2017.04.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.63.2017.1.JG
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej, składającej się z działek ewidencyjnych oznaczonych numerami 66/4, 66/5,65 i 73 dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej: „Nieruchomość”). Działki 66/4 i 66/5 powstały z podziału działki 66/3. Podział nastąpił na podstawie decyzji Wójta Gminy z dnia 10 marca 2017 r. Dla działek nr 65 i 73 Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadził księgę wieczystą. Księga ta została jednak zamknięta a działki nr 65 i 73 zostały przeniesione do księgi wieczystej.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie warunkowej umowy sprzedaży zawartej dnia 12 marca 2010 r. przed notariuszem Krzysztofem K. prowadzącym kancelarię notarialną.

Powyższa warunkowa umowa sprzedaży została zawarta pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie wykona prawa pierwokupu na rzecz Skarbu Państwa przysługującego na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Agencja Nieruchomości Rolnych nie wykonała prawa pierwokupu w odniesieniu do Nieruchomości.

Przeniesienie własności Nieruchomości na Wnioskodawcę nastąpiło dnia 8 kwietnia 2010 r na podstawie umowy o przeniesienie własności nieruchomości zawartej przed notariuszem Krzysztofem K. prowadzącym kancelarię notarialną.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego i posłużyła ona do powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy oraz ulokowania kapitału. Przy transakcji nabycia Nieruchomości nie został naliczony VAT z uwagi na to, że sprzedający dokonywał transakcji, jako rolnik indywidualny nieprowadzący działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego. Transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”) jednakże była ona zwolniona z PCC na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „Ustawa o PCC”), jako sprzedaż własności gruntów stanowiących gospodarstwo rolne, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym w wyniku, której doszło do powiększenia gospodarstwa rolnego nabywcy.

Nieruchomość jest oznaczona w ewidencji gruntów jako: pastwiska trwałe i grunty orne. Dla Nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę przeznaczenia Nieruchomości bądź opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Jak zostało wyżej wskazane, nabyta Nieruchomość służyła Wnioskodawcy do powiększenia gospodarstwa rolnego, które Wnioskodawca prowadzi w dalszym ciągu. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca, jako rolnik zbierał z Nieruchomości plony oraz pobierał dopłaty bezpośrednie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Nieruchomość nie była nigdy środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w 2013 r. rozważał wybudowanie na części Nieruchomości farmy fotowoltaicznej (dalej: „Inwestycja”). W tym celu Wnioskodawca wystąpił o wydanie w stosunku do działek 66/3 (obecnie 66/4 oraz 66/5) oraz 74 decyzji o warunkach zabudowy oraz złożył wniosek o wydanie decyzji środowiskowych dla planowanej Inwestycji. Wójt Gminy nałożył na Wnioskodawcę obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanej Budowy. Stosowny raport oddziaływania na środowisko planowanej Budowy został przygotowany na zlecenie Wnioskodawcy i przedłożony Wójtowi Gminy zgodnie z nałożonym obowiązkiem.

W wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego Wnioskodawca uzyskał w stosunku do działek 66/3 (obecnie 66/4 oraz 66/5) oraz 74 decyzje:

ustalającą środowiskowe uwarunkowania dla Inwestycji (decyzja z dnia 17 grudnia 2013 r., dalej: „Decyzja środowiskowa”),
o warunkach zabudowy (decyzja z dnia 1 lipca 2014 r., dalej: „Decyzja WZ”).

W związku ze zmianą sytuacji osobistej Wnioskodawca podjął decyzję, aby nie kontynuować realizacji Inwestycji. Wnioskodawca nie podjął na Nieruchomości żadnych kroków zmierzających do rozpoczęcia Inwestycji. Na Nieruchomości, a w szczególności na działkach 66/3 (obecnie 66/4 oraz 66/5) oraz 74 nie rozpoczęły się żadne prace budowlane czy przygotowawcze. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu wydzielenie dróg wewnętrznych czy zmianę przeznaczenia gruntu. Nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana w celach rolniczych.

Po tym jak Wnioskodawca podjął decyzję o nie kontynuowaniu Inwestycji X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) wyraziła chęć samodzielnego wykonania Inwestycji na Nieruchomości niezależnie od Wnioskodawcy, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Mając to na uwadze, decyzje uzyskane przez Wnioskodawcę zostały w trybie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego przeniesione na Spółkę (treść decyzji została odpowiednio zmieniona przez właściwy organ za zgodą Wnioskodawcy i Spółki). Spółka podejmowała dalsze kroki w celu realizacji Inwestycji, np. uzyskała pozwolenie na budowę i pozwolenie na wykonanie przyłącza elektroenergetycznego. Do tej pory na Nieruchomości nie rozpoczęły się jednak żadne prace budowlane czy przygotowawcze. Nie zostało również wykonane (ani przez Wnioskodawcę ani przez Spółkę) uzbrojenie nieruchomości. Nieruchomość pozostaje w dalszym ciągu niezabudowanym, nieograniczonym gruntem rolnym. Do Wnioskodawcy zgłosił się podmiot zainteresowany kupnem nieruchomości bądź jej części. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części Nieruchomości. Nabywca nieposiadający statusu rolnika był zainteresowany kupnem działki nr 66/3, jednakże z uwagi na ograniczenia ustawowe w zakresie zbywania gruntów rolnych podmiotom, które nie posiadają statusu rolnika, sprzedaż tej działki była niemożliwa. Mając to na uwadze, w wyniku negocjacji potencjalny nabywca i Wnioskodawca postanowili, że przedmiotem sprzedaży będzie jedynie ta część działki 66/3, która nabywca jest szczególnie zainteresowany. Chcąc dokonać transakcji z potencjalnym nabywcą Wnioskodawca podjął działania mające na celu dokonanie podziału działki nr 66/3 w taki sposób aby powstałe po podziale części miały powierzchnię umożliwiającą dokonanie ich sprzedaży na rzecz podmiotu nieposiadającego statusu rolnika. Jak wyżej wskazano w wyniku podziału powstały działki nr 66/4 i 66/5. Działka nr 66/4 (dalej : „Działka”) będzie przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży. Wnioskodawca zaznacza, że wydzielenie Działki było spowodowane wyłącznie istniejącymi ograniczeniami normatywnymi w zakresie obrotu gruntami rolnymi. Wydzielenie nie miało na celu maksymalizacji zysków ze sprzedaży. Gdyby nie wydzielenie działki nie mogłoby w ogóle dojść do sprzedaży. Na pozostałej części Nieruchomości Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie prowadził działalność rolniczą.

Wnioskodawca nie ma szczegółowej wiedzy na temat zamiarów inwestycyjnych nabywcy.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności o charakterze marketingowym w stosunku do sprzedaży Nieruchomości czy Działki. Nabywając Nieruchomość (w tym również jej część stanowiącą Działkę) Wnioskodawca planował, że posłuży ona powiększeniu prowadzonego gospodarstwa rolnego i lokacie kapitału. W związku z pojawieniem się potencjalnego nabywcy Wnioskodawca podjął decyzje o ograniczeniu prowadzonej działalności rolniczej oraz spieniężeniu części swojego majątku osobistego. W chwili obecnej Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedaży pozostałych części Nieruchomości (Wnioskodawca nie ogłasza chęci sprzedaży, nie toczą się negocjacje z potencjalnymi nabywcami). Niewykluczone jednak, że w przyszłości do takiej sprzedaży dojdzie jeżeli wymusi to sytuacja ekonomiczna Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w przeszłości był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Działalność Wnioskodawcy nie miała jednak żadnego, nawet pośredniego związku z Nieruchomością, ani nieruchomościami w ogóle. Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki jawnej. W ciągu ostatnich 10 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości (rolnych, budowlanych ani mieszkaniowych). Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności polegającej na obrocie nieruchomościami czy działalności deweloperskiej.

Wnioskodawca obecnie nie jest i w chwili planowanej transakcji zbycia Nieruchomości nie będzie zarejestrowany, jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną transakcją sprzedaży działki Wnioskodawca będzie zobowiązany naliczyć VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja nie spowoduje obowiązku naliczenia VAT.

Opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 Ustawy o VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT uznaje się, co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Poprzez towary rozumie się na gruncie VAT rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT).

Bez wątpienia planowana transakcja, dotycząca Działki będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu Ustawy o VAT.

Aby jednak dostawa towarów podlegała opodatkowaniu VAT konieczne jest, aby była ona dokonywana w przez podmiot posiadający status podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na gruncie VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT). Aby odpowiedzieć na pytanie zadane we wniosku konieczne jest zatem ustalenie, czy Wnioskodawca może być uznany za podatnika VAT w stosunku do planowanej sprzedaży Działki.

Zagadnienie dotyczące możliwości uznania rolnika indywidualnego sprzedającego część swoich prywatnych nieruchomości rolnych za podatnika VAT była wielokrotnie przedmiotem rozważań organów podatkowych, doktryny prawa podatkowego, orzecznictwa krajowego, jak również wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). W ramach niniejszego wniosku konieczne będzie zatem odwołanie się do kryteriów wypracowanych w orzecznictwie, które powinny być brane pod uwagę przy ocenie, czy osoba fizyczna dokonująca sprzedaży gruntów działa w charakterze podatnika VAT, czy rozporządza swoim majątkiem osobistym.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na orzecznictwo TSUE. W wyroku z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust TSUE wskazał, że: „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarcze”. W orzeczeniu w polskiej sprawie z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i 181/10, stwierdzono przede wszystkim, że opodatkowaniu VAT mogą podlegać tylko takie dostawy nieruchomości, które nie stanowią jedynie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W celu oceny czy dana aktywność stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności konieczne jest wzięcie pod uwagę tego, czy sprzedający dokonując sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (pkt 51). TSUE zwrócił uwagę na okoliczności, które nie mogą samodzielnie przesądzać o tym czy dana działalność wykonywana jest przez przedsiębiorcę czy osobę prywatną. Zdaniem TSUE „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego [...] zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą” (pkt 37). Również „okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje nestępowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego” (pkt 38).

Trybunał przedstawił również przykłady czynności, które mogą świadczyć o tym. że sprzedaż dokonywana jest przy zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jest to zdaniem TSUE np. uzbrajanie terenu czy prowadzenie działalności marketingowej (pkt 40).

Analogiczne tezy znalazły się w wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. I EPS 3/07. W tym wyroku skład siedmiu sędziów NSA stwierdził również, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że: „działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”. Powyższa teza zasługuje na aprobatę. Kwestie takie jak np. formalny status prowadzenia działalności, zarejestrowania dla celów VAT czy możliwość dokonywania większej ilości dostaw gruntu nie przesądza o tym, że dany podmiot występuje w roli podatnika VAT. Konieczne jest każdorazowe ustalenie czy podmiot występował w charakterze podatnika VAT . Ocena tej okoliczności następuje z uwzględnieniem czynności, które właściciel podejmuje w stosunku do danej nieruchomości.

W celu udzielenia odpowiedzi przedstawionej we wniosku należy również odnieść się do tego, na jaki moment należy oceniać zamiary podmiotu zamierzającego dokonać sprzedaży. Czy oceniać należy jego działalność w momencie dokonywania sprzedaży, czy może należy cofnąć się do momentu, kiedy doszło do nabycia nieruchomości i zweryfikować zamiary sprzedawcy. Zagadnienie to było przedmiotem rozważań NSA w wyroku z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. I FSK 237/12. NSA stwierdził, że: „kluczowy dla oceny handlowego charakteru danej działalności jest zamiar ujawniany w trakcie sprzedaży towaru, a nie w momencie jego nabycia. Orzeczenie to należy w opinii Wnioskodawcy, odczytywać w ten sposób, że na dzień dokonywanej sprzedaży należy brać pod uwagę bieżący stan faktyczny i prawny nieruchomości (np. uzbrojenie działek).Nie oznacza ono jednak, że nie ma znaczenia to, jakie czynności właściciel podejmował w stosunku do nieruchomości przed jej sprzedażą.

