Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.82.2017.1.ANK
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku „u źródła”, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku „u źródła”, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka z o.o. (dalej także: „Wnioskodawca”) dokonuje zakupu biletów lotniczych za pośrednictwem internetu, od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą, o czym świadczą dane adresowe znajdujące się na dokumentach potwierdzających dokonanie zakupu usług w zakresie przewozu lotniczego osób. Usługi te są kupowane w ramach zagranicznych podróży służbowych pracowników Spółki i obejmują swym zakresem przewóz lotniczy osób z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagranicę lub z zagranicy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Korzystając ze strony internetowej zagranicznego przewoźnika, pracownik planujący podróż samolotem dokonuje rezerwacji wybranego lotu. Następnie otrzymuje potwierdzenie dokonanej rezerwacji i dokonuje płatności za bilet kartą płatniczą. Uiszczenie zapłaty za bilet w 100 % jego wartości jest warunkiem realizacji transakcji, czyli zakupu biletu. Po zrealizowaniu płatności Spółka otrzymuje fakturę, której wystawcą jest zagraniczny przewoźnik, zawierającą zagraniczny adres siedziby firmy. Krajem siedziby przewoźnika są Norwegia, Niemcy, Węgry. Zakup biletów lotniczych dokonują jej pracownicy, którzy wykonują fizycznie czynność rezerwacji wybranego lotu a następnie otrzymują potwierdzenie dokonanej rezerwacji i regulują płatność za bilet służbową kartą płatniczą, która jest własnością Spółki, wiec de facto to Spółka płaci za powyższe usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, nie ma ona obowiązku pobrania „u źródła” podatku w świetle regulacji art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej zagranicznego przewoźnika. Przychód uzyskany przez zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej z tytułu zakupu biletu za pośrednictwem internetu bezpośrednio ze stron zagranicznego przewoźnika nie jest bowiem przychodem uzyskanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka zwraca uwagę na brak technicznej możliwości pobrania w/w zryczałtowanego podatku dochodowego od zakupionego biletu lotniczego w momencie zakupu. Bowiem aby transakcja została zrealizowana, czyli Spółka otrzymała zakupiony bilet, zapłata za niego za pomocą karty płatniczej musi zostać dokonana w pełnej wartości biletu. W przeciwnym wypadku transakcja kupna-sprzedaży biletu nie zostanie sfinalizowana i Spółka nie otrzyma biletu lotniczego od zagranicznego przewoźnika. Tak więc w przypadku konieczności zapłaty podatku, jego wartość każdorazowo obciążałaby Spółkę, gdyż uiszczenie podatku następowałoby ze środków własnych Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Na podstawie art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

Reasumując, obowiązek poboru „podatku u źródła”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, istnieje w sytuacji, gdy zakupione usługi transportu lotniczego świadczone są przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Poboru podatku, w przypadku posiadania przez wypłacającego certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, dokonuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupuje bilety lotnicze od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą o czym świadczą dane adresowe znajdujące się na dokumentach potwierdzających dokonanie zakupu usług w zakresie przewozu lotniczego osób. W przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, Spółka nie posiada jego certyfikatu rezydencji.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w przypadku zakupu usług transportu lotniczego (biletów lotniczych) od zagranicznych przewoźników, ostatecznym odbiorcą należności za bilety lotnicze są zagraniczni przewoźnicy, świadczący usługi transportu lotniczego. Zatem należności te stanowią przychody tych zagranicznych przewoźników.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru tzw. „podatku u źródła” wynikający z art. 21 updop, a skoro Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji zagranicznych przewoźników, należy stosować stawkę podatku określoną art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, bez uwzględniania postanowień wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stanowisko Spółki zgodnie z którym nie ma ona obowiązku pobrania podatku „u źródła”, jest zatem nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.