Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB3.4510.33.2017.2
z 6 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 17 marca 2017r. Nr 1462-IPPB3.4510.33.2017.1.MS (data doręczenia 28 marca 2017r.) pismem z dnia 29 marca 2017r. (data nadania 29 marca 2017r., data wpływu do KIS 4 kwietnia 2017r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty zeznania CIT-8 za rok 2011– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie korekty zeznania CIT-8 za rok 2011.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. dalej zwana: „Spółką” posiadała wobec swojego kontrahenta – spółki z siedzibą w Polsce wierzytelności z tytułu dostaw towarów. Wierzytelności te zostały objęte układem w ramach toczącego się wobec kontrahenta Spółki postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu. Przyjęty przez wierzycieli układ został zatwierdzony postanowieniem Sądu z dnia 18 maja 2011 roku.

Warunkiem układu była całkowita redukcja wszystkich zobowiązań kontrahenta o 30%.

Zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 31 maja 2011 roku postanowienie Sądu z dnia 18 maja 2011 roku o zatwierdzeniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym uprawomocniło się z dniem 26 maja 2011 roku.

Spółka zaliczyła wierzytelności od swojego kontrahenta do przychodów należnych z tytułu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Ostatecznie układ został przez dłużnika wykonany w 2016 roku.

Pismem z dnia 17 marca 2017 r. nr 1462-IPPB3.4510.33.2017.1.MS, doręczonym 28 marca 2017r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 29 marca 2017r. (data wpływu: 4 kwietnia 2017 r.). W uzupełnieniu do wniosku stwierdzono, że wierzytelności objęte wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji z dnia 16 stycznia 2017r. na dzień 26 maja 2011r. nie były przedawnione w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może w świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT dokonać korekty zeznania CIT-8 za rok 2011 i ująć w nim jako koszty uzyskania przychodów Spółki wartość wierzytelności, które zostały na mocy układu zatwierdzonego przez sąd umorzone kontrahentowi Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: ustawy o CIT) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT zostały zarachowane jako przychody należne.

Zatem, możliwe jest w świetle powyższego przepisu zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów podatnika umorzonych wierzytelności, o ile zostały one uprzednio zarachowane na podstawie przepisu art. 12- ust. 3 ustawy o CIT jako przychody należne.

O możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie:

• wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,
  

• wierzytelność musi zostać umorzona.
  
  
  

W przypadku Spółki oba warunki zostały spełnione. Drugi warunek został spełniony poprzez zatwierdzenie prawomocnym postanowieniem Sądu układu, na mocy którego umorzona została część wierzytelności. Fakt ten spowodował, że zobowiązanie dłużnika wobec Spółki wygasło.

W świetle przepisu art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Zatem skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania.

Wierzytelność zyskuje status umorzonej wówczas, gdy wierzyciel dysponuje oświadczeniem dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przyjęte.

Umorzenie wierzytelności skutkujące wygaśnięciem długu jest umową dwustronną pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem.

W postępowaniu upadłościowym zawarty przez Spółkę układ z wierzycielami na mocy postanowienia Sądu Rejonowego jest swoistą umową, na mocy której dłużnik został zwolniony z części długu, a wierzyciele to zwolnienie przyjęli.

Mając powyższe na względzie z dniem uprawomocnienia się postanowienia Sądu o zatwierdzeniu układu tj. z dniem 26 maja 2011 roku doszło do częściowego umorzenia zobowiązania ciążącego na kontrahencie Spółki w kwocie stanowiącej 30% należności głównej.

Koszt podatkowy wystąpił zatem dla Spółki w dacie umorzenia wierzytelności wynikającej z zawartego układu zatwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu tj. z dniem 26 maja 2011 r.

W konsekwencji Spółka jest uprawniona do uwzględnienia w swoich kosztach podatkowych część umorzonej w wyniku zawartego układu zatwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu wierzytelności, która wcześniej stanowiła przychód z działalności gospodarczej Spółki poprzez skorygowanie zeznania CIT-8 za rok 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.