2017.04.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP1.4512.115.2017.1.MK
z 28 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupów sfinansowanych dotacją podmiotową oraz obowiązku stosowania sposobu określenia proporcji, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupów sfinansowanych dotacją podmiotową oraz obowiązku stosowania sposobu określenia proporcji, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski, oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT”). Wnioskodawca posiada status „instytutu badawczego” w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2016 r. poz. 371 ze zm.), („ustawa o instytutach badawczych”).
Wnioskodawca w ramach swojej podstawowej działalności prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie budownictwa i dziedzinach pokrewnych, ukierunkowane na wdrożenie i zastosowanie tych prac w praktyce. Wnioskodawca prowadzi działalność naukową i techniczną w dziedzinie budownictwa i w dziedzinach pokrewnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z).
Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie ze statutem Wnioskodawcy i wpisem do KRS jest:
1. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych służących:
  1. zapewnieniu należytej jakości techniczno-użytkowej obiektów budowlanych;
  2. inspirowaniu i tworzeniu warunków do powstawania efektywnych rozwiązań materiałowo -konstrukcyjnych, metod wykonywania robót budowlanych oraz diagnostyki, w tym monitoringu obiektów budowlanych na wszystkich: etapach realizacji i eksploatacji;
  3. opracowywaniu nowych i doskonaleniu metod badań oraz tworzeniu naukowych podstaw kryteriów oceny wyrobów i obiektów budowlanych;
  4. utrzymaniu i modernizacji obiektów budowlanych;
  5. opracowywaniu projektów krajowych przepisów budowlanych oraz regulacji Unii Europejskiej z tego zakresu;
  6. normalizacji;
  7. działalności aprobacyjnej, certyfikacyjnej i ekspertyzom technicznym;
2. przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
3. wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
4. upowszechnianie wyników badań naukowych i prac rozwojowych, w szczególności przez:
  1. organizację konferencji naukowych, seminariów i szkoleń (w tym kursów zawodowych);
  2. współpracę z Polską Akademią Nauk, Polskim Centrum Akredytacji, Polskim Komitetem Normalizacyjnym, szkołami wyższymi i innymi placówkami naukowymi oraz stowarzyszeniami naukowymi i zawodowymi w Polsce i za granicą;
5. prowadzenie studiów i prac służących ukierunkowaniu polityki budowlanej państwa w zakresie jakości obiektów budowlanych, ochrony użytkowników i środowiska;
6. prowadzenie działalności związanej z dopuszczeniem do obrotu w budownictwie wyrobów budowlanych oraz działalności normalizacyjnej, w tym udzielanie aprobat technicznych i certyfikatów oraz nadzór nad nimi;
7. prowadzenie i rozwijanie:
  1. baz danych związanych z pracami prowadzonymi u Wnioskodawcy;
  2. specjalistycznych portali internetowych;
8. prowadzenie działalności w zakresie informacji naukowo-technicznej, w tym prowadzenie powszechnie dostępnej biblioteki i czytelni gromadzącej zbiory związane z budownictwem oraz działalności wydawniczej;
9. prowadzenie działalności w zakresie wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej,
10. wspieranie innowacyjności przedsiębiorstw związanych z budownictwem;
11. wytwarzanie w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi aparatury badawczej, prowadzenie walidacji metod badawczych, pomiarowych oraz kalibracji.
Wnioskodawca prowadzi także:
1. działalność związaną z przyznanymi Wnioskodawcy uprawnieniami do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa;
2. różne formy kształcenia mające na celu podnoszenie kwalifikacji naukowych i zawodowych pracowników własnych i obcych;
3. wykonywanie specjalistycznych robót budowlanych;
4. gospodarkę posiadanymi nieruchomościami, z zachowaniem zasad gospodarki jednostek badawczo - rozwojowych.
Działalność statutowa Wnioskodawcy finansowana jest w szczególności z: (i) przychodów uzyskanych ze sprzedaży usług rynkowych, (ii) dotacji podmiotowej z budżetu państwa, (iii) środków na projekty finansowane ze środków Unii Europejskiej oraz (iv) środków na projekty krajowe.
Finansowanie działalności statutowej obejmuje u Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1)
ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r. Poz. 2045 ze zm.), („ustawa o zasadach finansowania nauki"), utrzymanie potencjału badawczego jednostki naukowej, w tym:
1. działania niezbędne do rozwoju specjalności naukowych lub kierunków badawczych oraz rozwoju kadry naukowej, w tym badania naukowe lub prace rozwojowe ujęte w planie finansowym jednostek naukowych,
