Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.15.2017.1.MP
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości współczynnika VAT –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości współczynnika VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

F. plc z siedzibą w Wielkiej Brytanii, reprezentowany w Polsce od dnia 2 listopada 2016 roku przez F. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce, jest następcą prawnym F. Polska S.A. i F.X. Polska S.A., w związku z przejęciem w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych (połączenie transgraniczne), ze skutkiem sukcesji uniwersalnej (art. 494 Kodeksu spółek handlowych), których dotychczasowa działalność jest od dnia 2 listopada 2016 roku w całości kontynuowana w Polsce przez F. Bank Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej jako „Oddział"), Bank Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej jako „F. Bank"), był bankiem krajowym, którego jedynym akcjonariuszem był F. plc z siedzibą w Wielkiej Brytanii, świadczącym usługi bankowe dla osób fizycznych i osób prawnych oraz dla jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej - zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 Prawo bankowe (t.j. Dz. U. Z 2015 r., poz. 128 z późn. zm.), (dalej jako „Prawo Bankowe"). F. Bank wspierał rozwój działalności gospodarczej, prowadził finansowanie, kredytowanie i rozliczanie przepływów finansowych w zakresie obrotu towarami i usługami. Działalność gospodarcza F. Bank skupiona była głównie na kredytowaniu zakupu nowych i używanych samochodów przez klientów indywidualnych i przedsiębiorstwa.

Natomiast F.X Polska S.A .(dalej jako „F.X."), był spółką utworzoną na podstawie prawa krajowego, której jedynym akcjonariuszem także był F. plc z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Działalność gospodarcza F.X., będącej instytucją finansową, była dedykowana do oferowania produktów na rzecz sektora motoryzacyjnego i polegała głównie na prowadzeniu działalności faktoringowej w Polsce. F.X. nabywał, na podstawie zawartych umów faktoringu, wierzytelności z tytułu dostaw samochodów oraz dostaw części zamiennych i akcesoriów .

W dniu 2 listopada 2016 roku nastąpiło przejęcie F. Bank i F.X. przez F. Bank plc i dotychczasowa działalność obu przejętych spółek w całości jest kontynuowana przez Oddział.

Zarówno w ramach działalności prowadzonej przez F. Bank i F.X. do dnia 2 listopada 2016 roku, jak w działalności Oddziału F. plc od dnia 2 listopada 2016 roku, były i są nabywane towary i usługi wykorzystywane przez tych podatników do wykonywania zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W związku z powyższym F. plc działający w Polsce przez Oddział w 2017 roku, zgodnie z art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), (dalej jako „Ustawa VAT"), zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustalając proporcję dla kwoty podatku naliczonego o jaką może pomniejszyć kwotę podatku należnego, przyjął zgodnie z art. 90 ust. 3 Ustawy VAT obrót z całego 2016 roku, tzn. łącznie obrót obejmujący działalność F. Bank i F.X. od 1 stycznia 2016 roku do 2 listopada 2016 roku oraz obrót F. plc działającego w Polsce przez Oddział od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy F. plc działający w Polsce przez Oddział ustalając proporcję w 2017 roku zgodnie z art. 90 Ustawy VAT powinien wziąć pod uwagę obrót z całego 2016 roku, tzn. łącznie obrót obejmujący działalność F Bank i F.C. od 1 stycznia 2016 roku do 2 listopada 2016 roku oraz obrót Oddziału F. plc w Polsce od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku, czy jedynie obrót dotyczący działalności Oddziału F. plc w Polsce, tzn. od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 90 ust. 1 i 2 Ustawy VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Natomiast zgodnie z ust. 3 i 4 art. 90 Ustawy VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

F. plc prowadzący w Polsce działalność przez Oddział od 2 listopada 2016 roku nabywa w ramach jej prowadzenia towary i usługi, które wykorzystywane są do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Dlatego zobowiązany jest do częściowego odliczania podatku naliczonego i stosowania w tym zakresie proporcji, o której mowa w art. 90 Ustawy VAT. W ustępie 3 i 4 tego przepisu mówi się, że przy obliczaniu proporcji należy brać pod uwagę roczny obrót oraz, że proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Oddział F. plc w Polsce rozpoczął działalność w Polsce 2 listopada 2016 roku i w całości obejmuje ona prowadzoną wcześniej działalność F. Bank i F.X., które to podmioty prowadziły działalność do dnia 2 listopada 2016 roku.

Na podstawie art. 93 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), do F. plc ma zastosowanie sukcesja podatkowa, tzn. w momencie przejęcia F.Bank i F.X., wstąpił on we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z przejętych spółek, jednak F. plc działający w Polsce przez Oddział ma wątpliwości, czy dotyczy ona także regulacji zawartej w art. 90 Ustawy VAT. Ponadto przepis ten nie reguluje przypadku, jaki ma miejsce w odniesieniu do Oddziału F. plc w Polsce, tzn. nie zawiera szczególnego przepisu, który wskazywałby, w jaki sposób należy liczyć proporcję, gdy w trakcie roku podatkowego nastąpiło przejęcie podatników, a w ich miejsce działalność jest kontynuowana przez oddział ich następcy prawnego (spółki przejmującej).

W związku z powyższym, zdaniem F. plc działającego w Polsce przez Oddział przy obliczaniu proporcji w 2017 roku na podstawie art. 90 Ustawy VAT, z uwagi przede wszystkim na to, że w jego ust. 3 i 4 mówi się o obrocie rocznym, to niewłaściwe byłoby branie pod uwagę dla wyliczenia proporcji jedynie obrotu dotyczącego działalności prowadzonej wyłącznie przez Oddział F. plc, tzn. za okres od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku.

Dlatego F. plc działający w Polsce przez Oddział stoi na stanowisku, że powinien przy wyliczeniu proporcji w 2017 roku uwzględniać obrót z całego 2016 roku, tzn. łącznie: i) obrót obejmujący działalność F. Bank i F.X. od 1 stycznia 2016 roku do 2 listopada 2016 roku oraz ii) obrót Oddziału F. plc w Polsce od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku. Powyższe stanowisko uzasadnia brzmienie art. 90 ust. 3 i 4 Ustawy VAT, gdzie mówi się o obrocie rocznym oraz fakt, że F. plc jest następcą prawnym F. Bank i F.X, a Oddział F. plc w Polsce kontynuuje obecnie w całości działalność tych spółek, jaką prowadziły do 2 listopada 2016 roku, a także brak przepisu szczególnego w zakresie wyliczania proporcji, który miałby zastosowanie do sytuacji Oddziału F. plc w Polsce.

Dodatkowo w załączeniu Wnioskodawca przedstawia przykładowe wyliczenie podatku należnego VAT, ustalonego na podstawie proporcji wyliczonej według powyższej zasady, która jest obecnie stosowana przez Oddział F. plc w Polsce

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Natomiast art. 90 ust. 5 ustawy stanowi, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Art. 90 ust. 9 ustawy wskazuje, że przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku art. 90 ust. 9a ustawy.

W świetle art. 90 ust. 10 powołanej ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
   
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Dokonując odliczenia podatku naliczonego w trakcie roku podatkowego w odniesieniu do zakupów związanych z tzw. działalnością mieszaną odliczeniu podlega jedynie część podatku naliczonego. Część tę oblicza się mnożąc wartość podatku naliczonego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, którego nie da się przypisać do jednego rodzaju sprzedaży (opodatkowanej lub zwolnionej) przez wyliczony według wyżej opisanych zasad współczynnik sprzedaży z poprzedniego roku podatkowego.

Po zakończeniu danego roku podatkowego podatnik wykonujący czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, obowiązany jest do obliczenia realnej proporcji sprzedaży dla tego roku. Wskaźnik ten posłuży w kolejnym roku do bieżącego wstępnego rozliczania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, a także do sporządzenia rocznej korekty podatku naliczonego, odliczonego wstępnie na podstawie struktury z roku poprzedniego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że F. plc z siedzibą w Wielkiej Brytanii (Wnioskodawca), reprezentowany w Polsce od dnia 2 listopada 2016 roku przez F. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce ., jest następcą prawnym F. Bank S.A. i F.X. S.A. W dniu 2 listopada 2016 roku nastąpiło przejęcie F. Bank i F.X. przez F. plc i dotychczasowa działalność obu przejętych spółek w całości jest kontynuowana przez F. Bank Spółka Akcyjna Oddział w Polsce.

Zarówno w ramach działalności prowadzonej przez F. Bank i F.X. do dnia 2 listopada 2016 roku, jak w działalności Oddziału F. Bank plc od dnia 2 listopada 2016 roku, były i są nabywane towary i usługi wykorzystywane przez tych podatników do wykonywania zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. W związku z powyższym F. plc działający w Polsce przez Oddział w 2017 roku, zgodnie z art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustalając proporcję dla kwoty podatku naliczonego o jaką może pomniejszyć kwotę podatku należnego. Wnioskodawca przyjął zgodnie z art. 90 ust. 3 Ustawy VAT obrót z całego 2016 roku, tzn. łącznie obrót obejmujący działalność F.Bank i F.X. od 1 stycznia 2016 roku do 2 listopada 2016 roku oraz obrót F. plc działającego w Polsce przez Oddział od 2 listopada 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości przyjętego sposobu ustalenia wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zapisem art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2016 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 z pózn. zm.), połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inna spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Natomiast w myśl art. 494 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje w sposób odrębny powyższych zmian podmiotowych. Zasady sukcesji praw i obowiązków w przypadku wszelkiego rodzaju przekształceń podmiotów prowadzących działalnośc gospodarczą w różnych formach, uregulowane zostały natomiast w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.).

W myśl postanowień art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
   
2. osobowych spółek handlowych
   
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych,

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) – art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego. Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, rozumie się przez to prawa i obowiązki zawarte we wszelkich aktach normatywnych prawa podatkowego, w tym m.in. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, należy zastosować do tych wydatków, których nie można jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do wydatków określanych jako „zakupy związane ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną”. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy, tak więc zobowiązany jest on do stosowania zasad określonych w przepisach art. 90 ustawy.

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości stosowania wskaźnika proporcji innego niż ten, który został wyliczony na podstawie roku poprzedzającego rok podatkowy (art. 90 ust. 4 ustawy), bądź ustalonego z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w formie protokołu (art. 90 ust. 8 i ust. 9 ustawy).

Współczynnik VAT, według którego Wnioskodawca będzie dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego w 2017 r. należy ustalić na podstawie sumy obrotów spółek F. Bank i F.X. osiągniętych w okresie od dnia 1stycznia 2016 r. do dnia 2 listopada 2016 r. oraz obrotu Oddziału F. plc w Polsce osiągniętego od dnia 2 listopada 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.

Zatem, w celu wyliczenia współczynnika proporcji Wnioskodawca będzie obowiązany uwzględnić obroty osiągnięte z czynności opodatkowanych jak i czynności zwolnionych od podatku VAT, uzyskane zarówno przez Wnioskodawcę jak i przejęte spółki.

Ponadto należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.