Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.124.2017.1.AW
z 27 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu nieruchomości  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu nieruchomości.

W najbliższym czasie planowane jest zawarcie nowej umowy najmu nieruchomości. Najemca będzie zobowiązany do uiszczania comiesięcznie określonej kwoty czynszu. Dodatkowo strony zamierzają przewidzieć, iż najemca będzie zobowiązany do ponoszenia opłat związanych z eksploatacją nieruchomości, która będzie przedmiotem umowy najmu.

Stosowne postanowienie umowy ma brzmieć dokładnie w następujący sposób:

„Najemca jest zobowiązany do ponoszenia opłat związanych z przedmiotem najmu w zakresie: dostarczania energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wody, wywozu nieczystości i podatku od nieruchomości”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni podatek od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu (8,5%) powinna uiszczać wyłącznie od wysokości czynszu, czy od sumy wysokości czynszu i dodatkowych opłat związanych z nieruchomością, ponoszonych na rzecz podmiotów trzecich, które na mocy umowy ponosić będzie Najemca?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, iż przychodem podlegającym opodatkowaniu będzie wyłącznie kwota czynszu najmu. Taka interpretacja wydaje się wynikać z brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Wnioskodawczyni zwraca ponadto uwagę, iż w przeszłości taki pogląd był prezentowany w wydawanych interpretacjach indywidualnych (zob. Interpretacja indywidualna z 23 stycznia 2014 r., sygn. ITPB1/415-1137/13/AK  Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.)  źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu, zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia (wyżej przywołanego) art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek związany jest nieodłącznie z konsekwencjami prawnopodatkowymi zaistniałymi w związku ze zdarzeniem regulowanym przez odmienne (niż materia podatkowa) dziedziny prawa, tutejszy organ zobligowany jest odwołać się do stosownych przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017, poz. 459) celem dokonania kompleksowej oceny prawidłowości rozumowania Wnioskodawczyni w kontekście przedstawionego do analizy zdarzenia.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 wskazanej ustawy przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 cytowanej ustawy).

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180 z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 22b ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawczyni w złożonym dnia 20 lutego 2017 r. wniosku wskazała, iż w najbliższym czasie planuje zawrzeć nową umowę najmu nieruchomości. Najemca zobowiązany będzie do uiszczania comiesięcznie określonej kwoty czynszu oraz do ponoszenia opłat związanych z eksploatacją nieruchomości (m. in opłat wynikających z dostarczania energii elektrycznej, energii cieplnej i wody, wywozu nieczystości oraz podatku od nieruchomości).

Z przytoczonych powyżej uregulowań wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby po stronie wynajmującego powstał przychód muszą zostać spełnione przesłanki wskazane w wyżej wymienionym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli określony czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Powyższe w sposób jednoznaczny przesądza, iż składnikiem przychodu osiąganego z najmu nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie będą ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z eksploatacją przedmiotowej nieruchomości. Rzeczone (uiszczane przez najemcę) opłaty nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawczyni.

Reasumując, należności z tytułu wymienionych we wniosku opłat nie będą stanowić przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlegać będzie wyłącznie otrzymywana (przez Wnioskodawczynię) kwota czynszu, zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.