2. utrzymanie infrastruktury badawczej, w tym bibliotek i archiwów,
3. koszty związane z zatrudnieniem niezbędnej kadry naukowej i inżynieryjno - technicznej,
4. zakup lub wytworzenie aparatury naukowo-badawczej związanej z realizacją zadań, o których mowa w lit. a, niestanowiącej dużej infrastruktury badawczej,
5. współpracę naukową krajową i zagraniczną niezbędną do realizacji zadań, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt) 1 lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki,
6. działalność jednostki naukowej w zakresie upowszechniania nauki, dotycząca zadań określonych w art. 25 ust. 1 ustawy o zasadach finansowania nauki,
7. działania związane z komercjalizacją wyników badań naukowych i prac rozwojowych, polegające na analizie potrzeb rynku, stanu techniki, możliwości ochrony patentowej efektów tej działalności oraz opracowaniu projektów komercjalizacji.
Wskazana w pkt V ppkt (ii) powyżej we Wniosku, dotacja podmiotowa otrzymywana przez Wnioskodawcę z budżetu państwa - zgodnie z ustawą o zasadach finansowania nauki - przeznaczona jest na realizację określonych w statucie Wnioskodawcy, zadań związanych z prowadzonymi przez Wnioskodawcę w sposób ciągły badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi oraz na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.
Wskazana w pkt V ppkt (ii) powyżej we Wniosku, dotacja podmiotowa z budżetu państwa wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w całości na nabywanie towarów i usług niezbędnych do realizacji zadań badawczych przez Wnioskodawcę, których wyniki mają być w założeniu wykorzystywane i zastosowane w dalszych pracach badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy, oraz których efekty będą wykorzystane do prowadzenia działalności komercyjnej Wnioskodawcy (tj. sprzedaży wyników badań do praktyki gospodarczej) podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT zamierza nabyte towary i usługi sfinansowane dotacją podmiotową z budżetu państwa wykorzystać na realizację zadań badawczych Wnioskodawcy z dalszym zamiarem ich wykorzystania w celach komercyjnych. Przy czym, usługi komercyjne świadczone przez Wnioskodawcę są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT polegającym na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i w celach zarobkowych, w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o instytutach badawczych, do podstawowej działalności instytutu należy:
1. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
2. przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
3. wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.
Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 3) ustawy o zasadach finansowania nauki, określenie badania naukowe oznacza:
1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi ‘badań podstawowych’ w rozumieniu art. 2 pkt 3) lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki, tj. badań bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Wnioskodawca w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych nie prowadzi także żadnych nieodpłatnych badań. Wszystkie badania prowadzone przez Wnioskodawcę mają w swoim założeniu mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji. Badania mogą być następnie prezentowane w publikacjach Wnioskodawcy oraz podczas konferencji Wnioskodawcy, których celem jest pozyskanie nowych kontrahentów. Ponadto, w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych, założeniem jest, że Wnioskodawca będzie prowadził badania, które będą związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.
Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością to:
1. koszty badań stosowanych i przemysłowych oraz prac rozwojowych;
2. koszty organizacji konferencji szkoleń i seminariów targów sympozjów;
3. koszty opinii, ekspertyz, certyfikatów, aprobat;
4. koszty prowadzenia informacji techniczno-naukowej oraz utrzymania biblioteki;
5. koszty promocji i marketingu;
6. koszty utrzymania, napraw konserwacji i eksploatacji maszyn, aparatury i pozostałych urządzeń technicznych oraz programów komputerowych;
7. koszty utrzymania , napraw konserwacji i eksploatacji budynków, pomieszczeń i budowli oraz utrzymania terenu;
8. koszty ogólnoadministracyjne zakładów laboratoriów, działów;
9. koszty zarządzania i administrowania.
Wnioskodawca aktualnie (na dzień złożenia tego Wniosku) oblicza kwotę podatku VAT naliczonego z zastosowaniem sposobu określenia prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa przez Wnioskodawcę?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa z zastosowaniem sposobu określenia prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa przez Wnioskodawcę.

