Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.12.2017.2.BD
z 16 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 marca 2017 r. (data wpływu do organu 10 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wartość niespłaconych zobowiązań Spółki (w tym zobowiązań względem jednego z jej wspólników) istniejących w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego stanowić będzie dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. do organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość niespłaconych zobowiązań Spółki (w tym zobowiązań względem jednego z jej wspólników) istniejących w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego stanowić będzie dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającym w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tj. podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Z uwagi na to, że Spółka ponosiła w poprzednich latach podatkowych istotne straty, posiada obecnie ujemny kapitał własny. Wobec tego wspólnicy rozważają otwarcie likwidacji Spółki i - po jej przeprowadzeniu (tj. zakończeniu bieżących interesów Spółki, ściągnięciu wierzytelności, upłynnieniu majątku spółki i wykonaniu zobowiązań) - złożenie wniosku o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców.

Z uwagi na stan majątku Spółki, wątpliwe jest, czy Spółka będzie w stanie spłacić wszystkie zobowiązania, w szczególności zobowiązania Spółki względem jednego ze wspólników, powstałe z tytułu pożyczek udzielanych Spółce. Spółka zakłada więc, że po przeprowadzeniu procesu likwidacji pozostaną niespłacone zobowiązania Spółki względem jednego z jej wspólników, który nie wyraża zgody na ich umorzenie (zwolnienie Spółki z długu).

W takim stanie rzeczy Spółka zostanie wykreślona z rejestru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość niespłaconych zobowiązań Spółki (w tym zobowiązań względem jednego z jej wspólników) istniejących w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego stanowić będzie dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, wartość niespłaconych zobowiązań Spółki (w tym zobowiązań względem jednego z jej wspólników) istniejących w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa”), przychodem osoby prawnej podlegającym opodatkowaniu jest m.in. wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), za wyjątkiem pożyczek z Funduszu Pracy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 Ustawy, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli ich umorzenie jest związane z bankowym postępowaniem ugodowym, postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym oraz realizacją programu restrukturyzacyjnego na podstawie odrębnych ustaw. W konsekwencji, każde umorzenie zobowiązania (za wyjątkiem sytuacji wskazanych powyżej) będzie powodowało powstanie po stronie dłużnika przychodu do opodatkowania w wysokości wartości umorzonego zobowiązania.

Z uwagi na to, że przepisy Ustawy nie wskazują, co należy rozumieć przez umorzenie zobowiązania, a stanowi ono czynność z zakresu prawa cywilnego, w celu ustalenia zakresu znaczeniowego tego terminu na gruncie Ustawy konieczne jest posłużenie się odpowiednimi przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „KC”), regulującymi zagadnienie umorzenia zobowiązań, a w myśl art. 498-508 KC, wierzytelność może zostać umorzona w drodze potrącenia, odnowienia lub zwolnienia z długu.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Spółki, poprzez umorzenie zobowiązań, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 Ustawy, należy rozumieć potrącenie, odnowienie, a także zwolnienie z długu. Jednocześnie, Spółka wskazuje, że powyższy pogląd podzielają również sądy administracyjne, czego przykładem jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 345/09, w którym przyjęto, że: gdyby wolą ustawodawcy było objęcie normą z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy tylko i wyłącznie zwolnienie z długu, regulowane treścią art. 508 KC, to nie posługiwałby się on znacznie szerszym pojęciem, znanym prawu cywilnemu, a mianowicie „umorzonych zobowiązań”, które to pojęcie mieści w sobie zarówno zwolnienie z długu, odnowienie, jak i potrącenie.

Zgodnie z art. 498 KC, poprzez potrącenie należy rozumieć umorzenie wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). Odnowienie jest natomiast, zgodnie z art. 506 KC, umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe. Do zwolnienia z długu tymczasem, zgodnie z art. 508 KC, dochodzi na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcie zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie i wyrazi na nie zgodę.

Rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - zgodnie z art. 272 KSH - następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Jednocześnie orzecznictwo sądowe dopuszcza możliwość wykreślenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z rejestru po zakończonej likwidacji w sytuacji, w której posiada ona niezaspokojone zobowiązania. Przykładowo, w postanowieniu z 20 września 2007 r., sygn. akt II CSK 240/07, Sąd Najwyższy przyjął, że: można uznać za utrwalony w judykaturze Sądu Najwyższego pogląd sprowadzający się do tezy, że likwidacja jest ukończona wówczas, gdy w majątku spółki nie ma już żadnych składników majątkowych i okoliczność ta zostanie stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym. W konsekwencji możliwe jest wykreślenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z rejestru handlowego także wtedy, jeżeli nie ma ona majątku pozwalającego na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań i pozostaną one niezaspokojone.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku, gdy na moment likwidacji Spółki będzie ona posiadała nieuregulowane zobowiązania (niezależnie, czy wobec wierzycieli powiązanych, czy niepowiązanych ze Spółką), na skutek wykreślenia Spółki z rejestru zobowiązania te wygasną. Niemniej jednak, wygaśnięcie zobowiązań na skutek wykreślenia Spółki z rejestru nie stanowi żadnej z czynności zaliczanych do umorzenia zobowiązań, tj. nie stanowi zwolnienia z długu, potrącenia, czy też odnowienia.

W szczególności, w analizowanym przypadku wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie, bez zawierania umowy z wierzycielami i bez wyrażania zgody przez dłużnika. Tym samym, nie zostaną spełnione warunki do uznania niniejszego działania za nieodpłatne zwolnienie z długu.

Należy również podkreślić, że istotą zaliczenia danego świadczenia do przychodów podatkowych jest wystąpienie przysporzenia po stronie podatnika. W opisywanej sytuacji takie przysporzenie nie nastąpi po stronie Spółki, gdyż w momencie wygaśnięcia zobowiązań (wykreślenie Spółki z rejestru), Spółka (dłużnik) przestanie istnieć. Co istotne, na moment wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców przedmiotowe zobowiązania nie będą przedawnione.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 6 Ustawy, jeżeli z odrębnych przepisów (tj. ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - dalej: „Ustawa o rachunkowości”) wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z ustawą o rachunkowości księgi zamyka się m.in. na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również zakończenia likwidacji (art. 12 ust. 2 pkt 2 Ustawy o rachunkowości).

Mając na uwadze powyższe, ostatni rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania Spółki będą jeszcze istnieć, gdyż wygasną dopiero z momentem wykreślenia spółki z rejestru. Zobowiązania te nie powinny zatem powodować powstania przychodu podatkowego, gdyż na moment zakończenia likwidacji będą jeszcze istnieć, a w dacie ich wygaśnięcia Spółka utraci byt prawny.

Spółka podkreśla, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów, czego przykładem są:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lipca 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-529/13/MS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 grudnia 2013 r., Znak: IPPB3/423-746/13-2/DP;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 grudnia 2013 r., Znak: ILPB3/423-447/13-3/JG;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 listopada 2013 r., Znak: IPTPB1/415-601/13-2/DS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 kwietnia 2014 r., Znak: IPPB3/423-48/14-2/GJ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 czerwca 2014 r., Znak: ILPB3/423-143/14-3/EK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 września 2014 r., Znak: IPPB3/423-613/14-2/GJ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1262/14/MO;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 czerwca 2015 r., Znak: IPPB3/4510-220/15-2/GJ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-136/15-2/AO;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 września 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-303/15-2/AO;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 października 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-246/15/JKT;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 czerwca 2016 r., Znak: IPPB6/45-321/16-2/AG.
  
  

W tym stanie rzeczy należy uznać, że stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość niespłaconych zobowiązań Spółki (w tym zobowiązań względem jednego z jej wspólników) istniejących w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w przypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje na objęcie zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Updop nie zawiera definicji pojęcia „przychód podatkowy”. Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 updop otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Natomiast według art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Jako wyjątek od tej zasady, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 updop, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

1. bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
2. postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub
3. realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw,
4. przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.
   
   

Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy – bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania.

W niniejszej sprawie nie można przyjąć, aby Wnioskodawca miał otrzymać w związku z zakończeniem likwidacji i wykreśleniem go z rejestru przedsiębiorców jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie (realne przysporzenie). Tym samym, nie można mówić o przychodzie na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Przepisy updop nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „umorzenie” zobowiązania. Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, pojęcie „umorzenie” oznacza zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych.

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, dalej: „Kc”), wskazują, że z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 Kc), odnowienie (art. 506 Kc) lub zwolnienie z długu (art. 508 Kc).

Rozważyć należy, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wyżej wymienionych instrumentów.

Potrącenie polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). W rezultacie, dochodzi do częściowej/całkowitej kompensaty wzajemnych wierzytelności. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do potrącenia – żadne oświadczenia o potrąceniu nie będą bowiem przez Wnioskodawcę lub jego wierzycieli składane. Odnowienie jest umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do odnowienia – żadna tego typu umowa z niezaspokojonymi wierzycielami nie będzie zawierana.

Do zwolnienia z długu dochodzi na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcia zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie, tzn. wyrazi na nie zgodę. Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia. Zwolnienie z długu może być odpłatne lub nieodpłatne. Brak odpłatności oznacza powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstanie, jeżeli do umorzenia dojdzie w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do zwolnienia z długu. Wnioskodawca nie będzie zawierał z niezaspokojonymi wierzycielami żadnej umowy – wierzyciele nie wyrażają zgody na zwolnienie Spółki z długu. Tym samym, nie zostaną spełnione warunki do zakwalifikowania sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym jako nieodpłatnego zwolnienia z długu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozważa dokonanie likwidacji Spółki oraz złożenie wniosku o wykreślenie z rejestru przedsiębiorców. Powodem likwidacji są ponoszone w poprzednich latach podatkowych istotne straty, a w konsekwencji ujemny kapitał własny Wnioskodawcy. Z uwagi na stan majątku Spółki możliwe jest, że Wnioskodawca nie będzie w stanie spłacić wszystkich zobowiązań względem jednego ze wspólników. W związku z powyższym, Wnioskodawca zakłada, że po dokonaniu likwidacji Spółki pozostaną niespłacone zobowiązania, które nie mogą zostać umorzone. Podkreślić również należy, że na moment wykreślenia spółki z rejestru przedsiębiorców przedmiotowe zobowiązania nie będą przedawnione.

Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że opisane zdarzenie przyszłe nie może być zatem utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby powodować po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a updop, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie). Jednocześnie podkreślić należy, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi. W momencie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców KRS, Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie jej – jako podmiotowi już nieistniejącemu – jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu.

Podsumowując, wartość niespłaconych zobowiązań Spółki, istniejących na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców KRS, nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu z tytułu niespłaconych zobowiązań, pozostających w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.