Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.128.2017.1.GG
z 12 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym przekazanej darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza przekazać jako darowiznę swojemu wnukowi budynek usługowo -administracyjny, który dotychczas wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej pod firmą: …. Budynek ten w znacznej części jest wykorzystywany na najem znajdujących się w nim lokali, głównie dla przedsiębiorców, a także w niewielkiej mierze jako siedziba firmy Wnioskodawcy. Zamiar tej darowizny jest spowodowany stopniowym pogarszaniem się stanu zdrowia Wnioskodawcy, co utrudnia prowadzenie działalności, w tym kontakty z kontrahentami, instytucjami, organami państwowymi itp. Ponadto Wnioskodawca ma już przyznaną emeryturę. Dodatkowo, w zamiarze darowizny występuje element zapobieżenia ewentualnym trudnościom spadkowym odnośnie wskazanego budynku na wypadek ewentualnej śmierci Wnioskodawcy.

Dodatkowo, ważnym dla przedmiotu wniosku elementem jest okoliczność amortyzowania ww. budynku przez Wnioskodawcę w ramach dotychczasowej działalności gospodarczej stawką indywidualną, wyższą niż podstawowa stawka dla budynków 2,5% rocznie. Niemniej jednak aktualnie przedmiotowy budynek nie został jeszcze całkowicie zamortyzowany, pozostaje kilka lat amortyzacji. Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie tej działalności na zasadach ogólnych oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może przekazać planowaną darowiznę bez opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie wpłynie to u obdarowanego będącego wnukiem Wnioskodawcy na możliwość po pierwsze: uznania za wartość początkową przedmiotu darowizny jego wartości rynkowej (względnie wartość z umowy, jeżeli będzie niższa od rynkowej), a po drugie stosowania w stosunku do tego przedmiotu indywidualnej stawki amortyzacyjnej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej opodatkowania po stronie Wnioskodawcy podatkiem dochodowym od osób fizycznych przekazanej darowizny. Natomiast pytanie w części dotyczącej skutków podatkowych otrzymania darowizny przez obdarowanego zostanie rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On dokonać planowanej darowizny budynku bez podatku dochodowego od osób fizycznych. Takie stanowisko dotyczące oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wywodzi z wykładni językowej (literalnej) przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: „u.p.d.o.f.”), co jak wskazuje szczegółowo uzasadnia poniżej.

Jeżeli chodzi o sprawę braku opodatkowania planowanej darowizny dla Wnioskodawcy, to brak ten, Jego zdaniem, wynika z regulacji art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., która stanowi, że przepisom ustawy (o podatku dochodowym) nie podlegają przychody podlegające ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli zatem, planowana darowizna podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn, co w Jego ocenie jest bezsporne, to tym samym nie podlega u.p.d.o.f., a w konsekwencji, nie ma podstawy prawnej by rozpoznać u darczyńcy dochód na gruncie u.p.d.o.f.

Według Wnioskodawcy, nie ma też odnośnie planowanej darowizny zastosowania przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 u.p.d.o.f. nakazujący jeszcze w okresie 6 lat po wycofaniu środka trwałego z ewidencji działalności gospodarczej traktować go jako składnik tej działalności, gdyż w przepisie tym jest wyraźnie mowa o sytuacji odpłatnego zbycia, a darowizna jest przeciwieństwem takiego odpłatnego zbycia. Zresztą w przeciwnym razie byłby to przepis zupełnie sprzeczny z powołanym już wyżej przepisem art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Takie korzystne rozwiązanie ma umocowanie w powołanych przepisach u.p.d.o.f., przy czym jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego i planowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy chodzi głównie o to, by zakończyć ze względów zdrowotnych i wieku działalność, a działalność tą by kontynuował ktoś młodszy z rodziny, jak również chodzi o uniknięcie ewentualnych problemów spadkowych w przypadku wskazanego budynku.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, chociaż wniosek hipotetycznie w istotnej części dotyczy skutków prawnych po stronie innej osoby, tj. ewentualnego obdarowanego, to on składa ten wniosek, gdyż po pierwsze jego zachowanie jako podatnika mającego rozporządzić składnikiem majątkowym o dość znacznej wartości będzie na pewno w znacznej mierze implikować wnioskowana interpretacja, po drugie wnuk, który ma otrzymać planowaną darowiznę, nie ma w momencie składania wniosku statusu podatnika, przynajmniej w zakresie którego ten wniosek dotyczy, jak i statusu jakiegokolwiek innego podmiotu czy osoby, która miałaby uprawnienie do jego złożenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym przekazanej darowizny jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że co do zasady, darowizna dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednakże należy, że na mocy art. 3 pkt 2 ustawy o spadków i darowizn, przepisy tej ustawy nie mają zastosowania do darowizn składników majątku w nim wymienionych, tj. praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Powyższe oznacza, że jeśli przedmiotem darowizny są składniki majątku wskazane w powyższym przepisie, które na mocy ustawy nie podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie stosuje się do nich wyłączenia, określnego w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każda darowizna (w której obdarowanym jest osoba fizyczna), której przedmiotem nie są składniki wyłączone z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, co do zasady podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać jako darowiznę swojemu wnukowi budynek usługowo-administracyjny, który dotychczas wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej. Budynek ten w znacznej części jest wykorzystywany na najem znajdujących się w nim lokali, głównie dla przedsiębiorców, a także w niewielkiej mierze jako siedziba firmy Wnioskodawcy. Zamiar tej darowizny jest spowodowany stopniowym pogarszaniem się stanu zdrowia Wnioskodawcy, co utrudnia prowadzenie działalności, w tym kontakty z kontrahentami, instytucjami, organami państwowymi itp. Ponadto Wnioskodawca ma już przyznaną emeryturę. Dodatkowo w zamiarze darowizny występuje element zapobieżenia ewentualnym trudnościom spadkowym odnośnie wskazanego budynku na wypadek ewentualnej śmierci Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie tej działalności na zasadach ogólnych oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że przedmiotem darowizny na rzecz obdarowanego jest budynek usługowo-administracyjny, będący środkiem trwałym darczyńcy. Zatem, należy przeanalizować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej odnoszące się do środków trwałych.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanymi na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku dokonania przez Wnioskodawcę darowizny wskazanego we wniosku składnika majątku związanego z Jego działalnością gospodarczą, tj. budynku usługowo-administracyjnego, mając na uwadze, że darowizna jest świadczeniem nieodpłatnym w związku z jej dokonaniem nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie nastąpi odpłatne zbycie ww. budynku.

Według Organu, w odniesieniu do planowanej darowizny budynku usługowo-administracyjnego nie ma również zastosowania przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazujący zaliczenie do przychodów z działalności gospodarczej, przychodów z odpłatnego zbycia środka trwałego w okresie 6 lat po wycofaniu z ewidencji działalności gospodarczej, gdyż w przepisie tym jest mowa o sytuacji likwidacji tej działalności i odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień jej likwidacji, a darowizna środka trwałego jest przeciwieństwem jego odpłatnego zbycia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z przekazaniem w formie darowizny, tj. nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz obdarowanego budynku usługowo-administracyjnego, stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy jako darczyńcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że brak opodatkowania planowanej darowizny dla Wnioskodawcy wynika z regulacji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przepisom ustawy o podatku dochodowym nie podlegają przychody podlegające ustawie o podatku od spadków i darowizn oraz, że nie ma zastosowania przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazujący jeszcze w okresie 6 lat po wycofaniu środka trwałego z ewidencji działalności gospodarczej traktować go jako składnik tej działalności, gdyż w przepisie tym jest wyraźnie mowa o sytuacji odpłatnego zbycia, a darowizna jest przeciwieństwem takiego odpłatnego zbycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Jednocześnie zaznacza się, że procedura wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku.

Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego różnić się będzie od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.