Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.38.2017.1.WM
z 3 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą polegającą na hodowli drobiu rzeźnego. Posiada grunty rolne o powierzchni 9,5 ha. Wnioskodawca posiada ponadto ubojnię, w której zamierza dokonywać uboju kurczaków pochodzących tylko i wyłącznie z jego własnej hodowli. Wskazać należy, iż ubój dotyczył będzie tylko części hodowanych kurczaków i polegał będzie na tym, że klienci Wnioskodawcy telefonicznie będą składać zamówienia na określoną ilość tuszek drobiowych. Wnioskodawca będzie sprzedawał tuszki bez podrobów i łap. Klienci będą odbierać gotowe, ubite kurczaki. Wnioskodawca nie zamierza kupować kurczaków specjalnie z przeznaczeniem na ubój i dalszą sprzedaż. Wnioskodawca prowadzi własny chów drobiu i pod ubój będzie poddawał jedynie swoje własne, wyhodowane kurczaki. Nadto podkreślić należy, iż Wnioskodawca nie zamierza prowadzić żadnej zorganizowanej sprzedaży w formie sklepu, a ubity na życzenie Klienta drób będzie sprzedawał bezpośrednio z miejsca uboju, w ilości maksymalnej do 200 sztuk kur w ciągu tygodnia. Przy uboju będą zatrudnieni tylko, domownicy, tj. Wnioskodawca, jego brat i rodzice. Dodać ponadto należy, iż Wnioskodawca nie przekroczył dotychczas limitu przychodu tj. równowartości w walucie polskiej kwoty 2.000.000 euro i nie ciąży na nim obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, a zatem podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działu specjalnego produkcji rolnej opłaca w dalszym ciągu według norm szacunkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działalność ubojni drobiu pochodzącego z własnego chowu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, czy też podlega opodatkowaniu jako dział specjalny produkcji rolnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność ubojni drobiu pochodzącego z własnego chowu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako dział specjalny produkcji rolnej. Wnioskodawca nie przekroczył dotychczas limitu przychodu tj. równowartości w walucie polskiej kwoty 2.000.000 euro, nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych i w związku z tym dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Stosownie do art. 2 ust. 2 u.p.d.o.f. działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.

Zasadą jest, że do przychodów z działalności rolniczej nie znajdują zastosowania przepisy u.p.d.o.f. Istnieje jednakże wyjątek, bowiem do pewnych rodzajów działalności rolniczej nazywanej przez ustawodawcę działami specjalnymi produkcji rolnej znajdują zastosowanie przepisy u.p.d.o.f. Wskazać należy, że działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej. Ich znaczenie definiowane jest w przepisach ustawy, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 3 u.p.d.o.f. działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Wykładnia językowa art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. pozwala na przyjęcie stanowiska, że działy specjalne produkcji rolnej stanowią specyficzną, szczególną ale jednak działalność rolniczą, Potwierdziła to ekspertyza w zakresie działalności rolniczej prowadzonej w formie działów specjalnych produkcji rolnej w aspekcie ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych. Analiza prawno-ekonomiczna zasad opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej przeprowadzona w grudniu 2009 r. na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jak wynika z treści ww. ekspertyzy działalność w ramach działów specjalnych produkcji rolnej jest wyłącznie działalnością rolniczą, w związku z czym działy specjalne produkcji rolnej nie mogą być zaliczane do działalności gospodarczej. W związku z tym, w tym miejscu należy pochylić się nad szerszą analizą definicji działalności rolniczej. Jak wynika z ww. art. 2 ust. 2 u.p.d.o.f. do działalności rolniczej zalicza się m.in. działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcję zwierzęcą typu przemysłowo-fermowego.

Z uwagi na fakt, że ustawodawca nie definiuje pojęcia produkcji należy sięgnąć do znaczenia tego pojęcia określonego w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym produkcja oznacza zorganizowaną działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury. W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 16 listopada 2000 r., sygn. akt: III SA2577/99 zważył, iż definicję ustawową działalności rolniczej, dla potrzeb omawianej ustawy, zawiera art. 2 ust. 2 zgodnie z którym działalnością rolniczą jest produkcja roślinna i zwierzęca. Natomiast wobec braku bliższego określenia w omawianej ustawie pojęć „produkcja” i „producent”, zasadne jest sięgnięcie do znaczenia tych pojęć określonego w Słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), według którego „produkcja" to zorganizowana działalność ludzka mająca na celu wytworzenie określonych dóbr materialnych, proces wytwarzania czegoś, zaś „producentem” jest ten, kto coś produkuje, wytwórca dóbr konsumpcyjnych. Podkreślić należy, iż NSA w ww. wyroku wyraźnie wskazał na konieczność poszukiwania sensu użytych przez ustawodawcę pojęć w określeniach słownikowych. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w definicji działalności rolniczej posługuje się m.in. pojęciem produkcji zwierzęcej. Zgodnie ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (do 2003.12.31) w Gdańsku wyrażonym w wyroku z dnia 20 maja 1998 r„ sygn. akt: I SA/Gd 1422/96 produkcja zwierzęca obejmuje takie czynności, jak hodowla trzody chlewnej, ubój tuczników wraz z rozbiórką poubojową włącznie.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwościom, że działalność Wnioskodawcy polegająca na hodowli i chowie drobiu oraz ich uboju stanowi działalność rolniczą. Jak wynika bowiem z analizy ww. wyroku produkcja zwierzęca stanowiąca elementy definicji działalności rolniczej zawiera w sobie oprócz hodowli również i ubój zwierząt. Zatem rozważania te należy również stosować do definicji działów specjalnych produkcji rolnej, bowiem skoro dział specjalny produkcji rolnej stanowi działalność rolniczą to do prawidłowej analizy tejże definicji należy mieć na uwadze rozważania dotyczące działalności rolniczej. W związku z tym, że na pojęcie produkcji zwierzęcej składa się zarówno hodowla, jak i ubój wraz z rozbiórką to nie sposób w ramach działów specjalnych produkcji rolnej ująć jedynie jednego z tych elementów, skoro to wszystko razem tworzy funkcjonalną całość.

Ponadto jak wynika z definicji zawartej w art. 2 ust. 3 u.p.d.o.f. jednym z rodzajów działalności zaliczanej do działów specjalnych produkcji rolnej jest fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego. Również załącznik nr 2 do u.p.d.o.f. w pkt 5 lit. a dotyczy drobiu rzeźnego. Pochylić się w związku z tym należy nad znaczeniem pojęcia „drób rzeźny”. Wykładnia językowa tegoż pojęcia wyraźnie wskazuje, że chodzi o drób przeznaczony do uboju. Z kolei zgodnie ze słownikiem języka polskiego „rzeźny" oznacza przeznaczony do uboju, związany z ubojem zwierząt. W związku z tym nie powinno budzić żadnych wątpliwości, iż ubój własnego, hodowanego drobiu rzeźnego stanowi jeden z elementów całości działalności i jako całość podlega opodatkowaniu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. Jak wynika z postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 5 grudnia 2005 r., nr DF/415-51/05/AJ, wydanego przez Urząd Skarbowy w Katowicach kiedy ubój drobiu rzeźnego następuje przed upływem sześciu tygodni przetrzymywania, przychód uzyskany z tego tytułu bezwzględnie traktowany jest jako pochodzący z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f., który stanowi, iż dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2. Powyższe ma zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a uzyskany dochód ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych, tj. na zasadach ryczałtowo-szacunkowych, zapisanych w art. 24 ust. 4-4e u.p.d.f.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w szczególności informacje, iż Wnioskodawca ubojowi zamierza poddawać jedynie własne wyhodowane kurczaki oraz, że będzie czynił to pod konkretne zamówienia i w określonej ilości, uznać należy, że poddanie ubojowi oraz sprzedaż bezpośrednia w formie tusz drobiu rzeźnego pochodzącego z własnej hodowli prowadzonej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie stanowią odrębnego źródła przychodów i w związku z tym nie podlegają dodatkowemu opodatkowaniu, a łącznie podlegają opodatkowaniu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
   
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
   
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
   
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Zgodnie z definicjami słownikowymi: produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości, natomiast stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 71 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody ze sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli, niestanowiących działów specjalnych produkcji rolnej, przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt, w tym również na rozbiorze, podziale i klasyfikacji mięsa.

Z powyższych przepisów wynika, że działalnością rolniczą, wyłączoną z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest działalność polegająca m. in. na wytwarzaniu produktów zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnej hodowli lub chowu.

Nie stanowi natomiast działalności rolniczej sprzedaż produktów zwierzęcych pochodzących z własnej hodowli lub chowu, przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega m. in. na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt, w tym również na rozbiorze, podziale i klasyfikacji mięsa. Przychody z tego tytułu podlegają regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i są zwolnione od opodatkowania.

Podkreślić należy, że zasady te nie mają zastosowania do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej, do których stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią one odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie, stosownie do cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 71 ww. ustawy, zawarte w nim zwolnienie nie dotyczy dochodów ze sprzedaży produktów zwierzęcych stanowiących działy specjalne produkcji rolnej.

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Natomiast jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, tj. w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Przepis ten określa rodzaje upraw, hodowli i chowu mieszczące się w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. W odniesieniu do drobiu rzeźnego w zakresie działów specjalnych mieści się wyłącznie jego fermowa hodowla i chów.

Według Słownika Języka Polskiego PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka – „hodowla” to planowa opieka nad wzrostem i rozwojem zwierząt lub roślin; też: zwierzęta lub rośliny będące pod taką opieką. Natomiast „chów”, to karmienie i pielęgnowanie zwierząt hodowlanych.

Zgodnie natomiast z innymi definicjami słownikowymi: hodowla zwierząt to zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt, selekcja i dobór osobników do kojarzenia prowadzony w warunkach prawidłowego chowu. Przez chów należy rozumieć – zapewnienie zwierzętom użytkowym i hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia – zwykle młodych osobników - do czasu uzyskania przez nie oczekiwanych cech użytkowych.

Zatem, skoro działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej, a działalność ta polega m. in. na wytwarzaniu produktów zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnej hodowli lub chowu, to również działalność wykonywana w ramach działów specjalnych nie może polegać na przetwarzaniu produktów zwierzęcych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w ramach działów specjalnych produkcji rolnej dokonywać przemysłowego uboju i poubojowej obróbki drobiu. Przetworzony produkt zwierzęcy w postaci tuszek drobiowych będzie oferował do sprzedaży.

Na podstawie przeanalizowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjąć zatem należy, że przychód ze sprzedaży tusz drobiowych oraz przerobu sposobem przemysłowym polegającym na uboju drobiu rzeźnego pochodzącego z własnego chowu, jest wyłączony z opodatkowania w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. Powyższe ustalenie potwierdzają również słownikowe definicje hodowli i chowu, które również nie obejmują swym zakresem uboju przemysłowego oraz poubojowej obróbki zwierząt.

Przerób sposobem przemysłowym polegający na uboju drobiu rzeźnego pochodzącego z własnej hodowli prowadzonej w ramach działów specjalnej produkcji rolnej oraz sprzedaż tusz drobiowych stanowi odrębne źródło przychodów i w związku z tym podlega dodatkowego opodatkowaniu poza opodatkowaniem w ramach działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że dochód z działalności polegającej na przemysłowym uboju drobiu z własnego chowu, poubojowej obróbce zwierząt i sprzedaży tusz drobiowych, spełniającej przesłanki o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy, stanowi źródło przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 6a ustawy, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2.

W myśl natomiast art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie przemysłowego uboju drobiu z własnego chowu, poubojowej obróbce zwierząt i sprzedaży tusz drobiowych, dochodem będzie przychód ze sprzedaży tusz drobiowych pomniejszony m. in. o wartość zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji zwierzęcej, w tym przypadku drobiu przeznaczonego do uboju, ustalona w sposób przewidziany w art. 11 ust. 2, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej (ust. 2).

Zgodnie z powyższymi przepisami, działalność gospodarcza polegająca na uboju zwierząt i sprzedaży produktów zwierzęcych może być opodatkowana na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27, bądź też podatkiem liniowym na zasadach określonych w art. 30c ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.