Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP2.4512.23.2017.1.RS
z 15 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniach 14 lutego i 9 marca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego bez zastosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, w sytuacji uzyskiwania dotacji na działalność statutową - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełnionym w dniach 14 lutego i 9 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego bez zastosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, w sytuacji uzyskiwania dotacji na działalność statutową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest pomiotem powołanym dla prowadzenia działalności, m. in. w zakresie:

• prowadzenia działań o charakterze informacyjnym, edukacyjnym, szkoleniowym i doradczym mającym na celu inicjowanie, wspieranie i promowanie rozwoju gospodarczego, społecznego i ochrony środowiska,
• udostępniania przedsiębiorcom wiedzy związanej z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz informacji dotyczących unijnych programów pomocowych,
• ułatwiania przedsiębiorcom dostępu do specjalistycznych usług doradczych i szkoleniowych,
• udziału w przedsięwzięciach mających na celu kształtowanie postaw przedsiębiorczych w społeczeństwie i promocję kreatywności oraz innowacyjności,
• organizowania i udzielania wsparcia merytorycznego, kapitałowo-finansowego dla przedsięwzięć i programów restrukrutyzacyjnych, regionalnych i lokalnych programów rozwojowych a także tworzenie klastrów, inkubatorów technologicznych i parków przemysłowych,
• wspierania istniejących i nowoutworzonych podmiotów w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych,
• promocji i wspierania udziału przedsiębiorstw w programach Unii Europejskiej.

Spółka realizując cele określone w Statucie korzysta z dofinansowania Unii Europejskiej. Poza powyższą działalnością odpłatnie wynajmuje lokale oraz udziela pożyczek przedsiębiorcom w ramach funduszy pomocowych J.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z wykonywanymi czynnościami Spółka otrzymuje dotacje na koszty kwalifikowalne z UE oraz środki finansowe na udzielanie pożyczek z BGK, które nie stanowią obrotu dla VAT, koszty kwalifikowane obejmują wartości brutto.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka faktycznie wykonuje nw. czynności:

• opodatkowane - usługi najmu i dzierżawy, reklamy, szkolenia komercyjne,
• zwolnione - przychody z tytułu zwrotu kosztów zarządzania projektem oraz realizacji zadań w projekcie - wyłącznie ze środków Unijnych, odsetki od udzielonych pożyczek z wkładu własnego,
• niepodlegające VAT - zachęty finansowe w związku z udzielaniem pożyczek z Funduszu J.

Uzyskane dotacje nie stanowią dopłat do ceny usługi. Dotacje te mają na celu dofinansowanie projektów realizowanych przez Spółkę.

Czynności wykonywane w ramach działalności statutowej nie podlegają opodatkowaniu VAT, otrzymanych środków finansowych z dotacji na refundację poniesionych kosztów nie uznaje za wynagrodzenie otrzymywane od osoby trzeciej, są to zadania podstawowe Spółki, które określone są w Statucie: „Podstawowym celem Spółki jest inicjowanie, wspieranie oraz promowanie zrównoważonego rozwoju Województwa … poprzez świadczenie najwyższej jakości usług, podmiotom gospodarczym, jednostkom samorządu terytorialnego oraz organizacjom społecznym, zorientowanych na rozwój gospodarczy oraz podniesienie innowacyjności i konkurencyjności regionu".

Nabywane towary i usługi służą:

• bezpośrednio sprzedaży komercyjnej opodatkowanej lub zwolnionej i tak są kwalifikowane,
• bezpośrednio realizacji projektu, w którym VAT jest wydatkiem kwalifikowanym – Spółka nie odlicza,
• zarówno do sprzedaży zwolnionej, opodatkowanej i niepodlegającej VAT - Spółka stosuje wskaźnik.

Jest możliwa kwalifikacja zakupów i tak jest stosowana, nie można bezpośrednio przyporządkować ogólnych kosztów administracyjnych i mediów.

Usługi najmu, dzierżawy, reklam, szkoleń komercyjnych, odsetek od wkładu własnego w przypadku pożyczek - źródłem finansowania są przychody z ww. działalności uzyskiwane od usługobiorców. Poza strefą VAT:

• dotacje, emisja akcji,
• zachęty do uzyskiwania lepszych wyników dla pośrednika finansowego.

Dotacje stanowią dofinansowanie kosztów, zgodnie z zatwierdzonym harmonogramem wydatków wynikającym ze składanych projektów. Dofinansowanie kosztów obejmuje kwoty brutto, tj. bez prawa do odliczenia VAT - koszty pokryte dotacją Spółka odnosi jako niepodlegające opodatkowaniu. Dana dotacja wykorzystywana jest do działalności innej niż gospodarcza.

