2017.03.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.2.2017.1.AT
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016, poz. 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki VAT w wysokości 0% na okoliczność dostawy towaru (pojazd) do innego kraju UE oraz uznania tej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i momentu wykazania tej czynności w deklaracji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki VAT w wysokości 0% na okoliczność na okoliczność dostawy towaru (pojazd) do innego kraju UE oraz uznania tej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i momentu wykazania tej czynności w deklaracji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - spółka komandytowa prowadzi działalność w zakresie przebudowy oraz produkcji autobusów oraz mikrobusów. Jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych w Polsce (jako podatnik VAT-UE). Zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej WDT) na rzecz nabywców posiadających ważne numery identyfikacyjne dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, które zostały nadane nabywcom przez państwa członkowskie właściwe dla danego nabywcy i zawierają dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Przedmiotem dostawy będą nowe środki transportu jak również pojazdy używane. Nabywcy pojazdów w krajach UE to spółki, których przedmiotem działalności jest m.in. sprzedaż pojazdów. Transport pojazdów na rzecz kontrahentów z krajów UE (głównie z Danii i Niemiec) odbywać się będzie według następujących zasad: pojazdy tankowane będą w Polsce, następnie kierowca Wnioskodawcy na tablicach próbnych tymczasowych dostarczanych przez nabywcę z kraju przeznaczenia lub na tablicach tymczasowych, którymi dysponuje Wnioskodawca, dostarczać będzie pojazdy do siedzib firm w krajach Unii Europejskiej. Pojazdy będą transportowane na własnych kołach oraz, w przypadku wywozu do Danii, również promem. W przypadku dostaw pojazdów do Niemiec praktykowane będzie również, iż to kontrahent z Niemiec będzie organizował transport (odbierał pojazdy z placu Wnioskodawcy w Polsce i wywoził je bezpośrednio do Niemiec). Również i w tym przypadku samochody będą transportowane na własnych kołach. Wnioskodawca dokonując wywozu pojazdów do Danii będzie działał w oparciu o podpisane z kontrahentami duńskimi umowy o stałej współpracy. W umowach tych strony zamierzają postanowić, iż kontrahent z Danii zobowiązany jest bezwarunkowo zakupić pojazd od Wnioskodawcy po wydaniu w stosunku do niego pozytywnego orzeczenia w przedmiocie warunków technicznych, jakim muszą odpowiadać pojazdy na terenie Królestwa Danii i uzyskaniu pierwszej rejestracji pojazdu w kraju siedziby kupującego. Zatem wywóz pojazdów następować będzie w celu dokonania ich dostawy na rzecz kontrahenta z Danii, niemniej jednak do czasu pozytywnego przejścia przeglądu technicznego i rejestracji pojazdu na terytorium Danii samochody będą przekazywane przez Wnioskodawcę odbiorcy z Danii jedynie celem prezentacji i reklamy. Dopiero po rejestracji samochodu w Danii, poprzedzonej przejściem badania technicznego, pojazd będzie sprzedawany duńskiemu kontrahentowi. W związku z powyższym, po dostarczeniu pojazdu do siedziby firmy w Danii, najpierw podpisywane będą protokoły odbioru poszczególnych samochodów (ze wskazaniem rodzaju, marki i numerów VIN) w siedzibie firm duńskich celem ekspozycji, a następnie dopiero po dokonanej rejestracji pojazdów, i co za tym idzie pozytywnym przejściu przez nie badań technicznych, podpisywane będą protokoły przekazania pojazdów (dokumentujący zakup towaru od Wnioskodawcy). Dopiero po podpisaniu protokołu przekazania pojazdów wystawiane będą faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Faktura zawierać będzie numer VIN będącego przedmiotem dostawy pojazdu. Zgodnie z prawem obowiązującym na terytorium Danii, do rejestracji pojazdu nie jest wymagane przedstawienie faktury zakupu pojazdu ani umowy jego nabycia. Celem rejestracji konieczne jest natomiast przejście przez ten pojazd przeglądu technicznego.

Wnioskodawca zamierza wykazywać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przy zastosowaniu stawki 0% w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym wystawiona będzie fakturę VAT dokumentująca ww. dostawę, a więc już po rejestracji pojazdu na terytorium Danii. Zapłata za towar będący przedmiotem WDT następować będzie za pośrednictwem rachunku bankowego na podstawie faktury.

