Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.133.2017.1.ISL
z 20 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 23 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 16 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła, jako wynajmujący, umowę najmu lokalu mieszkalnego. Najem nastąpił w ramach umowy cywilnoprawnej, niezwiązanej z żadną działalnością gospodarczą. W terminie do 20 stycznia 2017 r. wynajmujący dokonali zgłoszenia do Urzędu Skarbowego wybierając zryczałtowany podatek od najmu w wysokości 8,5%. Małżonek Wnioskodawczyni złożył oświadczenie, że przychody będą opodatkowane w całości przez Wnioskodawczynię. W umowie najmu czynsz został ustalony w wysokości 2 090 zł miesięcznie. Oprócz czynszu najmu najemca ponosi opłaty, które wynajmujący zobowiązał się odprowadzić do odpowiednich instytucji. Są to opłaty do administracji nieruchomości w wysokości 555,10 zł miesięcznie, zgodnie z informacją administracji o opłatach za lokal mieszkalny z dnia 1 stycznia 2017 r., stanowiący załącznik do umowy najmu oraz opłata za zużycie energii elektrycznej w wysokości 100 zł miesięcznie. Na kwotę 555,10 zł miesięcznie składa się zaliczka na koszty zarządu – mieszkanie 182,05 zł, zaliczka na koszty zarządu – garaż 67,09 zł, fundusz remontowy – 32,11 zł, zaliczka na koszty dostarczenia wody i odbioru ścieków – 34,20 zł, zaliczka na koszty wywozu nieczystości stałych – 36 zł, zaliczka na koszty ogrzewania – opłata stała – 82,20 zł, zaliczka na koszty ogrzewania zużycie – 97,46 zł, zaliczka na koszty podgrzania wody użytkowej – zużycie – 24 zł. W umowie najmu wynajmujący i najemca uzgodnili, że rozliczenie opłat za media, tj. ogrzewanie, ciepłą wodę, zimną wodą nastąpi co dwa miesiące według stanu liczników, natomiast rozliczenie energii elektrycznej będzie mieć miejsce według rachunków raz w miesiącu. W rezultacie, jeżeli kwoty zaliczek za media obciążających najemcę będą niższe, niż faktyczne zużycie wynikające ze wskazań liczników, najemca pokryje faktyczne wydatki; jeżeli zaliczki będą wyższe najemca otrzyma zwrot nadpłaty od wynajmującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5% powinien być ponoszony jedynie od otrzymywanej od najemcy kwoty czynszu wynikającej z umowy (2 090 zł), czy również od ponoszonych zgodnie z umową przez najemcę opłat, które wynajmujący zobowiązał się odprowadzić do administracji nieruchomości (koszty zarządu, fundusz remontowy, koszty wywozu nieczystości stałych, koszty dostarczenia wody i odprowadzania ścieków, koszty ogrzewania, koszty podgrzewania wody użytkowej) oraz opłaty za zużycie energii elektrycznej odprowadzanej do zakładu energetycznego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy w zryczałtowanej wysokości 8,5% powinien być ponoszony od otrzymanej kwoty czynszu wynikającej z umowy (2 090 zł). Natomiast otrzymane od najemcy opłaty, które wynajmujący zobowiązany jest odprowadzić do administracji nieruchomości oraz zakładu energetycznego stanowią wydatki najemcy i nie stanowią przychodu wynajmującego podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie z umową najmu opłaty do administracji nieruchomości oraz opłaty za zużycie energii elektrycznej ponosi najemca. Wynajmujący zobowiązany jest odprowadzić te opłaty do odpowiednich instytucji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami – w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

W myśl zaś art. 12 ust. 6 ww. ustawy, zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków.

Przedmiotowe oświadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ww. ustawy, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w art. 12 ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w art. 12 ust. 6, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 stycznia roku podatkowego, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć również przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem, takie jak: opłata za czynsz do spółdzielni mieszkaniowej/wspólnoty mieszkaniowej, opłaty z tytułu zużytej energii, gazu, ciepłej i zimnej wody), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 16 stycznia 2017 r. zawarła, jako wynajmujący, umowę najmu lokalu mieszkalnego. Najem nastąpił w ramach umowy cywilnoprawnej niezwiązanej z żadną działalnością gospodarczą. W terminie do 20 stycznia 2017 r. wynajmujący dokonali zgłoszenia do Urzędu Skarbowego, wybierając zryczałtowany podatek od najmu w wysokości 8,5%. Małżonek Wnioskodawczyni złożył oświadczenie, że przychody będą opodatkowane w całości przez Wnioskodawczynię. Najemca oprócz czynszu ponosi opłaty, które wynajmujący zobowiązał się odprowadzić do odpowiednich instytucji. W umowie najmu wynajmujący i najemca uzgodnili, że rozliczenie opłat za media, tj. ogrzewanie, ciepłą wodę, zimną wodą, nastąpi co dwa miesiące według stanu liczników, natomiast rozliczenie energii elektrycznej będzie mieć miejsce według rachunków raz w miesiącu. W rezultacie, jeżeli kwoty zaliczek za media obciążających najemcę będą niższe, niż faktyczne zużycie wynikające ze wskazań liczników, najemca pokryje faktyczne wydatki; jeżeli zaliczki będą wyższe - najemca otrzyma zwrot nadpłaty od wynajmującego.

Wskazać należy, że w zakresie uiszczania powyższych opłat, tj. kosztów zarządu, funduszu remontowego, kosztów wywozu nieczystości stałych, kosztów dostarczenia wody i odprowadzania ścieków, kosztów ogrzewania, kosztów podgrzewania wody użytkowej oraz opłat za zużycie energii elektrycznej odprowadzanej do zakładu energetycznego, ponoszonych zgodnie z ww. umową przez najemcę, Wnioskodawczyni pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym, ww. opłaty nie będą stanowić u Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawczynię za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Zatem, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu najmu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni jako wynajmującej, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%. Natomiast wymienione przez Wnioskodawczynię opłaty dodatkowe związane z użytkowaniem lokalu, do których zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią dla Niej przysporzenia majątkowego.

Informuje się jednocześnie, że wydając indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego tut. Organ obowiązany jest do interpretowania przepisów prawa podatkowego, nie wskazuje natomiast konkretnych kwot przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W związku z tym Organ podatkowy nie ustosunkował się do wskazanych przez Wnioskodawczynię kwot przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Końcowo wskazać należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię. Przedmiotem zaś interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, bowiem tut. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 ww. ustawy. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.