W innych orzeczeniach zwrócono uwagę, że istotny jest również zamiar, cel nabycia danych nieruchomości przez sprzedającego. NSA wskazał, że: „zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru a nie jego sprzedaży, gdyż pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży” (wyrok NSA z dnia z dnia 28 marca 2008 r., sygn. akt I FSK 474/07, z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 778/07). Aby można było mówić o działalności handlowej konieczne jest zatem stwierdzenie, że dany podmiot nabywając daną rzecz miał zamiar dokonania jej odsprzedaży. W tym przejawia się zdaniem NSA istota działalności handlowej.

Powyższe stanowisko wskazuje, że aby można było mówić o tym, że Działka będzie zbywana w ramach działalności o charakterze handlowym konieczne jest ustalenie zamiaru, jakim kierował się Wnioskodawca w chwili jej nabycia. Bez wątpienia Wnioskodawca w chwili nabycia nie miał zamiaru odsprzedaży Nieruchomości. Świadczy o tym fakt, że Nieruchomość została przeznaczona do prowadzenia działalności rolniczej. Jak zostało wyżej wskazane, przy nabyciu Nieruchomości zostało zastosowane zwolnienie z PCC (art. 9 pkt 2 Ustawy o PCC), którego warunkiem jest prowadzenie na nabytym gruncie aktywności rolniczej przez co najmniej 5 lat od dnia nabycia nieruchomości. Nieruchomości były przez wnioskodawcę wykorzystywane w działalności nawet przez okres dłuższy niż wymagany do zastosowania zwolnienia z PCC. Jeżeli Wnioskodawca nabywałby Nieruchomość mając od początku zamiar jej odsprzedaży (nabycie w celach handlowych), nie przeznaczyłby jej do celów rolniczych na tak długi okres. Wnioskodawca wykorzystywał tymczasem nieprzerwanie Nieruchomość na cele rolnicze już od momentu jej nabycia.

Powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują, że Wnioskodawca nabywając Nieruchomość nabywał ją do majątku osobistego i nie występował w roli handlowca, profesjonalisty trudniącego się obrotem nieruchomościami. Nieruchomość stanowi zatem majątek osobisty Wnioskodawcy.

Dodatkowo podkreślić należy, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych mających na celu zbycie nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał się w prasie, internecie, radiu itp.

Definicja działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT wskazuje wprost: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność [...] rolników. Należy zatem odnieść się do faktu, że Wnioskodawca prowadził i w dalszym ciągu prowadzi działalność rolniczą. NSA w ww. wyroku sygn. I FSK 237/12 odniósł się do tej kwestii- NSA wskazał, że: „dokonując sprzedaży wydzielonych działek, skarżąca nie będzie działała w charakterze podmiotu prowadzącego działalność rolniczą, albowiem dostawa majątku osobistego nie mieści się w przedmiocie tejże działalności

Powyższa teza znajduje zastosowanie również w niniejszej sprawie. Wnioskodawca wprawdzie prowadził działalność rolniczą, nie sposób jednak uznać, aby w ramach tej działalności znajdowało się rozporządzanie majątkiem osobistym w postaci Nieruchomości. W zakres działalności rolniczej wykonywanej przez Wnioskodawcę nie wchodzi zbywanie majątku osobistego. Nie budzi wątpliwości fakt, że rozporządzanie mieniem znajdującym się majątku osobistym nie jest działalnością rolniczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Mając to na uwadze, w niniejszej sprawie fakt prowadzenia działalności rolniczej przez Wnioskodawcę nie ma znaczenia dla zakwalifikowania czynności planowanej sprzedaży Działki, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT.