Zachęta finansowa wypłacana jest w związku z udzielaniem pożyczek z funduszu J. – polega na otrzymaniu określonej wysokości środków pieniężnych od instytucji – menagera funduszu J. – tj. premii określanej w umowie mianem zachęty w wyniku spełnienia przez pośrednika finansowego (Spółkę) warunków zawartych w umowie pomiędzy menagerem funduszu a pośrednikiem (np. określony czas budowy portfela, określona grupa odbiorców, itp.).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w związku z uzyskiwaniem dotacji na działalność statutową powinna stosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT i do jej wyliczenia korzystać ze sposobu, o którym mowa w art. 86 ust. 2c pkt 3?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. w związku z otrzymywaniem dotacji. Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik ma obowiązek rozliczyć te zakupy proporcją. Powyższy przepis wprowadził instytucję tzw. prewspółczynnika. W sytuacji, gdy przypisanie nabytych towarów i usług nie jest możliwe w całości do działalności gospodarczej, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Jeśli zakup będzie dotyczył działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony, jeśli zaś zakup będzie dotyczył działalności gospodarczej, jak i sfery innej niż działalność gospodarcza, podatnik zobligowany jest do stosowania prewspółczynnika.

Pojęcie działalność gospodarcza zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług, w pojęciu działalność gospodarcza mieścić się będą również działania niegenerujące opodatkowania VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych, czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności. Przez inne cele niebędące działalnością gospodarczą, zgodnie z uzasadnieniem, należy rozumieć taką sferę działalności podmiotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy niemającą nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika, np. działalność podmiotu o charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową. Oznacza to, że Spółka otrzymując dotacje na koszty, realizując cele statutowe, prowadzi działalność gospodarczą i mimo, że powyższe dotacje nie są obrotem dla VAT, mieszczą się jednak w pojęciu działalności gospodarczej, którym ustawodawca posłużył się w art. 86 ust 2a ustawy.

Fakt, że Spółka świadczy usługi m. in. szkoleniowe, za które przedsiębiorcy nie ponoszą opłat, bowiem jest to realizowane w ramach projektów unijnych, nie powoduje, że sfera tej działalności w rozumieniu ustawy o VAT jest poza działalnością gospodarczą. Wszystkie koszty związane z realizacją programów są kwalifikowane w wartości brutto, czyli z VAT. Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia podatku. Koszty ogólne, w tym obsługa prawna, księgowa, opłaty za media itp. nie są kosztami związanymi z projektami, winny być one rozliczane w ramach prowadzonej przez Spółkę innej opodatkowanej działalności gospodarczej. Do takich zakupów nie należy stosować prewspółczynnika, bowiem otrzymane dotacje są związane z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy ustawodawca wskazał, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Powyższa regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne (art. 86 ust. 2f ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

W konsekwencji w związku z wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej, tj. do działalności zwolnionej i opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych (po dniu 1 stycznia 2016 r.) towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 przywołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Na podstawie art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jak wynika z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście ww. definicji działalności gospodarczej. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu powołanego przepisu (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatna działalność statutowa), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej („towarzyszące” tej działalności), niezależnie od tego, czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Przykładowo otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej tym podatkiem.

Należy również zauważyć, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność gospodarczą. Ponadto należy wskazać, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami mogą być również podmioty typu non profit, realizujące, np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą opodatkowaniu danego podmiotu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu wstępnej proporcji.

Należy podkreślić, że wybór sposobu, według którego dokonuje się proporcjonalnego przypisania podatku naliczonego, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

• zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych) oraz
• obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W odniesieniu do sposobu liczenia proporcji według metody opisanej w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy należy wskazać, że współczynnik obliczany jest na podstawie następujących danych: roczny obrót z działalności gospodarczej (licznik) w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności (mianownik). Co istotne, w mianowniku tego ułamka należy uwzględnić również wartość dotacji, subwencji i dopłat o podobnych charakterze otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez podatnika działalności innej niż gospodarcza. Oznacza to, że nie wszystkie dofinansowania będą zaliczane do kategorii „przychodu”, ale tylko takie, które finansują inną aktywność podatnika (poza VAT). Zatem w kategorii tej nie będą mieściły się dotacje wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej.

Analiza obowiązujących przepisów prawa na tle przedstawionego stanu faktycznego pozwala stwierdzić, że skoro otrzymane przez Spółkę dotacje (środki unijne) - jak wynika z treści wniosku – stanowią dofinansowanie do realizowanych w ramach działalności statutowej projektów, w ramach których świadczone szkolenia mają charakter nieodpłatny, związane są ze sferą działalności niebędącej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem obok działalności gospodarczej Spółka prowadzi działalność inną niż gospodarcza. W związku z tym, że – jak wskazuje Spółka - nie może bezpośrednio przyporządkować ogólnych kosztów administracyjnych i „mediów” do ww. działalności, chcąc odliczyć podatek naliczony z tytułu ww. kosztów zobowiązana jest zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. W przypadku, gdy metoda określona w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, odpowiada specyfice wykonywanej przez Spółkę działalności i dokonywanych nabyć, w ten sposób, że zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych) oraz obiektywnie odzwierciedli część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Spółka może zastosować ją celem proporcjonalnego obliczenia podatku naliczonego. Z uwagi na fakt, że otrzymane dotacje związane są z działalnością inną niż gospodarcza, Spółka przy zastosowaniu ww. metody zobowiązana jest do ich uwzględnienia w mianowniku jako przychodów z innej działalności. W następnej kolejności do tak obliczonego podatku naliczonego Spółka powinna zastosować proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.