Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP1.4512.75.2017.2.AS
z 6 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.). uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 marca 2017 r. (skutecznie doręczone 20 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 marca 2017 r. (skutecznie doręczone 20 marca 2017 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 19 lipca 2007 r. wraz z bratem Markiem S. Wnioskująca nabyła spadek po zmarłej matce Józefie S. Wnioskująca wraz z bratem stali się współwłaścicielami zabudowanej nieruchomości położonej we wsi M. Obszar powierzchni 8670 m2 działka o nr 2547. Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona była przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych Księga. Współwłasność dotyczyła 3 osób: 1/4 części była Wnioskującej, 1/4 części brata oraz 1/2 kuzyna.

W związku z tym, że kuzyn postanowił rozpocząć budowę domu wystąpiono o podział działki o nr 2547 oraz w dniu 7 lipca 2009 r. przed notariuszem Katarzyną P. w Kancelarii Notarialnej. została sporządzona umowa częściowego zniesienia współwłasności. W wyniku sporządzonej umowy Wnioskująca stała się współwłaścicielem niezabudowanej działki o nr 2547/2 o powierzchni 2689 m2 w 1/2 części wraz z bratem Markiem S. również w 1/2 części. Dla tej działki ustanowiono księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych księgę. Wydzielona działka położona była w całości w strefie mieszkaniowo-usługowej M1U. Kuzyn natomiast został jedynym właścicielem zabudowanej działki o nr 2547/1 obszar 2260 m2, na której pobudował się. Z tytułu podziału żadnych spłat i dopłat pomiędzy właścicielami nie było.

Wnioskująca z bratem nie posiadali planów związanych z osiedleniem się w M. Brat Marek S. pracujący i zamieszkujący na stałe z rodziną w Niemczech przed laty nabył tam nieruchomość. Wnioskująca jest współwłaścicielem mieszkania w W. Pomimo jednak tego przez wiele lat starali się utrzymać działkę w należytym stanie. Włożyli w to wiele pracy i pieniędzy. Ponieważ oboje nie są już młodzi i nie widzą celowości tych działań podjęli decyzję o sprzedaży działki. W związku z tym, że działka była duża (2689 m2) zdecydowali się na jej podział, co jak przypuszczali umożliwiłoby znalezienie chętnego do zakupu. W wyniku decyzji wójta Gminy M z dnia 14 maja 2013 r. zatwierdzającej plan podziału powstały działki o numerach: 2547/7, 2547/8, 2547/9, 2547/10 oraz działka 2547/6 stanowiąca drogę wewnętrzną. Księga wieczysta nie uległa zmianie.

29 czerwca 2016 r. przed notariuszem Katarzyną P. w Kancelarii Notarialnej doszło do zbycia działki o nr 2547/7.

W związku z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego przez nowych właścicieli na działce o nr 2547/7 nastąpiła konieczność rozbudowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Decyzją Burmistrza Miasta M działki o nr 2547/8, 2547/9 i 2547/10, których współwłaścicielem jest Wnioskująca wraz z bratem najprawdopodobniej w tym roku zostaną również podłączone do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w związku z rozbudową tej sieci.

W chwili obecnej Wnioskująca jest w trakcie negocjacji dotyczącej kolejnej sprzedaży. Jeżeli dojdzie do porozumienia sprzedaż będzie dotyczyła jednorazowo dwóch albo nawet trzech działek łącznie z udziałem działki stanowiącej drogę wewnętrzną.

Zainteresowana kupnem osoba to przypadkowy zainteresowany. Wnioskująca zgłosiła się do niego w związku z koniecznością przesunięcia słupa wysokiego napięcia. Po wcześniejszym dokonaniu podziału działki i wytyczeniu drogi wewnętrznej okazało się, że na środku tejże drogi stoi słup wysokiego napięcia. W sprawie przesunięcia słupa nie doszło do porozumienia, natomiast niedoszły wykonawca prywatnie zainteresował się kupnem działek.

Wnioskująca liczy, że wynegocjowana cena sprzedaży będzie zbliżona do ceny sprzedaży działki o nr 2547/7. Choć nie wyklucza, że zdecyduje się na sprzedaż działek nawet za mniejszą wartość w przeliczeniu na m2.

Wnioskująca informuje również, że ani ona ani brat nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT.

W piśmie uzupełniającym z dnia 26 marca 2017 r. Wnioskująca doprecyzowała opis sprawy o informacje:

1. Opisane działki nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnych umów o podobnym charakterze. Nie były również w żaden sposób wykorzystywane od prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej.
2. Wszystkie powstałe po podziale działki nie posiadają ogrodzenia. W wyniku podziału została wydzielona działka o numerze 2547/6 stanowiąca drogę wewnętrzną. Wnioskująca nie podejmowała żadnych czynności, które mogłaby określić jako budowę drogi. Działka pozostała w takim samym stanie jak przed podziałem, nie jest w żaden sposób utwardzona. W złożonym wniosku Wnioskująca informowała, iż w związku rozpoczętą budową domu jednorodzinnego przez nowych właścicieli na sprzedanej w ubiegłym roku działce o numerze 2547/7 nastąpiła konieczność rozbudowy miejskiej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Warunki rozbudowy sieci wymuszają konieczność przeprowadzenia jej na drugą stronę ulicy, jak również przeprowadzenia podłączenia przez działkę niebędącą ani własnością Wnioskującej ani nowych nabywców działki zainteresowanych podłączeniem. Decyzją Burmistrza Miasta M taka inwestycja zostanie wykonana w tym roku. Do wspólnego projektu Wnioskująca przystąpiła na prośbę nowych nabywców, a koszty samego projektu rozkładają się na nowych nabywców, właściciela działki sąsiadującej oraz Wnioskującą i brata jako jednych ze współwłaścicieli działki stanowiącej drogę wewnętrzną, na której zostanie zakończona rozbudowa sieci. Tak zaprojektowana, aby istniała możliwość dalszej jej rozbudowy i przyłączenia kolejnych działek do sieci w przyszłości. Decyzja przystąpienia do wspólnego projektu w mniemaniu Wnioskującej była jedyną rozsądną decyzją jaką mogła podjąć w opisanej sytuacji. Zabezpieczyła Miasto przed ponownymi kosztami przeprowadzania sieci wodociągowo-kanalizacyjnej na drugą stronę ulicy w związku z pozostawieniem możliwości jej dalszej rozbudowy. Planowana inwestycja zostanie zakończona na wysokości przyłącza do działki, którą w ubiegłym roku Wnioskująca sprzedała i zostanie sfinansowana przez miasto. Działki, które Zainteresowana planuje sprzedać nie zostaną podłączone do sieci. Koszty i decyzje w sprawie już indywidualnego podłączenia zostaną pozostawione ewentualnym przyszłym nabywcom. Działki nie są również podłączone do sieci elektrycznej. Nie jest planowane także podłączanie ich.
3. Wnioskująca nie podejmowała żadnych działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
4. Wnioskująca nie podejmowała żadnych aktywnych działań marketingowych wykraczających poza formy zwykłego ogłoszenia mających na celu sprzedaż nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej przypadku zaistnieje konieczność uiszczenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana wyżej nieruchomość była własnością rodziny od czterech pokoleń. W momencie nabycia praw do opisanej nieruchomości nie było w planach działań, które umożliwiłyby uzyskanie zysku.

Wszelkie działania i czynności podejmowane przez właścicieli wynikały z okoliczności lub miały ułatwić sprzedaż działek.

Środki uzyskane ze sprzedaży brat Wnioskującej Marek S. planuje przeznaczyć na spłatę części kredytu hipotecznego zaciągniętego przed laty na zakup nieruchomości, w której zamieszkuje wraz z rodziną.

Wnioskująca natomiast w związku z tym, że syn w 2015 r. również zaciągnął kredyt hipoteczny i zakupił mieszkanie w bliskiej okolicy W planuje darować mu większą część pozyskanych środków, co pozwoli na zmniejszenie wartości zaciągniętego kredytu hipotecznego. Zgodnie z warunkami umowy kredytowej, Wnioskująca planuje to zrobić w czerwcu 2018 r.

Wnioskująca uważa, że opodatkowanie sprzedaży działek budowlanych odziedziczonych w spadku podatkiem VAT byłoby niezasadne i krzywdzące.

Konieczność uiszczenia dodatkowego podatku w opisanym wyżej przypadku w odczuciu Wnioskującej spowodowałoby pomniejszenie wartości majątku trwałego rodziny, który był jego częścią składową od pokoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei zgodnie z art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 ww. Kodeksu definiuje rzeczy jako przedmioty materialne. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako rzeczy oraz ich części mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości, jak również udziału w prawie własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem dotyczący rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w ramach podziału spadku Wnioskująca stała się współwłaścicielem niezabudowanej działki, położonej w strefie mieszkaniowo-usługowej. Działka nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Nie była również w żaden sposób wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej. W związku z brakiem planów osiedlenia się, Wnioskująca wraz z bratem, będącym współwłaścicielem, podjęła decyzję o sprzedaży. Działka była duża, dlatego też współwłaściciele zdecydowali się na podział, w wyniku którego powstały 4 działki oraz działka stanowiąca drogę wewnętrzną. Wszystkie powstałe działki nie są ogrodzone, nie zostały też podjęte czynności w zakresie utwardzenia i budowy drogi.

W związku z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego przez nowych właścicieli na jednej ze sprzedanych w 2016 r działek, nastąpiła konieczność rozbudowy miejskiej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Warunki rozbudowy sieci wymuszają konieczność przeprowadzenia jej na drugą stronę ulicy, jak również przeprowadzenia podłączenia przez działkę niebędącą ani własnością Wnioskującej ani nowych nabywców działki zainteresowanych podłączeniem. Decyzją Burmistrza taka inwestycja zostanie wykonana w tym roku. Do wspólnego projektu Wnioskująca przystąpiła na prośbę nowych nabywców, a koszty samego projektu rozkładają się na nowych nabywców, właściciela działki sąsiadującej oraz Wnioskującą i brata jako jednych ze współwłaścicieli działki stanowiącej drogę wewnętrzną, na której zostanie zakończona rozbudowa sieci. Sieć została tak zaprojektowana, aby istniała możliwość dalszej jej rozbudowy i przyłączenia kolejnych działek do sieci w przyszłości. Planowana inwestycja zostanie zakończona na wysokości przyłącza do działki, którą w ubiegłym roku Wnioskująca sprzedała i zostanie sfinansowana przez miasto. Działki, które Zainteresowana planuje sprzedać nie zostaną podłączone do sieci. Koszty i decyzje w sprawie już indywidualnego podłączenia zostaną pozostawione ewentualnym przyszłym nabywcom. Działki nie są również podłączone do sieci elektrycznej. Nie jest planowane także podłączanie ich.

Ponadto Wnioskująca nie podejmowała żadnych działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowana nie podejmowała żadnych aktywnych działań marketingowych wykraczających poza formy zwykłego ogłoszenia mających na celu sprzedaż nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskującej dotyczą określenia, czy sprzedaż działek (udziału 1/2 w działkach) nastąpi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Sprzedająca podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Analiza okoliczności niniejszej sprawy w kontekście powołanych przepisów i orzeczenia TSUE prowadzi do wniosku, że brak jest podstaw do uznania Sprzedającej – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskującej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nieruchomość, o której mowa we wniosku, nie została nabyta przez Sprzedającą z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Nieruchomość została wydzielona z większej nieruchomości, którą jako osoba fizyczna nabyła wraz z innymi osobami w drodze spadkobrania. Nieruchomość nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy, ani żadnych umów o podobnym charakterze. Nie była również wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej. Sprzedająca nie podejmowała żadnych działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie podejmowała też żadnych aktywnych działań marketingowych wykraczających poza formy zwykłego ogłoszenia mających na celu sprzedaż nieruchomości.

Jak wynika z opisu sprawy, w celu ułatwienia sprzedaży Wnioskująca dokonała jedynie podziału nieruchomości na mniejsze działki. Ponadto Wnioskująca nie planuje podejmować czynności w celu podniesienia wartości gruntu, np. ogrodzenie działek, uzbrojenie, wystąpienie o decyzje o warunkach zabudowy, utwardzenie drogi. Współuczestnictwo w projekcie rozbudowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej było podyktowane okolicznościami oraz prośbą nowego właściciela jednej z działek sprzedanych w 2016 r. w związku z rozpoczętą przez niego rozbudową domu. Ww. inwestycja zostanie zakończona na wysokości przyłącza do wcześniej sprzedanej działki. Natomiast działki, które Zainteresowana planuje sprzedać nie zostaną podłączone do sieci wodociągowej ani elektrycznej. Koszt i decyzje w sprawie podłączenia zostaną pozostawione przyszłym nabywcom.

Zatem niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Sprzedającej w przedmiocie zbycia ww. działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Sprzedająca nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Sprzedającą należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedająca dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że sprzedaż działek (udziału) w opisanych okolicznościach, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Sprzedająca nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskującą - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli (tj. brata Wnioskującej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.