Jak już wyżej wskazano, dla oceny, czy planowana transakcja zbycia Działki stanowi aktywne działanie Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami, angażujące środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (por. wyrok TSUE w sprawach C-180/10 i 181/10) konieczne jest przeanalizowanie aktywności Wnioskodawcy przejawianej w stosunku do Działki.

Przepisy Ustawy o VAT nie dają wskazówek, jakie konkretnie czynności powinny być brane pod uwagę przy ocenie działalności osoby fizycznej dokonującej zbycia nieruchomości. W tym zakresie konieczne jest zatem odniesienie się do orzecznictwa.

Analizując orzecznictwo w sprawach dotyczących określenia statusu podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości stanowiących majątek osobisty wyróżnić można następujące kryteria, które są brane pod uwagę przy analizie czy mamy do czynienia z działalnością w charakterze podatnika:

Uzbrajanie nieruchomości, np. poprzez uzbrajanie nieruchomości w sieć kanalizacyjną czy wodociągową,
Prowadzenie działań marketingowych podjętych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia,
Korzystanie z usług pośredników nieruchomości, agencji itp.
Cykliczne, powtarzalne nabywanie nieruchomości za środki uzyskiwane z poprzednich sprzedaży,
Wydzielanie dróg wewnętrznych.
Dokonywanie dostaw w sposób wskazujący na zamiar ich częstotliwego dokonywania,
Dokonywanie podziału nieruchomości na mniejsze działki w celu maksymalizacji zysku,
Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy,
Uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowy.
Występowanie z wnioskiem o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (aktywne działanie w zakresie opracowania takiego planu),
Działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu,
Działania zmierzające do wyłączenia terenu z produkcji rolnej,
Prowadzenie działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o podobnym charakterze.

Podkreślić należy, że żadna z powyższych przesłanek nie może samodzielnie prowadzić do automatycznego stwierdzenia, że dana sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Nawet kilka z ww. elementów nie może prowadzić do takiego wniosku, jeżeli te czynności nie posiadają charakteru typowego dla działalności gospodarczej. Zwrócił na to uwagę NSA w wyroku z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. I FSK 621/13 wskazując, że: „przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną [...] Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlowa” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności. a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Z powyższej tezy wynika, że pojedyncze ww. czynności nie przesądzają o handlowym charakterze danej działalności. Aby w odniesieniu do określonych nieruchomości można było stwierdzić, że ich właściciel podejmuje działania o charakterze handlowym (jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą) konieczna jest pewna ciągłość zdarzeń wskazujących na prowadzenie działalności handlowej. Czynności podjęte w odniesieniu do danej nieruchomości muszą wskazywać pewien poziom zorganizowania typowy dla działalności gospodarczej.

Takich zorganizowanych czynności w żadnym razie nie podejmował Wnioskodawca.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zostały wykonane pewne czynności, które w orzecznictwie wymienia się jako czynności mogące potencjalnie wskazywać na prowadzenie działalności gospodarczej. W opinii Wnioskodawcy czynności te łącznie nie przesądzają jednak o tym, że w stosunku do Działki Wnioskodawca podjął działania angażujące środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Mając to na uwadze planowana transakcja nie powinna w opinii Wnioskodawcy podlegać opodatkowaniu VAT, gdyż stanowić ona będzie rozporządzanie majątkiem osobistym Wnioskodawcy w celu upłynnienia części majątku osobistego. W tym miejscu warto podkreślić za NSA, że: „to, że sprzedaż miała i ma na celu pozyskanie środków pieniężnych, samo w sobie nie ma przesądzającego znaczenia, jak chce organ, bo każda sprzedaż ma, co do zasady, taki cel”. Podobne stanowisko co do kwestii uzyskiwania korzyści majątkowych ze sprzedaży majątku osobistego wyraził TSUE w przywołanym wyżej orzeczeniu w połączonych sprawach C-180/10 i 181/10.

Dodatkowo, wskazać należy, że działania podjęte przez Wnioskodawcę nie stanowią ciągu zorganizowanych czynności wskazujących na prowadzenie działalności gospodarczej. Każda z czynności Wnioskodawcy podjęta została niezależnie od siebie - przykładowo, wydzielenie Działki było spowodowane ograniczeniami w obrocie ziemią roiną a uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dotyczyło planowanej (i nie zrealizowanej Inwestycji). Powyższe czynności z całą pewnością nie stanowiły ciągu zorganizowanych czynności, do których odwoływał się NSA w wyroku sygn. I FSK 621/13.

Dla niniejszego wniosku nie mają znaczenia działania, jakie podejmowała w stosunku do Nieruchomości (w tym Działki) Spółka. Spółka jest odrębnym podmiotem, którego działania nie mogą mieć wpływu na status Wnioskodawcy na gruncie VAT.

Wydzielenie Działki z Nieruchomości nie może być traktowane jako czynność świadcząca o posiadaniu statusu podatnika przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca podjął działania zmierzające do wydzielenia Działki jednak działania te nie były podyktowane chęcią maksymalizacji zysku ze sprzedaży ale koniecznością. Ze względu na ograniczenia w zbywaniu nieruchomości rolnych konieczne było wydzielenie Działki. W innym wypadku transakcja w ogóle nie mogłaby dojść do skutku. Nieprawidłowe byłoby stwierdzenie, że podjęcie czynności koniecznej dla rozporządzenia majątkiem osobistym jest okolicznością wskazującą na zorganizowany i zawodowy charakter takich działań.

Również w orzecznictwie NSA wskazuje się, że wydzielenie działek nie może samodzielnie świadczyć o tym, że ich sprzedaż jest dokowana w ramach działalności gospodarczej. W wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. 1 FPS 3/07, NSA w składzie siedmiu sędziów uchylając zaskarżony wyrok WSA zwrócił uwagę, że: „Okolicznością przesądzającą nie może być - tak jak to przyjęto w zaskarżonym wyroku —jedynie sam fakt podziału gruntu na odrębne działki”. Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez NSA w wyroku w połączonych sprawach C-180/10 i 181/10.

Nawet w przypadku, kiedy dany podmiot zbywał większą ilość wydzielonych działek NSA wskazywał, że kwestia zawodowego charakteru takiej czynności nie jest przesądzona: „zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności)” (wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. I FSK 621/13).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w orzecznictwie pojawia się również stanowisko, że: „podział gruntu rolnego na kilkadziesiąt mniejszych działek, a następnie ich sprzedaż, jest działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, wykonywaną w sposób profesjonalny, zorganizowany i ciągły” (wyrok NSA z dnia 7 marca 2014 r., sygn. 11 FSK 770/12). Wnioskodawca jednak podkreśla, że tej sprawie stan faktyczny wskazywał na aktywność sprzedającego porównywalną do działań podmiotów profesjonalnie zajmującym się obrotem nieruchomościami. W szczególności w tym orzeczeniu właściciele nieruchomości nabywali grunty przez kilka lat w różnych lokalizacjach, korzystali w usług profesjonalnych agencji pośrednictwa nieruchomości i aktywnie działali w celu odrobienia działek i ich uzbrojenia. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie podejmował takich czynności a co za tym idzie wydzielenie Działki nie może być uznane za przejaw zorganizowanej działalności o charakterze zawodowym.

Wnioskodawca rozważał wykorzystanie części Nieruchomości do zrealizowania Inwestycji. W tym celu Wnioskodawca podjął działania, które doprowadziły do wydania Decyzji środowiskowej oraz Decyzji WZ. Co istotne żadne faktyczne czynności o charakterze budowlanym nie zostały na Nieruchomości rozpoczęte. Wnioskodawca zrezygnował z zamiaru realizacji Inwestycji.

Okoliczność, że Wnioskodawca podejmował w przeszłości działania mające na celu realizacje Inwestycji nie może przesądzać o tym, że sprzedaż Działki (na której Inwestycja miała się znajdować) będzie zrealizowana w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście istotne jest, że od momentu podjęcia działań mających na celu realizację Inwestycji minęło już kilka lat. Całkowicie nieuzasadnione byłoby przyjęcie, że jeżeli właściciel nieruchomości uzyskał kiedykolwiek decyzję o warunkach zabudowy to już zawsze zbycie nieruchomości będzie uznawane za dokonane w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. I FSK 1022/15. W niniejszej sprawie NSA zajmował się sytuacją, w której podmiot uzyskał pozwolenie na budowę zakładu produkcyjnego. Inwestycja nie została jednak zrealizowana. Właściciel nie podejmował żadnych dodatkowych czynności w stosunku do Nieruchomości. Organy podatkowe uznały na gruncie takie stanu faktycznego, że podmiot będzie dokonywał sprzedaży, jako podatnik VAT. Ze stanowiskiem takim nie zgodził się ani WSA rozpatrujący skargę podatnika ani NSA, który oddalił skargę kasacyjną organów podatkowych. Zdaniem NSA sam fakt uzyskania pozwolenia na budowę (analogicznie Decyzji WZ w przedstawionym stanie faktycznym) nie przesądza o gospodarczym charakterze podejmowanych działań. Zdaniem NSA jedno zdarzenie - uzyskanie pozwolenia na budowę — nie może mieć znaczenia dla czynności sprzedaży, która ma miejsce kilka lat później. NSA skrytykował również stanowisko zakładające, że jeżeli dana nieruchomość nie jest wykorzystywana aktywnie w celach prywatnych (np. w celach mieszkaniowych), to automatycznie musi być ona związana z działalnością gospodarczą podatnika.

To orzeczenie ma istotne znaczenie dla niniejszej sprawy. Wskazuje ono, że podjęcie przez Wnioskodawcę w przeszłości działań mających na celu wykorzystanie Działki do celów działalności gospodarczej nie przesądza o tym, że jej sprzedaż będzie również dokonywana w ramach takiej działalności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca wprawdzie otrzymał Decyzję WZ oraz Decyzję środowiskową, ale nie zostały one „wykorzystane” do zrealizowania planowanej Inwestycji. Wnioskodawca porzucił zamiar zrealizowania Inwestycji. Oznacza to, że decyzje te nie mają znaczenia z punktu widzenia oceny, czy planowana transakcja będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Nawet jeżeli kiedyś Wnioskodawca miał zamiar realizacji Inwestycji i wykorzystania Działki do działalności gospodarczej, to zamiar ten został porzucony bez podejmowania jakichkolwiek działań w tym zakresie. Planowana dostawa działki nie będzie zatem realizowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiona powyżej argumentację stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działki przez Wnioskodawcę nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany rozliczyć podatku VAT należnego od planowanej sprzedaży.

Wnioskodawca podejmował w stosunku do działki pewne czynności, które w innym stanie faktycznym mogłyby świadczyć o wykorzystaniu Działki w działalności gospodarczej. Działania te nie stanowią jednak wystarczającego zorganizowanego ciągu działań typowego dla aktywności podejmowanej przez przedsiębiorców. W szczególności podkreślić należy, że Wnioskodawca nie uzbrajał terenu, nie prowadził działalności marketingowej, nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie podejmował działań mających na celu zmianę przeznaczenia gruntu (np. odrolnienie nieruchomości), nie współpracował z podmiotami takimi jak np. agencje nieruchomości.

Mając to na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż Działki nie będzie opodatkowana VAT, gdyż będzie ona dotyczyła zarządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 15 ustawy przez działalność rolnicza rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (…), a także świadczenie usług rolniczych.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 19 ustawy przez rolnika ryczałtowego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, ze prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuc i Halina Jeziorska-Kuc przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojecie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym. Jest właścicielem nieruchomości gruntowej. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę na podstawie warunkowej umowy sprzedaży zawartej 12 marca 2010 r. do majątku prywatnego i posłużyła do powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, oraz ulokowania kapitału. Przy transakcji nabycia Nieruchomości nie został naliczony VAT z uwagi na to, że sprzedający dokonywał transakcji jako rolnik indywidualny nieprowadzący działalności gospodarczej. Nieruchomość jest oznaczona w ewidencji gruntów jako: pastwiska trwałe i grunty orne. Dla Nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu zmianę przeznaczenia Nieruchomości bądź opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca w 2013 r. rozważał wybudowanie na części Nieruchomości farmy fotowoltaicznej w tym celu w wyniku przeprowadzenia postępowania administracyjnego uzyskał w stosunku do działek: 66/4, 66/5 oraz 74 „Decyzję środowiskową” oraz „Decyzję WZ” o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie kontynuował jednak Inwestycji. Spółka X wyraziła chęć samodzielnego wykonania Inwestycji na Nieruchomości należącej do Wnioskodawcy, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Spółka uzyskała pozwolenie na budowę i na wykonanie przyłącza elektroenergetycznego. Do chwili obecnej na Nieruchomości nie rozpoczęły się żadne prace budowlane. Nieruchomość nadal pozostaje niezabudowanym, nieograniczonym gruntem rolnym. W wyniku pojawienia się podmiotu zainteresowanego kupnem Nieruchomości Wnioskodawca podjął decyzje o sprzedaży części Nieruchomości. Wnioskodawca podjął działania mające na celu dokonanie podziału działki nr 66/3, w taki sposób aby powstałe po podziale części miały powierzchnię umożliwiającą dokonanie ich sprzedaży na rzecz podmiotu nieposiadającego statusu rolnika. W wyniku podziału powstały działki nr 66/4 i 66/5. Działka nr 66/4 będzie przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży. Jak wskazuje Wnioskodawca wydzielenie nie miało na celu maksymalizacji zysków ze sprzedaży. Na pozostałej części Nieruchomości Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie prowadził działalność rolniczą. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności o charakterze marketingowym w stosunku do sprzedaży Nieruchomości czy Działki. Nabywając Nieruchomość (w tym również jej część stanowiącą Działkę) Wnioskodawca planował, że posłuży ona powiększeniu prowadzonego gospodarstwa rolnego i lokacie kapitału. W związku z pojawieniem się potencjalnego nabywcy Wnioskodawca podjął decyzje o ograniczeniu prowadzonej działalności rolniczej oraz spieniężeniu części swojego majątku osobistego. W chwili obecnej Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedaży pozostałych części Nieruchomości (Wnioskodawca nie ogłasza chęci sprzedaży, nie toczą się negocjacje z potencjalnymi nabywcami). Niewykluczone jednak, że w przyszłości do takiej sprzedaży dojdzie jeżeli wymusi to sytuacja ekonomiczna Wnioskodawcy. Wnioskodawca w przeszłości był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Działalność Wnioskodawcy nie miała jednak żadnego, nawet pośredniego związku z Nieruchomością, ani z nieruchomościami w ogóle. Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki jawnej. W ciągu ostatnich 10 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości (rolnych, budowlanych ani mieszkaniowych). Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności polegającej na obrocie nieruchomościami czy działalności deweloperskiej. Wnioskodawca obecnie nie jest i w chwili planowanej transakcji zbycia Nieruchomości nie będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana transakcja sprzedaży Działki będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Z udzielonych informacji wynika, że Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności o charakterze marketingowym w stosunku do sprzedaży Nieruchomości, nabywając Działkę planował, że posłuży ona powiększeniu gospodarstwa rolnego. W konsekwencji brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż Działki będącej przedmiotem wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zbywając nieruchomość stanowiącą majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Działki 66/4, o której mowa we wniosku będzie korzystał z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego przymiotu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. Działki, a dostawę tej Nieruchomości – cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-0013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin