakcji Spółka dysponuje w Polsce powierzchnią magazynową, posiada również pozwolenie na stosowanie celnej procedury składu celnego. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. Spółka jest również zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE.

Z uwagi na fakt, iż znaczna część towarów nabywanych i odsprzedawanych przez Spółkę transportowana jest na wschód (w tym do krajów Bałtyckich, na Ukrainę, Białoruś oraz do Rosji) Wnioskodawca dysponuje powierzchnią magazynową również na terytorium Litwy. Powierzchnia ta wykorzystywana jest obecnie przez Spółkę do obsługi transakcji nie podlegających opodatkowaniu VAT na terytorium Polski (tj. do nabyć i sprzedaży towarów nie znajdujących się na terytorium Polskich i nie pochodzących z Polski). Z uwagi na realizowane na terytorium Litwy nabycia towarów oraz ich sprzedaż Spółka jest w tym kraju zarejestrowana dla celów VAT (w tym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych).

Ze względów logistycznych Spółka postanowiła zacząć wykorzystywać powierzchnię magazynową posiadaną przez nią na terytorium Litwy do celów dalszej dystrybucji towarów handlowych nabywanych przez Spółkę także na terytorium Polski. W ramach planowanego schematu dystrybucyjnego Wnioskodawca przewiduje, że część towarów nabywanych przez Spółkę na terytorium Polski będzie - w wykonaniu na rzecz Spółki czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, tj. dostaw towarów - transportowana bezpośrednio na terytorium Litwy, skąd następnie będzie dystrybuowana/sprzedawana przez Spółkę zarówno na Litwie, jak i do innych Państw Członkowskich UE oraz do Państw Trzecich. Spółka nie będzie odsprzedawała nabywanych od Dostawców z PL towarów przed opuszczeniem przez te towary terytorium Polski.

Towary zlokalizowane na terytorium Polski, których przeznaczeniem będzie transport/wysyłka na Litwę, będą nabywane od podmiotów posiadających siedziby w Polsce, zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni oraz - jednocześnie - zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT UE (dalej jako: „Dostawcy z PL”). Dostawy te będą dokonywane na warunkach INCOTERMS 2010 z grupy D ze wskazaniem miejsca przeznaczenia towarów na terytorium Litwy, lub na innych podobnych warunkach wskazujących, że miejscem przeznaczenia nabywanych przez Spółkę towarów będzie terytorium Litwy. Miejsce przeznaczenia towarów na terytorium Litwy wynikało będzie co do zasady także z dokumentów transportowych. W ramach (w wykonaniu) dokonywanych dla Spółki dostaw towary będą transportowane na terytorium Litwy. Planowane dostawy stanowiły zatem będą dostawy międzynarodowe (ruchome), którym towarzyszy transport/wysyłka towarów z Polski na terytorium innego Państwa Członkowskiego UE (Litwy).

Biorąc pod uwagę planowany schemat dystrybucji towarów oraz fakt, iż towary nabywane od Dostawców z PL będą przeznaczone do transportu na terytorium Litwy, Spółka zamierza posługiwać się dla celów realizowanych nabyć numerem VAT UE nadanym jej przez Litwę. Dla celów realizowanych nabyć Spółka będzie zatem występowała jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego (tj. na Litwie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dla celów transakcji realizowanych w schemacie przedstawionym w zdarzeniu przyszłym, tj. nabyć od Dostawców z PL towarów zlokalizowanych w Polsce i przeznaczonych do transportu na terytorium Litwy (w wykonaniu na rzecz Spółki czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, tj. dostaw towarów), Spółka może posługiwać się numerem VAT nadanym jej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez władze podatkowe Litwy?
2. Czy - w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 - Spółka nie będzie zobowiązana do traktowania przemieszczenia z Polski na terytorium Litwy nabywanych od Dostawców z PL towarów jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zdefiniowanych w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (zdefiniowane w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) - po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 13 tej ustawy - wystąpią w takiej sytuacji po stronie Dostawców z PL?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Dla celów transakcji realizowanych w schemacie przedstawionym w zdarzeniu przyszłym, tj. nabyć od Dostawców z PL towarów zlokalizowanych w Polsce i przeznaczonych do transportu na terytorium Litwy (w wykonaniu na rzecz Spółki czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, tj. dostaw towarów) Spółka może posługiwać się numerem VAT nadanym jej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez władze podatkowe Litwy.
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 - Spółka nie będzie zobowiązana do traktowania przemieszczenia z Polski na terytorium Litwy nabywanych od Dostawców z PL towarów jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zdefiniowanych w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (zdefiniowane w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) - po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 13 tej ustawy - wystąpią w takiej sytuacji po stronie Dostawców z PL.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. pytanie 1)

Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług (dalej także jako: „VAT”) nie zawierają normy prawnej, która nakazywałaby podatnikowi posiadającemu siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, nabywającemu towary przeznaczone do bezpośredniego transportu do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, posługiwania się numerem identyfikacyjnym VAT-UE nadanym temu podatnikowi przez władze Polskie. Innymi słowy, obowiązujące w Polsce przepisy w zakresie VAT absolutnie nie przewidują konieczności posługiwania się wyłącznie Polskim numerem VAT-UE, jako numerem nadanym w państwie, w którym podatnik - nabywca towarów, posiada siedzibę, zamiast numerem VAT nadanym temu podatnikowi w innym Państwie Członkowskim UE (w tym w Państwie, do którego towary zostaną przemieszczone).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, jest w pełni uzasadnione, aby Spółka - nabywając towary, które w ramach dostawy realizowanej dla Spółki zostają przemieszczone na terytorium Litwy - posługiwała się numerem VAT- UE nadanym jej przez władze litewskie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.)], opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z kolei z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika jednocześnie, że jednym z warunków koniecznych do uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przez podmiot, który sprzedaje towary przeznaczone do transportu do innego Państwa Członkowskiego UE, jest to, aby nabywca tych towarów był podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

W opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zakładającym nabywanie przez Wnioskodawcę na terytorium Polski towarów przeznaczonych do bezpośredniego transportu/wysyłki na terytorium Litwy (w ramach realizowanych na rzecz Spółki dostaw), Wnioskodawca będzie występował jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (w tym wypadku - Litwy). Tym samym, w analizowanym zdarzeniu przyszłym bez znaczenia pozostaje fakt, iż Spółka, na rzecz której dokonywane będą dostawy towarów przeznaczonych do transportu na Litwę, jest podmiotem mającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, gdyż - jak wyżej wspomniano - dla celów analizowanych transakcji będzie ona występowała jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W związku z powyższym Spółka, dla celów tych transakcji, będzie mogła posługiwać się numerem VAT nadanym jej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez władze podatkowe Litwy.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że podmioty posiadające numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach członkowskich UE mają możliwość samodzielnego decydowania o tym, który z numerów zostanie podany dla poszczególnych transakcji, biorąc pod uwagę charakter transakcji oraz uwarunkowania biznesowe. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej polskich organów podatkowych. Tytułem przykładu należy wskazać:

1. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2009 r. nr ILPP2/443-1049/08-2/MN, w której organ ten zauważył, iż: „Fakt posiadania przez słowackiego Kontrahenta numeru identyfikacyjnego VAT UE nadanego również w Polsce, daje mu możliwość samodzielnego decydowania, który z tych numerów zostanie podany na potrzeby konkretnej transakcji. W rezultacie, Kontrahent w przedstawionym stanie faktycznym miał prawo posłużyć się słowackim numerem VAT pomimo, iż jest również zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług.”;
2. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2008 r. nr IPPP1-443-546/08-5/MP, zgodnie z którą: „Podmioty posiadające numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach mają możliwość samodzielnego decydowania, który z numerów zostanie podany dla poszczególnych transakcji biorąc pod uwagę charakter transakcji oraz uwarunkowania biznesowe. W rezultacie w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo posłużyć się niemieckim numerem VAT pomimo, iż jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku VAT”.
   
