Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-1.4511.111.2017.1.AA
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej opodatkowania świadczeń dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Urząd Miejski planuje zorganizować w 2017 roku dla pracowników zagraniczną wycieczkę turystyczno-krajoznawczą z dofinansowaniem ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Celem wycieczki jest integracja pracowników. Zdaniem Wnioskodawcy, wspólny wyjazd ma przyczynić się do zwiększenia motywacji do pracy. Uczestnikami wycieczki będą też członkowie rodzin pracowników oraz byli pracownicy Urzędu Miejskiego - emeryci, renciści i członkowie ich rodzin, dla których wycieczka będzie miała charakter turystyczny.

Na podstawie zgłoszeń znana będzie liczba osób biorących udział w wycieczce. Na podstawie kalkulacji przeprowadzonej przez organizatora, znany będzie jednostkowy koszt wycieczki obejmujący między innymi: transport, noclegi, wyżywienie, ubezpieczenia. Uczestnicy wycieczki wniosą dopłaty do wyjazdu uzależnione od kryterium dochodowego, określone w regulaminie Zakładowego Funduszu świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszt jednostkowy wycieczki, pomniejszony o dopłaty uzależnione od kryterium dochodowego określone w Regulaminie ZFŚS będzie dla każdego z pracowników i członków ich rodzin przychodem podlegającym opodatkowaniu? Czy Wnioskodawca jako płatnik będzie obowiązany na gruncie art. 31 w związku z art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy koszt jednostkowy wycieczki pomniejszony o dopłaty uzależnione od kryterium dochodowego określone w Regulaminie ZFŚS będzie dla każdego z emerytów i rencistów - byłych pracowników Urzędu Miejskiego oraz członków ich rodzin przychodem podlegającym opodatkowaniu? Czy Wnioskodawca jako płatnik będzie obowiązany na gruncie art. 30 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 11 i 12 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof), przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo płatnych.

W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika - w naszej sytuacji punkt ten zostanie spełniony, ponieważ pracownik dobrowolnie skorzysta z uczestnictwa w wyciecze;
2. zostały spełnione w jego interesie i przyniosły pracownikowi korzyści w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby sam ponieść - w naszej sytuacji punkt ten nie zostanie spełniony, ponieważ udział w wyciecze nie przyniesie pracownikowi korzyści, gdyż jej koszt zostanie poniesiony w interesie pracodawcy, celem wycieczki jest zintegrowanie pracowników, co będzie miało wpływ na lepszą współpracę między nimi i większą motywację do bardziej wydajnej pracy;
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi - w naszej sytuacji punkt ten zostanie spełniony, gdyż koszt jednostkowy wycieczki wynika z kalkulacji przeprowadzonej przez organizatora.
   
   

Ponieważ nie zostaną spełnione wszystkie powyższe trzy warunki, określone w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, koszt wycieczki zdaniem Wnioskodawcy nie będzie dla pracowników przychodem podlegającym opodatkowaniu. Na płatniku jakim jest Urząd Miejski nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w świetle art. 31 updof.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wycieczka dla emerytów i rencistów - byłych pracowników będzie wycieczką typowo turystyczną. Nie będzie miała charakteru wycieczki integracyjnej. Koszt wycieczki będzie przychodem z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Spełnione zostaną wszystkie trzy warunki przedstawione w wyroku Trybunału Konstytucyjnego:

1. świadczenia zostały spełnione za zgodą pracownika - w przedmiotowej sytuacji punkt ten zostanie spełniony, ponieważ emeryt, rencista - były pracownik dobrowolnie skorzysta z uczestnictwa w wyciecze;
2. świadczenia zostały spełnione w jego interesie i przyniosły pracownikowi korzyści w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby sam ponieść - w przedmiotowej sytuacji punkt ten zostanie spełniony, ponieważ udział w wyciecze przyniesie byłemu pracownikowi korzyści w postaci uczestnictwa, natomiast koszt nie zostanie poniesiony w interesie pracodawcy - wycieczka nie będzie miała charakteru wycieczki integracyjnej;
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi - w przedmiotowej sytuacji punkt ten zostanie spełniony; koszt jednostkowy wycieczki wynika z kalkulacji przeprowadzonej przez organizatora.
   
   

W związku z powyższym koszt jednostkowy wycieczki skalkulowany przez biuro podróży, pomniejszony o dopłaty uzależnione od kryterium dochodowego określone w regulaminie ZFŚS będzie dla tych uczestników przychodem z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu.

Mając powyższe na uwadze, Urząd Miejski będzie jako płatnik obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w świetle art. 30 ust. 1 pkt 4 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej opodatkowania świadczeń dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Według treści art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężna innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieodpłatne świadczenie”, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mający konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Treść powyższego przepisu zobowiązuje płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w 2017 roku zorganizować zagraniczną wycieczkę turystyczno-krajoznawczą, z dofinansowaniem ze środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Celem wycieczki będzie integracja pracowników. Jak wskazano we wniosku znana będzie liczba osób biorących udział w wycieczce. Uczestnikami wycieczki będą też członkowie rodzin pracowników, byli pracownicy – emeryci, renciści i członkowie ich rodzin, dla których wycieczka będzie miała charakter turystyczny. Na podstawie kalkulacji przeprowadzonej przez organizatora, znany będzie jednostkowy koszt wycieczki obejmujący m.in. transport, noclegi, wyżywienie, ubezpieczenia. Uczestnicy wycieczki wniosą dopłaty do wyjazdu uzależnione od kryterium dochodowego, określone w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia”, zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny ustalił, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to, powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie w postaci dofinansowania przez pracodawcę do wycieczki o charakterze integracyjnym, nie powoduje wystąpienia po stronie pracowników biorących w nich udział przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 uznać należy, że w przypadku zorganizowania wycieczek turystyczno-krajoznawczych, o charakterze integracyjnym dla pracowników na zasadzie powszechnej dostępności, skierowanych do wszystkich pracowników nie można mówić o przychodzie uzyskanym z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Nie będzie bowiem spełnione kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści). Skoro, wyjazd będzie miał charakter ogólnodostępny dla wszystkich pracowników, to mimo, że udział w wycieczce będzie dobrowolny, po stronie pracowników nie wystąpi korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie wyjazd organizowana i finansowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Udział w wycieczce lub imprezie organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników – przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia nie można bowiem określić wysokości przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika – to wartość tegoż świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, bowiem świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

W świetle powyższego należy uznać, że udział pracowników oraz członków ich rodzin w opisanej wycieczce turystyczno-krajoznawczej o charakterze integracyjnym nie będzie stanowił dla pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego świadczenia, a co za tym idzie na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych byłym pracownikom – emerytom i rencistom oraz członkom ich rodzin wycieczki o charakterze turystycznym, należy stwierdzić, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jak wynika z wniosku, wycieczka dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin będzie wycieczką turystyczną i nie będzie miała charakteru integracyjnego, znana będzie liczba osób biorących udział w wycieczce, znany będzie jednostkowy koszt wycieczki obejmujący transport, noclegi, wyżywienie, ubezpieczenia.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., należy stwierdzić, że emeryci i renciści oraz członkowie ich rodzin z tytułu uczestnictwa w wycieczce mającej charakter turystyczny uzyskają przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w myśl uregulowań zawartych w art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych,
• wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.
  
  

Jedną z przesłanek do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby świadczenie było przyznane osobie w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych.

Mając na uwadze okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku oraz powołany wyżej stan prawny stwierdzić należy, że świadczenia przyznane i sfinansowane przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych emerytom i rencistom oraz uprawnionym najbliższym członkom rodzin emerytów i rencistów wyłącznie z powodu łączącego uprzednio emeryta i rencistę stosunku pracy z Wnioskodawcą, skutkuje powstaniem przychodu u tych emerytów i rencistów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zakwalifikować należy do przychodów z innych źródeł, określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Przychody te korzystają jednocześnie ze zwolnienia od podatku w granicach określonych w ww. art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym do przychodu emeryta lub rencisty objętego zwolnieniem zaliczyć należy świadczenie przypadające na członka rodziny. Zatem zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają świadczenia otrzymane przez emerytów i rencistów oraz najbliższych członków ich rodzin, do wysokości nieprzekraczającej w danym roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Z kolei, od nadwyżki powyższej limitowanej kwoty, zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy – Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10%.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że koszt jednostkowy wycieczki dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin pomniejszony o dopłaty uzależnione od kryterium dochodowego określone w Regulaminie ZFŚS stanowi dla każdego z emerytów i rencistów - byłych pracowników Urzędu Miejskiego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże z uwagi na to, że we wniosku nie wskazano, iż świadczenia takie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i do wysokości nieprzekraczającej w danym roku podatkowym kwoty 2.280 zł korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania świadczeń dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.