Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.55.2017.2.MZ
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest prawidłowe – w zakresie określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku bezpośrednio po jego wybudowaniu,
  
• jest nieprawidłowe – w zakresie określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku po jego ulepszeniu,
  
• jest prawidłowe – w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku planowanej dostawy nieruchomości.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku bezpośrednio po jego wybudowaniu, określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku po jego ulepszeniu oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku planowanej dostawy nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 19 stycznia 1990 r. Państwo M. i J. S., zamieszkali w S. przy ul. ..., otrzymali zezwolenie na budowę inwestycji obejmującą budowę budynku zakładu rzemieślniczego o pow. zabudowy 350 m² na działce położonej w S. przy ul. ... .

W dniu 3 kwietnia 1992 r. Państwo M. i J. S. zawiadomili Urząd Rejonowy w S., że w dniu 21 marca 1992 r. rozpoczęli użytkowanie budynku „warsztat stolarski” w S. przy ul. ... w pełnym zakresie, tj. w części przyziemia. Od marca 1991 r. Państwo S. prowadzili w tym budynku działalność gospodarczą - stolarnię w części przyziemia i równocześnie ponosili nakłady przystosowujące budynek do prowadzenia działalności gospodarczej - część biurowa, oraz dla potrzeb mieszkaniowych. Prace zostały zakończone w grudniu 1999 r., a wskutek ich poniesienia wartość początkowa budynku stanowiąca podstawę amortyzacji wzrosła z 1.782.742,880 (przed denominacją) do 485.975,80 zł.

W wyniku poniesienia tych nakładów budynek stolarni o pow. zabudowy 349,84 m² i pow. użytkowej 302,92 m² w 1992 r. został rozbudowany w 1999 r. do 353 m² pow. zabudowy i 722,10 m² pow. użytkowej.

W związku z ponoszonymi nakładami na ulepszenie budynku rodzicom Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Wynikało to stąd, że nakłady na rozbudowę budynku stolarni były ponoszone w latach 1991 - 1999 r., a więc nie było możliwości odliczenia ich za okres od 1991 r. – do marca 1993 r., a także nie było możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług wykorzystanych dla potrzeb mieszkaniowych. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług przysługiwało natomiast Państwu S. z tytułu ponoszenia nakładów na rozbudowę części gospodarczej - biurowej budynku. Wartość nakładów poniesionych na rozbudowę części biurowej budynku, podwyższających jego wartość początkową, wyniosła 307.701,51 zł netto. Podatek VAT z tytułu nabycia tych towarów i usług obniżył kwotę podatku należnego z działalności gospodarczej Państwa S.

Po 1999 r. Państwo S. nie ponosili już nakładów podwyższających wartość początkową budynku. Cały budynek był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Państwa S. co najmniej od 1 stycznia 2000 r. do 20 czerwca 2016 r., kiedy to Państwo S. podarowali nieruchomość synowi M. S. (we wniosku dalej: Wnioskodawca), który po otrzymaniu darowizny zaczął wykorzystywać otrzymany budynek w działalności gospodarczej swojej firmy M. M. S. Od tego momentu nieruchomość jest wynajmowana w celach komercyjnych. W chwili obecnej Wnioskodawca pragnie sprzedać posiadaną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, sprowadzające się w swojej treści do kwestii zwolnienia od opodatkowania dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. pkt 10 lub 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

1. Czy w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w wyniku oddania budynku stolarni do użytkowania w marcu 1991 r. doszło do pierwszego zasiedlenia budynku bezpośrednio po jego wybudowaniu i przekazaniu do użytkowania, a więc czy w 1991 r. nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku stolarni rozstrzygające o zwolnieniu dostawy tego budynku z opodatkowania w chwili obecnej?
2. Czy w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy, w wyniku poniesienia nakładów w latach 1991 - 1999 związanych z rozbudową budynku stolarni, które podniosły jego wartość początkową z 1.782.742,880 (przed denominacją) do 485.975,80 zł., tj. o 180%, doszło do pierwszego zasiedlenia budynku w 1999 r. i czy w związku z tym zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 dostawa tego budynku w 2017 r. jest zwolniona z opodatkowania VAT, w związku z upływem okresu dwóch lat od pierwszego zasiedlenia?
3. W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dostawy budynku w 2017 r. z opodatkowania VAT zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czy jest możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, w związku z tym, że przy nabyciu nieruchomości w drodze darowizny Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania nr 1, z uwagi na oddanie budynku do faktycznego użytkowania w marcu 1991 r. doszło do pierwszego zasiedlenia budynku. Należy dodać, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku stwierdził, że „(...) wykładnia językowa, systematyczna i całościowa Dyrektywy Rady UE 20006/112 wskazuje wyraźnie, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w art. 2 pkt 14 ustawy. NSA przyjął, że jeżeli podatnik użytkował budynek, budowle lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2016 r., nr IPPP3/4512-873/15-3/S/RD, czy też w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2016 r., nr IPPP3/4512-179/16-3/JŻ.

W opinii Wnioskodawcy, odnośnie pytania nr 2, doszło do pierwszego zasiedlenia budynku stolarni w związku z jego rozbudową, która podniosła wartość początkową budynku z 1.782.742,880 zł (przed denominacją) do 485.975,80 zł, oraz zwiększyła powierzchnię jego zabudowy z 349,84 m² do 353 m², a także pow. użytkową z 302,92 m² do 722,10 m² w grudniu 1999 r. Z uwagi na to, że poniesione na rozbudowę nakłady przekroczyły o 180% wartość początkową budynku, został spełniony wymóg z przepisu art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy przesądzający o tym, że w grudniu 1999 r. doszło do pierwszego zasiedlenia. Jeśli natomiast w grudniu 1999 r. doszło do pierwszego zasiedlenia budynku stolarni, to od tego czasu minęło 16 lat, przez co wymagania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 zostały spełnione, w związku z czym dostawa tego budynku w 2017 r. jest zwolniona z opodatkowania VAT.

Odnośnie pytania nr 3, Wnioskodawca uważa, że w przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, możliwe jest zastosowanie pkt 10a. Należy zauważyć, że art. 43 ustawy poza przypadkami określonymi w art. 88, kiedy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dotyczy także dostaw, przy których nabyciu podatek naliczony w ogóle nie powstał. Wobec tego, że podatek naliczony w związku z dostawą na rzecz Wnioskodawcy nie powstał, to należy stwierdzić, że w przypadku przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stanowisko takie zaprezentowane zostało również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSK 40/2007. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które były równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej tej nieruchomości. W związku z tym, iż spełnione są obie przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10a, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu. Podobne stanowisko zostało również wyrażone w interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej nr ITPP1/443-1418/11/BJ z dnia 29 grudnia 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe – w zakresie określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku bezpośrednio po jego wybudowaniu,
  
• jest nieprawidłowe – w zakresie określenia momentu, w którym doszło do pierwszego zasiedlenia budynku po jego ulepszeniu,
  
• jest prawidłowe – w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku planowanej dostawy nieruchomości.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm., zwana dalej „ustawą”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o czym stanowi art. 2 pkt 14a ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotowy budynek od chwili jego wybudowania był wykorzystywany w działalności gospodarczej przez rodziców Wnioskodawcy m.in. jako warsztat stolarski. W latach 1991-1999 były ponoszone nakłady przystosowujące budynek stolarni do prowadzenia działalności gospodarczej – część biurowa oraz dla potrzeb mieszkaniowych, a wydatki poniesione na jego ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu. W związku z ponoszonymi nakładami na ulepszenie budynku rodzicom Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług (z pominięciem okresu 1991 – marzec 1993 r.), a także nie było możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług dla potrzeb mieszkaniowych. Prawo do odliczenia podatku przysługiwało rodzicom Wnioskodawcy z tytułu ponoszenia nakładów na rozbudowę części gospodarczej – biurowej budynku. Po dokonaniu ulepszeń cały budynek był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej przez rodziców Wnioskodawcy do dnia 20 czerwca 2016 r., kiedy to podarowali tę nieruchomość synowi – Wnioskodawcy. Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawca wykorzystywał i nadal wykorzystuje przedmiotowy budynek w swojej działalności gospodarczej i od tego momentu nieruchomość jest wynajmowana w celach komercyjnych.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do planowanej dostawy nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle treści przywołanych przepisów, zgodnie z którymi pierwsze zasiedlenie oznacza „pierwsze zajęcie budynku, używanie” należy uznać, że w odniesieniu do ww. nieruchomości nastąpiło ono z chwilą jego przekazania na cele działalności gospodarczej.

W sytuacji natomiast gdy były dokonywane ulepszenia przekraczające 30% wartości początkowej budynku, dalsze jego wykorzystywanie do prowadzenia działalności gospodarczej nie oznacza oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Aby nastąpiło bowiem pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem bądź nieodpłatne przekazanie).

Pomimo, że po dokonaniu ulepszeń przekraczających 30% wartości początkowej budynku przedmiotowa nieruchomość została nieodpłatnie przekazana w drodze darowizny oraz od tego czasu była i nadal jest wynajmowana w celach komercyjnych, nie zostanie spełniona przesłanka dająca prawo do zwolnienia dostawy tej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem po jej ulepszeniu, które miało miejsce w 2016 r., a planowanym w 2017 r. zbyciem nieruchomości upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Z uwagi na brak zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy przeanalizować zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy zauważyć, że skoro przedmiotowy budynek został oddany do użytkowania w latach 1991-1992, a więc w chwili gdy nie obowiązywały przepisy o podatku od towarów i usług, to rodzicom Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego wytworzenia (wybudowania). Darczyńcy ponosili natomiast wydatki na ulepszenie nieruchomości w części gospodarczo-biurowej, w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej, w stosunku do których przysługiwało Im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a budynek w stanie ulepszonym – jak wynika z treści wniosku – był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat.

Zatem z uwagi na powyższe, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy, dokonana darowizna ww. nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawcy w związku z nabyciem tego budynku w drodze darowizny w 2016 r. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie poniósł jakichkolwiek nakładów na ulepszenia ww. nieruchomości, należy stwierdzić, że na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a dostawa ww. budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że opisana we wniosku sprzedaż budynku wykorzystywanego w działalności gospodarczej jest objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług – należało uznać za prawidłowe, jednakże na podstawie odmiennej argumentacji, niż wskazana we wniosku.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej został określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.