Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-1.4512.74.2017.1.MK
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i zapłacenia podatku VAT od otrzymanej darowizny, powstałej na skutek rozwiązania spółki, mającej postać wyposażenia firmy i udziałów przynależnych mężowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i zapłacenia podatku VAT od otrzymanej darowizny, powstałej na skutek rozwiązania spółki, mającej postać wyposażenia firmy i udziałów przynależnych mężowi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej powstałej na mocy obligatoryjnego przekształcenia spółki cywilnej. Wspólnikami spółki są Wnioskodawczyni i jej mąż. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, w której prowadzone są księgi przychodu i rozchodu. W skład majątku wchodzi nieruchomość. Między Wnioskodawczynią a mężem istnieje rozdzielność majątkowa ustalona notarialnie. Stosunek udziałów w spółce wynosi: Wnioskodawczyni 99%, mąż 1%. W roku 2001 nabyto nieruchomość na rzecz wówczas spółki cywilnej. Powyższa czynność była zwolniona od podatku VAT. Do chwili obecnej w budynku prowadzona jest działalność spółki.

W roku 2017 (na koniec września) mąż planuje wystąpić ze spółki, ponieważ chce podjąć inne zajęcie. W związku z czym, jako wspólnicy spółki Wnioskodawczyni i mąż podejmą jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji. Zakończenie działalności spółki nastąpi poprzez przeniesienie całego przedsiębiorstwa spółki nieodpłatnie na rzecz jednego ze wspólników. Mąż przekaże Wnioskodawczyni ogół praw i obowiązków, swoje udziały i majątek spółki wraz z nieruchomością, wyposażeniem, samochodami i materiałami handlowymi (prowadzona jest sprzedaż artykułów sportowych i obuwia). Celem tego działania ma być utrzymanie przedsiębiorstwa spółki w dotychczasowym kształcie i kontynuowanie prowadzonej działalności jako jednoosobowej działalności gospodarczej. Następnie Wnioskodawczyni wystąpi do KRS o wykreślenie spółki z rejestru. Zainteresowana będzie prowadziła działalność (najpóźniej od 1 września 2017 r.) nadal pod swoim NIP, imieniem i nazwiskiem, natomiast mąż nie będzie prowadził działalności gospodarczej. Dodatkowo zawarta zostanie umowa pomiędzy spółką, a przejmującym wspólnikiem dotycząca przeniesienia własności przedsiębiorstwa spółki. Czynności te zostaną przeprowadzone przed wykreśleniem spółki z KRS. W momencie wykreślenia spółki mąż nie będzie posiadał żadnego majątku, gdyż całe przedsiębiorstwo spółki przed jej rozwiązaniem zostanie przekazane Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z rozwiązaniem spółki i darowaniem Wnioskodawczyni przez męża udziałów oraz majątku firmy (wyposażenia, nieruchomości, towarów handlowych itp.) a w konsekwencji nabycie przez Zainteresowaną składników majątku rozwiązanej spółki jawnej (zapasów towarów handlowych) będzie u Wnioskodawczyni podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i z tego tytułu będzie zobowiązana zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z opisanym wyżej zdarzeniem przyszłym nie wystąpi u Zainteresowanej obowiązek zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Należy zaznaczyć, że czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 10 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h., ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

Udziałem w spółce jawnej jest ogół praw i obowiązków wspólnika. Chodzi tu zarówno o prawa i obowiązki majątkowe, np.: prawo do podziału i wypłaty zysku, prawo do odsetek od udziału, prawo do wypłaty udziału w razie wystąpienia ze spółki, obowiązek wniesienia wkładu, obowiązek uczestniczenia w stratach, jak i o prawa i obowiązki niemajątkowe, np.: prawo do reprezentowania spółki, prawo do prowadzenia jej spraw, prawo do zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki, prawo do przeglądania ksiąg i dokumentów spółki, prawo do wypowiedzenia umowy spółki, prawo żądania rozwiązania spółki, obowiązek prowadzenia spraw spółki, obowiązek lojalności.

Z kolei zasady działania spółek jawnych regulują inne przepisy k.s.h. I tak, zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 k.s.h., spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Regulacje k.s.h. zawierają nie tylko zapisy dotyczące powstania spółki jawnej, lecz również regulacje dotyczące ustania bytu prawnego spółki jawnej.

Jak wynika z treści art. 58 § k.s.h, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

W tym miejscu wyjaśnia się, że rozwiązanie spółki należy odróżnić od wystąpienia wspólnika. To ostatnie jest zdarzeniem prawnym powodującym, że wspólnik traci swoje członkostwo w spółce, ale spółka istnieje dalej. Natomiast rozwiązanie spółki jest zdarzeniem odnoszącym się do wszystkich wspólników i spółki (Andrzej Kidyba, Kodeks spółek handlowych. Tom I. Komentarz do art. 1-300 k.s.h.; Wydanie: XII, publikacja elektroniczna LEX).

Wspólnicy jednomyślnie mogą postanowić w każdym czasie o rozwiązaniu spółki. (…) Obecnie, zgodnie z regulacją art. 9 k.s.h., jeżeli umowa spółki tak stanowi, można podjąć uchwałę o zmianie umowy spółki przyjmując rozwiązanie spółki większością głosów. Uchwała powinna mieć formę pisemną. (…) Wspólnicy mogą przyjąć w umowie podjęcie uchwały większością głosów. W tym przypadku przyczynę taką należy zakwalifikować zgodnie z art. 58 pkt 1 k.s.h. jako tę, która jest przewidziana w umowie spółki (Andrzej Kidyba, j.w.).

Z powyższych regulacji wynika zatem, że wspólnicy spółki jawnej mogą w każdej chwili podjąć decyzję o zakończeniu funkcjonowania spółki i prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy do tego stosowna, zgodna w treści, uchwała wspólników mająca formę pisemną. Od tego ile głosów wspólników jest niezbędne do rozwiązania spółki zależy konstrukcja zapisów umowy spółki, gdyż może to być uchwała jednomyślna lub większość głosów wspólników.

Stosownie do treści art. 65 § 1 k.s.h, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki.

W myśl art. 66 k.s.h., jeżeli w spółce składającej się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki, sąd może przyznać drugiemu wspólnikowi prawo do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem zgodnie z art. 65.

Z treści komentowanej regulacji wynika, że w razie stwierdzenia, iż przyczyna rozwiązania spółki jawnej tworzonej przez dwóch wspólników jest spowodowana przez jednego z nich, sąd może przyznać drugiemu majątek tej spółki, z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem (por. wyrok SN z dnia 26 września 2007 r., IV CSK 165/07, Mon. Praw. 2007, nr 20, s. 1114; zob. również wyrok SA w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 r., V ACa 730/12, LEX nr 1280281, w którym słusznie podkreślono, że norma art. 66 k.s.h. odnosi się do wszystkich powodów prowadzących do rozwiązania spółki, z wyjątkiem przypadków, kiedy dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa na dotychczasowych zasadach gospodarczych jest wykluczone, na przykład na skutek ogłoszenia upadłości spółki; językowe sformułowanie powyższej normy mówiącej o "powodach" rozwiązania spółki nawiązuje niewątpliwie do treści art. 58 k.s.h., w którym to owe "powody" zostały wymienione (…) Spółka jawna może istnieć tylko wówczas, gdy jest co najmniej dwóch wspólników (Andrzej Kidyba, j.w.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej powstałej na mocy obligatoryjnego przekształcenia spółki cywilnej. Wspólnikami spółki są Wnioskodawczyni i jej mąż. W skład majątku wchodzi nieruchomość. Stosunek udziałów w spółce wynosi: Wnioskodawczyni 99%, mąż 1%. W roku 2001 nabyto nieruchomość na rzecz wówczas spółki cywilnej. Powyższa czynność była zwolniona od podatku VAT. Do chwili obecnej w budynku prowadzona jest działalność spółki. W roku 2017 (na koniec września) mąż planuje wystąpić ze spółki, ponieważ chce podjąć inne zajęcie. W związku z czym, jako wspólnicy spółki Wnioskodawczyni i mąż podejmą jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji. Zakończenie działalności spółki nastąpi poprzez przeniesienie całego przedsiębiorstwa spółki nieodpłatnie na rzecz jednego ze wspólników. Mąż przekaże Wnioskodawczyni ogół praw i obowiązków, swoje udziały i majątek spółki wraz z nieruchomością, wyposażeniem, samochodami i materiałami handlowymi (prowadzona jest sprzedaż artykułów sportowych i obuwia). Celem tego działania ma być utrzymanie przedsiębiorstwa spółki w dotychczasowym kształcie i kontynuowanie prowadzonej działalności jako jednoosobowej działalności gospodarczej. Następnie Wnioskodawczyni wystąpi do KRS o wykreślenie spółki z rejestru. Zainteresowana będzie prowadziła działalność (najpóźniej od 1 września 2017 r.) nadal pod swoim NIP, imieniem i nazwiskiem, natomiast mąż nie będzie prowadził działalności gospodarczej. Dodatkowo zawarta zostanie umowa pomiędzy spółką, a przejmującym wspólnikiem dotycząca przeniesienia własności przedsiębiorstwa spółki. Czynności te zostaną przeprowadzone przed wykreśleniem spółki z KRS.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy w związku z rozwiązaniem spółki i darowaniem Wnioskodawczyni przez męża udziałów oraz majątku firmy (wyposażenia, nieruchomości, towarów handlowych itp.) a w konsekwencji nabycie przez Zainteresowaną składników majątku rozwiązanej spółki jawnej (zapasów towarów handlowych) będzie u Wnioskodawczyni podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i z tego tytułu będzie zobowiązana zapłacić podatek VAT?

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego przepisu wynika, że darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Ponadto z konstrukcji przepisu wynika, że podmiotem aktywnym w tej czynności prawnej jest darczyńca, tj. podmiot który przekazuje w sposób nieodpłatny określone świadczenie. Z kolei Obdarowany, to podmiot bierny, którego rola w procesie darowizny ogranicza się jedynie do przyjęcia przedmiotu darowizny. Zatem to darczyńca jest podmiotem wiodącym i tworzącym czynność prawną darowizny.

Odnosząc przytoczone regulacje do niniejszej sprawy wskazać należy, że w przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że w niniejszej sprawie otrzymanie przez Wnioskodawczynię udziałów oraz składników spółki nieodpłatnie poprzez czynność darowizny nie powoduje uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT, skutkiem czego czynność przyjęcia darowizny w postaci określonych składników przedsiębiorstwa nie rodzi obowiązku podatkowego i nie obliguje do zapłaty kwot podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że podmiotem dokonującym określonej czynności prawnej jest Darczyńca, czyli małżonek Wnioskodawczyni. Wszelkie zatem obowiązki podatkowe związane z darowizną udziałów w spółce lub składników spółki powinny być rozpatrywane w zakresie czynności podjętych przez darczyńcę, a nie osoby obdarowanej.

Powyższe zgodne jest także z regulacjami prawa spółek handlowych, w myśl których małżonek Wnioskodawczyni podejmując uchwałę o rozwiązaniu spółki może także zdecydować o prawnym losie udziału przypadającego na małżonka. Tak więc udział męża może przejąć Wnioskodawczyni na podstawie art. 10 § 1 k.s.h. Z kolei decydując się na rozwiązanie spółki w sposób określony w art. 58 pkt 2 k.s.h. mogą również dokonać wyceny udziału małżonka i przekazać go nieodpłatnie na rzecz Wnioskodawczyni jako jedynego udziałowca. Niemniej sama ta czynność leży w gestii małżonka Wnioskodawczyni, który darowizną zdecyduje o przekazaniu udziału oraz składników spółki Wnioskodawczyni. Tak więc również na gruncie regulacji kodeksu spółek handlowych to małżonek podejmuje aktywne starania i czynności prawne, a nie Wnioskodawczyni.

Podsumowując, związku z rozwiązaniem spółki i darowaniem Wnioskodawczyni przez Męża udziałów oraz majątku firmy (wyposażenia, nieruchomości, towarów handlowych itp.) a w konsekwencji nabycie przez Zainteresowaną składników majątku rozwiązanej spółki jawnej (zapasów towarów handlowych) nie będzie u Wnioskodawczyni podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i z tego tytułu nie będzie zobowiązana zapłacić podatku VAT.

Nadmienia się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.