Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.118.2017.1.PSZ
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 21 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zorganizowanej części przedsiębiorstwa od matki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zorganizowanej części przedsiębiorstwa od matki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Matka Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza została rozpoczęta w 1991 r., a jej głównym przedmiotem jest sprzedaż hurtowa i detaliczna łożysk, pasów klinowych, uszczelnień technicznych, smarów, klejów oraz innych specjalistycznych akcesoriów dla przemysłu, transportu i rolnictwa (przeważająca działalność gospodarcza PKD 46.90.Z „Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana”).

W ramach tego przedsiębiorstwa na mocy wewnętrznego zarządzenia funkcjonują wyodrębnione organizacyjnie i finansowo dwa działy, tj. Dział Handlowy oraz Dział Zarządzania Nieruchomościami.

Wydzielenie organizacyjne funkcjonuje w sposób faktyczny i realny poprzez możliwość przypisania określonych umów, zdarzeń gospodarczych, dokumentów oraz operacji do określonego Działu. Wydzielenie organizacyjne krystalizuje się m.in. poprzez możliwość wydzielenia odrębnych umów, odrębnego majątku jak i odrębnych przepływów finansowych.

Wobec tego główna działalność przedsiębiorstwa prowadzonego przez matkę Wnioskodawczyni (tj. sprzedaż hurtowa i detaliczna specjalistycznych akcesoriów dla przemysłu, transportu i rolnictwa) objęta jest Działem Handlowym i tym samym jest odrębna od ww. Działu Zarządzania Nieruchomościami.

Dział Handlowy zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną towarów handlowych, zaopatrzeniem, magazynowaniem tych towarów oraz kontaktami handlowymi z kontrahentami przedsiębiorstwa - zarówno dostawcami jak i odbiorcami. Dział odpowiada za promocję, kreację, działania wizerunkowe i komunikacyjne, tworzy ofertę handlową, strategię rozwoju i wprowadza nowe towary do oferty. W zakres obowiązków tego Działu wchodzą także: controlling, system zarządzania jakością, a także administracja finansowo-księgowa i informatyczna.

Natomiast Dział Zarządzania Nieruchomościami zajmuje się administracją związaną z wykorzystywanymi w działalności przedsiębiorstwa nieruchomościami. Do zadań działu należy zarządzanie nieruchomościami, w tym zarządzanie najmem i kontaktem z najemcą. Dział zajmuje się także nadzorem nad eksploatacją i konserwacją budynku oraz zarządzaniem technicznym/koordynacją techniczną, zarządzaniem energią elektryczną i innymi kosztami tj. ogrzewanie budynku, usługi wodociągowe (woda, odprowadzanie ścieków), monitoring i ochrona posesji, ubezpieczenie budynku, wywóz odpadów, utrzymanie czystości, konserwacje, podatek od nieruchomości. Do tego Działu przypisana jest m.in. część budynku wykorzystywana w działalności gospodarczej, który stanowi w tej części środek trwały podlegający amortyzacji. Część tego budynku tj. lokal biurowy położony na jego parterze jest wynajmowany innemu podmiotowi na jego potrzeby gospodarcze.

Z uwagi na to, że przepisy prawa nie dają podstaw do formalno-prawnego wydzielenia w strukturach przedsiębiorstwa, wydzielenie to opiera się w szczególności na jego realnym i faktycznym charakterze.

System ewidencji finansowo-księgowej umożliwia przypisanie do każdego Działu przedsiębiorstwa związanych z tym Działem działalności przychodów, kosztów, jak również należności, środków pieniężnych oraz zobowiązań.

Wnioskodawczyni otrzyma w formie darowizny od swojej matki część przedsiębiorstwa określaną mianem Działu Handlowego. Dział Zarządzania Nieruchomościami nie będzie przedmiotem darowizny i tym samym pozostanie w dotychczasowej działalności matki Wnioskodawczyni, z przypisanymi do lej części przedsiębiorstwa środkami trwałymi, umowami, zobowiązaniami itp.

Wnioskodawczyni na moment dokonania darowizny będzie prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, co pozwoli jej na kontunuowanie działalności darowanego Działu Handlowego. Wnioskodawczyni będzie również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywca jest pracownikiem przedsiębiorstwa matki Wnioskodawczyni, przypisanym do Działu Handlowego.

Przedmiotem darowizny będzie zatem wyodrębniony i zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej głównie na sprzedaży hurtowej towarów handlowych, składający się na Dział Handlowy, w tym m.in.:

1. ruchomości: pojazdy, wyposażenie;
2. pracownicy;
3. towary handlowe;
4. aktywa pieniężne na rachunku bankowym;
5. należności i zobowiązania związane funkcjonalnie z Działem;
6. wartości niematerialne: znak towarowy, baza kontrahentów (dostawców i odbiorców), know-how, tajemnica przedsiębiorstwa itp.;
7. dokumenty i księgi związane z prowadzoną działalnością.

Jednym z aktywów Działu Handlowego będzie zarejestrowane prawo ochronne na znak towarowy potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją.

Zamiarem Wnioskodawczyni jest ujęcie tego prawa w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz jego amortyzacja. Prawo ochronne na znak towarowy będzie wykorzystywane w bieżącej działalności gospodarczej. Wartość tego prawa zostanie określona w umowie darowizny Działu Handlowego.

Składniki majątku wchodzące w skład Działu Handlowego będącego przedmiotem darowizny, były wykorzystywane przez matkę Wnioskodawczyni wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Podobnie Wnioskodawczyni będzie wykorzystywała darowany Dział Handlowy wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku nr 1 i 4).

1. Czy Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami ustawy o PIT, będzie miała prawo amortyzować nabyte w drodze darowizny Działu Handlowego zarejestrowane prawo ochronne na znak towarowy przyjmując jako wartość początkową jego wartość rynkową z dnia nabycia określoną w umowie darowizny Działu Handlowego i w konsekwencji ujmować w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne z tego tytułu?
2. Czy towary handlowe, otrzymane w ramach darowizny Działu Handlowego, Wnioskodawczyni może ująć w remanencie początkowym i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym, czy można uwzględnić ich wartość przy ustaleniu dochodu rocznego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa ustalonej według wartości rynkowej z dnia nabycia - umowy darowizny Działu Handlowego, będzie miała prawo amortyzować nabyte w drodze darowizny środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne i zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o. z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z powyżej cytowanego przepisu, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści: prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa wskazane w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, dalej „Prawo własności przemysłowej”). Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, na warunkach w niej określonych udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy), przy czym może nim być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Na podstawie art. 144 Prawa własności przemysłowej, wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa.

Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ustawy).

Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ustawy). Zgodnie z art. 162 ust. 6 ustawy Prawo własności przemysłowe, powyższy przepis stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że na warunkach określonych w przepisach Prawa własności przemysłowej udzielane są m. in. prawa ochronne na znaki towarowe. Uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy, potwierdzonego wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, skutkuje kwalifikacją ww. znaku, w myśl art. 22b ust. 1 pkt ustawy o PIT do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Jak stanowi art. 22f ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie zaś z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ustawy). Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny od matki zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której aktywem jest m.in. prawo ochronne na znak towarowy. Prawo to stanowi wartość niematerialną i prawną, która będzie zdatna do użytkowania i wykorzystywana w prowadzonej działalności. Prawo ochronne na znak towarowy zostanie ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz będzie amortyzowane przez Wnioskodawczynię.

W opisanej sytuacji prawo ochronne na znak towarowy będzie stanowiło podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Natomiast podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych będzie wartość znaku towarowego określona w umowie darowizny, o ile wartość ta nie będzie wyższa od wartości rynkowej otrzymanego znaku towarowego z dnia jego nabycia. Kosztem uzyskania przychodów będą z kolei odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od wartości początkowej określonej jak powyżej tego prawa ochronnego na znak towarowy nabytego w drodze darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, towar handlowy przekazany w ZCP w formie darowizny od matki winien być ujęty w remanencie początkowym i jednocześnie może być zaliczony jako koszt uzyskania przychodu.

Powyższą kwestię należy rozpatrywać w kontekście skutków podatkowych powstałych z tego tytułu u darczyńcy, tj. matki Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (...).

W świetle powyższego, wydatki na nabycie towarów handlowych, nie będą stanowić z chwilą ich przekazania w formie darowizny kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy. Z chwilą przekazania towarów w drodze darowizny, wydatki poniesione na ich nabycie nie będą miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, niezbędne będzie dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych będących przedmiotem darowizny, dokonując stosownych zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zatem skoro matka Wnioskodawcy w związku z dokonaną darowizną Działu Handlowego, będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych wchodzących w skład tego ZCP, to Wnioskodawca z kolei powinien ująć ten koszt jako koszt uzyskania przychodu w swoich księgach. W przypadku odmiennej interpretacji dojdzie do podwójnego opodatkowania.

Stosownie natomiast do § 27 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 1037 ze zm.), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że Wnioskodawca obowiązany jest ująć towary otrzymane w drodze darowizny w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym nie sprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zatem po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek ujęcia towarów handlowych w remanencie sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a ich wartość wynikająca z wyceny będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Ponadto tut. organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalenie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.