Dokumentami potwierdzającymi WDT będą protokoły odbioru poszczególnych samochodów (ze wskazaniem rodzaju, marki i numerów VIN) w siedzibie firm duńskich celem ekspozycji jak również protokoły przekazania (podpisywane zarówno w przypadku dostawy do firm duńskich jak i niemieckich), treścią których strona nabywająca będzie zobowiązana dopełnić formalności związanych z ujęciem transakcji zgodnie z dyrektywą unijną. Protokoły przekazania zawierać będą dane umożliwiające prawidłową identyfikacje podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, czyli dane, o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, takie jak nazwę oraz adres siedziby Wnioskodawcy oraz nabywcy, datę przekazania towaru, określenie rodzaju pojazdu, marki i typu wraz z numerem VIN, potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę, podpisy podatnika i nabywcy oraz stosowane oświadczenia i pouczenia, o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT. Dodatkowo w przypadku dostaw do Danii Wnioskodawca będzie dysponować biletami potwierdzającymi wniesienie opłat przez kontrahenta z Danii za prom czy przejazd mostem, na których wyszczególnione będą numery VIN transportowanego pojazdu. Ponadto pracownik Wnioskodawcy, przed dokonaniem transakcji sprzedaży, zawsze będzie zobowiązany do sprawdzenia czy nabywca jest podatnikiem czynnym unijnym, jak również czy samochód został prawidłowo wywieziony i zarejestrowany w UE. Większość krajów UE ma elektroniczny dostęp do systemu ewidencji pojazdów, z którego, po wpisaniu odpowiedniego numeru VIN, można uzyskać informację o tym czy pojazd ten został zarejestrowany w kraju UE, z jaką datą i jaki został mu nadany numer rejestracyjny. Zatem rejestracja w Danii czy w Niemczech pojazdu o określonym numerze VIN i posiadany nr rejestracyjny w połączeniu z protokołem odbioru przez nabywcę pojazdu będzie dowodem wywozu pojazdu z terytorium kraju i dostarczenia do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Wnioskodawca nie będzie korzystać z usług przewoźników (spedytorów), dlatego też dokument CMR będzie w tym wypadku zbędny i może być wystawiany jedynie okazjonalnie. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić ewidencji numerów tablic rejestracyjnych, na których będą wywożone pojazdy do krajów UE w związku z czym nie będzie możliwe przyporządkowanie numerów tych tablic do konkretnych pojazdów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przypadku wywozu do Danii możliwe będzie wskazanie numerów VIN wywożonych pojazdów na podstawie m.in. numerów wyszególnionych na biletach promowych zakupionych przez kontrahenta z Danii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczające jest posiadanie przez niego dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa UE w postaci:
1. protokołów przekazania towarów zawierających dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu (tj. dane o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT zawarte w „dokumencie wywozu”) takie jak nazwę oraz adres siedziby Wnioskodawcy oraz nabywcy, datę przekazania towaru, określenie rodzaju pojazdu, marki i typu wraz z numerem VIN, potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę, podpisy podatnika i nabywcy oraz stosowane oświadczenia i pouczenia o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT;
2. dodatkowo, w przypadku wywozu pojazdów do Dani: podpisane przez kontrahenta z Danii protokoły odbioru towarów w siedzibie firm duńskich celem ekspozycji ze wskazaniem rodzaju, marki i numerów VIN pojazdu (dokument sporządzony przed rejestracją pojazdu na terytorium Danii a więc i jego nabyciem od Wnioskodawcy);
3. wydruki z elektronicznego systemu ewidencji pojazdów wskazujące, że pojazd o określonym numerze VIN (zgodnym z numerem wskazanym w protokole przekazania pojazdu) został zarejestrowany w państwie członkowskim innym niż Polska ze wskazaniem nadanego mu numeru rejestracyjnego w tym państwie;
4. faktura zawierająca numer VIN będącego przedmiotem dostawy pojazdu;
5. dokument potwierdzający zapłatę za towar w postaci wyciągu z rachunku bankowego Wnioskodawcy;
6. dodatkowo, w przypadku wywozu pojazdów do Dani: bilety zakupione przez kontrahenta z Danii potwierdzające wniesienie opłat za prom czy przejazd mostem na których to biletach wyszczególniony będzie numer VIN transportowanego pojazdu?
Czy w świetle posiadania przez Wnioskodawcę dowodów w postaci jak w pkt 1 konieczne jest posiadanie przez niego dodatkowo dokumentu, z którego wynikałby numer rejestracyjny wywożonego pojazdu (numer tablic próbnych tymczasowych)?
Czy w przypadku gdy nabycie pojazdu przez kontrahenta z Danii następuje zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy dopiero po przejściu przez pojazd pozytywnego badania technicznego w Danii i pierwszej rejestracji pojazdu w tym kraju, Wnioskodawca prawidłowo wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przy zastosowaniu stawki 0% w deklaracji VAT za okres rozliczeniowy w którym wystawiono fakturę VAT dokumentującą nabycie pojazdu przez kontrahenta z Danii, a więc już po rejestracji pojazdu na terytorium Danii?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty wskazane w zapytaniu uznać należy za wystarczające dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska i jako takie uprawniają go do zastosowania stawki 0% z tytułu opodatkowania tej dostawy.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest konieczne posiadanie przez niego dodatkowo dokumentu, z którego wynikałyby numery tablic tymczasowych gdyż dokumenty wskazane w pkt 1 (w tym numer rejestracyjny nadany w kraju UE innym niż Polska pojazdowi o numerze VIN wskazanym w protokołach przekazania) są wystarczającymi dowodami, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Według Wnioskodawcy, rozliczenie WDT na rzecz kontrahentów z Danii winno nastąpić w deklaracji VAT sporządzonej za okres rozliczeniowy, w którym wystawiono fakturę dokumentującą nabycie pojazdu przez kontrahenta z Danii, a więc już po rejestracji pojazdu na terytorium Danii i przejściu na kontrahenta z Danii prawa własności pojazdu.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jednocześnie, zgodnie z art. 13 ust. 7 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;

