2017.04.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP3.4512.67.2017.1.TKU
z 18 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu 21 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminów złożenia deklaracji VAT-R – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminów złożenia deklaracji VAT-R.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Pod koniec grudnia 2016 r. Wnioskodawca przekroczył obroty ze sprzedaży towarów 150.000 zł. Nie przekroczył natomiast obrotów 200.000 zł. Zainteresowany złożył w dniu 10 stycznia 2017 r. dwa zgłoszenia VAT-R: jedno informujące, że w grudniu został czynnym podatnikiem VAT oraz drugie informujące, iż na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2024) zamierza w roku 2017 skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Ponieważ Naczelnik Urzędu Skarbowego twierdzi, że oświadczenie VAT-R o zwolnieniu złożone dnia 10 stycznia 2017 r. jest nieskuteczne, Wnioskodawca zamierza w dniu 2 marca 2017 r. złożyć ponownie VAT-R informujący, że zamierza skorzystać ze zwolnienia na mocy cytowanego przepisu od dnia 1 marca 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy złożenie deklaracji VAT-R w dniu 10 stycznia 2017 r., informujące o wyborze zwolnienia od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. jest skuteczne i podatnik korzysta ze zwolnienia w roku 2017?
Czy złożenie drugiej deklaracji VAT-R (gdyby uznać, że ta pierwsza złożona w styczniu jest nieskuteczna) w dniu 2 marca 2017 r. skutkuje wyborem zwolnienia od dnia 1 marca 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Złożenie deklaracji VAT-R w dniu 10 stycznia 2017 r., wybierającej zwolnienie od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. jest skuteczne.
Złożenie deklaracji VAT-R w dniu 2 marca 2017 r., wybierające zwolnienie od podatku VAT od dnia 1 marca 2017 r. jest skuteczne.

Uzasadnienie:

Ad 1)

Tryb składania deklaracji VAT-R w opisanej sytuacji reguluje art. 96 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Oznacza to, że podatnik zgłaszając zmianę winien tego dokonać w ciągu 7 dni od dnia zmiany. Oznacza to, że w opisanym stanie faktycznym termin złożenia upływa w dniu 9 stycznia 2017 r. (dzień 7 stycznia 2017 r. wypada w sobotę). Jednak przepis ten ma charakter proceduralny. Informuje o terminie zgłoszenia zmiany. Nie ma w nim zmianki o nieskuteczności złożenia deklaracji po terminie. I tak, w przypadku zgłoszenia w dniu 10 stycznia zmiany nazwy ulicy, przy której jest prowadzona działalność gospodarcza, mimo dokonania zgłoszenia po terminie jest ono skuteczne. Analogicznie złożenie VAT-R w dniu 10 stycznia 2017 r. informujące o zwolnieniu z podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. jest również skuteczne. Skuteczność tego złożenia kończyłaby się w dniu 25 lutego 2017 r. Wtedy podatnik złożyłby deklaracje VAT-7 lub deklarację VAT-R z zaznaczeniem wyboru zwolnienia.

Ponadto w opisanym przypadku korzystamy z przepisu przejściowego wprowadzonego ustawą opublikowaną w dniu 15 grudnia 2016 r. Przepis ten miał umożliwić skorzystanie ze zwolnienia takim podatnikom, którzy w roku 2016 przekroczyli limit obrotów 150.000 zł, a nie przekroczyli 200.000 zł. Dotychczas przy takim przepisie (patrz zmiany podstawy zwolnienia na rok 2011) wprowadzono szczególny okres na złożenie VAT-R w opisanej sytuacji. Takiego zapisu w art. 18 przytoczonej ustawy nie ma. Zatem gdyby przyjąć czas na jej złożenie 7 dni i patrząc na datę publikacji przepisów trudno byłoby te nowe przepisy zastosować. Reasumując, VAT-R z wyborem zwolnienia od dnia 10 stycznia 2017 r. jest skutecznym wyborem tego zwolnienia.

Ad 2)

Treść art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2024) informuje że podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w roku 2016 była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Celem tego przepisu jest umożliwienie skorzystania ze zwolnienia pewnej wąskiej grupie podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia wskutek przekroczenia starego limitu w roku 2016, ale po zakończeniu roku nie przekroczyli nowego limitu 200.000 zł. Przepis ten wyłącza w istocie działanie przepisu z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług informującego, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Gdyby nie wyłączenie tego przepisu, podatnicy przekraczający 150.000 zł w roku 2016 musieliby cały roku 2017 rozliczać VAT. Gdyby podatnik nie złożył deklaracji VAT-R z wyborem zwolnienia w styczniu 2017 r. lub złożył ją nieskutecznie, powstaje pytanie, czy może wybrać takie zwolnienie w miesiącach następnych, np. w marcu 2017 r. Żaden z przepisów nie zakazuje takiego wyboru w miesiącach następnych, a art. 18 ust. 1 ustawy zmieniającej nie narzucił żadnego czasowego ograniczenia na złożenie oświadczania o wyborze zwolnienia. Istnieje liczne orzecznictwo, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2014 r. I FSK 1463/13 informujący, że „Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają ograniczeń, jeśli chodzi o wybór miesiąca, od którego podatnik może korzystać ze zwolnienia”. Identyczne tezy zawarto w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2014 r. I FSK 280/13 lub Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2014 r., I FSK 1837/13. Wydano na opisaną okoliczność interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2015 r., PT3.8101.4.2015.LBE.72 (Dz. Urz. MF z 2015 r., poz. 29, LEX nr 260690) informującą, że „Podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia”. Warunki przywołane w tym przepisie, to warunki wynikające z art. 113 ust. 1 oraz ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku Wnioskodawcy, warunki te określa art. 18 ust. 1 ustawy zmieniającej oraz art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Również w żadnym z tych dwóch przepisów nie ma ograniczenia do wyboru zwolnienia tylko w miesiącu styczniu 2017 r. Zatem wybór zwolnienia w opisanej sytuacji jest możliwy w każdym z 12 miesięcy roku 2017.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. – podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zaznaczyć należy, że podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca pod koniec grudnia 2016 r. przekroczył obroty ze sprzedaży towarów w wysokości 150.000 zł. Nie przekroczył natomiast obrotów w wysokości 200.000 zł. Złożył w dniu 10 stycznia 2017 r. dwa zgłoszenia VAT-R: jedno informujące, że w grudniu został czynnym podatnikiem VAT oraz drugie informujące, iż na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw zamierza w roku 2017 skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Ponieważ Naczelnik Urzędu Skarbowego twierdzi, że oświadczenie VAT-R o zwolnieniu złożone dnia 10 stycznia 2017 r. jest nieskuteczne, Wnioskodawca zamierza w dniu 2 marca 2017 r. złożyć ponownie VAT-R informujący, że zamierza skorzystać ze zwolnienia na mocy cytowanego przepisu od dnia 1 marca 2017 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy złożenie deklaracji VAT-R w dniu 10 stycznia 2017 r., informujące o wyborze zwolnienia od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. jest skuteczne i czy podatnik korzysta ze zwolnienia w roku 2017, oraz ewentualnie – gdyby uznać, że ta pierwsza złożona w styczniu jest nieskuteczna – czy złożenie drugiej deklaracji VAT-R w marcu 2017 r. skutkuje wyborem zwolnienia od dnia 1 marca 2017 r.

Odnośnie obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R należy wskazać, że w myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.) stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2017 r., ww. art. 96 ust. 4 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: „Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie”.

Z kolei, w myśl art. 96 ust. 5 ustawy – jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r., poz. 476). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz faktyczna łączna wartość sprzedaży netto u Zainteresowanego w roku 2016 była wyższa niż 150 000 zł, ale nie przekroczyła 200 000 zł – wówczas Wnioskodawcy na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy w związku z art. 18 ust. 1 ww. ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przysługiwać będzie od dnia 1 stycznia 2017 r. prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnośnie momentu złożenia deklaracji VAT-R należy wskazać, że w związku ze zmianą danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym Wnioskodawca powinien w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie aktualizującego zgłoszenia VAT-R, zaznaczając, że będzie korzystał (korzysta) ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy oraz podając datę, od której będzie korzystał lub już korzysta ze zwolnienia.

Należy nadmienić, że wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie. Zatem fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Zatem w analizowanej sprawie, skoro Wnioskodawca chce wrócić do zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2017 r., powinien złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R w terminie do 7 dni licząc od dnia, w którym wybrano to zwolnienie. Jednakże fakt złożenia przez Niego zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Wnioskodawca może więc skorzystać ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., w sytuacji złożenia zawiadomienia aktualizacyjnego VAT-R o zmianie w dniu 10 stycznia 2017 r.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że złożenie przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-R w dniu 10 stycznia 2017 r., informujące o wyborze zwolnienia od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. było skuteczne. Zatem w sytuacji, gdy faktyczna łączna wartość sprzedaży netto u Wnioskodawcy w roku 2016 przekroczyła 150 000 zł, ale nie była wyższa niż 200 000 zł, wówczas Zainteresowanemu na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy w związku z art. 18 ust. 1 ww. ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przysługuje od dnia 1 stycznia 2017 r. prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Wobec powyższego, złożenie drugiej deklaracji VAT-R w dniu 2 marca 2017 r. nie jest konieczne.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin