Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.104.2017.2.KU
z 12 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonania korekty przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.104.2017.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 marca 2017 r. (data doręczenia 30 marca 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 5 kwietnia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2015 r. z firmy …. został wyłudzony towar handlowy. Zamówienie zostało złożone za pośrednictwem poczty elektronicznej, potwierdzenie wpłaty należności zostało przesłane na adres e-mail. Na tej podstawie został wydany towar. Po stwierdzeniu braku wpłaty na koncie oraz ustaleniu w banku, że potwierdzenie przelewu zostało sfałszowane, sprawa została przekazana na Policję. W dniu 31 sierpnia 2016 r. Prokuratura Rejonowa …. umorzyła dochodzenie z powodu niewykrycia sprawcy.

W piśmie z dnia 4 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż okien dachowych i urządzeń techniki grzewczej. Uzyskane przychody opodatkowuje On według skali podatkowej. Dla potrzeb tej działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Sprzedaż prowadzona jest elektronicznie i telefonicznie z możliwością odbioru osobistego.

Ponadto, Wnioskodawca nadmienił, że dokonał sprawdzenia wpisu w KRS, natomiast zakupiony towar został wydany pracownikom firmy, na podstawie, jak się później okazało sfałszowanego potwierdzenia przelewu. Faktura została wydana razem z towarem w dniu 11 grudnia 2015 r. Przychód został zaksięgowany przez Wnioskodawcę w grudniu 2015 r. Wnioskodawca całą kwotę faktury zaliczył do przychodów.

Wnioskodawca dodał również, że cała wartość wyłudzonych towarów została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca zamierza skorygować kwotę przychodu o wartość netto niezapłaconej faktury. Ww. korekty zamierza dokonać po uzyskaniu interpretacji indywidualnej. Wyłudzone towary nie były ubezpieczone. Wnioskodawca nie otrzymał odszkodowania za poniesioną stratę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć kwotę przychodu o wartość netto niezapłaconej faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, ma On prawo pomniejszyć przychód o kwotę netto wynikającą z wystawionej, a niezapłaconej faktury, gdyż ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  

• uregulowania należności.
  
  

Z treści cyt. art. 14 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Przepis powyższy wskazuje również, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Zasadnicze znaczenie ma zatem ustalenie pojęcia „kwota należna” - znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia „kwota należna”. Konieczne jest zatem odwołanie się w tym zakresie do wykładni językowej. W myśl słownika języka polskiego – „należny” to „przysługujący, należący się komuś”. Z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle, co „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”. Kwoty należne są to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza, i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że aby w ogóle możliwym było uznanie należności za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, przychód ten musi stanowić przychód należny w tej działalności. Przy czym, termin „kwota należna”, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie” (wierzytelność). Oznacza to, że w istocie powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 11 grudnia 2015 r. z Wnioskodawcy firmy został wyłudzony towar handlowy. Zamówienie zostało złożone za pośrednictwem poczty elektronicznej, również potwierdzenie wpłaty należności zostało przesłane na adres e-mail. Na tej podstawie został wydany towar. W dniu 11 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wystawił fakturę, która została wydana razem z towarem. Przychód został zaksięgowany przez Wnioskodawcę w grudniu 2015 r. Wnioskodawca całą kwotę faktury zaliczył do przychodów. Po stwierdzeniu braku wpłaty na koncie oraz ustaleniu w banku, że potwierdzenie przelewu zostało sfałszowane, sprawa została przekazana na Policję. W dniu 31 sierpnia 2016 r. Prokuratura Rejonowa umorzyła dochodzenie z powodu niewyrycia sprawcy.

Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy w odniesieniu do wyłudzonego towaru, za który nieuiszczona została zapłata nie można mówić o przychodzie należnym, ponieważ brak jest podstawy prawnej, na mocy której podmiot - Wnioskodawca (u którego miał powstać przychód), mógłby się skutecznie domagać świadczenia od drugiego podmiotu (zobowiązanego). Skoro zatem przychód wynikający z wystawionej przez Wnioskodawcę w dniu 11 grudnia 2015 r. faktury, dotyczącej wyłudzonego towaru, w istocie nie jest przychodem należnym, to tym samym kwota odpowiadająca wartości tego towaru nie stanowi przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Z tej też przyczyny Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć kwotę przychodów o wartość netto niezapłaconej faktury .

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.