Dowodami, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

dane dotyczące podatnika i nabywcy,
dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
datę dostawy,
podpisy podatnika i nabywcy,
oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5,

zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Dokument wywozu, zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106g ust. 4.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej WDT). Przedmiotem dostawy będą nowe środki transportu jak również pojazdy używane. Pojazdy sprzedawane będą zagranicę, do krajów Unii Europejskiej głównie do Niemiec i Danii. Transport pojazdów odbywać się będzie według następujących zasad: pojazdy tankowane będą w Polsce, następnie kierowca Wnioskodawcy na tablicach próbnych tymczasowych dostarczanych przez nabywcę z kraju przeznaczenia lub na tablicach tymczasowych, którymi dysponuje Wnioskodawca, dostarczać będzie pojazdy do siedzib firm w krajach Unii Europejskiej. Pojazdy będą transportowane na własnych kołach oraz, w przypadku wywozu do Danii, również promem. W przypadku dostaw pojazdów do Niemiec praktykowane będzie również, iż to kontrahent z Niemiec będzie organizował transport (odbierał pojazdy z placu Wnioskodawcy w Polsce i wywoził je bezpośrednio do Niemiec). Również i w tym przypadku samochody będą transportowane na własnych kołach.

Wnioskodawca stwierdził, że dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu, to aby mógł zastosować stawkę podatku 0% musi posiadać dokumenty potwierdzające jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. W myśl cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca winien posiadać ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W ocenie Wnioskodawcy, posiadane przez niego dowody w postaci:

protokołów przekazania towarów zawierających dane umożliwiające prawidłową identyfikacje podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu (tj. dane o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT zawarte w „dokumencie wywozu”) takie jak nazwę oraz adres siedziby Wnioskodawcy oraz nabywcy, datę przekazania towaru, określenie rodzaju pojazdu, marki i typu wraz z numerem VIN, potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę, podpisy podatnika i nabywcy oraz stosowane oświadczenia i pouczenia o których mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT,
dodatkowo, w przypadku wywozu pojazdów do Dani: podpisane przez kontrahenta z Danii protokoły odbioru towarów w siedzibie firm duńskich celem ekspozycji ze wskazaniem rodzaju, marki i numerów VIN pojazdu (dokument sporządzony przed rejestracją pojazdu na terytorium Danii a więc i jego nabyciem od Wnioskodawcy),
wydruki z elektronicznego systemu ewidencji pojazdów wskazujące, że pojazd o określonym numerze VIN (zgodnym z numerem wskazanym w protokole przekazania pojazdu) został zarejestrowany w państwie członkowskim innym niż Polska ze wskazaniem nadanego mu numeru rejestracyjnego w tym państwie,
faktura zawierająca numer VIN będącego przedmiotem dostawy pojazdu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar w postaci wyciągu z rachunku bankowego Wnioskodawcy,
dodatkowo, w przypadku wywozu pojazdów do Dani: bilety zakupione przez kontrahenta z Danii potwierdzające wniesienie opłat za prom czy przejazd mostem, na których to biletach wyszczególniony będzie numer VIN transportowanego pojazdu,

jednoznacznie potwierdzają, iż doszło do wywozu pojazdów poza terytorium Polski.

Wnioskodawca nie zamierza wprawdzie prowadzić ewidencji numerów tablic rejestracyjnych, na których pojazdy będą wywożone w związku z czym nie będzie możliwe przyporządkowanie numerów tych tablic do konkretnych pojazdów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, lecz pozostałe ww. dokumenty (w tym numer rejestracyjny nadany w kraju UE pojazdowi o numerze VIN wskazanym w protokołach przekazania) uznać należy za wystarczające dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. W przypadku wywozu do Danii Wnioskodawca posiadać będzie zakupione przez kontrahenta z Danii bilety promowe w treści których zawarta jest informacja o numerach VIN transportowanych pojazdów. Wnioskodawca nie zamierza korzystać z usług przewoźników (spedytorów) dlatego też dokument CMR jest w tym wypadku zbędny.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, rozliczenie WDT na rzecz kontrahentów z Danii winno nastąpić w deklaracji VAT sporządzonej za okres rozliczeniowy, w którym wystawiono fakturę dokumentującą nabycie pojazdu przez kontrahenta z Danii, a więc już po rejestracji pojazdu na terytorium Danii i przejściu na kontrahenta z Danii prawa własności pojazdu. Do czasu pozytywnego przejścia przeglądu technicznego i rejestracji pojazdu na terytorium Danii samochody przekazywane będą przez Wnioskodawcę odbiorcy z Danii jedynie celem prezentacji i reklamy i nie dochodzi do zmian w zakresie prawa własności. Kontrahent duński nie może rozporządzać w tym czasie przekazywanymi mu pojazdami jak właściciel, nie może ich chociażby zbyć na rzecz osób trzecich. Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Konsekwentnie, aby doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z cytowanym przepisem, spełnione muszą być łącznie dwie podstawowe przesłanki:

dokonanie czynności stanowiącej dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, oraz
wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, następujący w wykonaniu tej czynności.

Docelowo zatem wywóz pojazdów następuje w celu dokonania ich dostawy na rzecz kontrahenta z Danii nie mniej jednak dostawa ta może nastąpić dopiero po pozytywnym przejściu przez ten pojazd badań technicznych w Danii i uzyskania pierwszej rejestracji w tym kraju. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi zatem dopiero po określonym czasie od dokonania wywozu pojazdu do Danii. Należy nadto zauważyć, iż przekazanie pojazdów kontrahentowi z Danii celem ich czasowej prezentacji i reklamy nie stanowi żadnej z czynności o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zatem do dostawy dochodzi dopiero po sprzedaży pojazdu, która to czynność udokumentowana będzie odpowiednią fakturą VAT. Dopiero zatem w tym czasie dochodzić będzie do łącznego spełnienia przesłanek z art. 13 ust. 1 ust. o VAT. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uprawniony będzie do rozliczenia WDT z zastosowaniem stawki 0% dopiero w deklaracji VAT składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż na rzecz kontrahenta z Danii, pomimo że wywóz towaru nastąpił we wcześniejszym okresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika, o czym stanowi art. 13 ust. 3 ustawy.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy(pkt 1);
towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Według art. 42 ust. 5 ustawy, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

dane dotyczące podatnika i nabywcy,
dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
datę dostawy,
podpisy podatnika i nabywcy,
oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106g ust. 4 (art. 42 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 (art. 42 ust. 12a ustawy).

Według art. 42 ust. 14 ustawy, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Na tle powyższego wskazać należy, że analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Na tle powyższego należy jednak zauważyć, że w przypadku, gdy – co będzie miało miejsce w niniejszej sprawie w odniesieniu do przemieszczenia pojazdów na terytorium Danii – Wnioskodawca będzie dokonywał przemieszczeń towarów (samochody) do innego kraju członkowskiego UE, które faktycznie dopiero po rejestracji na jego terytorium (Dania) będą sprzedawane, w rzeczywistości mamy do czynienia z dwiema odrębnymi czynnościami. Podkreślenia wymaga, że skoro samochody do czasu pozytywnego przejścia przeglądu technicznego i rejestracji pojazdu na terytorium Danii będą przekazywane przez Wnioskodawcę odbiorcy z Danii jedynie celem prezentacji i reklamy, to faktyczna ich sprzedaż jest następstwem dokonanego uprzednio już wcześniej przemieszczenia o odmiennym charakterze.

W rezultacie w niniejszej sprawie w zakresie ww. dostaw (tu: do Danii) nie nastąpi rzeczywiste przemieszczenie towarów (pojazdów/nowych środków transportu) z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, lecz na własną rzecz. Sprzedaż na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE wystąpi dopiero po rejestracji pojazdów. A zatem opisane we wniosku dostawy towarów na etapie ich przemieszczenia do innego kraju członkowskiego UE będą traktowane – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – jako czynność, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. W efekcie, dostawa ta będzie nosić znamiona dostawy wewnąrzwspólnotowej. Będzie to jednak WDT o specyficznym charakterze, jako tzw. nietransakcyjne przemieszczenie towaru na własną rzecz. W przypadku wystąpienia tej dostawy Spółka będzie mogła – po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1-4 ustawy (odsyła do nich art. 42 ust. 14 ustawy) – zastosować stawkę podatku w wysokości 0%. Na gruncie zdarzenia przyszłego opisanego przez Spółkę wymaga to przede wszystkim rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Danii, tym bardziej że z opisu sprawy nie wynika, aby obecnie Spółka była zarejestrowana dla potrzeb VAT w tym kraju. Przepis w 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, odpowiednio stosowany do tego typu czynności, wprowadza obowiązek dokonania dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. W tym szczególnym przypadku pod pojęciem nabywcy należy rozumieć podmiot przemieszczający towar, który występuje w podwójnej roli. Jest on nie tylko „dostawcą”, ale również „nabywcą”.

W tym miejscu należy uczynić następujące spostrzeżenie. Dokumenty, które będą posiadane przez Wnioskodawcę wpisują się w treść art. 42 ust. 3 ustawy, niemniej jednak w rozpatrywanym przypadku istotny jest również status Spółki jako podmiot zarejestrowany dla potrzeb VAT we właściwym kraju UE. W przeciwnym wypadku (brak rejestracji Spółki dla potrzeb VAT w Danii) tego rodzaju dostawy będą podlegać opodatkowaniu w kraju stawką podatku w wysokości 23%.

Opisana we wniosku dostawa winna być wykazana przez Spółkę w deklaracji składanej w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. z uwzględnieniem art. 20 ust. 1 ustawy. Wobec tego Spółka będzie obowiązana do wykazania przemieszczenia towarów na własną rzecz do Danii w rozliczeniu za okres, w którym wystawiona będzie faktura przez Spółkę, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Natomiast w sytuacji dostawy do Niemiec, gdy kontrahent z tego kraju będzie organizował transport (odbierał pojazdy na placu Wnioskodawcy w Polsce i wywoził je bezpośrednio do Niemiec – transport na własnych kołach), wówczas zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 1 ustawy. W tym przypadku Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania stawki 0%, na warunkach wskazanych w art. 42 ust. 1-4 oraz ust. 11, 12 i 12a ustawy, przy czym dokumenty, jakie będzie posiadał Wnioskodawca wpisują się w treść art. 42 ust. 3 ustawy. W tym aspekcie zgodzić się należy więc z poglądami Wnioskodawcy. Dostawę tą należy wykazać w deklaracji składanej w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (art. 20 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 106i ust. 1, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Reasumując, w niniejszej sprawie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w trybie art. 13 ust. 3 – w odniesieniu do przemieszczenia opisanych pojazdów do Danii. Spółka uprawniona będzie do zastosowania dla tej czynności stawki VAT w wysokości 0% z uwzględnieniem przepisów art. 42 ust. 1-4 ustawy. Przemieszczenie towarów na własną rzecz należy wykazać w rozliczeniu za okres, w którym wystawiona będzie faktura przez Spółkę, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Z kolei, w sytuacji organizacji transportu przez kontrahenta z Niemiec i wywozu przez niego pojazdów do Niemiec na własnych kołach, które będą odbierane na placu Wnioskodawcy w Polsce zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 1 ustawy, natomiast zastosowanie stawki 0% uzależnione będzie od spełnienia warunków wynikających z art. 42 ust. 1-4 oraz ust. 11, 12 i 12a ustawy. Dostawę tą należy wykazać w rozliczeniu za okres, w którym wystawiona będzie faktura przez Spółkę, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Końcowo należy zastrzec, że dostawy towarów Spółki po jego przemieszczeniu do Danii, nie mogą podlegać jurysdykcji polskich przepisów z zakresu podatku od towarów i usług i być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Zatem o konieczności, i dalej, podmiocie zobowiązanym i sposobie rozliczania podatku oraz jego wysokości, powinny decydować przepisy obowiązujące w tym państwie.

Z powyższych względów, pomimo podzielenia części poglądów Wnioskodawcy (tu: w zakresie dostawy do Niemiec) stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin