2017.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.7.2017.2.MT
z 26 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do planowanej sprzedaży części składników majątku Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do planowanej sprzedaży części składników majątku Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Syndyk Masy Upadłości spółki w upadłości, obejmującej likwidację majątku (zwana dalej: „Spółką”) planuje sprzedaż (w drodze przetargu) części składników majątku Spółki, stanowiących łącznie zespół składników materialnych i niematerialnych. W skład masy upadłości wchodzą:

Prawo własności nieruchomości oraz udziały w prawie własności nieruchomości tj.:
1. prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej, obejmującej działki ewidencyjne o nr 1/12, nr 2/5,
2. prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej, obejmującej działki ewidencyjne o nr 2/6, nr 1/13,
3. prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej, obejmującej działki ewidencyjne o nr 2/7, nr 1/14,
4. udział w wysokości 4/10 w prawie własności nieruchomości gruntowej, obejmującej działkę ewidencyjną o nr 1/10,
5. udział w wysokości 42/100 w prawie własności nieruchomości, stanowiącej zgodnie z treścią księgi wieczystej pastwiska trwałe, obejmującej działki ewidencyjne nr 8 i 10f
6. udział w wysokości 8/10 w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej, obejmującej działkę ewidencyjną nr 1/17,
wierzytelności;
udziały w spółce D. i Wspólnicy spółka komandytowa, w której Spółka ma status komandytariusza;
środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunkach bankowych;
decyzje administracyjne.

W ramach przetargu zbywane są wyłącznie nieruchomości wskazane w pkt 1 powyżej.

Pozostałe składniki przedsiębiorstwa Spółki nie będą podlegały zbyciu. W przypadku wierzytelności nie jest możliwym zindywidualizowanie jakiekolwiek należności. Udziały w spółce D. i wspólnicy sp. k. stanowią prawo niezbywalne zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Dodatkowo środki pieniężne zgromadzone w kasie masy upadłości nie podlegają zbyciu i na rachunkach bankowych masy upadłości, jak również brak jest możliwości przeniesienia w drodze czynności cywilnoprawnej decyzji administracyjnych. Nie mniej jednak w zakresie decyzji administracyjnych, w umowie sprzedaży aktywów upadłego będzie wyrażona zgoda Syndyka na przeniesienie tych decyzji na rzecz nabywcy, zgodnie z odrębnymi regulacjami dotyczącymi podstawy przeniesienia decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedmiot sprzedaży stanowi na gruncie podatku od towarów i usług przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność sprzedaży składników majątkowych wymienionych w zdarzeniu przyszłym -nie będąc przedsiębiorstwem ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa - nie będzie podlegała wyłączeniu z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie jednak, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pod pojęciem „zbycia”, użytym w powołanym przepisie, należy rozumieć zarówno sprzedaż, jak i każdą inną transakcję, której przedmiotem jest odpłatne przeniesienie własności przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) - a więc także wkład niepieniężny (aport) do spółki osobowej.

Jeżeli idzie o pojęcie „przedsiębiorstwa”, to ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje tego terminu. Zastosowanie znajduje tu, zgodnie z regułami wykładni systemowej, definicja zawarta w powołanym już art. 55¹k. c., na mocy której przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w ww. art. 55¹k. c. „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że w konkretnym stanie faktycznym przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki. Warunkiem uznania składników materialnych i niematerialnych za wchodzące w skład przedsiębiorstwa jest ustalenie ścisłego związku pomiędzy składnikami a realizacją wyznaczonych i spełnianych przez przedsiębiorstwo zadań. Istnieje również, na podstawie art. 55²k. c., prawna możliwość wyłączenia z przedsiębiorstwa pewnych składników pod warunkiem jednak, że takie wyłączenia konkretnie wskazane zostaną przez strony czynności prawnej. Ponadto należy zauważyć, iż wielość elementów składających się na przedsiębiorstwo, wskazanych w art. 55¹ k. c., stanowi podstawowy warunek uznania za przedsiębiorstwo w rozumieniu cytowanego przepisu. Jest to przy tym warunek konieczny, ale niewystarczający, gdyż drugą zasadniczą cechą charakteryzującą przedsiębiorstwo jest element organizacji jego składników. Z art. 55¹ k. c. wynika, że czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹k. c.) jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości (zespołu). Występowanie elementu organizacji pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji
i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości jaką jest przedsiębiorstwo - wyrok SN z dnia 3 grudnia 2009 r. (II CSK 215/09). W wyroku z dnia 17 kwietnia 2008 r. WSA w Warszawie stwierdził, że każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego - bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału - będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k. c.

W art. 55¹k. c. zostało wskazane, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. Podmioty - jak wynika z art. 55² k. c. - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Pogląd ten wyrażony został w wyroku SN z dnia
17 października 2000 r. Zbycie powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje pełnione przez ten zespołu składników przed czynnością sprzedaży.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w przedmiotem sprzedaży będą: udziały we współwłasności nieruchomości stanowiących działki gruntu, zabudowaną działkę gruntu, nieruchomości stanowiące zabudowane działki gruntu, uprawnienia wynikające z decyzji - pozwoleń na budowę. Nie stanowią przedmiotu sprzedaży żadne inne prawa/rzeczy niż tylko te wymienione powyżej, w tym w szczególności w skład przedmiotu sprzedaży nie wchodzą: środki pieniężne zgromadzone w kasie masy upadłości i na rachunkach bankowych masy upadłości oraz wszelkie wierzytelności. Zdaniem Spółki przedmiotowy zespół składników majątkowych (materialnych) nie jest zespołem składników, dzięki którym w sposób zorganizowany może być prowadzona - kontynuowana działalność gospodarcza. Ten zespół składników nie może w sposób spójny w kontekście zorganizowania i funkcjonalności służyć obecnie i w przyszłości realizacji wyznaczonych zadań gospodarczych. W skład tego zespołu składników majątkowych wchodzą wyłącznie niektóre składniki materialne w postaci majątku nieruchomego, a także decyzje administracyjne. Podkreślić zatem należy, że przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie prawa własności nieruchomości oraz udziały w prawie własności nieruchomości, a pomiędzy składnikami majątkowymi będącymi przedmiotem zbycia brak jest funkcjonalnego powiązania, które umożliwiałyby samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez zespół składników (wyłącznie) materialnych. Nabywca składników majątkowych zobowiązany będzie do podjęcia szeregu działań oraz zaangażowania znacznych środków finansowych w celu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej „przy użyciu” nabytych składników majątkowych. Istotne w tym zakresie jest, iż działalność Upadłego sprowadzała się do prowadzenia konkretnego przedsięwzięcia deweloperskiego związanego ze zbywanymi prawami do nieruchomości. Zatem siłą rzeczy możliwość kontynuacji działalności
w oparciu o nabywane aktywa jest ograniczona koniecznością zaangażowania przez nabywcę istotnych nakładów finansowych, jak i rzeczowych w celu dokończenia inwestycji. Dodatkowo taki rodzaj nabywanych aktywów przesądza niejako o braku możliwości trwałego prowadzenia działalności w oparciu o te aktywa, gdyż dokończenie inwestycji przez nabywcę będzie się wiązać ze zbywaniem praw do powstałych w ten sposób lokali, a w efekcie spowoduje skonsumowanie nabytych aktywów, wyłączając tym samym możliwość trwałego wykorzystania tych aktywów w dalszej działalności nabywcy. Analizując rodzaj nabywanych aktywów warto również zwrócić uwagę, iż w skład przedmiotu zbycia nie wchodzą prawa z umów na wybudowanie i sprzedaż lokali w tej inwestycji, co ma miejsce z uwagi na brzmienie art. 91 ust. 2 ustawy.

Aby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół składników materialnych i niematerialnych powinien charakteryzować się odpowiednim stopniem zorganizowania, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa. Istotne jest zatem, aby pomiędzy zespołem składników istniały takie powiązania i zależności, aby wspólnie (jako zorganizowany zespół) mogły służyć realizacji określonego celu gospodarczego.

W analizowanym przypadku uznać należy, że wyłączenie pozostałych składników majątku, w tym środków pieniężnych oraz wierzytelności z przedmiotu sprzedaży skutkuje uznaniem, że przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie zbiór składników majątkowych, niestanowiących jednak przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, które powinny stanowić z minimum dóbr materialnych, jakie konieczne są do podjęcia przez nabywcę takiej działalności gospodarczej, jaką prowadziła Spółka (choć nie wszystkie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można mówić o zbyciu przedsiębiorstwa, to jednak zakres przedmiotowy sprzedawanych składników jest zbyt wąski aby można mówić o sprzedaży przedsiębiorstwa). W ocenie Spółki, wskazany w analizowanym zdarzeniu przyszłym zespół składników majątkowych nie jest więc zgodny z definicją przedsiębiorstwa. Jest to zespół wyłącznie niektórych składników materialnych. Składniki te nie są wzajemnie zorganizowane w ten sposób, aby stanowić konieczny, a zarazem wystarczający zespół składników, umożliwiający samodzielne wykonywania zadań gospodarczych w określonym zakresie.

Nawet - zgodnie z poglądem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 15 maja 2012 r. (I FSK 1223/11) - rozumiejąc pojęcie „przedsiębiorstwa” w sposób funkcjonalny, tj. czy dany zespół aktywów pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy, nie można w analizowanym zdarzeniu przyszłym zbioru składników materialnych uznać za zespół składników materialnych i niematerialnych stanowiących przedsiębiorstwo. Powyższe oznacza, że w ocenie Spółki czynność sprzedaży przedmiotu umowy sprzedaży - nie będąc przedsiębiorstwem - nie będzie wyłączona z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W ocenie Spółki, zbiór składników mających być przedmiotem sprzedaży nie stanowi także zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zgodnie z tym przepisem, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W kontekście powyższego, dla zakwalifikowania danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem organizacyjnym,
zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem finansowym,
zespół składników majątkowych powinien być wyodrębniony pod względem funkcjonalnym tak, aby mógł samodzielnie służyć wykonywaniu określonej działalności gospodarczej.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku NSA z dnia 12 maja 2011 r. (II FSK 2222/09), a także w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 listopada 2014 r. (IBPBI/2/423-1047/14/AK), interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 października 2014 r. (IPPB5/423-703/14-5/MK), interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 lipca 2012 r. (IPTPB3/423-137/12-4/MF), interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2011 r. (ILPB3/423-840/104/EK). Kwestia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze „zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa” jest zagadnieniem, które powinno być szczegółowo badane w każdym indywidualnym przypadku. Na problem ten zwraca się uwagę w szczególności w doktrynie prawa podatkowego. W wypowiedziach przedstawicieli nauki dominuje pogląd, zgodnie z którym w praktyce (stosowania prawa) pojawiać się mogą problemy z rozstrzygnięciem, czy określony fragment przedsiębiorstwa stanowi jego zorganizowaną część. Definicja ustawowa nakazuje bowiem badać sytuację hipotetyczną (zdolność samodzielnego funkcjonowania). Sytuacja taka powoduje, że w doktrynie prezentowane jest stanowisko, zgodnie z którym nie można postawić tezy o charakterze generalnym, pozwalającej na odróżnienie w każdym przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz należy zalecić każdorazowe badanie okoliczności.

W szczególności charakter struktury organizacyjnej może pozwolić na ustalenie, czy dana cześć ma charakter zorganizowanej. Celowe może być także przeprowadzenie swoistej symulacji - jeśli zarówno „oderwana” cześć przedsiębiorstwa, jak i jego pozostałość mogą funkcjonować w obrocie samodzielnie, to uznać należy, że mamy do czynienia ze zorganizowana częścią przedsiębiorstwa (tak m.in. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz 2011, Lex).

Wydzielenie organizacyjne:

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie wymieniają warunków, które muszą być spełnione, aby zespół składników materialnych i niematerialnych można uznać za wyodrębniony organizacyjnie. Jednakże, zgodnie z poglądami wyrażanymi przez organy podatkowe, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itd. (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2014 r., ITPB3/423-251a/14/DK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2011 r., ILPB3/423-840/10-4/EK). Ocena odrębności na tej płaszczyźnie powinna polegać na analizie umiejscowienia zespołu składników majątkowych w ramach struktury przedsiębiorstwa oraz ich zorganizowania i możliwości alokacji do zadań, których wykonywaniu mają służyć.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że:

zorganizowana część przedsiębiorstwa (zorganizowane ma swoje miejsce w istniejącej strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, zakład (potwierdzone w zatwierdzonej strukturze organizacyjnej w formie wewnętrznego aktu prawnego),
wzajemne powiązanie składników wskazuje na istnienie zależności pomiędzy tymi składnikami (dopiero ich wspólne działanie prowadzi do realizacji określonej kategorii zadań gospodarczych),
wyodrębnioną strukturą organizacyjną kieruje: kierownik, dyrektor, któremu podlegają pracownicy zatrudnieni w tej komórce organizacyjnej.

Wyodrębnienie finansowe:

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie zawiera wytycznych odnośnie wyodrębnienia finansowego, natomiast zgodnie z poglądami organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od całości przedsiębiorstwa. Ważne jest, aby przenoszone należności i zobowiązana były wyodrębnione i dały się przyporządkować finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze). Takie stanowisko zaprezentował np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2014 r., ITPB3/423-251a/14/DK. Jednocześnie, organy podatkowe potwierdzają, że „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej (...)” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2011 r., ILPB3/423-840/10-4/EK).

Wyodrębnienie finansowe oznacza:

zdolność do samodzielnego prowadzenia działalności finansowej,
prowadzenie ewidencję rachunkowej na podstawie wydzielonych kont w systemie finansowo - księgowym,
sporządzanie odrębnego sprawozdania finansowego w rozumieniu ustawy o rachunkowości (tj. bilans oraz rachunek wyników zakładu) - wskazane, lecz niekonieczne,
wyodrębnione w systemie rachunkowym grupy kont księgowych,
możliwe szczegółowe określenie pozycji finansowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w tym przychodów, kosztów, należności oraz zobowiązań na podstawie bilansu i rachunku zysków i strat),
należności i zobowiązania związane organizacyjnie i finansowo z wyodrębnionym majątkiem, służyć mają realizacji określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo,
możliwość badania efektywności działalności,
ustalanie budżetu, rozliczanie z wykonania budżetu,
istnieje odrębny rachunek bankowy.

Wyodrębnienie funkcjonalne i zdolność do działania, jako samodzielny podmiot:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych/przypadkowych składników. Aby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół składników materialnych i niematerialnych powinien charakteryzować się odpowiednim stopniem zorganizowania, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa, istotne jest zatem, aby pomiędzy zespołem składników istniały takie powiązania i zależności, aby wspólnie (jako zorganizowany zespół) mogły służyć realizacji określonego celu gospodarczego. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 sierpnia 2014 r., ITPB3/423-251a/14/DK). Wymagane jest także, by zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła potencjalnie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

W zakresie charakterystyki zespołu składników materialnych i niematerialnych mających stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa można wskazać na następujące uwarunkowania:

zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań) powinien być przeznaczony do realizacji konkretnego celu gospodarczego,
zespół składników majątkowych może realizować samodzielnie - jako niezależny podmiot - zadania związane z działalnością w danym zakresie,
zespół tych składników powinien zawierać m.in.: środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, zapasy, umowy z pracownikami, umowy z kontrahentami, należności, zobowiązania związane z działalnością części przedsiębiorstwa, w tym pracownicze, pracowników,
składniki materialne i niematerialne pozostawać powinny we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa (w istniejącym przedsiębiorstwie) nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić (zorganizować) odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Zorganizowana część przedsiębiorstwa to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębnie zakład mogący realizować zadania gospodarcze. Należy zatem stwierdzić, że poszczególne składniki materialne i niematerialne muszą być „połączone” czynnikiem organizacyjnym, którego wartość uwzględniona jest również przy wycenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie tej masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Reasumując należy stwierdzić, że o zorganizowanej części przedsiębiorstwa można mówić, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
zespół ten jest finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych (konkretnych) zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem Spółki, w analizowanym zdarzeniu przyszłym przedmiot sprzedaży nie jest:

zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespołem organizacyjnie wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie,
zespołem finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie,
zespołem składników, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Powyższe oznacza, że zdaniem Spółki czynność sprzedaży przedmiotu umowy sprzedaży - nie będąc zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa - nie będzie wyłączona z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Mając na względzie powyższe czynność sprzedaży składników majątkowych wymienionych w zdarzeniu przyszłym - nie będąc przedsiębiorstwem ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa - nie będzie zatem podlegała wyłączeniu z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-13 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,
w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin