Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP4.4513.7.2017.2.MK
z 15 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 6 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 17 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPP4.4513.7.2017.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka O. (dalej: Spółka) zamierza ubiegać się o zwolnienie procesowe od akcyzy na energię elektryczną wykorzystywaną w stosowanych przez nią procesach. Spółka w swojej działalności zajmuje się produkcją łączników z żeliwa ciągliwego oraz odlewów maszynowych wykonywanych na indywidualne zamówienia klientów z różnego rodzaju żeliw:

• ciągliwego,
• spawalnego,
• sferoidalnego.
  
  

Spółka produkuje także odlewy kooperacyjne z żeliwa ciągliwego białego, spawalnego, wermikularnego i sferoidalnego.

Spółka zużywa energię elektryczną w procesach produkcyjnych i do oświetlania hal i budynków wymaganego dla zapewnienia bezpieczeństwa prowadzonego procesu produkcyjnego. W chwili obecnej procesy metalurgiczne nie posiadają odrębnego olicznikowania, jednakże przed zastosowaniem ewentualnego zwolnienia procesowego dla każdego procesu zostaną założone odrębne liczniki umożliwiające rozliczenie zużytej energii elektrycznej.

Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego od energii elektrycznej, niemniej jednak Spółka zamierza wystąpić do Urzędu Regulacji Energetyki o udzielenie koncesji na obrót energią elektryczną.

Spółka posiada 5 Wydziałów, w których odbywa się cały proces produkcyjny, który posiada następujący przebieg:

1. Wydział Odlewni

Proces przygotowania płynnego metalu.

Płynny metal (żeliwo) jest podstawowym tworzywem do produkcji odlewów w O. Jest on przygotowywany w dwóch piecach indukcyjnych średniej częstotliwości o pojemności 6Mg każdy. Złom przygotowywany jest na polu wsadowym. Następnie specjalnymi wozami jest transportowany i zasypywany do pieca topialnego. W piecu następuje proces topienia złomów i pozostałych materiałów wsadowych oraz homogenizacja. Płynny metal doprowadzany jest do wymaganej w procesie technologicznym temperatury. Jednocześnie toczą się dwa inne procesy, które umożliwią wykonanie formy i wlanie do niej ciekłego metalu Wykonanie mas formierskich oraz wykonanie rdzeni.

Proces wykonywania mas formierskich.

Przygotowanie mas formierskich odbywa się w mieszarkach pobocznicowych M. oraz turbinowych w stacji przerobu mas. Do mieszarek zasypywana jest wymagana ilość składników. Następnie następuje homogenizacja masy formierskiej oraz opróżnienie mieszarki. Transport mas na stanowiska formowania odbywa się przy pomocy szeregu przenośników taśmowych. Powrót przepalonej masy z wybitych form również odbywa się przy udziale przenośników taśmowych.

Proces wykonywania rdzeni.

Masy rdzeniowe wykonuje się w mieszarkach skrzydełkowych na rdzeniarni. Do wykonywania rdzeni stosuje się metody gorącej i zimnej rdzennicy. Rdzeniarnia wyposażona jest w urządzenia o różnym stopniu zmechanizowania. W metodzie gorącej rdzennicy wykorzystuje się piasek otaczany żywicą, po wprowadzeniu pożądanej porcji piasku do rdzennicy, następuje proces jego spiekania przy udziale temperatury. W przypadku zimnej rdzennicy dochodzi w rdzennicy do reakcji chemicznej mieszaniny piasku oraz żywicy i utwardzacza.

Wykonywanie i zalewanie form.

Kiedy dostępny jest stopiony metal oraz odpowiednia ilość masy formierskiej i rdzeni rozpoczyna się proces wykonania formy.

Formowanie odbywa się na:

• liniach formierskich D. z pionowym podziałem form,
• formierce D. z poziomym podziałem form,
• formierkach wstrząsowo prasujących F. - stanowisko prób.
  
  

Formierki wykorzystując masę formierską przetransportowaną taśmociągami ze stacji przerobu mas, wykonują formy odlewnicze i wypychają je na przenośnik do strefy zalewania form. Następnie, w zależności od potrzeb, ciekły metal stopiony w piecu indukcyjnym jest wlewany do formy z zalewarki lub z kadzi lejniczej. Na linii chłodzenia form, odlewy krzepną i stygną, następnie są oddzielane z masy formierskiej.

Proces oddzielania odlewów od masy formierskiej.

Oddzielanie odlewów od masy formierskiej na liniach formierskich odbywa się w chłodziarko wybijarce oraz kracie wstrząsowej. Odlewy są następnie czyszczone w oczyszczarkach śrutowych, oraz oczyszczarce zawieszkowej. Zużyta masa jest zawracana do stacji przerobu mas i wykorzystywana jako składnik mas formierskich. Surowe odlewy łącznika nie są jeszcze produktem. Konieczne jest przeprowadzenie jeszcze szeregu procesów technologicznych przed etapem obróbki mechanicznej. Kolejno:

• Proces żarzenia żeliwa ciągliwego w atmosferze utleniającej.
  
• Część odlewów po oddzieleniu od masy formierskiej oraz po oczyszczeniu poddawana jest procesowi obróbki cieplnej w piecach przepychowych. Proces ten polega na wyżarzaniu w atmosferze utleniającej odlewów wykonanych z żeliwa wyjściowego do otrzymania żeliwa ciągliwego białego. Żarzalnia wyposażona jest w 5 pieców typu B. z regulowaną atmosferą i temperaturą.
  
• Procesy wykańczania odlewów.
  
• W celu usunięcia pozostałości układów technologicznych oraz zalewek, odlewy poddawane są procesowi wykańczania. Wykańczanie odbywa się poprzez szlifowanie automatyczne lub na szlifierkach ręcznych oraz czyszczenie w oczyszczarkach śrutowych i bębnowych.
  
  

2. Wydział Ocynkowni

Część odlewów poddawanych jest procesowi cynkowania ogniowego. Jest to proces zabezpieczający odlewy przed korozją.

Proces przygotowania odlewów do cynkowania przez trawienie w kwasach.

Trawienie odbywa się w nowoczesnej linii trawiatorów przy zastosowaniu kwasów fluorowodorowego i solnego.

Proces cynkowania odlewów.

Cynkowanie odbywa się metodą ogniową w pięciu piecach elektrycznych. Do chłodzenia odlewów po cynkowaniu stosowany jest zamknięty obieg wody. Następnie łączniki przekazywane są do wydziału odpowiedzialnego za nadanie im ostatecznych walorów użytkowych. Tzn. wykonanie pełnej obróbki mechanicznej w tym gwintów oraz zabezpieczenie antykorozyjne.

3.Wydział Mechaniczny

Część odlewów maszynowych oraz łączniki poddawane są obróbce mechanicznej. Dla łączników jest to nieodzowny proces, po wykonaniu którego są wyrobem gotowym. Do procesu obróbki mechanicznej odlewy łącznika to tylko półprodukt.

Proces obróbki mechanicznej.

Proces obróbki mechanicznej obejmuje nacinanie gwintów, toczenie i fazowanie. Wydział jest wyposażony w maszyny o różnym stopniu zmechanizowania. Przy obróbce stosowane jest chłodziwo w postaci oleju emulgującego.

Zabezpieczanie antykorozyjne odlewów.

W celu zabezpieczenia łączników, które nie zostały poddane procesowi cynkowania, przed korozją, stosuje się proces zabezpieczenia antykorozyjnego w specjalnym środku chemicznym. Proces ten odbywa się w linii bębnów z czynnikami myjącymi i konserwującymi.

4. Dział Odbioru Ostatecznego Badanie szczelności.

Kontrola szczelności odlewów jest przeprowadzana na urządzeniach do badania szczelności. Polega ona na zanurzaniu w wodzie łączników poddawanych działaniu ciśnienia pneumatycznego 0,5MPa.

Odlewnia dysponuje również oddziałem odlewni precyzyjnej. Proces produkcji oraz zastosowane technologie są odmienne, w stosunku do opisanych powyżej. Metoda ta nosi nazwę „Metody traconego wosku”. Wykonywane odlewy cechują się wyższą dokładnością otrzymywanych odlewów oraz wyższą stabilnością wymiarową.

5. Oddział Odlewni Precyzyjnej

Wykonanie zestawów modelowych

Modele odlewów i układów wlewowych wykonuje się z woskowej masy modelowej, przy wykorzystaniu siłownika pneumatycznego wciskającego masę woskową do wnęki matrycy odwzorowującej kształt wyrobu. Następnie wykonane modele przyczepia się do wcześniej wykonanego leja wlewowego. Jednocześnie przygotowywane są materiały, którymi cały zestaw modelowy zostanie pokryty tworząc na około nich zwartą formę ceramiczną.

