UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19 grudnia 1995 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył lokal mieszkalny na podstawie umowy sprzedaży i oddania gruntu ( działek 176 i 178) w użytkowanie wieczyste. Prawo użytkowania wieczystego powyższych działek zostało przekształcone w prawo własności decyzją burmistrza miasta z dnia 6 maja 2013 r. Za przekształcenie prawa organ wydający decyzję ustalił opłatę w wysokości 112,40 zł, po uwzględnieniu 90% bonifikaty, z zastrzeżeniem, iż w sytuacji zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat od daty przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność powstanie obowiązek zwrotu uzyskanej bonifikaty w całości. W dniu 29 stycznia 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży powyższej nieruchomości na rzecz osoby trzeciej, aktem notarialnym, a w dniu 10 marca 2016 r. zwrotu bonifikaty w całości na konto gminy miasta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości przed upływem pięciu lat od daty przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności Wnioskodawca ma obowiązek uiszczenie podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, to co będzie stanowiło podstawę do obliczenia podatku w sytuacji, gdy od nabycia wspomnianej nieruchomości w użytkowanie wieczyste minęło pięć lat, zaś, od przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności za opłatą nie minęło pięć lat?

Zdaniem Wnioskodawcy, istotnym dla obliczenia terminu pięciu lat, po którym ustaje obowiązek zapłaty podatku jest moment nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, a nie moment przekształcenia tego prawa w prawo własności. Brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na „nabycie”, nie precyzując o jakie nabycie chodzi. Wykładnia wskazanego przepisu zmierzająca do wniosku, iż dotyczy to wyłącznie prawa własności byłaby zbyt wąska. Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż udziału w nieruchomości nie spowoduje powstania obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od dochodu z tej sprzedaży.

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w 1995 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu, zaś w 2013 r. na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości doszło jedynie do przekształcenia prawa, które już posiadał, w inne prawo – prawo własności. Decyzja administracyjna, na podstawie której doszło do przekształcenia wieczystego użytkowania w prawo własności, jest tylko zmianą formy prawnej władania nieruchomością.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko to jest również reprezentowane w doktrynie – A. Bartosiewicz, R. Kubacki – Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Lex 2009). Jednocześnie takie samo stanowisko zawarte jest w piśmie z dnia 21 kwietnia 1999 r. podsekretarza stanu MF do Izb Skarbowych oraz Urzędów Kontroli Skarbowej (Biul. Skarb.1999 Nr.3 str.12).

Do nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości doszło w 1995r., tym samym minął już okres pięciu lat. Przekształcenie użytkowania wieczystego we własność w świetle wyżej wspomnianych przepisów nie powinno mieć znaczenia dla ustalenia obowiązku podatkowego związanego ze sprzedażą przez Wnioskodawcę jego udziału w nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 19 grudnia 1995 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył lokal mieszkalny na podstawie umowy sprzedaży i oddania gruntu (działek 176 i 178) w użytkowanie wieczyste. Prawo użytkowania wieczystego powyższych działek zostało przekształcone w prawo własności decyzją burmistrza miasta z dnia 6 maja 2013 r. Za przekształcenie prawa organ wydający decyzję ustalił opłatę w wysokości 112,40 zł, po uwzględnieniu 90% bonifikaty, z zastrzeżeniem, iż w sytuacji zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat od daty przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność powstanie obowiązek zwrotu uzyskanej bonifikaty w całości. W dniu 29 stycznia 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży powyższej nieruchomości na rzecz osoby trzeciej, aktem notarialnym, a w dniu 10 marca 2016 r. zwrotu bonifikaty w całości na konto gminy miasta.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 Kodeksu cywilnego wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności.

Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 83, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 tej ustawy, prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.

W świetle powyższego za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości, której nie można utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w ww. przepisie.

Tym samym, w opisanym we wniosku stanie faktycznym za datę nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości należy uznać 19 grudnia 1995 r., kiedy to Wnioskodawca wraz z małżonką zawarł umowę sprzedaży i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Powyższe oznacza, że okres 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia upłynął z dniem 31 grudnia 2000 r.

W związku z tym odpłatne zbycie nieruchomości w dniu 29 stycznia 2016 r. nie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.