Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.65.2017.1.LZ
z 4 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu30 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł w dniu 14 września 1969 roku związek małżeński. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, nie została także ustanowiona rozdzielność majątkowa, nie orzeczono także separacji w trakcie trwania małżeństwa ani rozwodu.
W dniu 3 listopada 2005 roku Wnioskodawca wraz z małżonką zawarli umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży.

W wyniku tej umowy Sąd Rejonowy dokonał wpisu polegającego na założeniu księgi wieczystej dla lokalu i wpisu prawa własności na rzecz Wnioskodawcy i jego żony do całości nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Dnia 27 kwietnia 2014 roku zmarła żona Wnioskodawcy. Spadek po niej nabyli na mocy ustawy Wnioskodawca oraz syn w 1/2 części każdy z nich, co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 stycznia 2015 roku w sprawie prowadzonej.

Wnioskodawca wraz z synem w marcu 2017 roku zamierzają sprzedać przysługujące im na zasadach współwłasności prawo własności lokalu, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi KW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w 2017 roku udziału w 1/4 części w prawie własności lokalu mieszkalnego dla którego Sąd Rejonowy prowadzi KW odziedziczonego przez Wnioskodawcę po zmarłej w 2014 roku żonie, nabytego uprzednio w 2005 roku przez małżonków do wspólności majątkowej małżeńskiej, stanowi źródło przychodu a cena uzyskana w wyniku tej sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016. poz. 2032, z późn. zm.)w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 30e ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym przyszłym stanie faktycznym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także jako "updof"), nie znajdzie zastosowania do wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału 1/4 części w prawie do własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat od zakończenia roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a zatem zastosowania nie znajduje również art. 30e ust 1 i 2 updof.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nabył prawo własności przedmiotowej nieruchomości w 2005 r. zawierając wraz z małżonką umowę ustanowienia odrębnej własności nieruchomości oraz jej sprzedaży, przy czym nabycie nastąpiło do całości prawa na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej i do chwili obecnej Wnioskodawca pozostaje współwłaścicielem tej nieruchomości, jednakże obecnie do 3/4 części we współwłasności ułamkowej wraz z synem.

W trakcie trwania małżeństwa Wnioskodawcy nie było możliwe dokonanie podziału udziałów w prawie własności przedmiotowego lokalu.

Zwrócić należy bowiem uwagę, że art. 196 § 1 k.c. statuuje dwa rodzaje współwłasności, to jest łączną i ułamkową, przy czym ten sam art. w § 2 wskazuje, że współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. W przypadku współwłasności ustawowej małżeńskiej przepisem tym jest art. 31 § 1 k.r.o. zgodnie z którym z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Jednakże w myśl art. 35 tego kodeksu w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem aż do dnia śmierci małżonki Wnioskodawcy nie było możliwości dokonania podziału własności przedmiotowej nieruchomości, w taki sposób, aby małżonkowie byli jej współwłaścicielami w inny sposób niż do całości.

Zatem nie ma podstawy także do wnioskowania, że z chwilą śmierci żony Wnioskodawcy nabył On ponownie prawo własności przedmiotowej nieruchomości, jednakże na zasadach wspólności ułamkowej, a nie małżeńskiej.

Powyższe przeczyłoby zasadom wspólności łącznej oraz zasadom rządzącym wspólnością majątkową oraz instytucji małżeństwa. Wnioskodawca był bowiem do tej chwili współwłaścicielem całości prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

Należy w tym miejscu za Naczelnym Sądem Administracyjnym (wyrok II FSK 1101/10) wskazać, że wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 k.r.o., drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości (w tym przypadku nieruchomości lokalowej), ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie udziału przypadającego każdemu z małżonków już podczas pierwotnego, wspólnego nabycia.

WSA w Łodzi uznał także, że „skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca i jej mąż posiadali w małżeństwie w chwili nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia tego prawa w drodze spadku" (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października2016 r. I SA/Łd 593/16).

Należy także zaznaczyć, że zgodnie z art. 924 k. c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, zgodnie natomiast z art. 925 k.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

W dniu 27 kwietnia 2014 roku żona Wnioskodawcy zmarła, zaś Wnioskodawca został jej spadkobiercą z mocy ustawy. W wyniku spadkobrania wnioskodawca nabył spadek, nie zaś udział we wskazanej powyżej własności; w skład masy spadkowej wchodzić wszak mogły ponadto inne przedmioty. Prawo zmarłej żony - do czasu otwarcia spadku łączne z prawem wnioskodawcy - weszło w skład spadku i stało się przedmiotem dziedziczenia. Nie można więc zasadnie mówić o "dwukrotnym nabyciu" przez Wnioskodawcę prawa własności - z tytułu kupna w 2005 roku i spadkobrania w 2014 roku. Od 2005 roku wnioskodawca był właścicielem całości udziału we własności, ponieważ jego prawo do tego udziału było - w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej - łączne i nierozdzielne z takim samym prawem jego małżonki, które następnie stało się przedmiotem dziedziczenia - z datą nabycia przez wnioskodawcę spadku (wywód prawny za: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2016 r. II FSK 1431/14).

Ponadto należy zauważyć, że „ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia "nabycie", o którym mowa w powołanym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. i skoro nabycie lokalu nastąpiło (w całości) przez małżonków w ramach ustroju wspólności małżeńskiej, to nie ma prawnego uzasadnienia do przyjęcia, że wyodrębnienie udziałów w majątku wspólnym w dacie śmierci jednego z małżonków i nabycie udziału w tym lokalu w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku przez drugiego małżonka niweluje skutki w rozumieniu powołanego przepisu ustawy podatkowej, wynikające z nabycia lokalu mieszkalnego przez małżonków do majątku wspólnego” (por. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia11 października 2016 r. I SA/Gd 910/16).

Stanowisko Wnioskodawcy zostało wyrażone niejednokrotnie w orzecznictwie sądów administracyjnych, por. wyroki: Wojewódzkich Sądów Administracyjnych; w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Go 136/14, w Gdańsku z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 760/13, z dnia 15 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1115/11,w Warszawie z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3464/12, z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2999/12, z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1177/13,w Krakowie z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1378/12, we Wrocławiu z dnia26 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1474/11, w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1146/15.

W ocenie Wnioskodawcy na gruncie wyżej przytoczonych przepisów prawa wysnuć należy twierdzenia, że w przypadku śmierci jednego ze współmałżonków i nabycia spadku po nim przez drugiego, prawo własności rzeczy, które wchodziły w skład majątku wspólnego na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej nie mogły zostać ponownie nabyte przez tego małżonka z chwilą śmierci pierwszego z nich. Zwrócić bowiem należy uwagę na okoliczność,że nabycie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy, z tą też chwilą współwłasność łączna wynikająca z małżeńskiej wspólności majątkowej przekształca się we współwłasność ułamkową ze względu na ustanie małżeństwa. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia,że w przypadku spadkobrania małżonek ponownie nabywa przysługujące mu prawo własności czy to ruchomości czy nieruchomości. Nie powstaje bowiem moment, w którym małżonkowi pozostającemu przy życiu prawo to nie przysługiwało. Następuje bowiem jedynie swoiste przekształcenie prawa współwłasności łącznej we współwłasność ułamkową.

Na uwagę zasługuje także okoliczność iż zgodnie z art. 922 k.c. prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów o nabyciu spadku. Skoro zatem Wnioskodawca nabył w 1/4 części spadek po swojej żonie,co zostało potwierdzenie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego to wszedł także we wszystkie prawa i obowiązki jego żony z chwilą nabycia spadku. W tym w prawo do sprzedaży prawa współwłasności nieruchomości bez zaliczenia kwoty uzyskanej z tej nieruchomości do przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 punkt 8 lit. a u.p.d.o.f

Mając powyższe na uwadze należy z całą stanowczością stwierdzić, że sprzedaż w 2017 roku udziału w 1/4 części w prawie własności lokalu mieszkalnego dla którego Sąd Rejonowy prowadzi KW odziedziczonego przez Wnioskodawcę po zmarłej w 2014 roku żonie, nabytego uprzednio w 2005 roku przez małżonków do wspólności majątkowej małżeńskiej, nie stanowi źródła przychodu a cena uzyskana w wyniku tej sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. aw zw. z art. 30e ust. 1 i 2 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52coraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości;
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a–c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeśli zatem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2005 r. wraz z żoną nabył do majątku wspólnego lokal mieszkalny na podstawie ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy sprzedaży. W 2014 roku zmarła żona Wnioskodawcy. Spadek po zmarłej żonie na mocy ustawy nabyli Wnioskodawca oraz syn spadkodawczyni po 1/2 części każde z nich, co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 stycznia 2015 roku.

W celu ustalenia momentu nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących nabycia spadku oraz regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy(Dz. U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku lub dział spadku potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca przedmiotowe udziały w lokalu mieszkalnym nabył stopniowo, tj. w 2005 r. do majątku wspólnego małżonków oraz w 2014 r. w spadku po żonie.

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawcy, zgodnie z którym cały udział w przedmiotowej nieruchomości nabył On w dacie pierwotnego nabycia przez oboje małżonków oznaczałoby,że stanowiło ono Jego wyłączną własność, a to z kolei oznaczałoby, że nie mógłby dziedziczyć po małżonce, gdyż to Wnioskodawca, a nie wspólnie małżonkom przysługiwał ww. lokal mieszkalny. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczącej majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność, a nie na współwłasność. Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków. Przepis art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków w razie ustania wspólności oraz braku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej wynosi po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W omawianej sprawie Wnioskodawca nabył 1/4 udziału w lokalu mieszkalnym w chwili śmierci małżonki. Dopiero od tej daty Wnioskodawcy przysługiwało prawo do 3/4 udziału w nieruchomości. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży która nastąpi w 2017 r. ww. lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi 1/2 jego części nabytemu w trakcie trwania małżeństwa, nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawcę upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w spadku po swojej żonie nabył 1/4 udział w lokalu mieszkalnym w dacie śmierci spadkodawczyni, czyli w 2014 r., to przychód ze sprzedaży tego udziału odziedziczonego w tej właśnie dacie podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł(art. 30e ust. 5 tej ustawy).

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 tej ustawy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia,o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania,o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4,do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, sprzedaż lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2005 r. nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu, natomiast sprzedaż nieruchomości w części nabytej w 2014 r. w drodze spadku po zmarłej żonie dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego,w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, tutejszy Organ zaznacza,że jakkolwiek orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Wskazać również należy, że sądy wypowiadały się w analogicznych sprawach również na korzyść organu interpretacyjnego przyjmując zawartą w zaskarżonych interpretacjach indywidualnych argumentację za prawidłową. Przykładowo w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 879/14 dotyczącym nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego do majątku wspólnego małżonków, a następnie ustania tej wspólności wskutek śmierci jednego z nich Sąd stwierdził, że: „należy rozpoznać dwie daty i części jego nabycia: pierwsza co do bezudziałowego prawa nabytego wspólnie w częściach ułamkowych powstałych w wyniku ustania współudziałowości ustawowej i druga co do nabycia w drodze spadkobrania tak powstałego udziału w tym prawie wchodzącego w skład spadku. Odmienny pogląd prowadziłby do nierównego traktowania podatników z uprzywilejowaniem (majątku wspólnego) małżonków bez stosownej podstawy prawnej.” Podobnie rozstrzygnął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 września 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1193/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 1565/15. oraz WSA w Gdańsku z dnia 14 września 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 716/16.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.