Wykonywanie form ceramicznych

Formy ceramiczne uzyskuje się poprzez noszenie na przygotowane zestawy modelowe ciekłych mas ceramicznych. Zestaw modelowy naprzemiennie zanurza się w specjalnym roztworze oraz obsypuje powierzchnię gruboziarnistym materiałem. Po naniesieniu warstwy następuje proces suszenia w regulowanej atmosferze. Po wyschnięciu form przygotowywany jest ciekły metal, którym formy będą zalane, lecz najpierw trzeba wytopić z wnętrza formy modele woskowe, dzięki czemu pozostanie jedynie pusta forma będąca odwzorowaniem powierzchni odlewów.

Wytapianie, wyżarzanie i zalewanie form

Proces polega na wytapianiu masy woskowej z form ceramicznych w autoklawie w temp. 130-135°C. Po wytopieniu wosku formy są suszone i wyżarzane w tunelowym piecu elektrycznym (ok. 10m) w temp 20-950°C. Gorące formy są zalewane metalem z ręcznej kadzi (30-40 kg). Wytop metalu jest prowadzony w piecu indukcyjnym dwutyglowym o pojemności 100 kg (każdy). Zalane formy ceramiczne przed wybiciem stygną do temp. otoczenia. Po ostygnięciu odlewy należy oddzielić od form ceramicznych oraz oczyścić.

Oddzielanie od masy, oczyszczanie i wykańczanie odlewów.

Proces oddzielenia warstwy ceramicznej od odlewów jest prowadzony na stanowisku obijania skorup za pomocą obijaka wibracyjnego. Obcinanie odlewów od układów wlewowych przeprowadza się przy użyciu obcinarek tarczowych, usuwanie układów zasilających przy użyciu szlifierek tarczowych. Następnie odlewy poddaje się operacji czyszczenia w oczyszczarce śrutowej O.

W uzupełnieniu wniosku z 6 marca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że pole wsadowe to miejsce w którym składowane są materiały wsadowe wykorzystywane do procesu topienia żeliwa takie jak złom stalowy, złom obiegowy (wszystkich wytapianych gatunków), surówka odlewnicza, itp. Zgodnie z recepturą wytapianego żeliwa do wozu załadowczego należy przygotować odpowiednią ilość wymaganego materiału wsadowego. Materiały wsadowe pobierane są z odpowiednich boksów suwnicą z elektromagnesem. Następnie wozem załadowczym z pola wsadowego materiały transportowane są bezpośrednio nad piec topialny i do niego wsypywane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku działalność Wnioskodawcy polegająca na produkcji łączników oraz odlewów, przy zastosowaniu procesów produkcyjnych, które zostały powyżej opisane będzie mogła zostać uznana za spełniającą cechy procesów metalurgicznych, a tym samym, czy wykorzystywana przez Spółkę energia elektryczna w celach metalurgicznych będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 roku, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku, w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym i Wnioskodawca będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, odpowiednie oświadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca będzie podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym. Na dzień dzisiejszy nie jest możliwe precyzyjne określenie daty, od której Wnioskodawca będzie podatnikiem akcyzy. Powyższe uwarunkowane jest okolicznością, że uzyskanie statusu podatnika akcyzy Wnioskodawca musi poprzedzić uzyskaniem koncesji na działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną. Wnioskodawca wystąpi do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem o udzielenie koncesji na obrót energią elektryczną. Niezwłocznie po przyznaniu stosownej koncesji Wnioskodawca podejmie działania w celu uzyskania statusu podatnika akcyzy od energii elektrycznej. Podsumowując, Wnioskodawca będzie, więc podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym.

Wnioskodawca będzie także, od dnia uzyskania statusu podatnika akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania, które będą zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przeprowadzany przez niego proces produkcyjny opisany powyżej stanowi proces metalurgiczny, o którym mowa w przedmiotowych przepisach. W konsekwencji, wykorzystanie przez Spółkę energii elektrycznej w procesach przedstawionych w opisie stanu faktycznego [winno być zdarzenia przyszłego – przypis Organu] korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Zarówno dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej: Dyrektywa Energetyczna), jak i Ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają bezpośredniej definicji procesu metalurgicznego i nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy wykorzystanie energii elektrycznej w danym procesie przemysłowym będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnych „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania Dyrektywy w swoich porządkach prawnych, muszą dokonać implementacji przede wszystkim w oparciu o Dyrektywę oraz mieć wzgląd na rolę tej Dyrektywy w systemie prawa unijnego. W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą Dyrektywy, zawierającą cele i motywy.

Zgodnie z motywem 22 Preambuły energia elektryczna powinna być traktowana, jak produkty energetyczne, które powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania. W tym zakresie zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania. Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc, że produkty mające podwójne zastosowanie realizują cel Dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 pkt 4 lit. b), że za takie podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Prawodawca unijny zdaje sobie sprawę ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swojej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki poszczególnych państw. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, wg Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w hutnictwie, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki są znacznie łatwiej dostępne i przez to tańsze.

Tym samym za zgodne z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do procesów metalurgicznych, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia najbardziej elementarnych interesów i polityki Unii Europejskiej. Takie ujęcie wymusza w efekcie, stosując wykładnię pro wspólnotową zgodną z celami Dyrektywy interpretowanie „procesu metalurgicznego” jako całości procesów zachodzących w procesie metalurgicznym ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu. Poparcie dla powyższych konkluzji odnajdujemy także w zasadach wykładni językowej.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego (http://sjp.pl/metalurgia) metalurgia to:

1. nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
2. dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznej” pod red. Aleksandra Góreckiego - procesy metalurgiczne są to procesy otrzymania surówki w podwyższonych temperaturach najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Z punktu, widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych w tym wlewków, blachy i otrzymywanych z niej prefabrykatów i konstrukcji. Na podstawie przedstawionych definicji „proces metalurgiczny” należałoby rozumieć jako całość czynności, niezbędnych w procesach związanych z produkcją metali i wyrobów metalowych zwłaszcza, że w celu uzyskania właściwych parametrów wyrobu końcowego niezbędne jest przeprowadzenie przemian fazowych i struktury stali w stanie stałym. W definicji proces metalurgiczny zawierają się również czynności i procesy obsługi stalowni, walcowni i walcarek wykańczających.

Z tej perspektywy, procesy produkcyjne zachodzące w Spółce, a które są przedstawione w stanie faktycznym [winno być zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] niniejszego wniosku, jako że są związane z produkcją wyrobów metalowych, stanowią „proces metalurgiczny”.

Opisana w niniejszym wniosku działalność Spółki polegająca na produkcji łączników i odlewów w procesie opisanym powyżej spełnia warunki procesu metalurgicznego. Z punktu widzenia dyscypliny naukowej metalurgia obejmuje dwie zasadnicze grupy zagadnień: wytwarzanie stali w ciągu procesów mających na celu otrzymanie jej w formie ciała stałego oraz przetwarzanie zakrzepłej stali w celu nadania jej odpowiednich własności oraz kształtu. Wytapianie metalu oraz jego obróbka jest elementem przetwarzania stali i mieści się w tej definicji. Natomiast proces produkcyjny to uporządkowany zestaw celowych działań wykonywanych w toku produkcji począwszy od pobrania materiału wejściowego z magazynu, aż do zdania gotowego wyrobu włącznie. Proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu. Zatem przenosząc powyższe definicje na grunt pojęć używanych przez prawodawcę dodać należy, że zjawiska te: wytapianie, cięcie, nagrzewanie, walcowanie, znakowanie oraz obróbka cieplna zawsze prowadzą do wytworzenia wyrobu gotowego.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, tj. do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885) czy też do kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Powyższa Klasyfikacja PKD została opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2, wprowadzonej rozporządzeniem (WE) Nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) Nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (dziennik Urzędowy UE L 393/1 z dnia 30 grudnia 2006).

Zgodnie z wyjaśnieniami do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r., zawartymi w Dziale 24, produkcja metali obejmuje:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów lub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu,

W skład powyższego wchodzi m.in.:

1. produkcja surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych;
2. produkcja rur, przewodów, kształtowników zamkniętych i łączników, ze stali;
3. produkcja pozostałych wyrobów ze stali poddanej wstępnej obróbce;
4. produkcja prętów ciągnionych na zimno;
5. produkcja wyrobów płaskich walcowanych na zimno;
6. produkcja wyrobów formowanych na zimno;
7. produkcja drutu.
   
   

Tym samym zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Mając powyższe na uwadze, opisany proces produkcji pozwala uznać, że całość tych czynności niezbędnych i związanych z prowadzonym przez Wnioskodawcę procesem produkcji łączników i odlewów mieści się w pojęciu procesu metalurgicznego, o którym mowa w ustawie o podatku akcyzowym, objętego zwolnieniem w oparciu o art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

Należy dodać, że Wnioskodawca jest podmiotem zainteresowanym, ponieważ w przypadku nie uznania opisanych wyżej procesów za procesy metalurgiczne, Wnioskodawca nie byłby objęty zwolnieniem z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym i w konsekwencji Wnioskodawca byłby zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od wykorzystywanej energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwaną dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.
   
   

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

Powyższe przepisy stanowią implementacje przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych i energii elektrycznej. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy 2003/96/WE, dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Wyłączenie to nie oznacza jednak, że ww. energia podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym zakres zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich.

Ze względu na brak w przepisach ustawy o podatku akcyzowym jak również w przepisach wspólnotowych definicji procesów metalurgicznych należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia w literaturze.

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków – „Podstawy technologii maszyn” J. Zawora, Warszawa 2001.

Metalurgia to szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali - „Podstawy metalurgii i odlewnictwa” Chudzikiewicz R., Briks W. Warszawa: PWN 1977.

Metalurgia - dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką - encyklopedia PWN. Ta sama encyklopedia definiuje właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym.

Tym samym metalurgia definiowana jako dziedzina nauki i techniki znaczeniowo jest dużo szerszym pojęciem aniżeli proces metalurgiczny, który obejmuje jedynie pewien wycinek technologii produkcji metali, zwykle otrzymywanie metali i ich stopów w wyniku wytapiania a następnie odlewania.

Odwołać się również należy w tym miejscu do znaczenia pojęcia produkcja i proces.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN warszawa 1993 r. str. 708 „proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, p. fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Zgodnie zaś z definicjami zaczerpniętymi z Leksykonu Naukowo Technicznego Wydawnictwa Naukowo-Technicznego WNT, Warszawa 1984 „proces produkcji” oznacza zespół czynności przetwarzania surowców, materiałów i półwyrobów w wyroby; proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu i przebiega w określonych w komórkach produkcyjnych; podstawową częścią procesu produkcji jest proces technologiczny; ponadto w jego skład wchodzą procesy pomocnicze (magazynowanie; transport, kontrola itd.)”. Ten sam leksykon podaje również definicję procesu technologicznego, zgodnie z którą jest to podstawowa część procesu produkcyjnego, podczas której następuje zmiana kształtu przedmiotu i jego własności fizycznych, chemicznych i innych.

Również zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) – odpowiednik unijnej klasyfikacji NACE, wchodzą w skład produkcji metali, jest bardzo rozległy.

Warto tu mieć na uwadze wyjaśnienia zawarte w ww. rozporządzeniu w sprawie PKD z których wynika, że wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności, jest kodowana według Polskiej Klasyfikacji Działalności na poziomie podklasy. Rodzaj przeważającej działalności dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, których celem jest osiąganie zysku, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ustala się na podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej wartości przychodów ze sprzedaży. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego miernika, działalność przeważającą ustala się na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje działalności, w ogólnej liczbie pracujących. Upraszczając, przedsiębiorca musi samodzielnie określić i zdecydować, który rodzaj wykonywanej w firmie działalności będzie dominujący.

Dopasowanie kodów PKD do działalności danej firmy zależy od zakresu i zasięgu jej działania. Działalność może bowiem polegać na prostym procesie, ale może również dotyczyć całego szeregu „pod-procesów”, gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji. Jeżeli działalność danej firmy, np. produkcja, jest zorganizowana jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność.

W celu zaklasyfikowania jednostki do danego poziomu (grupowania) klasyfikacji PKD, niezbędne jest określenie jej działalności przeważającej, o której była mowa wcześniej. Działalnością drugorzędną jest każdy inny rodzaj działalności podmiotu, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej. Działalności przeważająca i drugorzędne są zazwyczaj wykonywane przy wsparciu pewnej liczby działalności pomocniczych, takich jak np. księgowość, magazynowanie, zaopatrzenie. Tak więc działalności pomocnicze to te, które są wykonywane wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą lub drugorzędną firmy poprzez dostarczanie wyrobów lub usług wyłącznie na jej potrzeby.

Zatem klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które gdyby występowały samodzielnie byłyby zaklasyfikowane do odrębnych klasyfikacji zgodnie z ich cechami.

Wobec powyższego zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem w sprawie PKD wchodzą w skład produkcji metali określonej w Dziale 24 jest bardzo rozległy i zawiera zarówno czynności stanowiące procesy metalurgiczne jak i szereg innych czynności niestanowiących procesów metalurgicznych.

W tym miejscu wskazać należy, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Ponadto zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje, dokonując ich syntezy i biorąc pod uwagę zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy podlega energia elektryczna (po spełnieniu pozostałych warunków formalnych przewidzianych przepisami ustawy), która jest bezpośrednio zużyta w procesie metalurgicznym rozumianym jako ciąg następujących po sobie zmian fizykochemicznych powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu – metalu w odpowiedniej formie, z wyłączeniem czynności przygotowawczych do tej produkcji, a także następujących w trakcie produkcji (nie mających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny) oraz po samym wytworzeniu wyrobu metalowego będącego efektem tej produkcji.

Istotą przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnienie z akcyzy dla energii elektrycznej efektywnie zużytej w trakcie procesu metalurgicznego w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal poddawany jest obróbce zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne. Mowa jest o pewnym „wycinku” procesu produkcji metali, a nie o całokształcie produkcji, gdyż celem ustawodawcy było objęcie zwolnieniem ściśle określonych procesów, a nie określonych przedsiębiorstw co wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE. Zwrócić należy też uwagę, że użyte przez ustawodawcę w liczbie mnogiej sformułowanie „w procesach metalurgicznych” bynajmniej również nie dotyczy całości procesów zachodzących w toku produkcji danego przedsiębiorcy lecz obejmuje jedynie ściśle określone etapy z uwagi na fakt, że w ramach procesu produkcyjnego może nastąpić kilka procesów metalurgicznych składających się na wytworzenie określonego produktu.

Podkreślić zatem należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem łączników z żeliwa ciągliwego oraz odlewów maszynowych z różnego rodzaju żeliw tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku m.in. procesu metalurgicznego, nie oznacza, że każdy etap produkcji zachodzący w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem metalurgicznym o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces metalurgiczny.

Wobec powyższego Organ nie może zgodzić się w pełnym zakresie ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Organu do procesu metalurgicznego o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy można zakwalifikować czynności wykonywane na:

• Wydziale Odlewni - związane z przygotowaniem (tj. pobraniem z boksów suwnicą z elektromagnesem odpowiedniej ilości materiału wsadowego i załadowaniem do wozów), transportem i zasypywaniem do pieca topialnego materiału wsadowego, topieniem w piecach oraz homogenizacją, zalewaniem form ciekłym metalem, krzepnięciem, stygnięciem, oddzielaniem odlewów od masy formierskiej w chłodziarko wybijarce i kracie wstrząsowej oraz wyżarzaniu;
• Wydziale Cynkowni - związane z przygotowaniem odlewów do cynkowania przez trawienie w kwasach, cynkowaniem metodą ogniowa w piecach elektrycznych i chłodzeniem odlewów po cynkowaniu;
• Wydziale Odlewni Precyzyjnej - związane z wytapianiem metalu w piecu indukcyjnym dwutyglowym, zalewaniem form, stygnięciem oraz oddzielaniem odlewów od form ceramicznych.
  
  

Zastrzec jednocześnie należy, że wykorzystanie energii elektrycznej przez urządzenia transportowe oraz urządzenia do chłodzenia można zakwalifikować jako zwolnione z opodatkowania wyłącznie w takim zakresie, w jakim są wykorzystywane do procesu metalurgicznego w ścisłym i bezpośrednim tego znaczeniu. Tym samym jeśli któreś z tych urządzeń jest wykorzystywane zarówno do czynności zakwalifikowanych jako proces metalurgiczny i czynności które do tego procesu nie zostały zakwalifikowane, wówczas zwolnieniu podlegać może wyłącznie ta cześć energii elektrycznej która zostanie wykorzystana wyłącznie do procesu metalurgicznego.

Pozostałe czynności opisane przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego, zdaniem Organu nie można zakwalifikować jako zwolnione z akcyzy na podstawie przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy. W trakcie tych czynności nie następuje efektywne zużycie energii elektrycznej bezpośrednio w procesie metalurgicznym w ścisłym tego znaczeniu - nie zmieniają się właściwości fizykochemiczne metali.

Zdaniem Organu są to czynności dopełniające proces produkcji co nie są tożsame z procesem metalurgicznym o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. Natomiast nie można całej działalności traktować kompleksowo, a przywileju podatkowego traktować jak narzędzia do zmniejszania kosztów całej działalności. W art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest mowa wyłącznie o pewnym ściśle określonym wycinku produkcji tj. najbardziej energochłonnym procesie technologicznym będącym częścią całego procesu produkcyjnego wykonywanego przez Wnioskodawcę. Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia samego procesu metalurgicznego. Z tego też względu do procesów metalurgicznych można zakwalifikować inne czynności niezbędne z punktu widzenia przeprowadzenia procesu metalurgicznego jak np. wykorzystanie urządzeń transportowych. Natomiast zwolnienie nie obejmuje energii wykorzystanej: do przygotowania tego procesu, w trakcie tego procesu (ale bezpośrednio nie uczestniczącej w tym procesie) jak również wykorzystania energii elektrycznej po zakończeniu procesu metalurgicznego. Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było objęcie zwolnieniem takiego zużycia energii elektrycznej z pewnością taką normę prawną by ustanowił.

Powyższe wynika również z orzeczeń sądów administracyjnych, które wyraźnie wskazują, że gdy mowa jest w ustawie o zwolnieniu energii elektrycznej wykorzystywanej do określonego celu czy procesu, to dany cel czy proces należy traktować ściśle tj. zakres zwolnienia obejmuje jedynie zużycie energii elektrycznej w bezpośrednim procesie i nie obejmuje procesów przygotowawczych do tego procesu ani mających miejsce po zakończeniu właściwego procesu (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 18 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 812 potwierdzony wyrokiem NSA z 21 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 425/13, prawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 8 listopada 2012 r. sygn. III SA/Po 640/12, prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10).

Stanowisko takie wynika również z prawomocnego orzeczenia WSA w Krakowie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1029/16, orzeczenia WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Go 329/16, WSA w Gliwicach z 23 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1466/16 oraz WSA w Gliwicach z 1 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 55/17 dotyczących wprowadzonego od 1 stycznia 2016 r. zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych oraz orzeczenia WSA w Łodzi z 16 września 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 569/16, WSA w Opolu z 21 października 2016 r. sygn. akt I SA/Op 183/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 633/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 648/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 649/16, WSA w Kielcach z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 653/16, WSA w Kielcach z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 654/16, WSA w Szczecinie z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 1129/16, WSA w Kielcach z 26 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 701/16 i WSA w Gliwicach z 27 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1145/16 dotyczących zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych.

Warto zwrócić uwagę na definicję „procesów mineralogicznych”, która jako jedyna została zdefiniowana w ustawie (art. 2 ust. 1 pkt 33), a która zgodnie z ww. orzeczeniami WSA nie odnosi się do wszystkich procesów sklasyfikowanych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 (jako działalności kompleksowej) lecz wyłącznie do procesów, w których następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych), tym samym zakres zwolnienia obejmuje jedynie zużycie energii elektrycznej w bezpośrednim procesie i nie obejmuje procesów przygotowawczych do tego procesu ani mających miejsce po zakończeniu właściwego procesu.

Równocześnie w zakresie zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej WSA w Krakowie 25 stycznia 2017 sygn. akt I SA/Kr 1416/16, WSA w Lubinie 27 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 768/16 oraz WSA w Gliwicach z 1 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 55/17 nie miał wątpliwości, że zwolnienie nie obejmuje całej działalności podmiotów wykonujących w ramach tej działalności procesów redukcji chemicznej, a jedynie energię elektryczną która zostaje zużyta ściśle i bezpośrednio w celu przeprowadzenia reakcji redukcji chemicznej i nie obejmuje czynności poprzedzających, zachodzących w trakcie jak i czynności mających miejsce po dokonaniu się już reakcji redukcji chemicznej, a także czynności pomocniczych jedynie pośrednio uczestniczących w redukcji chemicznej.

Z punktu widzenia analizowanej sprawy wskazać także należy na wyrok WSA w Gliwicach z 3 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1436/15 w którym sąd orzekł: „Dlatego też okoliczność, że przedmiotowe rdzenie są wytwarzane przez podmiot, który następnie wykorzystuje je w procesie metalurgicznym, nie może stanowić przesłanki przemawiającej za uznaniem procesu wytworzenia tych rdzenia za proces metalurgiczny albowiem byłoby to naruszenie z jednej strony zasad konkurencyjności, a z drugiej strony nieuprawnioną rozszerzającą wykładnią art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej.”

„(…) nie można zgodzić się z poglądem, że sama produkcja rdzeni piaskowych wykorzystywanych w odlewach jest procesem metalurgicznym. Formowanie rdzeni piaskowymi nie ma ani związku z obróbką termiczną lub chemiczną metalu ani też nie jest dokonywane stricte podczas procesu metalurgicznego. Rdzenie piaskowe powstają bowiem przed ich wykorzystaniem w określonym procesie metalurgicznym.

Stanowisko to wspiera twierdzenie Organu interpretacyjnego, który zauważył, że gdyby rdzenie te były wytwarzana przez podmiot trzeci, który następnie dokonywałby ich sprzedaży zainteresowanym podmiotom bezdyskusyjne byłoby, że skoro rdzenie te nie są wyrobami metalowymi, to ich wytworzenie nie stanowi procesu metalurgicznego.”

Powyższe orzeczenia potwierdzają, że zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a ustawy należy interpretować w sposób ścisły, a wykorzystywanie energii elektrycznej musi dotyczyć bezpośrednio procesu podlegającemu zwolnieniu - energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni i kluczowy do przeprowadzenia samego procesu, wykluczając ze zwolnienia pozostałe czynności nie uczestniczące bezpośrednio w tym procesie.

Tym samym Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, że opisany we wniosku proces produkcji łączników i odlewów w całości mieści się w pojęciu procesu metalurgicznego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

W sytuacji gdy na produkcję metali składają się różne czynności i procesy z różnych dziedzin, które warunkują uzyskanie tego metalu nie ma dostatecznego uzasadnienia, by językowe znaczenie pojęcia "procesy metalurgiczne" rozszerzać na inne jeszcze pojęcia mające swoje odrębne i czytelne znacznie (jak przygotowanie form czy też czyszczenie odlewów) podczas gdy proces metalurgiczny sprowadza się do pewnej przemiany fizykochemicznej metalu (por. prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10).

Zdaniem Organu czynności związane z wykonywaniem mas formierskich, rdzeni, form, przetwarzaniem mas formierskich po oddzieleniu od odlewów, wykańczaniem odlewów, obróbką mechaniczną, zabezpieczeniem antykorozyjnym odlewów, badaniem szczelności, wykonywaniem zestawów modelowych, wykonywaniem form ceramicznych (w tym wytapianiem masy woskowej i wyżarzaniem form), oczyszczaniem odlewów i wykańczaniem na Oddziale Odlewni Precyzyjnej oraz oświetleniem hal i budynków nie można zakwalifikować jak elementy procesu metalurgicznego o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z uwagi na fakt, że powyższe czynności nie mają bezpośredniego wpływu na zmiany właściwości fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów.

Wnioskodawca w nieuprawniony sposób rozszerza zakres zwolnienia o elementy, które nie mają bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny. Fakt, że poszczególne etapy/czynności składają się na produkcję łączników z żeliwa ciągliwego oraz odlewów maszynowych z różnego rodzaju żeliw tj. istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poszczególnymi etapami/czynnościami, nie może automatycznie oznaczać, że powinny one być uznane za proces metalurgiczny tj. nie można całej działalności Wnioskodawcy dla celów zwolnienia traktować kompleksowo, gdyż art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy odnosi się wyłącznie do ściśle określonego procesu technologicznego (procesu metalurgicznego) będącego częścią całego procesu produkcyjnego. Jeśli więc którakolwiek z czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie ma bezpośredniego wpływu na zmianę właściwości fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów wówczas czynności takie nie mogą zostać zakwalifikowane do procesów metalurgicznych o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

Reasumując ze zwolnienia od akcyzy którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy po spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków określonych w art. 30 ust. 7b i 7c ustawy tj. m.in. po uzyskaniu stosownej koncesji i statusu podatnika podatku akcyzowego, będzie mogła korzystać energia elektryczna wykorzystywana na: Wydziale Odlewni - związana z przygotowaniem (tj. pobraniem z boksów suwnicą z elektromagnesem odpowiedniej ilości materiału wsadowego i załadowaniem do wozów), transportem i zasypywaniem do pieca topialnego materiału wsadowego, topieniem w piecach oraz homogenizacją, zalewaniem form ciekłym metalem, krzepnięciem, stygnięciem, oddzielaniem odlewów od masy formierskiej w chłodziarko wybijarce i kracie wstrząsowej oraz wyżarzaniu, Wydziale Cynkowni - związana z przygotowaniem odlewów do cynkowania przez trawienie w kwasach, cynkowaniem metodą ogniowa w piecach elektrycznych i chłodzeniem odlewów po cynkowaniu, Wydziale Odlewni Precyzyjnej - związana z wytapianiem metalu w piecu indukcyjnym dwutyglowym, zalewaniem form, stygnięciem oraz oddzielaniem odlewów od form ceramicznych.

Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego mogą zostać zakwalifikowane do procesu metalurgicznego o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.