   

Powyższe stanowisko zostało także potwierdzone m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 stycznia 2015 r. nr ITPP3/443-604/14/AT, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2015 r. nr IPPP3/443-1070/14-2/KT oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r. nr IPPP2/443-1500/08-2/BM.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca jest zdania, że dla celów transakcji realizowanych w schemacie przedstawionym w zdarzeniu przyszłym, tj. nabyć od Dostawców z PL towarów zlokalizowanych w Polsce i przeznaczonych do transportu na terytorium Litwy (w wykonaniu na rzecz Spółki czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, tj. dostaw towarów), Spółka może posługiwać się numerem VAT nadanym jej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez władze podatkowe Litwy.

Stanowisko powyższe wynika jednoznacznie z obowiązujących przepisów oraz przedstawionych okoliczności dotyczących wskazanego w niniejszym Wniosku zdarzenia przyszłego, w tym z:

• braku w polskich przepisach dotyczących VAT normy prawnej, która nakazywałaby podatnikowi posiadającemu siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, nabywającemu towary przeznaczone do bezpośrednio transportu do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, posługiwania się numerem identyfikacyjnym VAT-UE nadanym temu podatnikowi przez władze Polskie;
  

• przeznaczenia nabywanych przez Spółkę od Dostawców z PL towarów do transportu na terytorium Litwy (dla celów działalności gospodarczej Spółki) i - w konsekwencji - ruchomego/międzynarodowego charakteru planowanych dostaw na rzecz Spółki;
  

• faktu występowania przez Spółkę, dla celów analizowanych transakcji, jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (w tym wypadku - Litwy).
  
  
  

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, stanowisko zaprezentowane w pytaniu 1 niniejszego Wniosku powinno zostać uznane za prawidłowe.

Ad. pytanie 2)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ww. art. 13 ust. 3 ustawy o VAT rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanej tam przez podatnika działalności gospodarczej. Jednocześnie, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

W odniesieniu do nabyć towarów na terytorium Polski (co stanowi przedmiot pytań sformułowanych w niniejszym Wniosku) norma powyższego przepisu obejmuje przykładowo sytuacje, w których dany podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, dokonuje nabycia na terytorium kraju towarów w ramach tzw. dostaw nieruchomych (nie związanych z transportem towarów do innego państwa, tj. tzw. dostaw towarów niewysyłanych ani nietransportowanych), po czym - dysponując już prawem do rozporządzania towarami jak właściciel - podejmuje decyzję o ich przemieszczeniu na terytorium innego Państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Innymi słowy, przy nabyciu towarów w Polsce towary te nie są przeznaczone do bezpośredniego przemieszczenia do innego Państwa Członkowskiego lub/oraz nabywca towarów nie występuje dla celów realizowanej dostawy jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę, że z okoliczności dotyczących wskazanego w niniejszym Wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż:

• nabywane przez Spółkę od Dostawców z PL towary są przeznaczone do transportu na terytorium Litwy i - w konsekwencji - charakter planowanych dostaw na rzecz Spółki jest międzynarodowy (ruchomy),
  

• Spółka występuje, dla celów analizowanych transakcji, jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (w tym wypadku - Litwy),
  
  
  

Wnioskodawca jest zdania, że w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 - Spółka nie będzie zobowiązana do traktowania przemieszczenia z Polski na terytorium Litwy nabywanych od Dostawców z PL towarów jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zdefiniowanych w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (zdefiniowane w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) - po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 13 tej ustawy - wystąpią w takiej sytuacji po stronie Dostawców z PL.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, stanowisko zaprezentowane w pytaniu 2 niniejszego Wniosku powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.