Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.146.2017.2.ENB
z 27 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 22 lutego 2017 r. uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku od zwrotu poniesionych nakładów otrzymanego w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 4 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku od zwrotu poniesionych nakładów otrzymanego w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 września 2008 r. Wnioskodawczyni zakupiła od firmy „M” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lokal mieszkalny w stanie deweloperskim. Po otrzymaniu mieszkania od sprzedającego go developera Wnioskodawczyni przystąpiła do prac adaptacyjno wykończeniowych. Przystosowanie otrzymanego lokalu mieszkalnego do zamieszkania wymagało: doposażenia go w armaturę sanitarną, położenia posadzek, montażu grzejników, malowania. Po wykonaniu tych prac Wnioskodawczyni zamieszkała w zakupionym mieszkaniu. Po około dwóch latach pojawiły się pęknięcia ścian, odchylenia ścian od pionu, nieszczelności w układzie kominowym. Z uwagi na zaistniałe nieprawidłowości Wnioskodawczyni wezwała sprzedającego do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Spółka „M” nie podjęła właściwych działań w tym zakresie co spowodowało, że w dniu 31 marca 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Oświadczenie to nie zostało przyjęte przez sprzedającego co spowodowało skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2013 r. sprzedawca został zobowiązany do przyjęcia przedmiotowego lokalu i zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni jego ceny wraz z odsetkami za zwłokę. Kwota zwrócona była równa cenie zakupu i nie obejmowała poniesionych przez Wnioskodawczynię nakładów związanych z adaptacją - przystosowaniem zakupionego mieszkania do jego użytkowania. Okoliczność ta spowodowała wystąpienie do firmy „M” sp. z o.o. o zwrot poniesionych przez Wnioskodawczynię nakładów na ten lokal. W dniu 10 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z firmą „M” sp. z o.o. porozumienie o zwrocie poniesionych przez Nią nakładów w kwocie 92.087 zł. Wysokość poniesionych nakładów została ustalona w oparciu o kosztorys powykonawczy sporządzony na roboty wykończeniowe przedmiotowego mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany zwrot nakładów stanowi źródło przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym winien być rozliczony w zeznaniu podatkowym w roku jego otrzymania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymany zwrot poniesionych nakładów nie stanowi źródła przychodów i nie wymaga rozliczenia w zeznaniu podatkowym za rok 2015. W ocenie Wnioskodawczyni powyższe wynika z treści art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w którym zostały enumeratywnie wymienione źródła przychodów. W artykule tym jako źródła przychodów wymieniono: stosunek służbowy, stosunek pracy, działalność wykonywaną osobiście, pozarolniczą działalność gospodarczą, działy specjalne produkcji rolnej, najem, podnajem, dzierżawy, kapitały pieniężne i prawa majątkowe, odpłatne zbycie nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, prawa wieczystego użytkowania, innych rzeczy oraz inne źródła. W przepisie tym zostały wyłączone ze źródeł przychodów kwoty uzyskane ze sprzedaży rzeczy, których sprzedaż następuje po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie tych rzeczy. Wśród wymienionych źródeł przychodów nie został ujęty zwrot nakładów. Uznanie tego zwrotu jako inne źródło przychodów z uwagi na treść art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym to ustawodawca uściślił pojęcie przychodów z innych źródeł wydaje się być niewłaściwe. Zawarte uszczegółowienie w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera wymienienie przychodów stanowiących to źródło i żaden z nich nie odpowiada zwrotowi za poniesione nakłady. Zwrot za poniesione nakłady uwzględniając fakt, iż rzeczy za które Wnioskodawczyni otrzymała ten zwrot przeszły na rzecz firmy go wypłacającej odpowiada sprzedaży rzeczy gdyż jest to przeniesienie praw do tych rzeczy na sprzedającego za odpłatnością nazwaną zwrotem za poniesione nakłady. W takich okolicznościach do otrzymanego przez Wnioskodawczynię zwrotu z tytułu poniesionych nakładów należałoby przyporządkować sprzedaż rzeczy. Ponieważ nakłady te zostały poniesione w roku 2008, od dnia ich użytkowania do dnia ich sprzedaży tj. uzyskania kwoty zwrotu upłynął czasookres powodujący wyłączenie ich jako źródła przychodów z tytułu sprzedaży rzeczy. Ponadto kwota otrzymanego zwrotu jest kwotą ustaloną w kosztorysie powykonawczym a tym samym kwota uzyskanego przychodu jak i kwota kosztów jego uzyskania byłaby tożsama czyli dochód wynosiłby zero.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (rozumianym zarówno jako zwiększenie aktywów jak i zmniejszenie pasywów) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

W myśl zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, źródłem przychodów w rozumieniu tego przepisu jest czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie innych rzeczy dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w dniu 25 września 2008 r. Wnioskodawczyni zakupiła od firmy „M” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lokal mieszkalny w stanie deweloperskim. Po otrzymaniu mieszkania od sprzedającego go developera Wnioskodawczyni przystąpiła do prac adaptacyjno wykończeniowych. Przystosowanie otrzymanego lokalu mieszkalnego do zamieszkania wymagało: doposażenia go w armaturę sanitarną, położenia posadzek, montażu grzejników, malowania. Po wykonaniu tych prac Wnioskodawczyni zamieszkała w zakupionym mieszkaniu. Po około dwóch latach pojawiły się pęknięcia ścian, odchylenia ścian od pionu, nieszczelności w układzie kominowym. Z uwagi na zaistniałe nieprawidłowości Wnioskodawczyni wezwała sprzedającego do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Spółka „M” nie podjęła właściwych działań w tym zakresie co spowodowało, że w dniu 31 marca 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Oświadczenie to nie zostało przyjęte przez sprzedającego co spowodowało skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2013 r. sprzedawca został zobowiązany do przyjęcia przedmiotowego lokalu i zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni jego ceny wraz z odsetkami za zwłokę. Kwota zwrócona była równa cenie zakupu i nie obejmowała poniesionych przez Wnioskodawczynię nakładów związanych z adaptacją - przystosowaniem zakupionego mieszkania do jego użytkowania. Okoliczność ta spowodowała wystąpienie do firmy „M” sp. z o.o. o zwrot poniesionych przez Wnioskodawczynię nakładów na ten lokal. W dniu 10 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z firmą „M” sp. z o.o. porozumienie o zwrocie poniesionych przez Nią nakładów w kwocie 92.087 zł. Wysokość poniesionych nakładów została ustalona w oparciu o kosztorys powykonawczy sporządzony na roboty wykończeniowe przedmiotowego mieszkania.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 560 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 25 grudnia 2014 r. jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne.

Na podstawie art. 560 § 2 ww. ustawy jeżeli kupujący odstępuje od umowy z powodu wady rzeczy sprzedanej, strony powinny sobie nawzajem zwrócić otrzymane świadczenia według przepisów o odstąpieniu od umowy wzajemnej.

Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania (art. 494 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 25 grudnia 2014 r.).

Z kolei z art. 566 § 1 Kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym przed 25 grudnia 2014 r. wynika, że jeżeli z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej kupujący odstępuje od umowy albo żąda obniżenia ceny, może on żądać naprawienia szkody poniesionej wskutek istnienia wady, chyba że szkoda jest następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. W ostatnim wypadku kupujący może żądać tylko naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady; w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy oraz zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści z tych nakładów.

Z zacytowanych przepisów wynika, że w przypadku skorzystania z ustawowego prawa do odstąpienia od umowy wzajemnej z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej strony tej umowy zobowiązane są do wzajemnych świadczeń, którymi po stronie odstępującego od umowy nabywcy rzeczy są nie tylko koszty nabycia, ale również inne poniesione przez niego, w tym wydatki związane z nabyciem tej rzeczy oraz nakłady na niej poniesione. Przy czym świadczenia te stanowią co do zasady zwrot wcześniej poniesionych wydatków związanych z nabyciem rzeczy oraz jej posiadaniem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że w opisanej sytuacji w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży z powodu wad lokalu i otrzymaniem zwrotu nakładów poniesionych na ten lokal u Wnioskodawczyni nie powstał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawczyni nie uzyskała bowiem świadczenia, które mogłoby zostać uznane za trwałe przysporzenie w jej majątku powodujące zwiększenie Jej aktywów czy też zmniejszenie pasywów.

W konsekwencji świadczenia w postaci zwrotu nakładów otrzymanego w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży lokalu nie należy wykazywać w zeznaniu podatkowym jako dochód podlegający opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.