Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.89.2017.1.JŁ
z 10 kwietnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2017 r. (data wpływu 7 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 27 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie wyłączenia od opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży sokołów z własnej hodowli – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie wyłączenia od opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży sokołów z własnej hodowli.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca zajmuje się hodowlą sokołów. W założeniu hodowla ta miała charakter hobbistyczny, jednak ze względu na wysoką specjalizację w takiej działalności Wnioskodawca dokonuje okazjonalnej sprzedaży sokołów. Sprzedawane sokoły pochodzą z własnej hodowli Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie świadczy za pomocą sokołów czy w związku z ich hodowlą żadnych usług np. odstraszania ptactwa.
Sokoły, których dotyczy złożony wniosek pochodzą z własnej hodowli (własnego wylęgu). Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca dokonuje nabycia sokołów, zawsze spełniony jest warunek, że minimalny okres przetrzymywania od daty zakupu, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, przekracza dwa miesiące. Jest to związane z tym, że okres uzyskania zdolności rozrodczych przez młodego sokoła wynosi minimum dwa lata (a często jest to dłuższy okres). Z kolei okres adaptacji dorosłego sokoła do nowych warunków to okres minimum trzech miesięcy. Dodatkowo należy wskazać, że zasadą jest, iż młode sokoły sprzedawane są jako w pełni upierzone, w wieku minimum trzech miesięcy.
Zawodowo Wnioskodawca zajmuje się całkowicie inną działalnością, uzyskując z tego tytułu przychody w ramach stosunku pracy. Wnioskodawca nie wykonuje innej działalności zarobkowej niż w ramach stosunku pracy oraz działalności w zakresie hodowli sokołów (z której, pomimo, pierwotnie hobbistycznego charakteru Wnioskodawca uzyskuje dochody opisane w niniejszym wniosku).
Ponadto, Wnioskodawca nie podlega ubezpieczeniu w KRUS oraz nie posiada statusu czynnego podatnika VAT. Wnioskodawca, nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Czy przychody otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą sokołów mogą być uznane za przychody z działalności rolniczej niepodlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, zapłaty otrzymywane przez Niego w związku ze sprzedażą sokołów winny być uznane za przychody z działalności rolniczej niepodlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Przy czym, działalnością rolniczą, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
Z uwagi na dokonane przez prawodawcę zastrzeżenie należy wskazać, że działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Przy czym, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc pod uwagę powyższe, należy wyraźnie zaznaczyć, że w załączniku do ww. ustawy prawodawca nie wymienia hodowli sokołów. Wyraźnie wskazuje to na intencje prawodawcy, który nie wymieniając w załączniku nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych hodowli sokołów i tym samym nie dając rzeczywistej możliwości ustalenia dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych, jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza, że hodowla sokołów pozostaje działalnością rolniczą, która nie może być uznana za działy specjalne produkcji rolnej.
Pogląd powyższy potwierdzają organy podatkowe. Jak zostało wskazane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 października 2014 r., IBPBI/1/415-801/14/KB: „Jak wynika z załącznika nr 2 do ustawy, tj. tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, hodowla gołębi nie jest działem specjalnym produkcji rolnej, ponieważ nie została wymieniona w specyfice rodzajowej produkcji zwierzęcej. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, hodowla gołębi, jako działalność polegająca na wytwarzaniu produktów zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym z własnej hodowli, w tym również produkcja materiału hodowlanego i reprodukcyjnego oraz hodowla materiału zarodkowego jest działalnością rolniczą i dochody z niej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.”
Podobnie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r., IPPB4/4511-345/15-5/MS1: „Jednocześnie informacje zawarte w tym załączniku mają znaczenie dla oceny, czy danego rodzaju działalność w ogóle ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli bowiem danego rodzaju uprawa, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierzęcia nie są wymienione w treści załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla czy też chów są działalnością rolniczą, niebędącą działem specjalnej produkcji rolnej. W konsekwencji – do przychodów z tej działalności nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyjaśnić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym nie mają zastosowania do przychodu z działalności rolniczej, a do takiej zalicza się m. in. hodowla gołębi stanowiących własność hodowcy. Natomiast hodowla gołębi nie stanowiących własności hodowcy, tj. gołębi oddanych do wspólnego gołębnika na określony czas, posiada przesłanki działalności gospodarczej.”
Tak samo uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2012 r., ILPB1/415-574/12-2/AA: „Reasumując, na podstawie przeanalizowanych powyżej regulacji prawnych stwierdzić należy, że hodowla gołębi nie jest działem specjalnym produkcji rolnej. Do działów specjalnych produkcji rolnej nie zalicza się hodowli gołębi, bowiem w Tabeli, o której mowa powyżej, w specyfice rodzajowej tego typu hodowla nie została wymieniona. Oznacza to, że hodowla gołębi jest działalnością rolniczą, a dochody z niej uzyskiwane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”
Oczywiście, powyższe interpretacje nie stanowią źródła prawa jednak uwzględniając zasadę równego traktowania w świetle prawa należy stwierdzić, że dokonując w przedmiotowej sprawie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uwzględnić prezentowany w nich, jednolity pogląd organów podatkowych. Bez znaczenia przy tym jest to, że interpretacje odnoszą się do sprzedaży gołębi z własnej hodowli a niniejszy wniosek dotyczy sprzedaży sokołów. Biorąc bowiem pod uwagę okoliczności prawne, na płaszczyźnie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż sokołów i gołębi z własnej hodowli winna być oceniana w identyczny sposób (zarówno gołębie jak i sokoły nie są wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Biorąc powyższe, należy wnioskować, iż hodowla sokołów nie stanowi ani działów specjalnych produkcji rolnej, ani też działalności gospodarczej, lecz jest działalnością rolniczą niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), co do zasady, dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, które stanowią źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
‒ licząc od dnia nabycia.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.
Działami specjalnymi produkcji rolnej – w myśl art. 2 ust. 3 tej ustawy – są natomiast uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
Ponadto, jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.
Należy zauważyć, że załącznik nr 2 „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej. Jednocześnie informacje zawarte w tym załączniku mają znaczenie dla oceny, czy danego rodzaju działalność w ogóle ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli bowiem danego rodzaju uprawa czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie są wymienione w treści załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla czy też chów są działalnością rolniczą, niebędącą działem specjalnym produkcji rolnej. W konsekwencji – do przychodów z tej działalności nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się hodowlą sokołów, które okazjonalnie sprzedaje. Wnioskodawca nie świadczy w związku z hodowlą sokołów żadnych usług, jak np. odstraszanie ptactwa. Sprzedawane sokoły, których dotyczy złożony wniosek, pochodzą z własnej hodowli (własnego wylęgu). Okres hodowli sokołów, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost przekracza dwa miesiące. Głównym źródłem przychodu jest dla Wnioskodawcy działalność zarobkowa w ramach stosunku pracy. Wnioskodawca nie podlega ubezpieczeniu w KRUS, nie jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Reasumując, w związku z powołanymi przepisami prawa podatkowego oraz przedstawionym stanem faktycznym, należy stwierdzić, iż przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży sokołów nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Działalność w zakresie hodowli sokołów – gdzie okres przetrzymywania w trakcie którego następuje ich wzrost biologiczny wynosi powyżej dwóch miesięcy oraz która nie została wymieniona w specyfice rodzajowej Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego (stanowiącej załącznik nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – jest zaliczana do działalności rolniczej, wyłączonej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług (oznaczonego nr 2) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.