Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.19.2017.2.HS
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 2 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i miejsca postojowego w garażu, z którego własnością związany jest udział w prawie własności nieruchomości wspólnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i miejsca postojowego w garażu, z którego własnością związany jest udział w prawie własności nieruchomości wspólnej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 17 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.19.2017.1.HS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 2 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W wyniku podziału majątku po rozwodzie Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w X. oraz miejsce postojowe w wielostanowiskowym garażu podziemnym również w X. W 2017 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać miejsce postojowe i mieszkanie.

Wnioskodawczyni związek małżeński zawarła 16 grudnia 1989 r. Umowy małżeńskie nie były zawierane. W dniu 14 listopada 2008 r. Sąd orzekł separację, a co za tym idzie powstała rozdzielność majątkowa. Rozwód natomiast został orzeczony 26 lutego 2016 r. W trakcie trwania małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z byłym małżonkiem zakupili do wspólnego majątku małżeńskiego:

1. 27 lutego 1997 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu o powierzchni 35,40 m²,
2. 10 marca 1999 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu o powierzchni 61,40 m²,
3. 21 września 2006 r. miejsce postojowe we wspólnym garażu podziemnym, z którego własnością związany jest udział w prawie własności nieruchomości wspólnej.
   
   

W trakcie trwania sądowego postępowania o podział majątku dorobkowego została przeprowadzona wycena nieruchomości przez biegłego sądowego. Łączna wartość majątku wspólnego wynosi 477 906 zł.

W dniu 1 września 2016 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie kończące postępowanie w sprawie. Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu o wartości 161 072 zł oraz miejsce postojowe w garażu podziemnym o wartości 21 225 zł.

Były mąż otrzymał na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu o wartości 284 697 zł i samochód o wartości 10 912 zł. Od byłego męża zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 51 200 zł tytułem dopłaty w wyniku podziału majątku wspólnego. Zasądzono także na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 54 751,10 zł tytułem rozliczenia nakładów z majątku osobistego Wnioskodawczyni na majątek wspólny małżonków. Tym samym wartość majątku wspólnego dzielona przez dwa wynosi 238 953 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni z tytułu zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i miejsca postojowego w garażu powinna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ data zakupu mieszkania i miejsca postojowego przekracza 5 lat nie powinna ona z tytułu zbycia zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

Otrzymany przez Wnioskodawczynię w wyniku sądowego podziału majątku dorobkowego, majątek rzeczowy (nieruchomości) ma wartość 182 297 złotych. W związku z tym wartość otrzymanych rzeczy w wyniku podziału majątku jest mniejsza niż połowa majątku wspólnego. Dlatego za datę nabycia mieszkania i miejsca postojowego powinna być uznana data zakupu rzeczy w trakcie trwania małżeństwa, tj. 1997 r. dla mieszkania i 2006 r. dla miejsca postojowego. Ewentualne zbycie mieszkania i miejsca postojowego w 2017 r. nie powinno skutkować obowiązkiem odprowadzania podatku z tego tytułu. Tak więc w ocenie Wnioskodawczyni nie będzie ona zobowiązana zapłacić podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego ponieważ wraz z małżonkiem Wnioskodawczyni zakupiła to mieszkanie w 1999 r. (winno być : 1997 r.) a miejsce postojowe w 2006 r., a więc w obu przypadkach minęło 5 lat od dnia zakupu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny) – jak to ma miejsce w przypadku nieruchomości, które po sądowym podziale przypadły Wnioskodawczyni. Z kolei z datą zniesienia wspólności majątkowej, dotychczasowa współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. W chwili zniesienia wspólności ustawowej na mocy orzeczenia o separacji Wnioskodawczyni stała się właścicielką udziału wynoszącego 1/2 we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków. Tym samym, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, ale tylko wówczas jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku wspólnym – jak w przypadku Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (prawa), upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (prawa) do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.).

W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa).

W myśl art. 35 Kodeksu – w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

• małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową (np. ustanawiającą ustrój rozdzielności majątkowej),
• z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności,
• wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.
  
  

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 ustawy, zgodnie z którym z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, aby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku.

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę stanowisko judykatury, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie nieruchomości na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Z powyższych uregulowań wynika zatem, że za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypada danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze, odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Stąd wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria, czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze na dzień dokonania podziału, tj. w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków lub na dzień orzeczenia sądu o podziale majątku wspólnego, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Porównując podane przez Wnioskodawczynię wartości wszystkich podlegających podziałowi składników majątku oraz składników majątku, które w wyniku podziału otrzymała Wnioskodawczyni – przy założeniu, że wartość poszczególnych składników majątku będących przedmiotem podziału majątku odpowiada ich wartości rynkowej na dzień dokonania podziału – stwierdzić należy, że wskutek sądowego podziału majątku wartość majątku otrzymanego przez Wnioskodawczynię mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim. W rezultacie podziału otrzymała bowiem majątek o mniejszej wartości oraz spłatę na swoją rzecz.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać otrzymane w wyniku podziału majątku spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz miejsce postojowe we wspólnym garażu podziemnym, z którego własnością związany jest udział w prawie własności nieruchomości wspólnej.

Skoro zatem wartość otrzymanego przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków majątku mieściła się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim i poza ten udział nie wykraczała, podziałowi majątku towarzyszyła spłata, ale na rzecz Wnioskodawczyni, to za datę nabycia należy przyjąć 1997 r. – w odniesieniu do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i 2006 r. – w odniesieniu do miejsca postojowego w garażu. W konsekwencji przychód z tytułu ich zbycia w 2017 r. nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce nabycie.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.