2017.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-1.4512.58.2017.2.MJ
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz eksploatacją samochodu w wysokości 50% kwoty podatku wykazanego na fakturach oraz opodatkowania wykorzystania przez Wnioskodawcę samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z jego eksploatacją do celów prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz eksploatacją samochodu w wysokości 50% kwoty podatku wykazanego na fakturach oraz opodatkowania wykorzystania przez Wnioskodawcę samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z jego eksploatacją do celów prywatnych. Wniosek uzupełniono w dniu 6 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność w zakresie wynajmu

Wnioskodawca dokonał zakupu lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i miejscem parkingowym (zwanego dalej nieruchomością). Nieruchomość została zakupiona w celu przeznaczenia jej na wynajem.

Z dniem 1 czerwca 2016 r. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny w związku ze świadczeniem usług wynajmu nieruchomości (usługa wynajmu nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT; w zgłoszeniu VAT-R zrezygnował ze zwolnienia podatkowego z art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem zajmującym się administrowaniem i wynajmowaniem nieruchomości (zwanym dalej Spółką). Na podstawie tej umowy Wnioskodawca oddaje Spółce w najem nieruchomość wraz z prawem do zarządzania tą nieruchomością. Tym samym, z punktu widzenia Wnioskodawcy, nieruchomość będzie miała jednego najemcę, którym jest Spółka.

Natomiast Spółka w ramach umowy jest uprawniona do dalszego podnajmu lokalu oraz pobierania płynących z tego tytułu pożytków oraz do sprawowania zarządu w zakresie dalszego podnajmu. Z tytułu najmu lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy przysługuje od Spółki wynagrodzenie w postaci tzw. procentowego czynszu najmu (czyli 80% kwoty czynszu netto, który zobowiązał się zapłacić Spółce podnajemca z tytułu zawartej ze Spółką umowy podnajmu pomniejszonej o czynsz należny zarządcy budynku oraz opłaty za media).

Umowa przewiduje, że czynsz należny zarządcy budynku oraz opłaty za media będą opłacane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz zarządcy budynku lub odpowiednio dostawcy mediów, a następnie rozliczane ze Spółką (Wnioskodawca będzie obciążał Spółkę czynszem należnym zarządcy budynku oraz opłatami za media).

W celu zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku VAT w związku ze świadczeniem usług wynajmu nieruchomości Wnioskodawca korzysta z usług biura rachunkowego.

Wnioskodawca nie wynajmuje obecnie innych nieruchomości. Nie jest jednak wykluczone, że w przyszłości dokona zakupu również innych nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Otrzymywany czynsz najmu jest opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zakupiony samochód

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego marki (…) (zwanego dalej samochodem). Samochód ten jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Do tego samochodu były lub będą kupowane części składowe, takie jak np.:

opony,
felgi aluminiowe,
czujniki ciśnienia opon,
filtry oleju,
filtry powietrza,
filtry przeciwpyłkowe.

W związku z eksploatacją samochodu Wnioskodawca będzie również dokonywał zakupu towarów i usług takich jak np.:

paliwo,
olej silnikowy,
płyn chłodniczy,
płyn do spryskiwaczy,
środki do utrzymania samochodu w czystości,
usługi czyszczenia samochodu,
usługi przeglądu samochodu,
usługi naprawy samochodu,
usługi zmiany opon.

Samochód, części składowe oraz pozostałe ww. towary i usługi będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzonej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości oraz do celów prywatnych.

Sprzedaż samochodu, części składowych oraz pozostałych ww. towarów i usług była czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, a Wnioskodawca będzie posiadał faktury dokumentujące te czynności.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

umowa między Wnioskodawcą a podmiotem zajmującym się administrowaniem i wynajmowaniem nieruchomości nie zawiera zapisów na jakie cele Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny temu podmiotowi,
umowa między Wnioskodawcą a podmiotem zajmującym się administrowaniem i wynajmowaniem nieruchomości nie zawiera zapisów, że lokal mieszkalny może być podnajmowany wyłącznie na cele mieszkaniowe,
w związku z tym podmiot zajmujący się administrowaniem i wynajmowaniem nieruchomości może wykorzystywać ten lokal w dowolny sposób oraz podnajmować ten lokal zarówno na cele mieszkaniowe, jak i na cele niemieszkaniowe,
wskazane w pkt a – c cele na które będzie wynajmowany albo podnajmowany lokal mieszkalny dotyczą także komórki lokatorskiej oraz miejsca parkingowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z nabyciem samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty 50% podatku należnego wykazanego na fakturach dokumentujących te zakupy?
Czy nieodpłatne wykorzystywanie przez Wnioskodawcę samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu do celów prywatnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a i b u.p.t.u. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Szczegółowe zasady odliczenia podatku VAT od wydatków na samochody określa art. 86a u.p.t.u. Zgodnie z art. 86a ust. 1 u.p.t.u. „W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34”.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 2 u.p.t.u. „Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów”.

Mając na uwadze przedstawione przepisy należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty odpowiadającej 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu, części składowych oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu. Spełnione zostały bowiem dwa podstawowe warunki realizacji prawa do odliczenia. Po pierwsze, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Potwierdza to fakt zarejestrowania go jako podatnika VAT czynnego. Po drugie, samochód, części składowe oraz towary i usługi związane z eksploatacją samochodu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, jakimi są czynności wynajmu nieruchomości. Ponadto wszystkie omawiane zakupy mieszczą się w zakresie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 u.p.t.u. (tj. stanowią wydatki na nabycie pojazdu samochodowego, na nabycie części składowych do pojazdu samochodowego, a także na nabycie paliwa, usług naprawy oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją tego pojazdu).

Szczególnego podkreślenia wymaga istnienie związku między omawianym zakupem a czynnościami opodatkowanymi. Związek z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter bezpośredni albo pośredni. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 8 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-155/12-4/RG): „Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.” Zdaniem tego organu podatkowego, „o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami”.

Wnioskodawca uważa, że zakup samochodu, części składowych oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu ma pośredni związek z jego działalnością gospodarczą i czynnościami opodatkowanymi w zakresie wynajmu nieruchomości. Zakupy te są związane z całokształtem prowadzonej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Zakupy te przekładają się na mobilność Wnioskodawcy, która pozwala mu na wykonywanie działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Posiadanie samochodu pozwala Wnioskodawcy na dojazdy na spotkania ze Spółką, na dojazdy na spotkania z biurem rachunkowym, na dojazdy w celu skontrolowania stanu nieruchomości, na dojazdy w celu obejrzenia potencjalnych nieruchomości do zakupu, itd. Dzięki tym zakupom Wnioskodawca może lepiej prowadzić działalność gospodarczą i wykonywać usługi wynajmu nieruchomości. Istnieje zatem związek między zakupami a czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy. Samochód, części składowe oraz towary i usługi związane z eksploatacją samochodu będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzonej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości oraz do celów prywatnych. W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że na istnienie prawa do odliczenia podatku VAT w wysokości kwoty 50% podatku naliczonego nie ma wpływu zakres (proporcja) wykorzystywania samochodu do celów prowadzonej działalności oraz do celów prywatnych. Nie znajdują tutaj zastosowania przepisy o preproporcji (art. 86 ust. 2a u.p.t.u.). Z zakresu tego przepisu zostało bowiem wyłączone wykorzystywanie do celów osobistych, o którym mowa w art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2 i art. 8 ust. 5 u.p.t.u.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z cytowanymi wcześniej przepisami podatnikom przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczone z faktur dokumentujących nabycie samochodu oraz związanych z nim towarów i usług. Dodatkowo art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a u.p.t.u. przewiduje możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z tych faktur, ale pod warunkiem że samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Tym samym ustawodawca wprowadził dualistyczny system w ramach którego przysługuje prawo do odliczenia kwoty 100% albo 50% podatku naliczonego od zakupów związanych z samochodami. Prawo do odliczenia kwoty 100% podatku naliczonego przysługuje w przypadku wykorzystywania samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego przysługuje w przypadku wykorzystywania samochodu do celów działalności gospodarczej i do celów prywatnych. Jednocześnie ustawodawca nie zobowiązał podatników do ustalania zakresu wykorzystywania do celów prywatnych oraz nie wprowadził proporcji prawa do odliczenia w zależności od zakresu wykorzystywania samochodu do celów prywatnych. Tym samym w przypadku każdego samochodu wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej i do celów prywatnych (niezależnie od skali wykorzystania go do celów prywatnych) podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu, części składowych oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu.

Na zakończenie jeszcze jedna uwaga ogólna. Konstrukcja podatku naliczonego i prawo do odliczenia stanowią jedną z fundamentalnych zasad podatku VAT w Unii Europejskiej. Prawo do odliczenia podatku jest tutaj cechą charakterystyczną podatku VAT wynikającą z jego konstrukcji, a nie żadnego typu ulgą podatkową. Prawo do odliczenia ma zapewnić neutralność podatku VAT dla podatników. Ma ono zagwarantować, że podatek płacony przez podatnika przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego. Należy to mieć na uwadze dokonując interpretacji przepisów dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT. W tym zakresie należy wystrzegać się wykładni zawężającej, która doprowadziłaby do pozbawienia albo ograniczenia tego prawa w stosunku do podatnika VAT.

Reasumując: w związku z nabyciem samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty 50% podatku należnego wykazanego na fakturach dokumentujących te zakupy.

Ad 2

Przy udzielaniu odpowiedzi na to pytanie Wnioskodawca zakłada, że jego stanowisko w zakresie pytania pierwszego zostało uznane za prawidłowe, czyli że w związku z nabyciem samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty 50% podatku należnego wykazanego na fakturach dokumentujących te zakupy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. „za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 5 u.p.t.u. „Przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało,w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Jak już wskazano, Wnioskodawca zakłada że przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup samochodu oraz części składowych, a więc prawo do odliczenia określone w art. 86a ust. 1 u.p.t.u.. Tym samym na podstawie art. 8 ust. 5 u.p.t.u. wykorzystywanie (używanie) tego samochodu wraz z częściami składowymi do celów prywatnych nie będzie stanowiło świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT.

Natomiast w zakresie pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu Wnioskodawca uważa, że stanowią one element świadczenia złożonego jakim jest wykorzystywanie (używanie) samochodu do celów prywatnych. Skoro wykorzystywanie samochodów do celów prywatnych nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT, to również wykorzystanie lub zużycie do celów prywatnych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Na gruncie podatku VAT ukształtowane jest stanowisko, że jeśli dwa lub więcej świadczeń charakteryzują się ścisłym związkiem, to do celów opodatkowania nie powinny być dzielone, ale traktowane jako jedno świadczenie złożone. W orzecznictwie wskazuje się na następujące warunki uznania świadczenia za złożone:

powinno składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu,
powinno obejmować z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność, która nie powinna być sztucznie dzielona,
można wyodrębnić świadczenie dominujące (główne) oraz świadczenia poboczne (pomocnicze), które nie stanowią dla odbiorcy towaru lub usługi celu zasadniczego, ale są związane ze świadczeniem głównym i mają wspierać jego wykonanie (stanowią środek do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia głównego).

W omawianej sytuacji warunki te są spełnione. Zarówno wykorzystywanie samochodu, jak i towarów i usług związanych z jego eksploatacją prowadzi do jednego celu, jakim jest użycie samochodu do celów prywatnych. Z punktu widzenia korzystającego z samochodu stanowią one jedną całość. Z gospodarczego punktu widzenia wykorzystywanie samochodu oraz wykorzystywanie związanych z nim towarów i usług (np. paliwo, olej silnikowy, usługi naprawy, usługi przeglądu, itd.) stanowią jedną całość. Podział tych czynności miałby charakter sztuczny (np. przyporządkowanie usługi przeglądu samochodu w związku z wykorzystywaniem samochodu do celów działalności i do celów prywatnych). Można wyodrębnić świadczenie główne (użycie samochodu do celów prywatnych) i świadczenia pomocnicze (towary i usługi związane z eksploatacją samochodu). Nie ulega wątpliwości, że towary i usługi związane z eksploatacją samochodu nie stanowią dla korzystającego celu samego w sobie, ale służą lepszemu wykonaniu świadczenia głównego, czyli użyciu samochodu do celów prywatnych. Skoro świadczeniem głównym jest użycie samochodu do celów prywatnych, to do celów opodatkowania VAT całe świadczenie złożone należy traktować tak jak świadczenie główne. Skoro na podstawie art. 8 ust. 5 u.p.t.u. świadczenie główne nie będzie stanowiło świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT, to tym samym całe świadczenie złożone nie będzie stanowiło świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT.

Stanowisko to potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 marca 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-1128/15/ICz), która dotyczy udostępniania samochodów osobowych pracownikom, ale ze względu na zastosowanie tych samych przepisów u.p.t.u. można ją również odnosić do omawianej sytuacji: „Zatem skoro u Wnioskodawcy kwotę podatku naliczonego od wszelkich wydatków (nabycie pojazdu oraz koszy eksploatacyjne) związanych z tymi samochodami stanowić będzie 50% kwoty podatku wynikającej z faktur, to nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych wraz z nabywanymi towarami i usługami stanowiącymi Koszty eksploatacyjne, do użytkowania w celach prywatnych, będzie podlegać jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT. Ponoszone Koszty eksploatacyjne nie mają charakteru samoistnego i są nierozerwalnie związane z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu pracownikowi. Powyższe okoliczności prowadzą więc do wniosku, że w omawianej sytuacji wydanie towarów i usług stanowiących Koszty eksploatacyjne umożliwią jedynie pracownikom skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest udostępnienie im samochodu służbowego. Ponoszone Koszty eksploatacyjne stanowią jedynie element uboczny tego świadczenia i na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu VAT. (...) W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie pracownikom samochodów osobowych stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów prywatnych oraz pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów eksploatacyjnych, w tym kosztów paliwa, jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało, w części (ograniczone), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów (50%) oraz z tytułu kosztów eksploatacji (50%), czynność ta nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również inne interpretacje organów podatkowych wydane w podobnych stanach faktycznych (dotyczące kosztów paliwa i innych kosztów eksploatacyjnych). Można tutaj wskazać np.:

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 marca 2016 r. (sygn. ILPP2/4512-1-918/15-2/ EN),
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 sierpnia 2015 r. (sygn. ILPP1/4512-1-351/1 5-3/MK),
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 sierpnia 2015 r. (sygn. ILPP1 /4512-1-355/1 5-3/AW).

Reasumując: nieodpłatne wykorzystywanie przez Wnioskodawcę samochodu części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – ust. 2 ww. artykułu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przy czym, związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a sprzedażą w rozumieniu ustawy. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot sprzedaży.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego tzw. przesłanek pozytywnych w postaci wykorzystywania zakupionych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Z kolei kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy).

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Przy czym przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wynajmuje nabyty w tym celu lokal mieszkalny (wraz z komórką lokatorską i miejscem parkingowym) na rzecz podmiotu zajmującego się administrowaniemi wynajmowaniem nieruchomości – Spółki. Spółka może wykorzystywać lokal w dowolny sposób oraz podnajmować ten lokal zarówno na cele mieszkaniowe, jak i na cele niemieszkaniowe. Cele na które będzie wynajmowany albo podnajmowany lokal mieszkalny dotyczą także komórki lokatorskiej oraz miejsca parkingowego. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego, który jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Samochód jest wykorzystywany do prowadzonej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości oraz do celów prywatnych. W związku z użytkowaniem samochodu Wnioskodawca ponosi wydatki eksploatacyjne oraz wydatki na części składowe. Służą one również działalności „mieszanej”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z nabyciem samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty 50% podatku wykazanego na fakturach dokumentujących te zakupy.

Jak wskazano w treści wniosku zakup samochodu, części składowych oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu jest związany z całokształtem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Zakupy te przekładają się na mobilność Wnioskodawcy, która pozwala mu na wykonywanie działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Posiadanie samochodu umożliwia Wnioskodawcy m.in. dojazdy na spotkania z najemcą, dojazdy na spotkania z biurem rachunkowym, dojazdy w celu skontrolowania stanu nieruchomości, dojazdy w celu obejrzenia potencjalnych nieruchomości do zakupu. Przedmiotowe zakupy pozwalają Wnioskodawcy lepiej prowadzić działalność gospodarczą i wykonywać usługi wynajmu nieruchomości. Tym samym mają one pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i czynnościami opodatkowanymi.

W odniesieniu do deklarowanego przez Wnioskodawcę związku dokonywanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, zauważyć należy, że stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – 8%, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy), wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy więc stwierdzić, że Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki pozytywne do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca jest bowiem czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Nabywane towary i usługi są związane z tą działalnością oraz wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych – niekorzystających ze zwolnienia od podatku.

W związku z faktem, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, konieczna jest analiza prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem przepisów art. 86a ustawy.

Art. 86a reguluje zasady odliczania podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z nabywanymi pojazdami samochodowymi i należy „czytać” ww. przepis łącznie z art. 86 ustawy. W art. 86a ustawy o VAT określono (podobnie jak w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT) szczególne regulacje dotyczące określenia wysokości kwoty podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej podstawową zasadą jest ograniczone prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem i użytkowaniem pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Po spełnieniu dodatkowych warunków istnieje jednak możliwość odliczenia podatku w pełnej wysokości. Dotyczy to sytuacji gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Z treści wniosku nie wynika aby posiadany przez Wnioskodawcę pojazd przeznaczony był do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Natomiast Wnioskodawca wskazał wyraźnie, że samochód, części składowe oraz pozostałe towary i usługi będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzonej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości oraz do celów prywatnych. Tym samym warunki powodujące wyłączenie stosowania art. 86a ust. 1 nie będą spełnione.

Zatem, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego eksploatacją ale prawo to jest ograniczone do 50 % kwoty podatku wykazanego na fakturach zakupu.

Reasumując, uwzględniając fakt, że w przedmiotowej sprawie spełnione są warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje w związku z nabyciem samochodu, części składowych oraz pozostałych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu prawo do odliczenia podatku. Jednakże prawo to jest ograniczone do kwoty 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących przedmiotowe zakupy na podstawie art. 86a ust. 1 i 2, ponieważ samochód Wnioskodawcy jest pojazdem samochodowym o którym mowa art. 2 pkt 34 ustawy, wykorzystywanym zarówno w prowadzonej działalności gospodarczej – niekorzystającej ze zwolnienia od podatku, jak i do celów prywatnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia opodatkowania wykorzystania samochodu oraz towarów i usług związanych z jego eksploatacją do celów prywatnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy , opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Regulacje w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług zawiera natomiast art. 8 ust. 2 ustawy, który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem powyższe przepisy tj. art. 8 ust. 5 i ust. 6 wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Z przytoczonych przepisów ustawy wynika, że użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów osobistych podatnika co do zasady, stanowi usługę uznaną za odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, która podlega opodatkowaniu.

Powyższą regułę wyłącza jednak spełnienie warunków wskazanych w art. 8 ust. 5 ustawy. Na mocy ww. przepisu, użycie pojazdu samochodowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem tego pojazdu lub jego części składowych.

Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem skoro u Wnioskodawcy kwotę podatku naliczonego od wszelkich wydatków (na nabycie pojazdu, części składowe oraz eksploatacyjne) związanych z samochodem stanowić będzie 50% kwoty podatku wynikającej z faktur zakupu, to prywatne wykorzystanie samochodu wraz z nabywanymi towarami i usługami stanowiącymi koszty eksploatacyjne, podlega jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT. Ponoszone koszty eksploatacyjne nie mają charakteru samoistnego i są nierozerwalnie związane z wykorzystaniem samochodu. Powyższe okoliczności prowadzą więc do wniosku, że w omawianej sytuacji nabycie towarów i usług stanowiących koszty eksploatacyjne umożliwia jedynie Wnioskodawcy skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest użytkowanie samochodu osobowego. Ponoszone koszty eksploatacyjne stanowią jedynie element uboczny tego świadczenia i na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy, bowiem zgodnie z tym przepisem, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych, od których przy nabyciu przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego użycia towaru.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wykorzystanie przez Wnioskodawcę do celów prywatnych samochodu osobowego wraz z częściami składowymi oraz towarami i usługami nabywanymi w związku z jego eksploatacją, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przysługiwało, w części (ograniczone) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, części składowych oraz z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin