Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-1.4511.13.2017.2.AT
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2017 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 10 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 13 i 17 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia czy wydatki z tytułu ryczałtów za noclegi wypłacanych pracownikom będą stanowić dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia czy wydatki z tytułu ryczałtów za noclegi wypłacanych pracownikom będą stanowić dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4511.13.2017.1.AT, 2461.IBPB-2-2.4511.98.2017.1.IN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 i 17 marca 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej na terenie RP, w przedmiocie świadczenia usług transportowych i spedycyjnych, zarówno w zakresie krajowym jak i międzynarodowym. W celu realizacji ww. usług transportu i spedycji Wnioskodawczyni zatrudni pracowników na stanowisku kierowcy (na podstawie umów o pracę), przy czym jako miejsce wykonywania pracy będzie wskazane terytorium Polski oraz zagranica. Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż zatrudnieni przez nią kierowcy będą świadczyć pracę z wykorzystaniem należących do niej dalekobieżnych środków transportu wyposażonych w tzw. sypialne kabiny o wysokim standardzie (każda z kabin posiada łóżko, jest ogrzewana nawet w trakcie postoju i in.).

Na podstawie zapisów w umowie o pracę, następnie w przypadku zatrudnienia odpowiedniej liczby pracowników na podstawie wprowadzonego regulaminu pracy oraz regulaminu wynagradzania, pracownikom wypłacany będzie oprócz pensji ryczałt za noclegi z tytułu podróży służbowej w wysokości 100 zł za nocleg. Mając na względzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2016 r., sygn. akt K 11/15, uznający, że art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy w związku z § 9 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji, w opinii Wnioskodawczyni nie ma żadnych przeszkód aby umowa o pracę bądź regulamin wynagradzania zawierał zapisy korzystniejsze dla pracowników niż te wynikające z przepisów prawa, dlatego też Wnioskodawczyni planuje wypłacanie ryczałtów za nocleg, traktując to jako zapis polepszający sytuację pracownika. Wnioskodawczyni planuje zaliczać kwoty wypłacanego ryczałtu, jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Wnioskodawczyni polegające na traktowaniu wydatków wypłacanych tytułem ryczałtów jako kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, mając na względzie przepisy prawa podatkowego oraz zapadłego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2016 r., sygn. akt K11/15 jest prawidłowe ?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacanie ryczałtów za nocleg pracownikom jest w pełni legalne biorąc pod uwagę, że jest to polepszenie sytuacji pracowników. Ponadto koszty te z racji tego, iż są związane z prowadzeniem planowanej działalności, będą ponoszone oraz służyć będą w sposób bezsprzeczny celowi powiększenia dochodu, są one związane z wykonywaniem pracy przez pracowników Wnioskodawczyni, co czyni je kosztami uzyskania przychodu. Tak więc w opinii Wnioskodawczyni nie ma żadnych przeszkód aby wydatki te zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu.

Część stanowiska Wnioskodawczyni, dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 przedstawiono również w części opisowej wniosku (część G poz. 67 wniosku), gdzie wskazano m.in., że jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy, wypłacane kierowcom ryczałty za nocleg należy traktować jako część świadczeń otrzymywanych przez nich w związku z łączącym strony stosunkiem pracy, konkretnie - z tytułu odbywanej podróży służbowej. Konieczność wypłacania pracownikom - kierowcom ryczałtu za nocleg z tytułu odbywanej podróży służbowej (krajowej lub zagranicznej) potwierdza także treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. akt II PZP 1/14. Nie ulega także wątpliwości, iż pracownik odbywać będzie podróż służbową (w związku, z którą ponoszone są koszty w postaci ryczałtu za nocleg) w celu realizacji przyjętych przez pracodawcę zleceń różnorakiego przewozu. Realizacja tych zamówień przekłada się bezpośrednio na osiąganie przez pracodawcę przychodu - po wykonaniu przez danego pracownika wyznaczonego zadania przewozowego pracodawca wystawia na rzecz zamawiającego kontrahenta fakturę VAT, na podstawie której kontrahent ten reguluje wynagrodzenie przysługujące pracodawcy (powstaje po jego stronie przychód). Pracodawcy wypłacali ryczałty za nocleg w wysokości wynikającej z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Pracodawcy dysponują dowodami dokonywanych wypłat oraz samej wysokości wypłacanych ryczałtów w postaci potwierdzeń przelewów czy pokwitowań odbioru podpisanych przez pracowników - kierowców.

W konsekwencji skoro wydatki w postaci wypłacanych ryczałtów za nocleg dokonywane są w ramach prowadzonej przez pracodawców działalności gospodarczej, występuje związek pomiędzy osiąganiem przez pracodawcę przychodu, a koniecznością wypłacania ryczałtów za nocleg, oraz ten rodzaj wydatków nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, to wypłacana przez pracodawcę kwota ryczałtów na nocleg stanowić będzie koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 dalej: „updof”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 updof nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem, ryczałtów za noclegi, bądź innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem podróży służbowych.

W konsekwencji niezależnie od tego czy wypłacone pracownikom środki pieniężne na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), są – ryczałtem za noclegi lub inną należnością, wypłacaną w związku podróżami służbowymi pracowników, to mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście będą spełniać przesłanki ujęte w cyt. art. 22 ust. 1 updof, tj. zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z treści wniosku wynika m.in. że Wnioskodawczyni planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej na terenie RP, w przedmiocie świadczenia usług transportowych i spedycyjnych, zarówno na terenie kraju jak i poza jego granicami. W celu realizacji ww. usług transportu i spedycji Wnioskodawczyni zatrudni pracowników na stanowisku kierowcy (na podstawie umów o pracę), przy czym jako miejsce wykonywania pracy będzie wskazane terytorium Polski oraz zagranica. Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż zatrudnieni przez nią kierowcy będą świadczyć pracę z wykorzystaniem należących do niej dalekobieżnych środków transportu wyposażonych w tzw. sypialne kabiny o wysokim standardzie (każda z kabin posiada łóżko, jest ogrzewana nawet w trakcie postoju i in.). Na podstawie zapisów w umowie o pracę, następnie w przypadku zatrudnienia odpowiedniej liczby pracowników na podstawie wprowadzonego regulaminu pracy oraz regulaminu wynagradzania, pracownikom wypłacany będzie oprócz pensji ryczałt za noclegi z tytułu podróży służbowej w wysokości 100 zł za nocleg.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że niezależnie od tego czy wypłacane przez Wnioskodawczynię pracownikom (kierowcom) świadczenia będą ryczałtami za noclegi, czy też innymi należnościami z tytułu stosunku pracy, Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczać poniesione z tego tytułu wydatki, jako tzw. koszty pracownicze, do kosztów uzyskania przychodów. Wskazać przy tym należy, że kwestie dotyczące zasad wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowych, w tym ryczałtów za noclegi, nie są uregulowane przepisami prawa podatkowego, co oznacza, że nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.