I.1. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT niepodlegających temu podatkowi. Jeśli zatem towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek VAT, są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

I.2. Odnosząc się do powyższych uregulowań, należy przywołać art. 168 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa 2006/112/WE”) zgodnie z którym Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia (...) od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić -VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.”

Z ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, a ponadto towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (np. pkt 24 wyroku TSUE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, Faxworld),

Ponadto jako zasadniczy warunek powstania prawa podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego w stosunku do danej transakcji zakupowej należy wymienić istnienie związku, jaki powinien wystąpić pomiędzy wcześniejszą transakcją zakupową z transakcjami sprzedażowymi dającymi prawo do odliczenia, które są dokonane na późniejszym etapie obrotu. Zasadniczo związek ten powinien mieć charakter bezpośredni. Istotne jest przy tym to, aby koszt nabycia towarów lub usług stanowił kalkulacyjny element ceny w ramach późniejszej transakcji sprzedażowej uprawniającej do odliczenia (pkt 19 wyroku TSUE z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Becker; pkt 27 wyroku TSUE w z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie C-124/12 AES-3C Maritza East 1; pkt 34 wyroku TSUE z 77 dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13 Malburg).

I.3. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego we Wniosku, Wnioskodawca otrzymuje dotację podmiotową z budżetu państwa na realizację określonych w statucie Wnioskodawcy zadań związanych z prowadzonymi przez Wnioskodawcę w sposób ciągły badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi, a także na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich. Dotacja podmiotowa z budżetu państwa wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę na realizację zadań badawczych, których efekty mają być wykorzystywane i zastosowane w dalszych pracach badawczo - rozwojowych Wnioskodawcy, oraz których efekty będą wykorzystane do prowadzenia działalności komercyjnej Wnioskodawcy (tj. sprzedaży wyników badań do praktyki gospodarczej) podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza nabyte towary i usługi sfinansowane dotacją podmiotową z budżetu państwa wykorzystać na realizację zadań badawczych z dalszym zamiarem ich wykorzystania w celach komercyjnych. Przy czym, usługi komercyjne świadczone przez Wnioskodawcę są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT polegającymi na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, przez Wnioskodawcę nie są prowadzone badania podstawowe w rozumieniu w rozumieniu art. 2 pkt 3) lit a) ustawy o zasadach finansowania nauki tj. badania niemające nastawienia na bezpośrednie ich komercyjne zastosowanie. Wnioskodawca ponadto nie prowadzi żadnych nieodpłatnych badań. Wszystkie badania prowadzone przez Wnioskodawcę mają w swoim założeniu wymiar praktyczny i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji przez Wnioskodawcę.

I.4. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym zostaną spełnione wszelkie przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Odliczenia podatku VAT dokonywał będzie bowiem Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT czynnym, natomiast nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi finansowane ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa, w związku z nabyciem których podatek zostanie naliczony, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w całości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

I.5. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa przez Wnioskodawcę.

I.6. Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2016 r. (nr 1462- IPPP1.4512.774.2016.1.AS) wskazano między innymi, że „z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że instytut, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza nabyte towary i usługi sfinansowane dotacją podmiotową wykorzystać na realizację zadań, których wyniki będą miały zastosowanie w dalszych pracach badawczo-rozwojowych przeznaczonych do komercjalizacji Jak wskazał Wnioskodawca, nie prowadzi żadnych badań podstawowych (bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne), wszystkie wyniki badań były i będą ukierunkowane na ich sprzedaż. Tym samym są one wykonywane w ramach działalności gospodarczej i związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione. Podsumowując, Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczania podatku VAT z tytułu zakupów finansowanych z otrzymanych środków w ramach dotacji podmiotowej. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczone tj. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki sfinansowane z otrzymanej dotacji związane z realizacją zadań, których wyniki mają zastosowanie w dalszych pracach badawczo-rozwojowych, są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług."

Identyczne z powyższym stanowisko zostało przedstawione również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2016 r. (nr 1462-IPPP1.4512,943.2016.1.AS) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 czerwca 2016 r. (nr ILPP1/4512-1-186/16-4/AWa).

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa z zastosowaniem sposobu określenia prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

I.1. Zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów usług; b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie przepisu art. 1 pkt 4 lit a) ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku VAT oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. Poz. 605) do ustawy o VAT dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a - 2h ustawy o VAT. Nowelizacja ta spowodowała zmiany w sposobie odliczania podatku naliczonego w związku z dokonywaniem tzw. zakupów mieszanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 art. 8 ust, 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, adv przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Ponadto, jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

I.2. W konsekwencji, w myśl przywołanych regulacji zasadniczym kluczem podziału dokonywanych przez podatnika nabyć towarów i usług, jest ich przeznaczenie na szeroko rozumianą działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza. W rezultacie, dopiero w sytuacji zaistnienia w działalności podatnika innych celów niż jego działalność gospodarcza - pojawi się zdaniem Wnioskodawcy - konieczność stosowania tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a -2h ustawy o VAT. Przepisy te nie odnoszą się bowiem do obrotu niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz do czynności, które w ogóle nie są związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca natomiast zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego we Wniosku, podejmuje czynności, których wyniki mają zastosowanie w dalszych pracach badawczo - rozwojowych Wnioskodawcy przeznaczonych do komercjalizacji, która polega na całokształcie działań związanych z przenoszeniem wyników badań do praktyki gospodarczej.

I.3. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego we Wniosku, Wnioskodawca nie wykonuje żadnych badań podstawowych w rozumieniu art. 2 pkt 3) lit. a) ustawy o finansowaniu nauki, tj. badań niemających nastawienia na bezpośrednie ich komercyjne zastosowanie, ani też badań nieodpłatnych. Wszystkie wyniki badań prowadzonych przez Wnioskodawcę mają wymiar praktyczny i są podejmowane z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji. Efekty przeprowadzonych przez Wnioskodawcę badań mają być wykorzystywane i zastosowane w dalszych pracach badawczo - rozwojowych Wnioskodawcy oraz do prowadzenia działalności komercyjnej Wnioskodawcy (tj. sprzedaży wyników badań do praktyki gospodarczej) podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Badania mogą być też prezentowane w publikacjach Wnioskodawcy oraz podczas konferencji Wnioskodawcy, których celem jest pozyskanie nowych kontrahentów przez Wnioskodawcę.

Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca, działalność statutowa Wnioskodawcy skierowana jest w całości na działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych. Wnioskodawca wykonuje działalność statutową, którą stanowi działalność komercyjna (gospodarcza). W ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych Wnioskodawca prowadzi badania i prace rozwojowe, które mają być przeznaczone na cele komercyjne.

I.4. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, skoro działalność statutowa Wnioskodawcy skierowana jest w całości na wykorzystywanie towarów i usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, to należy uznać, że cała działalność statutowa Wnioskodawcy jest powiązana wyłącznie z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Również badania prowadzone przez Wnioskodawcę mające charakter komercyjny prowadzone są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

I.5. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę brzmienie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT należy podkreślić, że prewspółczynnik będzie miał zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są przez podatnika podatku VAT zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Taka jednak sytuacja nie wystąpi w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem Wniosku Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi żadnych badań nie mających nastawienia na zastosowanie komercyjne w przyszłości lub badań nieodpłatnych.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa w związku z prowadzeniem działalności statutowej przez Wnioskodawcę. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa z zastosowaniem sposobu określenia prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

I.6. Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2016 r. (nr 1462- IPPP1.4512.774.2016.1.AS) wskazano między innymi, że „skoro działalność Instytutu skierowana jest na działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, to Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy. Natomiast powołany wyżej art. 86 ust 2a ustawy będzie miał zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie wykonuje czynności służących celom innym niż działalność gospodarcza, a wszystkie zakupy służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej, to - w przedmiotowej sprawie - nie znajduje zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem, Instytut nie jest zobowiązany do obliczania podatku naliczonego z zastosowaniem „sposobu określenia proporcji” o którym mowa w ww. przepisie”.

Identyczne z powyższym stanowisko zostało przedstawione również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2016 r. (nr 1462-IPPP1.4512.943.2016.1.AS).

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2016 r. (nr ILPP1/4512-1-186/16-4/AWa), wskazując, że „w omawianej sprawie, wszystkie wyniki badań i prac rozwojowych wykonywanych przez instytut przeznaczone są na cele komercyjne. W konsekwencji efekty prowadzonych badań mają zastosowanie w dalszych pracach badawczo-rozwojowych i związane są z czynnościami opodatkowanymi [podatkiem VAT]. Stąd Instytut otrzymuje dotację podmiotową w całości wykorzystywaną na działalność gospodarczą. Jednocześnie Instytut wskazał, że nie prowadzi nieodpłatnych badań w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych. Wnioskodawca wykonuje bowiem wyłącznie działalność komercyjną. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy [ustawy o VAT] oraz ustawy o instytutach badawczych, należy wskazać, że badania, które mają charakter komercyjny, tzn. zakładane jest osiągnięcie wyników, które będą przedmiotem sprzedaży (niezależnie od rzeczywistego efektu, bowiem specyfika „komercjalizacji" badań naukowych powoduje, że tylko niektóre z nich kończą się finansowym sukcesem), prowadzone są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2 [ustawy o VAT]. Zatem w świetle okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro działalność Instytutu skierowana jest na działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, to Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust 2 [ustawy o VAT], Natomiast powołany wyżej art. 86 ust. 2a [ustawy o VAT] będzie miał zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 [ustawy o VAT], oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie wykonuje czynności służących celom innym niż działalność gospodarcza, a wszystkie zakupy służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej, to - w przedmiotowej sprawie - nie znajduje zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem Instytut, w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2016 r. nie jest zobowiązany do obliczania podatku naliczonego z zastosowaniem „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w ww. przepisie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Jak stanowi art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W końcu podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku VAT, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 371), instytutem badawczym w rozumieniu ustawy jest państwowa jednostka organizacyjna, wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym i ekonomiczno-finansowym, która prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe ukierunkowane na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce, zwana dalej „instytutem”.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy do podstawowej działalności instytutu należy:

prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.

W myśl art. 2 ust. 2 cyt. wyżej ustawy, w związku z prowadzoną działalnością podstawową instytut może:

upowszechniać wyniki badań naukowych i prac rozwojowych;
wykonywać badania i analizy oraz opracowywać opinie i ekspertyzy w zakresie prowadzonych badań naukowych i prac rozwojowych;
opracowywać oceny dotyczące stanu i rozwoju poszczególnych dziedzin nauki i techniki oraz sektorów gospodarki, które wykorzystują wyniki badań naukowych i prac rozwojowych oraz w zakresie wykorzystywania w kraju osiągnięć światowej nauki i techniki;
prowadzić działalność normalizacyjną, certyfikacyjną i aprobacyjną;
prowadzić i rozwijać bazy danych związane z przedmiotem działania instytutu;
prowadzić działalność w zakresie informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej, a także wspierającej innowacyjność przedsiębiorstw;
wytwarzać w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi aparaturę, urządzenia, materiały i inne wyroby oraz prowadzić walidację metod badawczych, pomiarowych oraz kalibrację aparatury;
prowadzić działalność wydawniczą związaną z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi.

Instytut, poza zadaniami, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, może prowadzić:

studia podyplomowe i doktoranckie, związane z prowadzonymi przez instytut badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi, jeżeli posiada uprawnienia do nadawania stopni naukowych oraz odpowiednie zaplecze i warunki materialno-techniczne;
inne formy kształcenia, w tym szkolenia i kursy dokształcające (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Instytut może prowadzić działalność inną niż wymieniona w ust. 1-3. Działalność ta jest wyodrębniona pod względem finansowym i rachunkowym z działalności, o której mowa w ust. 1-3 (art. 2 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 7 cyt. wyżej ustawy, instytut osiąga przychody w związku z prowadzoną działalnością określoną w art. 2, w tym ze sprzedaży:

wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
patentów, praw ochronnych oraz licencji na stosowanie wynalazków i wzorów użytkowych;
prac wdrożeniowych, w tym nadzoru autorskiego;
produkcji urządzeń i aparatury oraz innej produkcji lub usług.

Natomiast, w myśl art. 18 ust. 8 ww. ustawy, instytut osiąga przychody z dotacji na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620, z późn. zm. oraz z 2015 r. poz. 249) i ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z zastrzeżeniem ust. 9 i art. 21 ust. 6, oraz z innych źródeł.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada status „instytutu badawczego”. Wnioskodawca w ramach swojej podstawowej działalności prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie budownictwa i dziedzinach pokrewnych, ukierunkowane na wdrożenie i zastosowanie tych prac w praktyce. Wnioskodawca prowadzi działalność naukową i techniczną w dziedzinie budownictwa i w dziedzinach pokrewnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie ze statutem Wnioskodawcy i wpisem do KRS jest:

prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych służących:
1. zapewnieniu należytej jakości techniczno-użytkowej obiektów budowlanych;
2. inspirowaniu i tworzeniu warunków do powstawania efektywnych rozwiązań materiałowo -konstrukcyjnych, metod wykonywania robót budowlanych oraz diagnostyki, w tym monitoringu obiektów budowlanych na wszystkich: etapach realizacji i eksploatacji;
3. opracowywaniu nowych i doskonaleniu metod badań oraz tworzeniu naukowych podstaw kryteriów oceny wyrobów i obiektów budowlanych;
4. utrzymaniu i modernizacji obiektów budowlanych;
5. opracowywaniu projektów krajowych przepisów budowlanych oraz regulacji Unii Europejskiej z tego zakresu;
6. normalizacji;
7. działalności aprobacyjnej, certyfikacyjnej i ekspertyzom technicznym;
przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
upowszechnianie wyników badań naukowych i prac rozwojowych, w szczególności przez:
1. organizację konferencji naukowych, seminariów i szkoleń (w tym kursów zawodowych);
2. współpracę z Polską Akademią Nauk, Polskim Centrum Akredytacji, Polskim Komitetem Normalizacyjnym, szkołami wyższymi i innymi placówkami naukowymi oraz stowarzyszeniami naukowymi i zawodowymi w Polsce i za granicą;
prowadzenie studiów i prac służących ukierunkowaniu polityki budowlanej państwa w zakresie jakości obiektów budowlanych, ochrony użytkowników i środowiska;
prowadzenie działalności związanej z dopuszczeniem do obrotu w budownictwie wyrobów budowlanych oraz działalności normalizacyjnej, w tym udzielanie aprobat technicznych i certyfikatów oraz nadzór nad nimi;
prowadzenie i rozwijanie:
1. baz danych związanych z pracami prowadzonymi u Wnioskodawcy;
2. specjalistycznych portali internetowych;
prowadzenie działalności w zakresie informacji naukowo-technicznej, w tym prowadzenie powszechnie dostępnej biblioteki i czytelni gromadzącej zbiory związane z budownictwem oraz działalności wydawniczej;
prowadzenie działalności w zakresie wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej,
wspieranie innowacyjności przedsiębiorstw związanych z budownictwem;
wytwarzanie w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi aparatury badawczej, prowadzenie walidacji metod badawczych, pomiarowych oraz kalibracji.

Wnioskodawca prowadzi także:

działalność związaną z przyznanymi Wnioskodawcy uprawnieniami do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa;
różne formy kształcenia mające na celu podnoszenie kwalifikacji naukowych i zawodowych pracowników własnych i obcych;
wykonywanie specjalistycznych robót budowlanych;
gospodarkę posiadanymi nieruchomościami, z zachowaniem zasad gospodarki jednostek badawczo - rozwojowych.

Działalność statutowa Wnioskodawcy finansowana jest w szczególności z: (i) przychodów uzyskanych ze sprzedaży usług rynkowych, (ii) dotacji podmiotowej z budżetu państwa, (iii) środków na projekty finansowane ze środków Unii Europejskiej oraz (iv) środków na projekty krajowe.

Finansowanie działalności statutowej obejmuje u Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r. Poz. 2045 ze zm.), („ustawa o zasadach finansowania nauki"), utrzymanie potencjału badawczego jednostki naukowej, w tym:

działania niezbędne do rozwoju specjalności naukowych lub kierunków badawczych oraz rozwoju kadry naukowej, w tym badania naukowe lub prace rozwojowe ujęte w planie finansowym jednostek naukowych,
utrzymanie infrastruktury badawczej, w tym bibliotek i archiwów,
koszty związane z zatrudnieniem niezbędnej kadry naukowej i inżynieryjno - technicznej,
zakup lub wytworzenie aparatury naukowo-badawczej związanej z realizacją zadań, o których mowa w lit. a, niestanowiącej dużej infrastruktury badawczej,
współpracę naukową krajową i zagraniczną niezbędną do realizacji zadań, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt) 1 lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki,
działalność jednostki naukowej w zakresie upowszechniania nauki, dotycząca zadań określonych w art. 25 ust. 1 ustawy o zasadach finansowania nauki,
działania związane z komercjalizacją wyników badań naukowych i prac rozwojowych, polegające na analizie potrzeb rynku, stanu techniki, możliwości ochrony patentowej efektów tej działalności oraz opracowaniu projektów komercjalizacji.

Wskazana powyżej we wniosku, dotacja podmiotowa otrzymywana przez Wnioskodawcę z budżetu państwa - zgodnie z ustawą o zasadach finansowania nauki - przeznaczona jest na realizację określonych w statucie Wnioskodawcy, zadań związanych z prowadzonymi przez Wnioskodawcę w sposób ciągły badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi oraz na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.

Wskazana powyżej we wniosku, dotacja podmiotowa z budżetu państwa wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w całości na nabywanie towarów i usług niezbędnych do realizacji zadań badawczych przez Wnioskodawcę, których wyniki mają być w założeniu wykorzystywane i zastosowane w dalszych pracach badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy, oraz których efekty będą wykorzystane do prowadzenia działalności komercyjnej Wnioskodawcy (tj. sprzedaży wyników badań do praktyki gospodarczej) podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT zamierza nabyte towary i usługi sfinansowane dotacją podmiotową z budżetu państwa wykorzystać na realizację zadań badawczych Wnioskodawcy z dalszym zamiarem ich wykorzystania w celach komercyjnych. Przy czym, usługi komercyjne świadczone przez Wnioskodawcę są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT polegającym na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i w celach zarobkowych, w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o instytutach badawczych, do podstawowej działalności instytutu należy:

prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.

Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 3) ustawy o zasadach finansowania nauki, określenie badania naukowe oznacza:

badania podstawowe - oryginalne prace badawcze eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi ‘badań podstawowych’ w rozumieniu art. 2 pkt 3) lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki, tj. badań bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Wnioskodawca w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych nie prowadzi także żadnych nieodpłatnych badań. Wszystkie badania prowadzone przez Wnioskodawcę mają w swoim założeniu mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji. Badania mogą być następnie prezentowane w publikacjach Wnioskodawcy oraz podczas konferencji Wnioskodawcy, których celem jest pozyskanie nowych kontrahentów. Ponadto, w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych, założeniem jest, że Wnioskodawca będzie prowadził badania, które będą związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością to:

koszty badań stosowanych i przemysłowych oraz prac rozwojowych;
koszty organizacji konferencji szkoleń i seminariów targów sympozjów;
koszty opinii, ekspertyz, certyfikatów, aprobat;
koszty prowadzenia informacji techniczno-naukowej oraz utrzymania biblioteki;
koszty promocji i marketingu;
koszty utrzymania, napraw konserwacji i eksploatacji maszyn, aparatury i pozostałych urządzeń technicznych oraz programów komputerowych;
koszty utrzymania , napraw konserwacji i eksploatacji budynków, pomieszczeń i budowli oraz utrzymania terenu;
koszty ogólnoadministracyjne zakładów laboratoriów, działów;
koszty zarządzania i administrowania.

Wnioskodawca aktualnie (na dzień złożenia tego Wniosku) oblicza kwotę podatku VAT naliczonego z zastosowaniem sposobu określenia prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konieczności stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy przy odliczaniu podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca otrzymuje dotację podmiotową z budżetu państwa, która wykorzystywana jest na nabywanie towarów i usług niezbędnych do realizacji zadań badawczych przez Wnioskodawcę, których wyniki mają być wykorzystywane i zastosowane w dalszych pracach badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy oraz których efekty będą wykorzystane do prowadzenia działalności komercyjnej Wnioskodawcy (tj. sprzedaży wyników badań do praktyki gospodarczej) podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec tak przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nabyte towary i usługi sfinansowane dotacją podmiotową wykorzystane zostaną na realizację zadań badawczych z dalszym zamiarem ich wykorzystania w celach komercyjnych. Okoliczność ta wskazuje na gospodarczy i zarobkowy charakter prowadzonych badań.

W konsekwencji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa.

Natomiast w celu rozstrzygnięcia konieczności stosowania przez Wnioskodawcę art. 86a ust. 2a ustawy o VAT przy odliczaniu podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej, należy zauważyć, że jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Wnioskodawca posiada status „instytutu badawczego” w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2016 r. poz. 371 ze zm.). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie ze statutem i wpisem do KRS jest:

prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych służących:
1. zapewnieniu należytej jakości techniczno-użytkowej obiektów budowlanych;
2. inspirowaniu i tworzeniu warunków do powstawania efektywnych rozwiązań materiałowo -konstrukcyjnych, metod wykonywania robót budowlanych oraz diagnostyki, w tym monitoringu obiektów budowlanych na wszystkich: etapach realizacji i eksploatacji;
3. opracowywaniu nowych i doskonaleniu metod badań oraz tworzeniu naukowych podstaw kryteriów oceny wyrobów i obiektów budowlanych;
4. utrzymaniu i modernizacji obiektów budowlanych;
5. opracowywaniu projektów krajowych przepisów budowlanych oraz regulacji Unii Europejskiej z tego zakresu;
6. normalizacji;
7. działalności aprobacyjnej, certyfikacyjnej i ekspertyzom technicznym;
przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
upowszechnianie wyników badań naukowych i prac rozwojowych, w szczególności przez:
1. organizację konferencji naukowych, seminariów i szkoleń (w tym kursów zawodowych);
2. współpracę z Polską Akademią Nauk, Polskim Centrum Akredytacji, Polskim Komitetem Normalizacyjnym, szkołami wyższymi i innymi placówkami naukowymi oraz stowarzyszeniami naukowymi i zawodowymi w Polsce i za granicą;
prowadzenie studiów i prac służących ukierunkowaniu polityki budowlanej państwa w zakresie jakości obiektów budowlanych, ochrony użytkowników i środowiska;
prowadzenie działalności związanej z dopuszczeniem do obrotu w budownictwie wyrobów budowlanych oraz działalności normalizacyjnej, w tym udzielanie aprobat technicznych i certyfikatów oraz nadzór nad nimi;
prowadzenie i rozwijanie:
1. baz danych związanych z pracami prowadzonymi u Wnioskodawcy;
2. specjalistycznych portali internetowych;
prowadzenie działalności w zakresie informacji naukowo-technicznej, w tym prowadzenie powszechnie dostępnej biblioteki i czytelni gromadzącej zbiory związane z budownictwem oraz działalności wydawniczej;
prowadzenie działalności w zakresie wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej,
wspieranie innowacyjności przedsiębiorstw związanych z budownictwem;
wytwarzanie w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi aparatury badawczej, prowadzenie walidacji metod badawczych, pomiarowych oraz kalibracji.
Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy dotacja podmiotowa otrzymana z budżetu państwa przeznaczona jest również na zadanie tj. na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.

Zatem zarówno z ww. przepisów ustawy o instytutach badawczych ale również z przedstawionych w sprawie okoliczności wynika, że państwowa jednostka organizacyjna działająca w formie instytutu badawczego prowadzi działalność statutową – ze swej istoty nienastawioną na osiąganie zysków, niebędącą działalnością gospodarczą, jak również może prowadzić równocześnie komercyjną działalność gospodarczą. Z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie. Wykonując działalność statutową, nienastawioną na osiąganie zysków, niebędącą działalnością gospodarczą Wnioskodawca otrzymuje dotację podmiotową na zakup towarów i usług wykorzystywanych również na realizację zadania, tj. na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich. Zadanie to stanowi realizację zadań statutowych Instytutu.

Zatem w takich okolicznościach uzasadnione jest stwierdzenie, że wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Instytut wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej – przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.

W związku z tym, z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast - w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy - w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej „sposób określenia proporcji”.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność (działalność statutowa nie ukierunkowana na bezpośredni efekt komercjalizacyjny) nie ma on prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług finansowanych ze środków otrzymanych w ramach dotacji podmiotowej z budżetu państwa. W sytuacji, gdy wystąpią przesłanki wskazane w art. 86 ust. 2a ustawy, tj. przypisanie ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie towarów i usług, (wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza), w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, przepis ten znajduje zastosowanie. Tym samym należy uznać, że otrzymana dotacja podmiotowa z budżetu państwa na sfinansowanie prowadzonych zadań badawczych oraz na rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich ma związek zarówno z działalnością gospodarczą jak również inną niż gospodarcza działalnością Instytutu. Tym samym dokonując odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług finansowanych z dotacji podmiotowej Instytut powinien zastosować przepisy art. 86 ust. 2a - 2h ustawy o VAT.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany. Ponadto warto powołać się na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd „podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin