Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.21.2017.2.NP
z 31 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 6 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na stałe mieszka w X.

Wnioskodawca zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę w spółce, której oddział znajduje się w XY.

Zgodnie z umową Wnioskodawca świadczy pracę w wymiarze czterech dni w tygodniu w formie zdalnej z miejsca zamieszkania, tj. X, a przez jeden dzień w tygodniu zobowiązany jest do świadczenia pracy w biurze firmy w XY.

Taki tryb pracy wymaga od Wnioskodawcy w każdym tygodniu podróżowania na trasie X-XY. Z X do XYZ Wnioskodawca podróżuje komunikacją miejską. W związku z tym Wnioskodawca cotygodniowo ponosi koszty dojazdu środkami PKP, PKS - komunikacji miejskiej.

Wnioskodawca posługuje się imiennymi biletami PKP (internetowe bilety wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy) wystawionymi na dni podróży z miejsca zamieszkania do siedziby pracodawcy. Wnioskodawca posiada bilety imienne i faktury na przejazdy.

Wnioskodawca podkreśla, że z uwagi na wyżej opisany tryb pracy nie jest zasadnym nabywanie biletu okresowego. Nie ma również możliwości zakupu biletu okresowego na jeden dzień podróży w tygodniu na trasie XYZ-XY.

Wnioskodawca wskazuje, że łączne koszty dojazdów w skali miesiąca przekraczały kwotę ryczałtową.

Wnioskodawca nie otrzymuje dodatku za rozłąkę i nie otrzymuje zwrotu kosztów przejazdu do miejsca pracy nieobjętego zwolnieniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy imienne bilety PKP – internetowe bilety wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy – wystawione na dni podróży z miejsca zamieszkania do siedziby pracodawcy są wystarczającym dowodem ponoszenia wyższych kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, imienne bilety i faktury na przejazdy każdego tygodnia są wystarczającym dowodem ponoszenia przez niego zwiększonych kosztów uzyskania przychodów w związku z dojazdami do miejsca pracy i z powrotem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

W myśl art. 22 ust. 11 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2016 r. – jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi

Art. 22 ust. 13 natomiast stanowi, że przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2016 r. w związku z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem stałego zamieszkania poniósł wyższe niż ryczałtowe koszty uzyskania przychodu. Wnioskodawca posługuje się imiennymi biletami PKP (internetowe bilety wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy) wystawionymi na dni podróży z miejsca zamieszkania do siedziby pracodawcy. Wnioskodawca posiada bilety imienne i faktury na przejazdy. Wnioskodawca podkreśla, że z uwagi na świadczenie pracy przez cztery dni zdalnie z miejsca zamieszkania, tj. X oraz jeden dzień świadczenie pracy w biurze firmy w XY nie jest zasadnym nabywanie biletu okresowego. Nie ma również możliwości zakupu biletu okresowego na jeden dzień podróży w tygodniu na trasie XYZ-XY. Wnioskodawca nie otrzymuje dodatku za rozłąkę i nie otrzymuje zwrotu kosztów przejazdu do miejsca pracy nieobjętego zwolnieniem.

Przystępując do oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego w pierwszej kolejności podkreślić należy, że z art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

• wydatki dotyczą dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w tym przepisie,
• zostały faktycznie poniesione przez podatnika i są wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,
• zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „wyłącznie” jest jednoznaczny i zobowiązuje do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych imiennymi biletami okresowymi tj. biletami, które w swej treści określają osobę uprawnioną do korzystania z nich i uprawniają do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków zwykłymi biletami lub innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy. Zatem brak jest możliwości zastąpienia imiennego biletu okresowego jakimkolwiek innym dokumentem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup imiennych biletów PKP (internetowe bilety wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy) wystawionych na dni podróży z miejsca zamieszkania do siedziby pracodawcy nie mogą być uwzględnione w rocznym rozliczeniu podatku, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków określonych we wskazanym wyżej art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Imiennych biletów jednokrotnego przejazdu nie można bowiem utożsamiać z imiennymi biletami okresowymi, o którym mowa w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.